เรื่องมีอยู่ว่า.... หลังเลิกเรียน..ระหว่างนั่งรถที่สามีขับไปรับระหว่างทางกลับบ้านนั้น..คุณสามีเอ่ยถามขึ้นมาว่า..ผมบอกหรือยังว่าเมื่อวาน วู โทรมา ยัยนี่..เป็นคนไทยอดีตแฟนเก่าสามีที่หล่อนเองก็ได้สามีฝรั่ง แต่ฉันกับหล่อนอยู่ต่างรัฐกัน ครั้งหนึ่งยัยนี่โทรมาขอพักอยู่ด้วย อ้างว่าลูกอยากมาเที่ยวและหล่อนไม่ค่อยกินเส้นกับญาติสามีหล่อน สารพัดเหตุผลที่หล่อนยกมาอ้างเพื่อที่จะขอมาพักบ้านฉัน ไอ้เราก็ไม่ใช่คนเรื่องมากและความที่ไม่เคยเห็นหน้าตากันมาก่อน และไม่มีใครเขาทำกันด้วยที่จะให้แฟนเก่ามาพักอยู่บ้านตัวเองอย่างฉัน แต่เราก็เชื่อใจสามีเรารวมถึงเชื่อว่า หล่อนก็มีสามีไปแล้ว คงไม่งี่เง่าที่จะทำอะไรน่าเกลียด ฉันจึงได้อนุญาตให้หล่อนมาพักได้ ที่ไหนได้ล่ะ..ครั้งเดียว..จอดดดดดด เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นคนบ้าอะไร พูดมากกกก ไร้มรรยาท จะเรียกทีตะโกนลั่นบ้าน เรียกว่าหูฉันกับสามีไม่เคยได้พักผ่อน ทั้งๆที่เวลาฉันกับสามีอยู่ด้วยกัน บ้านเงียบราวกับป่าช้า เท่านั้นไม่พอ หล่อนขยันวางโครงการเจ็ดแสนล้านที่จะชวนสามีฉันออกบ้านไปกับหล่อนสองต่อสองเพื่อคุยถึงความหลัง ถามอยู่นั่นว่า..ทำไมเธอทิ้งฉันไป น้ำมัน..เราก็จ่าย อาหารเราก็จ่าย มิหนำซ้ำเรายังเป็นขี้ข้าทำอาหารให้หล่อนกับลูกสาวกินอีก..คิดดูละกัน ควายขนาดไหนเพื่อรักษาหน้าตาสามี กัดฟันกรอดๆไม่ว๊ากทำลายหน้าตาสามี จนหล่อนมองว่า..นังเมียหน้าโง่เนี่ย หือไม่เป็น ผัวสั่งได้ สี่วันที่หล่อนอยู่บ้านฉัน เป็นสี่วันนรกของฉันกับสามีที่ต้องอดทนรอให้มันกลับไป กลับไปแล้วหล่อนโทรตามจิกอีก หล่อนโทรเข้ามือถือสามีฉัน เวลาอยากพูดกับเขาและโทรเข้าบ้านเวลาอยากพูดกับฉัน อิคนไร้มรรยาท แล้วโทษที คิดว่าทำลับหลังเนี่ยสามีฉันจะเงียบงั้นเหรอ ปล้าวววว! สามีเล่าทุกช๊อท เราก็จำทุกการกระทำ หล่อนไม่รู้หรอกว่าสามีฉันเบื่อแค่ไหน แต่ความมีมรรยาททำให้ไม่กล้าตัดรอน ไอ้เราก็..ตัดไปเลย รักษามันไว้ทำแม่เรอะ รักษามันๆก็รำคาญเราไม่หยุดไม่หย่อน เพราะคนมันเข้าข้างตัวเองน่ะ กระทั่งวันหนึ่ง หล่อนโทรหาฉัน พูดสตอร์เอาหน้า แต่ลับหลังเราโทรหาสามีเข้ามือถือเนี่ย คนละเรื่องกับที่พูดกับเรา เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างฉันๆก็เลยตัดบทว่า..ไม่มีเวลาพูดด้วย จะไปดูแลลูก แล้วฉันก็วางหูใส่ซะงั้น หล่อน..โทรฟ้องสามีฉันทันที ว่าฉันไร้มรรยาทกับหล่อน หึๆ! พี่..ฟ้องผิดคนแล้วมั๊ง! สามีกล้าซะที่ไหน เราอยู่ของเราดีๆ ดันมาทำให้เราต้องออกโรงล่ะเป็นเรื่อง วันนี้..สามีบอก..เค้าโทรหาผมบอกว่าญาติสามีตาย คล้ายๆจะมาขอพักอยู่กับเราด้วย ผมยังไม่ได้รับปาก ผมบอกเค้าว่า..ขอปรึกษาแมวก่อน ฉันบอก..โอ๊ย! ไม่ต้องเลย อิบ้า หนเดียวก็จอดแล้ว โคตรเหง้าสามีมันตายมันไม่ไปพักอยู่กับเค้า มาพักอะไรกับเราล่ะ ไม่ใช่ญาติมันนี่ อยากมาเผาผีก็หาที่พักกันเองดิ ใครบอกให้มันเลือกผัวคนนี้เองล่ะ แล้วมาพักบ้านเรามันจะเอาผัวมันไปไว้ไหนยะ ไม่ต้องมาอ้างอะไรเลย แมวไม่มีเวลาจะมานั่งดูละครน้ำเน่า ต้องปวดหูฟังมัน ต้องจ่ายค่าอาหาร ยูต้องพามันไปไหนต่อไหนแล้วยังต้องทำอาหารให้กินอีก แมวไม่ใช่ขี้ข้ามันนะ บอกมันไปเลย แมวไม่มีเวลาและ....ไม่ว่างงงงงง (สามีฟังแล้ว..เงียบกริบ) คนเรานี่ก็โง่สิ้นดี ประเมินคนอื่นต่ำกว่าตัวเองเสมอ การที่คนเขาไม่มีปากมีเสียงต่อหน้าตัวเองก็คิดว่า สามีสั่งได้ ทำอะไรหล่อนก็ทำข้ามหน้าไม่ให้เกียรติภรรยาเขาซะงั้น ถ้ามันฉลาดโทรมาขอร้องเอากับฉันตรงๆนะ ฉันอาจจะกล้าให้ แต่มันข้ามหน้าเราไปแบบนี้ ฝันเหอะจะได้มาเหยียบบ้านนี้อีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราต้องมาเจอกับคนประเภทนี้อีกซ้ำซาก ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนบางคนมองว่า..สามีฉันเป็นใหญ่ในบ้าน แต่กับบางคนที่มองเป็น มีอะไรเขาไม่เคยถามสามีฉันหรอก บอกเมียไปเลยทีเดียวจบ พี่สามีเรายังดีดออกบ้านไปไม่ได้มาเหยียบกระทั่งทุกวันนี้ แล้วยัยนี่มันเป็นใคร มีเหรอฉันจะไม่กล้าเชือด อุตส่าห์เก็บมารยาเข้ากระเป๋าไปแล้วเชียวนะ จำต้องขุดขึ้นมาใช้อีกรอบ เวร! รู้เลยว่ามันไม่จบแค่นี้หรอก เพราะสามีฉันตัดรอนใครไม่เป็น ส่วนยัยนี่มันก็ตื้อสุดฤทธิ์ ฉันคงจะอ้างในท้ายสุดว่า ฉันไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะดูแลใคร เพราะพี่ชายเพิ่งเสียไป ไม่อยากจะคิดอีกล่ะว่า..ทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องคิดหาทางแก้ไขเอาตัวรอด   Create Date : 03 เมษายน 2552 73 comments Last Update : 3 เมษายน 2552 6:26:24 น. Counter : 823 Pageviews. Share Tweet

รับทราบครับ บ่นได้อารมณ์จริงๆ 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 3 เมษายน 2552 8:23:20 น.

เอาใจช่วยพี่แมวให้มีกำลังใจ ใจดีสู้เสือค่ะพี่แมว ... :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.43 3 เมษายน 2552 8:29:26 น.

คุณธารดาว..มันน่าบ่นมั๊ยล่ะ กลับบ้านมาแทนที่จะพัก ก็ต้องมารื้อตำรามารยาหาทางแก้ไข ป้องกันยัยนี่เข้าบ้าน ตะกี้บอกสามีว่า..เนี่ยเราอยู่กันสี่คน ก็ต่างคนต่างกิจกรรมของเราไปเงียบๆ ถ้าเกิดมันมา ไม่อยากจะคิดเล๊ยว่า บ้านเราจะเป็นโรงงิ้ว เผลอๆแมวจะถีบมันทิ้งต่อหน้ายู +++++++++ ขอบคุณจ้ะลูกแม่โดม ไม่ต้องห่วงนะ ระดับพี่เนี่ย คุณสามีตามไม่ทันหรอก พี่รู้ว่า มันต้องตื้อสามีพี่แน่ๆ แต่พี่ดักทางไว้ทุกด้าน คิดว่าทุกด้านแล้วนะ ไว้รอดูว่ามันจะซิกแซ๊กมาทางไหนได้ +++++++++++ พี่หมิ้นคะ ขณะรอพี่เนี่ย ตอนบ่ายหนูไปช่วยครูปอสองสอนเลขเรื่องเศษส่วนให้กับเด็ก ส่วนมากครูเค้าจะให้หนูสอนเด็กที่ตามเพื่อนไม่ทัน สอนเป็นกรุ้พน่ะพี่ กรุ๊พละสามคน พอหมดชั่วโมง เด็กหญิงซามีฮ่า(Samiha) เค้ายื่นจดหมายให้หนูอ่าน ความว่า Dear Mrs.Barlow you are a great helper and you also are so kind to help us.Mrs.Barlow you look so pretty to me. อ่านแล้วชื่นใจอ่ะพี่หมิ้น เด็กปอสอง เขียนชื่นชมในสิ่งที่เราทำให้เค้าได้ขนาดนี้ หนูก็มีกำลังใจที่จะไปช่วย เราไม่ต้องการของขวัญใดๆหรอกพี่ในสิ่งที่เราทำ แค่เด็กได้เข้าใจในการกระทำของเราและคิดได้อย่างนี้หนูภูมิใจในตัวเด็กนะ ความคิดเด็กมันใสดีพี่ เค้าน่ารักมากที่เขียนความรู้สึกให้เราได้รับรู้ บางทีเด็กผู้ชายที่เราช่วยเค้า ก็ขอบคุณเป็นคำพูดออกมา   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.107.208 3 เมษายน 2552 8:52:24 น.

อ่านเรื่องเด็กหญิงซามีฮ่าแล้วชื่นใจแทนพี่แมว สิ่งที่เด็กแสดงออกล้วนมาจากใจจริง ผู้ใหญ่บางคนรู้สึกอย่างก็พูดไปอย่าง บางครั้งรู้สึกดีแต่ไม่กล้าเอ่ย !!! :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.33 3 เมษายน 2552 9:37:15 น.

ถ้าอิยัยนี่มันต๋ายเมื่อใด อมม ไปขอเลาะหนังหน้ามันมาแป๋งพื้นรองเท้าเลยเน้อ สีท่าจะหนาและทนทานยิ่งนัก!!! ใส่ตึงวันๆ เอาหนังหน้ามันถูกับถนนฮั่น จะผ่อลอว่ามันหนาสักมอกใดล้ำเหลือ!! คจ นี่เปิ้นใจ๋ดีล้ำไปอ่ะ... กับบางคนเฮาก็ต้องเด็ดขาดไปเลย บ่อั้นก็จะพาความยุ่งยากมาหื้อบ่ฮู้จักจบสิ้น อย่างเปิ้นว่า เอ็นดูเขา เอ็นเฮาขาดนั่นล่ะแม่   โดย: อวน. IP: 119.42.77.2 3 เมษายน 2552 9:53:44 น.

you look so pretty to me! ชื่นใจด้วยจริงๆนะครับ จำเป็นต้องร้อนตัว กลัวถูกเหมารวมอยู่ใน 'ผู้ใหญ่บางคน' ของคุณลูกแม่โดม เอ๊ะ เดี๋ยวไม่รู้เป็นไร เห็นเม้นท์คุณลูกแม่โดมแล้วคิดมากจริิงๆ 555+ คุณนกขมิ้นเหลืองอ่อน ติดภารกิจหรือครับ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.225 3 เมษายน 2552 9:58:53 น.

อีนั่นจะมาอีกแล้วเหรอ.....ไม่ต้องให้มันมาน่ะดีแล้ว ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว อย่าใจอ่อนกับมันเชียวนะแก มิเช่นนั้นแกจะต้องเสียค่าใช้จ่ายให้มันหมดทุกอย่าง เป็นขี้ข้าอีกต่างหาก .... เออ....เราบล๊อค วิธีเข้าบล๊อคของแกให้พี่ป๋องแล้วนะ เผื่อเขาอยากติดต่อกับแก เขาก็เข้ามาเม้นท์ได้ วันที่ 7 เพ็ญจะเข้ามาเอาพัดลม มันฝากเราซื้อที่โลตัส เอาให้ท้อปไปกทม.เพราะว่าหอมันร้อน พอดีเราบอกว่าโลตัสกำลังลดราคา พัดลมตัวละ 179 บาท เราซื้อไว้แล้ว แต่เราลืมเอาไปให้แม่เรา เพ็ญจะเข้ามาในเมือง มอบตัวมุก เราเลยบอกให้มาแวะบ้านเราเอาพัดลมไปหน่อย เพ็ญก็เลยฝากเราซื้อ แม่ติ๊ดตี่ก็ฝากซื้อ 1 เครื่อง ได้แล้วหล่ะ เสาร์อาทิตย์ แกจะฝากอะไรให้พ่อแกไม๊...มีอะไรก็บอกมาได้ แค่นี้ก่อนนะ   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.144.163 3 เมษายน 2552 10:34:07 น.

คิดมากแล้วยังหัวเราะได้ ไม่มีปัญหาค่ะ... :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.31 3 เมษายน 2552 11:04:40 น.

เหอๆๆ คนเราเดี๋ยวนี่ร้ายจริงๆ   โดย: บางส้มเปรี้ยว 3 เมษายน 2552 11:20:16 น.

เป็นปลื้มกับแม่น้องนิกค่ะ ทำเอายิ้มไม่หุบเลยใช่ไหมคะ เวลาเราทำอะไรแล้วมีคนเห็น มีคนชื่นชม มันมีความสุขมาก ๆ เลยเนอะแม่น้องนิก ขอให้ทำความดีเพื่อเด็ก ๆ ต่อไปนะคะ พี่เอาใจช่วยค่ะ เด็กบางคนเขาอาจจะอยากพูดก็ได้นะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไรถึงจะถูกใจคุณครูน่ะค่ะ แล้วเรื่องแขกที่ไม่อยากเชิญเนี่ย แม่น้องนิกคงมีวิธีจัดการด้วยตัวเอง คงไม่ต้องให้ใครมาแนะนำใช่ไหมคะ ****** ลูกแม่โดมคะ เวลาลูกแม่โดมพูดอะไรแต่ละครั้ง นุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยคำคม ข้อคิดนะคะ บางคนถึงได้ร้อนตัวน่ะค่ะ ****** คุณธารดาว สาวไม่แล แม่ยายรักคะ เมื่อเช้าประชุมค่ะ ขอบคุณนะคะที่ถามถึง ชื่นใจเหมือนกันนะที่มีคนถามถึงน่ะค่ะ วันนี้มีเรื่องน้องเพื่อนที่ทำงานเสียชีวิต มาเล่าให้ฟังค่ะ น้องเพื่อนเคยป่วย ด้วยโรคทางประสาท ไปหาหมอ ๆ ก็หาสาเหตุที่แท้จริงไม่ได้ เพียงให้ยามาแล้วก็ให้พักผ่อนมาก ๆ เท่านั้น ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้คนป่วยดีขึ้น อาการก่อนเป็นคือ จะปวดหัวมาก ๆๆ เวลานอนจะเห็นภาพว่ามีคนมาจ้องทำร้าย มีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ รักษาตัวอยู่ประมาณเดือนกว่า ๆ ก็ดีขึ้นบ้าง เจอใครจะบอกว่าไม่ได้บ้านะ เห็นคนจ้องทำร้ายจริง ๆ สวมพระได้ประเดี๋ยวประด๋าวก็ถอดออก เขาเก็บเงินจากการทำงานไปปลูกบ้านที่ลำปาง มีภรรยาและลูกติดภรรยามาหนึ่งคน ชีวิตแต่งงานเพื่อนบอกว่าไม่มีปัญหาอะไร เงินทองไม่ได้เดือนร้อน หนี้สินไม่มี คืนวันที่จะเสียชีวิต ตอนเย็นได้โทรไปหาเพื่อน ๆ หลายคน โดยบอกว่ามีคนตามมาจะมาฆ่าเขา เขาไม่รู้จะหนีไปไหน คงไม่พ้นคืนนี้ เพราะมากันหลายคนเขาสู้ไม่ได้ คนสุดท้ายที่โทรไปหาเผอิญไม่ได้รับสายเลยไม่ได้คุยด้วย แต่ตรวจสอบดูเป็นเวลาก่อนหน้าที่เขาจะฆ่าตัวตาย 1 ชั่วโมงเท่านั้นเอง และเสียชีวิตในบ้านที่เขาสร้างไว้ ซึ่งเมื่อไหร่ ๆ ก็ไม่เสร็จสักที เพื่อนบอกว่าเหมือนมีอาถรรพ์! จนกระทั่งมาเกิดเหตุการณ์นี้ เขาเขียนไว้ว่า "โปรดอย่าคิดว่าผมบ้า มีคนจ้องทำร้ายผมจริง ๆ" ทางบ้านไม่รู้ว่าจะไปโทษใคร เพราะเขาไม่มีศัตรูมาก่อน หลาย ๆ คนก็บอกว่าบ้านผีสิงหรือเปล่า? เปิดมาก็คุยเรื่องผี ๆ แต่ถ้าเป็นพวกผีทะเลไม่คุยด้วยนะคะ (ยังไม่ลืมค่ะ)   โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.228.227 3 เมษายน 2552 16:03:29 น.

ช่วงนี้ถ้าเหงา ๆ ก็นั่งดูปลาในตู้ค่ะ ท่าทาง"ทองเล็ก" กับ "ทองใหญ่" จะงอน ๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ สบตาด้วยว่ายน้ำหนีเลยค่ะ 555 ถ้าปลาพูดได้คงบอก เหงาละซิ พอแควนไม่อยู่ถึงจะมีเวลามาคุยกับเรา...เอิ๊ก ๆๆ (อันนี้พี่หัวเราะเองนะคะ ไม่ใช่ปลาค่ะ)   โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.228.227 3 เมษายน 2552 16:22:26 น.

ถ้าปลาหัวเราะนี่ ตัวใครตัวมันนะครับ เรื่องที่เล่าน่าสนใจจริิงๆด้วย ถ้าเหงาๆก็หัดทำยำสิครับ ส่วนตัวอิจฉาของคุณแม่น้องนิกน่ะ ไม่รู้ติดมาจากช่องไหน เพราะดูอิจช้าอิจฉา ออกแนวละครไทยเลยนะเนี่ย   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 3 เมษายน 2552 16:43:00 น.

คุณธารดาวคะ ยังมานั่งวิเคราะห์กับเพื่อนอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาค่ะ ถ้าเป็นกรณีอย่างนี้ในกรุงเทพคงต้องมีการพิสูจน์ก่อน แต่เนื่องจากทางบ้านเขาไม่ติดใจอะไรจึงจะฌาปนกิจวันจันทร์นี้ค่ะ ปลาที่บ้านถ้าอารมณ์ดีจะสบัดหางจนน้ำกระจายเลยค่ะ ยิ่งถ้าเข้าไปใกล้ ๆ ตู้เขาจะหยุดว่ายแล้วหันหน้ามาสบตาเลยค่ะ น่ารักมาก พยายามจะยัดเยียดให้พรีเซ้นท์ยำที่ว่าให้ได้ ถ้าเกิดจากความปรารถนาดีจริง ๆ ก็ขอบคุณนะคะ วันก่อนเห็นที่ตลาดขายตัวละ 110 บาทแน่ะค่ะ มะนาวใบละ 3 บาทเชียวน้า ว่างให้นักข่าวสัมภาษณ์หรือยังค่ะ...555++   โดย: นกขมิ้น IP: 124.122.172.12 3 เมษายน 2552 17:45:07 น.

555ๆๆๆ พี่หมิ้นเจอทองเล็กทองใหญ่เอาคืน หนูก็คิดเหมือนเจ้าสองตัวนี้เปี๊ยบเลยค่ะ ช่วงวันหยุดนี้พี่หมิ้นเข้ามาคุยกันได้นะคะ คุณหนุ่มธารดาวคงอยากฟังพี่หมิ้นเล่าเต็มแก่แล้วล่ะค่ะ เก็บไว้ไปเป็นพล็อตเรื่อง เอิ๊กๆๆๆ++ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.21.148 3 เมษายน 2552 20:46:05 น.

ฮ้าาาาาา มันกลับมาหลอกหลอนอีกแล้วเหรอพี่แมว นังหอยหลอดคุณแม่ขอร้องนั่นอ่ะ มันยังกล้าเนอะ   โดย: DarthTrowa 3 เมษายน 2552 23:45:28 น.

คุณนกขมิ้นเหลืองอ่อนผู้อ่อนไหว กับคุณลูกแม่โดมอ่อนนอกแข็งใน ป่านนี้คงกำลังหลับสบาย เพราะคืนนี้กรุงเทพฯฝนพรำ... คุณแม่น้องนิก กำลังสอนหนังสือแน่ๆพร้อมกับคิดวางแผนซ้อนแผนเพื่อจะฆาตกรรมใครบางคน 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.225 4 เมษายน 2552 2:20:13 น.

สวัสดีค่ะ แม่น้องนิกกำลังวุ่นอยู่กับเด็กหรือผู้ใหญ่อยู่คะ ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ก็อยู่ในโอวาทเนอะ... ****** ลูกแม่โดมคะ เดี๋ยวนี้พวกเดียวกับปลาแล้วหรือคะ จริง ๆ ค่ะลูกแม่โดมอากับกิริยาเป็นอย่างที่บอก วันนี้น้องป้อจายเขาเปิดคอร์สอีกแล้วค่ะ จะมารายงานทีหลังนะคะว่าผลออกมาเป็นอย่างไรค่ะ ****** คุณธารดาว สาวไม่สน คนรักครอบครัว คะ รู้ว่าฝนตก แรงด้วยค่ะไม่ใช่แค่พรำ ๆ แต่ไม่มีผลอันใดนะคะ ฝนตกก็หลับ ฝนไม่ตกก็หลับค่ะ ลุกขึ้นมาทำอะไรช่วงตีสองย่างตีสามคะ ทำไมไม่นอนเหมือนคนค่อนประเทศเขาละคะ อย่าบอกนะว่าท่องราตรีจนเคยตัวน่ะ หรือว่าทำงานเขียน เคยอ่านพบว่านักเขียนชอบทำงานตอนดึก ๆ ยิ่งดึกยิ่งนึกออก อะไรทำนองนี้ จริงหรือเปล่าคะ ขอให้เขียนคล่อง งานเข้า รับเงินเยอะ ๆ นะคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.235.16 4 เมษายน 2552 5:21:55 น.

คุณธารดาวเอ๊ย อย่าไปพูดถึงยัยนี่เลย พูดแล้วปวดหัว เอาเป็นว่า..มันบ้า..ก็แล้วกัน เราคนดีอยู่กับคนบ้าไม่ได้หรอก กลัวบ้าตามมัน อ่ะเล่าให้ฟังว่า..ครั้งที่มันมาครั้งแรกน่ะ มันไปเยี่ยมญาติสามีมัน แล้วบอกให้สามีเราไปรับที่รถไฟ พอถึงสถานีแทนที่จะคอย มันไม่คอย มันนั่งรถบัสมาบ้านเรา สวนทางกับสามีเราซะงั้น มันบอกลูกมันคอยไม่ไหว ร้อน อ้าว..แล้วสามีเราไปรับมันล่ะ จะหากันเจอมั๊ย แล้วมันก็โทรหาเราที่บ้านทุกๆห้านาที จิกสามีเราว่าอยู่ไหน เผอิญตอนนั้นสัญญาณมื่อถือสามีดับ มันก็พูดอยู่นั่นว่า..สงสัยต้องไปหาอิแฟนเก่าคนจีนแน่ๆเลย บลาๆๆๆๆๆ เนี่ย..ความบ้าของมัน ไอ้คนที่ควรจะพูดคำนี้และหวงแบบนี้ต้องเป็นเรา ไม่ใช่มัน..จริงมั๊ยพี่ธารดาว เจอมันหนเดียว..เราเข็ด ไม่คิดจะเจอซ้ำ แล้วโทษนะแมวเนี่ย..รู้จักแฟนเก่าจอห์นทั้งมันและคนจีนอีกคนด้วย อิสองตัวเนี่ยไม่เคยทิ้งสามีเราเลยนะยะ โคตรจะมีเสน่ห์นะพี่แกน่ะ เราก็ไม่หึงไม่หวง เพราะคิดว่าต่างคนต่างมีครอบครัว เราให้เกียรติ แต่มันล้ำเส้นอ่ะ ก็เลยเจอถีบไปคนละยกสองยก ตัดรำคาญ ++++++++++ พี่หมิ้นคะ ชื่อปลาน่ารักจังเลยพี่ ทองเล็กทองใหญ่ บ้านหนูน่ะ..เบื่อตั้งชื่อละพี่ ทั้งปลา ทั้งไก่ ทั้งหนูตะเภา เบื่อจำพี่ แขกไม่ได้รับเชิญเนี่ย ถ้ามาดี หนูจะไปว่าไรพี่ หน้าอย่างหนู ใจกว้างจะตาย แม้แต่พี่ชายสามีหนูๆก็ให้โอกาสมาอยู่ แต่อยู่แล้วสร้างความรำคาญให้หนูนะ..ก็เชิญออก ไม่ออกดีๆหนูถีบออก ไม่คิดจะเก็บมันไว้ทำแหนมหรอกพี่ +++++++++++ เอ็ม..เออ..คุณแม่ขอร้องนั่นน่ะมาอีกแล้วว่ะ กระจอกซะที่ไหนล่ะมัน พี่มึนเลย ขำว่ะเอ็ม..มันประเมินพี่แมวต่ำไปนะเนี่ย วันที่มันโทรหาเฮียเนี่ยนะ วันนั้นพี่หงุดหงิดอะไรไม่รู้ เฮียเค้าเลยไม่กล้าบอก คงกลัวเมียเชือดหรือไงนี่แหละ รุ่งขึ้นถึงได้มาบอก แต่ก็อ้อมแอ้มบอกอยู่ดี คงเข็ดพี่บ่น..จำได้ป่ะพี่บ่นไม่เลิกเป็นอาทิตย์ นึกได้ก็บ่น นีกได้ก็บ่นจนเฮียแกเข็ด ขนาดเมียบ่นพี่แกยังทนไม่ไหว แล้วอิยัยคุณแม่ขอร้องน่ะ ทนมันไหวเหรอ..บ้าดิ +++++++++++++ แม่น้องกุ๊ก ไว้เราจะโทรหาพ่อเราเองว่ะ ขอบคุณมาก เออ..มันขอมาพักบ้านเราอีก จะดูซิว่า ไม่ให้มันมาเนี่ย มันจะทำไง พี่ชายผัวเราๆยังเขี่ยออกบ้าน มันเหนือกว่าพี่ผัวเราตรงไหนถึงจะมาเก็บมันไว้น่ะ ++++++++++++ ลูกแม่โดมจ้ะ คุณน้องหมายถึงคนอื่นที่ไม่ใช่ธารดาวใช่ป่ะ แต่ท่านนักเขียนออกรับหน้ามาเงี้ย ทำราวกับว่า ไม่จริงใจ..เนอะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 6:29:02 น.

พี่หมิ้น ดูสามีหนูดิ คายออกมาแต่ละเรื่องเนี่ย ชวนทุบ เมื่อกี้พี่แกมาบอก..ผมบอกเค้าไปว่า..ถ้าจะมาให้คุยกับหนูเอาเอง มันน่านะพี่หมิ้น มันน่านัก ดันโบ้ยมาให้หนูเฉยเลย ผู้ชายทำไมเป็นงี้ว้า..ชอบทำให้ตัวเองดูดี แต่เมียเป็นมาร ก็ดี! จะได้ลุยเดี่ยวไปเลย โบ้ยมาดีนัก   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 6:41:26 น.

อย่าให้เค้ามาถึงบ้านได้นะคะ เชียร์พี่แมวจัดการไปเลยค่ะ บ้านเราแสนสุขใจ คนที่ทำให้เราไม่สุขใจอย่าได้แหลมมมม   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.21.148 4 เมษายน 2552 6:41:46 น.

แม่น้องนิกคะ ดีแล้วละคะที่เขาให้สิทธิแม่น้องนิกเพียงคนเดียว ทหารนะเวลาออกรบเขามีคอมมานเดอร์คนเดียวค่ะ หลาย ๆ คนเดี๋ยวยุ่งไม่รู้จะฟังใครค่ะ ปลาบ้านพี่มีชื่อทุกตัวค่ะ คู่ก่อนทองเล็กและทองใหญ่ ชื่อ บานเช้า กับ บานเย็นค่ะ แต่สองตัวนี้เสียชีวิตไปแล้วค่ะ ถ้าพี่จะเล่าสาเหตุก็จะเป็นการซ้ำซ้อนค่ะ เพราะเคยเล่าให้เพ็ญ, บัว และ ลูกแม่โดมฟังแล้วค่ะ เป็นการเสียชีวิตแบบแปลก ๆ ค่ะ พี่ก็เลยไปซื้อมาใหม่อีก 1 คู่ เกล็ดเขาเป็นสีทอง พี่ก็เลยตั้งชื่อแรกว่าทอง ส่วนชื่อท้ายดูจากอายุของเขาค่ะ ใครเกิดก่อนก็เป็นพี่ใหญ่ค่ะ ***** ลูกแม่โดมคะ เวลาจะออกศึกดูทะมัดทะแมงดีเหมือนกันนะคะ ทีแรกกะจะให้อยู่ฝ่ายส่งกำลัง(ใจ)บำรุง พี่เปลี่ยนใจแล้วค่ะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.150 4 เมษายน 2552 7:21:09 น.

ลูกแม่โดมจ้ะ คุณน้องเอ๊ย พี่ก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเค้าจะต้องอยากมาอยู่บ้านพี่นักหนา เค้าไม่คำนึงถึงความเหมาะสมใดๆหรือ ญาติก็ไม่ได้เป็น การเอ่ยปากขอมาพักบ้านแฟนเก่าเนี่ย มันน่าเกลียด ที่สำคัญ..ครั้งสุดท้ายที่พูดกัน พี่เสียมรรยาทวางหูใส่เค้า เพราะพี่รำคาญที่เค้าเสแสร้ง ลับหลังพี่ เค้าโทรหาสามีพี่ทุกวันผ่านมือถือ ไม่เคยโทรเข้าบ้านเลย แต่โทรหาเรามันบอก พี่ไม่มีอะไรนะน้องแมว มีอะไรไม่มีอะไรน่ะ ตาพี่แมวไม่ได้บอด หูไม่ได้หนวก แล้วสามีพี่ไม่เคยปิดอะไรพี่เลย เค้าโกหกไม่เนี่ยนเหมือนธารดาวหรอกน้องเอ๊ย สามีเราก็ฝรั่ง แล้วมันก็คนไทยเช่นเรา จะด่าอะไรไปก็เสียหายคนไทยด้วยกันเอง อิยัยนี่มันน้ำเน่าได้ใจจริงๆนะ มันน่าให้เจอกับธารดาวจริงๆ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 7:45:02 น.

พี่หมิ้นคะ หนูไม่อยากได้สิทธินั้นหรอก หนูไม่ชอบวุ่นวาย บางทีหนูก็ซัดสามีซักดอกสองดอกว่า..เบื่อจริ๊ง..มีสามีเจ้าเสน่ห์เนี่ย ใครๆมันก็อยากได้นัก ยกให้มันฟรีๆไปเลยดีแมะ พี่แกก็ขำหนู หนูว่า ถ้ายัยแฟนเก่าสามีหนูสองคนนั่นมันมีความสุขในชีวิตคู่นะ มันคงไม่ตะเกียกตะกายมาวุ่นวายกับแฟนหนูหรอกพี่ แต่เพราะเลือกไปแล้วมันไม่ดีอย่างที่คิด มันคิดหวนเสียดายคนเก่าอ่ะหนูว่า ยัยคนไทย หนูหลวมตัวให้มันมาบ้านเพราะคิดว่าเป็นคนไทยด้วยกัน ที่ไหนได้ เข็ด ส่วนยัยคนจีน มันนัดพบ แต่หนูไม่ไป พี่หมิ้นตั้งชื่อปลา น่ารักดีพี่ แต่หนูตั้งชื่อปลาแบบพี่ไม่ได้หรอก เพราะลูกหนูคงเรียกยาก เวลามีปลา มีสัตว์เลี้ยง ลูกๆจะตั้งชื่อฝรั่งหมด   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 8:10:09 น.

หน่อยเหย คจ.ใจ๋ดีล้ำไปแต้ละ ก้ายเห้ย อยู่ดีบ่ว่าดี เซาะแต่แต่เรื่องเข้าบ้าน อินี่ก่ดาย บ่ปะกั๋นเป๋นกี่ปี๋ มันก่ยังเก็บเบอร์บ้านแม่ผัว ต๋อนเปิ้นบ่ต๋าย เซาะถามเบอร์เฮาเอาจ๋นป่ะหวะ คนเฮา ง่าวมันก่ง่าวสุดขุม ใจ๋ดีกับมันๆก่นึกว่าเฮาง่าว ได้คืบจะเอาศอก อมมกับคจ.นี่หนา บ่ใจ้มีหยัง แต่ก้ายที่มันเข้าข้างตั๋วเองว่า ยิ่งดีกับมัน มันซ้ำนึกว่าผัวเฮาฮักมันอยู่ ธัมโมเต๊อะ หน้าเหี่ยวหมอบ่ฮับศัลกรรมขนาดนั้น ปิดไฟเอายังเอาบ่ลงเลย   โดย: อมม IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 9:12:28 น.

'เค้าโกหกไม่เนี่ยนเหมือนธารดาวหรอก' ขอบคุณครับคุณแม่น้องนิกที่ชม แปลเม้นท์ข้างบนด่วน อยากรู้มาก 555 รู้แต่ ง่าว!   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 4 เมษายน 2552 12:40:39 น.

ขอเชิญทุกท่านเข้าสู่บรรยากาศงานวัน "นักเขียนตามใจนักอ่าน" ซึ่งหลังจากที่หาสปอนเซ่อร์มานาน บัดนี้ได้มีสำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่ (ใจดี) สามแห่งยินดีให้การสนับสนุนการจัดงานอย่างเต็มที่ ทุกท่านโปรดปรบมือเพื่อแสดงความขอบคุณกับสำนักพิมพ์ซีสิบเอ็ด, สำนักพิมพ์อินทร์มารำ และสำนักพิมพ์ดอกทิวลิปด้วยครับ... ขณะนี้ตามบู๊ทต่าง ๆ มีนักเขียนที่จะมาร่วมแจกลายเซ็นอยู่พร้อมแล้วนะครับ ท่านนักอ่านสนใจบู๊ทไหน นักเขียนขวัญใจของท่านพร้อมแล้ว.... หลังจากเดินสำรวจบู๊ทหลาย ๆ บู๊ทนักข่าวต่างให้ความสนใจบู๊ท "ธารน้ำใจหลั่งไหลสู่ธารดาว" กันอย่างล้นหลาม จนผิดสังเกต นักข่าว : สวัสดีครับคุณสัปเหร่อหอน นักเขียน : ผมไม่ได้ชื่อสัปเหร่อหอนนะครับ คุณทักผิดคนแล้วครับ นักข่าว : ไม่ผิดแน่นอนครับ ผมจำได้เมื่อสามปีที่แล้วคุณปฏิเสธว่าไม่ใช่ธารดาว แต่เป็นสัปเหร่อหอนไงละครับ นักเขียน : ผมขอนั่งยันครับว่าไม่ใช่นะครับ นักเขียน : ผมก็นั่งยันครับว่าเป็นคุณละครับ อ้อ! ที่จำได้เพราะคุณยังหล่อ และดูหนุ่มเหมือนเมื่อสามปีที่แล้วเลยครับ จริง ๆ นะครับ นักเขียน : (ค่อยน่าฟังหน่อย) ก็ได้ครับ ยิงคำถามมาเลยครับ นักข่าว : ผลงานล่าสุดเป็นเรื่องอะไรครับ นักเขียน : ยังไม่มีล่าสุดครับ ผมเขียนไปเรื่อย ๆ ยังไม่จบสมบูรณ์ครับ จะมีก็ "เอเลี่ยนที่รัก" นี่แหละครับ รวมเล่มออกวางแผงคู่กับ "หน้ากากไฟ" นะครับ ซื้อสองเล่มแถมปืนฉีดน้ำ 1 กระบอก เอาไว้เล่นสงกรานต์ครับ นักข่าว : สุดยอดครับ แล้วเด็ก ๆ มาเข้าแถวทำไมครับ มีหนังสือแนวเด็ก ๆ ด้วยหรือครับ นักเขียน : มิได้ครับ น้อง ๆ เขามาแลกแสตมป์ครับ พอดีช่วงนี้ทางเซเว่นอิเลเว่นเขาหมดเขตแลกแสตมป์กับของพรีเมี่ยมแล้ว ผมเลยเปิดโอกาสให้น้อง ๆ ที่แลกไม่ทัน นำแสตมป์มาแลกได้ที่งานนี้ครับ นักข่าว : โอ้โฮ..สุดยอดนักเขียนแห่งศตวรรษเลยครับ แล้วเตรียมอะไรไว้บ้างครับ นักเขียน : หนังสือ และ ที่เห็นนี่แหละครับ นักข่าว : (หันไปหาน้องที่รอคิว) มางานนี้ตั้งใจจะมาแลกอะไรครับ น้องแฟนคลับ : เก้าอี้โดราเอมอนครับ ผมกะจะมาแลกงานนี้โดยเฉพาะครับ เพราะพี่เค้าใจดีมาก ๆ เลยครับ ที่จริงต้องสามร้อยดวงนี่แค่สองร้อยดวงก็แลกได้แล้วครับ นักข่าว : อ้าว! แลกเก้าอี้แล้ว นักเขียนจะเอาอะไรนั่งละครับ นักเขียน : ไม่เป็นไรครับ ผมนั่งยอง ๆ เซ็นต์ก็ได้ครับ เท่ห์ดีครับ นักข่าว : แน่ใจนะครับว่าจะไม่เป็นตะคริวซะก่อนหนังสือหมดน่ะครับ นักเขียน : ไม่เป็นไรครับ ภรรยาผมบอกว่าต้องอดทนครับ นักข่าว : ทุก ๆ ท่านครับ ช่วยปรบมือให้กับคุณธารดาว นักเขียน นักแจกยอดนิยมแห่งปีด้วยครับ ไฟฟ้าดับกระทันหัน จอมืดสนิท   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.150 4 เมษายน 2552 16:32:05 น.

555+ มาเป็นระลอก แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะอุณหภูมิภายในบล็อกของคุณแม่จอห์นกำลังร้อนระอุ! แต่พูดตามตรงนะคุณนกขมิ้น ในบล็อกแบบนี้ผมพอจะเปิดเผยตัวเองได้ว่า เป็นคนเขียนหนังสือ แต่ตัวตนจริิงๆไม่ค่อยอยากพูดเลย เว้นแต่คนสนิิทจริิงๆจึงพอบอกได้ว่าเขียนหนังสือ ไม่เคยรู้สึกภูมิิใจกับการเปิดเผย ไม่ใช่สิ ใช้คำไม่ถูก รู้สึกไม่มีความสุขมากกว่า แหม...นี่คงเหงาละสิ คุยกะปลาจนปลาเพี้ยนไปแล้วมั้ง 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.239 4 เมษายน 2552 20:34:39 น.

คุณธารดาวคะ อ่านเม้นท์คุณธารดาวล่าสุดทำให้ไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ ไม่ต้องการแก้ตัวนะคะ แต่ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้คุณธารดาวรู้สึกเช่นนี้นะคะ ตลอดเวลาหลายเดือนมานี้ ได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณธารดาวมาอย่างต่อเนื่อง อย่างมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน ซึ่งบางครั้งอาจเป็นการก้าวล่วงคุณธารดาว แต่คุณธารดาวก็ไม่ถือสา มีนักเขียนไม่กี่คนที่มีคุณลักษณะที่น่าประทับใจและเป็นกันเองเหมือนคุณธารดาว นับว่าเป็นเกียรติที่ได้รู้จักค่ะ หากสิ่งที่นกขมิ้นเขียนทำให้คุณธารดาวรู้สึกไม่ดี ต้องขอโทษด้วยค่ะ ขอให้คุณธารดาวภาคภูมิใจในความเป็นนักเขียนนะคะ และเท่าที่คุยกันมามั่นใจว่าคุณธารดาวเป็นนักเขียนที่ดีมีคุณภาพคนหนึ่ง ความผิดครั้งนี้ขอลงโทษตัวเองสักระยะหนึ่ง ในโอกาสขึ้นปีใหม่ตามประเพณีไทยที่จะถึงนี้ ขอส่งความปรารถนาดีจากใจจริงมายังคุณธารดาวและครอบครัว ขอให้มีความสุข และประสบความสำเร็จในทุก ๆ เรื่องนะคะ ****** แม่น้องนิก และ ลูกแม่โดมคะ พี่ขอให้น้องทั้งสองคนมีความสุขตลอดไปนะคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.235.16 4 เมษายน 2552 22:13:39 น.

ธารดาว แนะนำนะว่าให้หาเมียคนเหนือ จะได้แปลออก มันเป็นระหัสลับจากต่างดาวน่ะธารดาว ไม่รู้ก็จงไม่รู้ต่อไป ใครเค้าจะแปลให้ขำเล่า บล๊อกไม่ได้ร้อนระอุซะหน่อย เค้าเตรียมวางแผนกันต่างหาก ธารดาวไม่เคยเจอเหรอ ผู้หญิงที่ธารดาวปฏิเสธไปซ้ำซาก แต่เขาไม่ยอมรับความจริง ตามราวีธารดาวเพราะเชื่อว่าธารดาวยังรักเค้าอยู่น่ะ ไม่เคยเจอหรือไง หรือว่า ภรรยาท่านตะครุบท่านจากท้องนายามท่านเผลอ! ทำไมธารดาว ถึงไม่มั่นใจที่จะพูดว่า ตัวเองเขียนหนังสือล่ะ มันไม่ใช่การโอ่ซะหน่อย แต่มันเป็นอาชีพที่เป็นพรสวรรค์ ที่ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้ แล้วยิ่งต้องเขียนไปตลอด อย่างที่ไม่ใช่ผลงานเล่มล่าสุดแล้วล่ะก็ นั่นแสดงให้เห็นถึงความแก่..ไม่ก็..เก๋า แม้มันจะไม่รวยเริด หรือดังเปรี้ยงปร้าง แต่มันก็เป็นอาชีพนี่นา ภูมิใจในตัวเองหน่อยดิ ++++++++ พี่หมิ้นคะ อ่านแล้วเจ็บปวดๆๆ ผลงานนักเขียนธารดาว ถึงขนาดลดแลกแจกแถมแล้วเหรอพี่ ไม่มั๊งงงงง เป็นหนูจะเขียนเล่าว่า.. ซื้อหนังสือสองเล่มแถมแม่ยาย(คิๆ) ซื้อสามเล่มแถมเมีย และเพื่อความยิ่งใหญ่ ซื้อเหมายกร้าน แถมธารดาวให้ ก็ให้มันรู้กันไปเลย เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่ ไม่แน่พี่..ไม่หนู ก็พี่หมิ้น ไม่ก็ลูกแม่โดม ใครจะเหมาอะไรก็ตกลงกันเอง เฮ้อ..หนูขำของหนูคนเดียวนะเนี่ยพี่ ธารดาวอ่านแล้วคงกัดฟันกรอดๆ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 23:14:21 น.

โถ..พี่หมิ้น คิดอะไรไปขนาดนั้นพี่ ไว้ให้ธารดาวมาตอบพี่เองดีกว่า แต่สำหรับหนู ถ้าได้คุยกันมานานขนาดนี้แล้วหนูมองขาดเลยว่า คนอย่างพี่หมิ้นเนี่ย ปกติระมัดระวังในการพูดคุยกับใครๆ แต่จะให้ความเป็นกันเอง แหย่เล่น คุยเล่นกับคนที่พี่หมิ้นรู้สึกชอบและรู้สึกสบายใจด้วยเท่านั้น แม้กระทั่งหนูเอง พี่หมิ้นยังไม่เคยคุยเล่นมากเท่ากับพี่คุยกับธารดาว พี่หมิ้นสังเกตตัวเองมั๊ยคะ เพราะงั้นธารดาวจะเป็นเบอร์หนึ่งของพี่หมิ้นในบล๊อกนี้ และหนูไม่ได้รู้สึกอิจฉาอะไรเลย กลับรู้สึกดีซะอีกที่เกิดมิตรภาพดีๆในบล๊อกของหนู ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นรุ่นไหนก็ตาม ถ้าไม่จำเป็นจะไปไหนจริงๆ พี่หมิ้นจะรีบเข้ามาอ่านเม้นท์ธารดาวจนได้ล่ะ ความงดงามมันอยู่ตรงนี้ล่ะพี่ พี่หมิ้นล่ะคิดมาก แค่ธารดาวเค้าพูดถึงความรู้สึกของเค้า ในฐานะน้องหรือเพื่อนของพี่หมิ้นบ้าง พี่กลับคิดไปไกลเชียว อย่างหนูเขียนเล่าในบล๊อกเนี่ย ปกติก็ไม่มีใครเค้าจะเขียนกันหรอกพี่ แต่หนูถือว่า คนที่เข้ามาอ่านคือคนที่หนูสนิทใจด้วยทั้งนั้น เล่าไปหนูก็ไม่อาย เพราะหนูอยากพูดถึงความรู้สึกของหนูให้คนที่เรารักได้อ่าน ส่วนคนอื่นจะคิดยังไง หนูไม่แคร์อ่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 4 เมษายน 2552 23:26:43 น.

อ้าว...มาทำให้คุณนกขมิ้นไม่สบายใจไปซะแระ ไม่ได้มีอะไรเล้ยยยครับ บอกแล้วไงครับ การจะหาคนที่คุยด้วยสบายใจน่ะ หายากมาก กระทั่งคนเคยหน้าค่าตากันก็เถอะ บางทีคุยสองสามคำยังรู้สึกผิดหูเลย คุณแม่น้องนิกพูดถูกแระ คุณนกขมิ้นคิดมากกกก แต่ไม่ว่ากัน เวลานี้กะลังเหงาอย่างแรง อิอิ กลับมาคุยเหมือนเดิมเหอะครับ ไม่มีอะไรจริงๆ ชอบที่คุณแม่น้องนิกว่าละครับ "หนูอยากพูดถึงความรู้สึกของหนูให้คนที่เรารักได้อ่าน" **ไม่กล้าบอกครู แต่หนูกล้าบอกอ้าย 555+ อุตส่าห์สัมภาษณ์มาตั้งเยอะ แล้วไม่สบายใจนี่ขาดทุนนะครับ แค่คุณนกขมิ้นกล้าที่จะถอดหัวโขนทิ้งไว้นอกบล็อก แล้วมาคุยเฮฮากันที่นี่ ผมว่าสุดยอดแล้ว เพราะถ้าเอาหัวโขนมาตั้ง คุณนกขมิ้นน่าจะใหญ่สุดในนี้ (ตำแหน่ง) *** ที่ผมบอกว่า ไม่มีความสุข นั่นน่ะ จะอธิบายประมาณว่า ชีวิตจริงน่ะ สมมติถูกแนะนำจากคนที่ไม่คุ้นกับผมให้กับอีกคนหนึ่งรับรู้ว่า ผมเขียนหนังสือ จะไม่มีความสุขเท่าไหร่นัก "อ๋อ เหรอ เขียนหนังสือ" "นักเขียนเหรอ" เนี่ยเคยได้ยินคำพูดแบบเนี้ย จะมีความสุขได้เหรอครับ แต่ถ้า... "จริงหรือเปล่าเนี่ย เขียนที่ไหน เราก็อ่านหนังสือเหมือนกัน" อย่างหลังนี่ เจอคอหนอนหนังสือเหมือนกัน ก็โชคดีไป ด้วยเหตุนี้จึงคิดว่า เออ เราไม่ต้องบอกใครก็ได้ว่าเราเขียนหนังสือ แค่เราเขียน ก็ พอ แล้ว อยากเล่าเรื่องนึง เจอคออ่านนิยายที่เป็นแฟนนามปากกาหนึ่งของผมนี่แหละ เล่าเป็นตุเป็นตะ เกี่ยวกับเจ้า 'คนแซ่หวอง' พอผมบอกว่า ก็ผมนี่แหละ เขาเถียง เถียงอย่างมีความสุขมากว่า ไม่ใช่ คนแซ่หว่องหน้าตาไม่ใช่เอ็งแน่ เขาเถียงด้วยมั่นอกมั่นใจว่า นักเขียนที่เขาอ่าน น่าจะดูดีกว่านี้ 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 5 เมษายน 2552 3:39:28 น.

กลับมา "ยอก" ผมได้นะครับคุณนกขมิ้น ยอกได้วันละหลายๆครั้ง 555+ ยอก แปลว่าอะไร ต้องถามคุณแม่น้องนิก ลืมรับพร และขออำนวยพรคืนคุณนกขมิ้น มีความสุข ปลอดโปร่ง และเบิกบาน นะครับ ไม่เลือกว่าเป็นโอกาสไหน คุณแม่น้องนิก และคุณลูกแม่โดม พร้อมกับแฟนๆของคุณแม่น้องนิกทุกท่านด้วยนะครับ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 5 เมษายน 2552 3:54:08 น.

สวัสดีค่ะพี่นกขมิ้น คุณธารดาว และพี่แมว ขอบคุณสำหรับคำอวยพร และความปรารถนาดีที่มีต่อกันนะคะ แวะมาคุยบ้านพี่แมวครั้งใดทั้งสนุกและสบายใจค่ะ พี่แมวก็สไตล์บู๊ๆ ปะฉะดะ ส่วนพี่หมิ้นก็สนุกสนานมีมุกมาฝากน้องตลอด คุณธารดาวก็วาจาเฉียบคม จนบางครั้งก็รับแทบไม่ไหว พี่หมิ้นคะ... หนูก็รับรู้ในตัวตนของพี่หมิ้นคล้ายๆกับคำพูดที่พี่แมวเอ่ยมาค่ะ "คนอย่างพี่หมิ้นเนี่ย ปกติระมัดระวังในการพูดคุยกับใครๆ แต่จะให้ความเป็นกันเอง แหย่เล่น คุยเล่นกับคนที่พี่หมิ้นรู้สึกชอบ และรู้สึกสบายใจด้วยเท่านั้น" พี่หมิ้นจะคุยกับน้องๆแต่ละคน ในเรื่องที่ต่างๆกันไป เหมือนพี่หมิ้นรู้จักแต่ละบุคคลเป็นอย่างดี แม้ไม่ได้เจอหน้าค่าตา วันไหนที่เจอว่าพี่หมิ้นคุยกับหนู ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านไหน หนูจะรีบตอบรีบคุยต่อกับพี่หมิ้น โดยเฉพาะหากพี่หมิ้นชม...ปลื้มใจดีใจสุดๆค่ะ หรือแม้แต่ที่ไม่ได้เอ่ยถึง ก็ยังติดตามทุกทีไป ก็เรื่องเล่าจากพี่หมิ้นสนุกค่ะ ฟังแล้วไม่เคยลืมด้วยนะคะ ช่วงสองเดือนที่ผ่านมาเราสี่คนได้คุยกันที่บ้านพี่แมวอย่างสนุกสนาน หนูเองก็รู้สึกแฮ็ปปี้มากๆมาโดยตลอดที่ฟังพี่ทั้งสามเมาท์กันแซวกัน ถ้าพี่จำได้...หนูจะบอกเสมอว่าโชคดีที่ประมาณตนถูกไปแอบอยู่หลังเสา!!! ก็หนูคิดช้าไม่ทันพี่ๆน่ะค่ะ หนูเชื่อว่าพี่หมิ้นไม่ทำให้ใครรู้สึกไม่ดี *ไม่แม้แต่จะคิด* แต่หากคำพูดน้องๆทำให้พี่หมิ้นรู้สึกไม่ดี ก็คงต้องใช้เวลา พี่หมิ้นคะ...ทุกคนคิดถึงค่ะ ฝากบอกทองเล็กทองใหญ่ให้ดูแลพี่หมิ้นด้วยนะคะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.75.203 5 เมษายน 2552 7:02:21 น.

คิดถึงคุณนกขมิ้นจัง เงียบไปเนี่ย น้องนุ่งใจเสียเหมือนกันนะเนี่ย ได้แต่หวังว่า คงกำลังพักผ่อนนะครับ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.236 5 เมษายน 2552 11:02:59 น.

สวัสดีค่ะ ความในใจถึงแม่น้องนิก ลูกแม่โดม และ ธารดาว ขอบคุณทุกคนตามรายชื่อข้างบนนี้นะคะ ที่มาให้กำลังใจ "วทผสว" คนหนึ่งทำให้รู้สึกว่าตัวเองผิดน้อยลงนะคะ ตอนที่เขียนบทสัมภาษณ์เสร็จ ก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เอามันเข้าว่า สนุกดี แต่พอมานั่งนึกว่า เออ หนอ ธารดาวเค้าจะสนุกไปกับเราไหมนี่ เท่านั้นแหละค่ะ ใจมันแป้วขึ้นมาทันที เพราะเกรงว่าจะไปกระทบความรู้สึกของธารดาวมากเกินไปอ๊ะเปล่า ไปนั่งพูดคนเดียวกับทองใหญ่ (เพราะดูท่าทางเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าทองเล็ก) ว่าคงต้องลงโทษตัวเองสักนิดนึงก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย สรุปเอง เออ เอง ว่า จะหยุดคุยสักอาทิตย์หนึ่ง ครบเจ็ดว้นเมื่อไหร่ค่อยเข้ามาคุยต่อ ใครจะคุยกับเราต่อ หรือไม่คุยก็ไม่เป็นไร วัดดวงดูค่ะ พอมาอ่านเม้นท์ของแม่น้องนิก ลูกแม่โดมและธารดาว ก็รู้สึกผิดอีกที่จะทำใจแข็งต่อไปได้อย่างไรเพราะทุกคนก็ให้อภัยแล้ว โดยเฉพาะเจ้าทุกข์ตัวจริง เค้ายินดีถอนฟ้องอ่ะค่ะ ก็เลยลดโทษมากึ่งหนึ่ง คือสี่วัน เอาเข้าจริง ๆ ได้แค่วันเดียวก็ทนเสียงอ้อนของธารดาวไม่ไหว ก็จะไม่ให้ใจอ่อนได้ยังไง เราเป็นใครให้นักเขียนใหญ่มานั่งบอกว่าคิดถึง ขนาดภรรยาธารดาวหายไปอาทิตย์หนึ่งยังไม่เห็นบ่นคิดถึงเล้ยย (รู้มาจากแม่น้องนิก) จริงไหมคะ เกรงใจมาก ๆ คะ อยากบอกทุกคนว่า ทุกคนน่ารักมาก ๆๆ แล้วที่แม่น้องนิกตัดพ้อว่าเป็นเบอร์รองธารดาวน่ะ ไม่ใช่อะไรนะคะ มีเหตุผลค่ะ คือต้องเข้าใจว่า ธารดาวเปรียบเสมือนไข่ในหินของพวกเราสามคน ที่เราต้องให้ความรัก และ หวงแหนไว้ และโดยอาชีพเค้าต้องใช้จินตนาการในการปั้นสิ่งที่เค้าคิด ๆๆๆ ออกมาเป็นตัวหนังสือ ไม่เพียงเท่านั้นตัวหนังสือแต่ละตัวก็ต้องประดิษฐ์ ประดอยกลั่นกรองออกมาให้ไม่เหมือนคำพูดธรรมดา ๆ อย่างที่เวลาเราพูดกัน ข้อนี้เป็นความแตกต่าง ไม่เช่นนั้นสิ่งที่เราพูด ๆ กันก็เป็นวรรณกรรมได้หมดซิเนอะ จึงไม่ต้องการให้ธารดาวรอนานเวลาเข้ามาคุยถึงต้องรีบตอบค่ะ เพราะจะได้เอาเวลาไปสร้างสรรค์งานออกมาเยอะ ๆ นะคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.234.190 6 เมษายน 2552 10:30:11 น.

เอานิยายมาให้อ่าน ในฐานะที่ได้รับการอภัยโทษ จากประหารชีวิตเหลือมะเหงกเดียว นิยายเรื่องนี้เริ่มต้นทิ้งเอาไว้ แม้ยังเขียนต่อไม่ได้ เพราะยังวุ่นกับเรื่องอื่น แต่เขียนแล้วรู้สึกมีความสุข อย่าว่ากันนะครับถ้ามันไม่มีเหตุผล จริงๆก็ไม่มีเหตุผลทุกเรื่องนะแหละ *** ดีนะที่คุณนกขมิ้นรีบกลับมา ไม่งั้นตัวละครบางตัวในนิยายบู๊ของผมคงควักปืนยิงใครต่อใครอย่างไม่มีเหตุผล ตายหยั่งเขียดอีกหลายสิบศพ --------- ยอดรักนายไปรษณีย์เถื่อน 1.ลูกชายนายไปรษณีย์ “พ่อครับ ก้ากลับมาแล้ว” จังก้าเหวี่ยงเป้ลงจากบ่า และทรุดร่างนั่งลงตรงบันไดขึ้นบ้านไม้ชั้นเดียวฝีมือพ่อทั้งหลัง ไม่มีเสียงตอบรับ เด็กหนุ่มหยัดร่างลุกขึ้น กวาดตามองไปรอบบริเวณบ้านเห็นความร่มรื่นของต้นไม้ ต้นไม้ เป็นสิ่งที่พ่อรักรองลงมาจากอาชีพนายไปรษณีย์ นับแต่จังก้าจำความได้ เขาก็เห็นภาพของพ่อในเครื่องแบบสีกากีขี่มอเตอร์ไซค์ที่มีถุงใส่พัสดุขนาดใหญ่ห้อยอยู่บนอาน ใบหน้าของพ่อ เป็นใบหน้าที่ยิ้มละมัยอยู่เสมอ แม้ว่าแต่ละวันของพ่อจะวุ่นวายอยู่กับการคัดแยกและนำจดหมายไปส่งทั่วทั้งตำบล จังก้าก็ไม่เคยเห็นพ่อทำหน้าเครียดแม้แต่ครั้งเดียว “ก้า” เสียงทุ้มนุ่มคุ้นหู จังก้าเหลียวไปมอง ก่อนดวงตาจะขยายกว้าง เมื่อเห็นบุพการีเดินโดยมีไม้เท้าสองอันช่วยพยุง “พ่อ” จังก้าผวาเข้าไปหา พ่อมองจังก้ายิ้มๆ สายตาคู่นั้นยังอ่อนโยน ไม่ได้มีท่าทีร้อนอกร้อนใจไปกับสภาพร่างกายของตัวเองสักนิดเดียว “พ่อซิ่งน่ะ ก็เลยเดี้ยงอย่างที่เห็น” พ่ออธิบายก่อนจังก้าจะทันได้ถาม “พ่อขอโทษนะที่ต้องเรียกก้ากลับมา” “โธ่พ่อ” เด็กหนุ่มอยากร้องไห้ “ก้าหยุดซัมเมอร์อยู่แล้ว ที่ยังไม่กลับบ้านก็กะว่าจะหางานทำก่อน” “ก้ามาส่งจดหมายแทนพ่อก็แล้วกันนะ เงินเดือน พ่อยกให้ก้าทั้งหมดเลย” “ได้อยู่แล้วครับ” จังก้ารับคำ หากสีหน้าก็ยังไม่สู้ดีนัก “ก้าไม่อยากทำหรือ?” พ่อถามอย่างเกรงใจ “เปล่าครับพ่อ แต่ก้าขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็นนะครับ” บุพการียิ้ม “ทำไมพ่อจะไม่รู้ล่ะ พ่อเตรียมของอย่างหนึ่งเอาไว้ให้ก้าแล้ว ตอนแรกกะจะส่งไปรษณีย์ไปเซอร์ไพร้ส์ถึงมหา’ลัย พ่อดันมาเดี้ยงเสียก่อน” “อะไรหรือครับ?” จังก้าถามอย่างอดตื่นเต้นไม่ได้จนลืมถามอาการของพ่อว่าเป็นอย่างไรบ้าง ก็คงเหมือนกับทุกครั้งนั่นแหละน่า ลูก ยังไงก็เป็นลูก อะไรจะสำคัญไปกว่าเรื่องของตัวเอง แต่พ่อ สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ลูก **** ภาพของจักรยานเสือหมอบหลังผ้าที่คลุมอยู่ถูกดึงออกเหมือนจะเด้งเข้ามาในดวงตาของจังก้า พ่อยืนยิ้มด้วยเท้าสี่ข้าง (เท้าจริงสอง ไม้เท้าสอง) เด็กหนุ่มเข้าไปลูบคลำ รู้สึกเหมือนฝัน “พ่อไปส่งจดหมายให้บ้านฝรั่ง บังเอิญเค้าจะกลับประเทศก็เลยขายคันนี้ให้” พ่อรีบอธิบาย เมื่อจังก้าเริ่มลูบคลำไปเจอสนิมที่จับอยู่ตามตัวถังของรถเป็นหย่อมๆ “มันอาจจะเก่าไปหน่อย แต่ยังขี่ดีอยู่นาก้านา” เด็กหนุ่มหันมายิ้มกับพ่อ “ผมชอบมันมาก” พ่อยิ้มมีความสุข ตาเป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดอย่างนั้นหลุดจากปากของลูกชาย *** พ่อเตือนเรื่องความปลอดภัย รวมทั้งแผนที่ของบ้านแต่ละหลัง จังก้าอาจเป็นคนในท้องถิ่นก็จริง แต่เขาไม่ค่อยได้อยู่บ้าน จึงไม่ค่อยรู้ลึกรู้จริงแบบพ่อ จังก้าสวมชุดอย่างนักกีฬาจักรยาน ใส่หมวกกันน็อค สะพายเป้ จูงจักรยานเดินออกจากบ้านในเช้าตรู่วันใหม่ โดยมีพ่อเดินสี่ขาออกมาส่งที่หน้าประตูรั้ว เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้พ่อ “พ่อภูมิใจในตัวก้ามากที่สุดรู้มั้ย” พ่อว่า “ก้าสมกับเป็นลูกของนายไปรษณีย์” “ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง” จังก้าพูดหนักแน่น แต่พอหันหลังให้พ่อแล้วจูงจักรยานออก เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังทำความผิดอย่างร้ายแรง เขาโกหกพ่อว่าขี่จักรยานเป็น ทั้งที่ในความเป็นจริง แค่จับแฮนด์จูงเขาก็แหยงมากแล้ว อะไรที่ออกแนว...แรงกล แรงกาย จังก้าไม่เป็นสักอย่าง เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่เอาไหนคนหนึ่ง ขี้ขลาดตาขาว ไม่สู้ใครเลย เล่นกีฬาไม่เป็นสักอย่าง ไร้เสน่ห์อย่างสิ้นเชิงต่อเพศตรงข้าม จังก้าโลว์เทคสุดๆ แค่กดเอทีเอ็ม ยังรู้สึกแหยง แต่อย่างหนึ่งที่จังก้ามี และอาจจะมีค่อนข้างมากก็คือ ทู่ซี้ ทู่ซี้ เป็นกิริยาวิเศษขั้นกว่าของ พยายาม! *** ลุงบูลย์มองเด็กหนุ่มหน้าซีดๆเหงื่อท่วมตัวที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องคัดแยกจดหมายลอดแว่นสายตาหนาเตอะ... “สวัสดีครับ” จังก้ายกมือไหว้ “ลุงบูลย์ใช่มั้ยครับ?” เจ้าของใบหน้าสูงวัยนั้นพยักพเยิดอย่างช้าเนิบ สายตาที่มองเด็กหนุ่มมีแววตำหนิ “เสียแรงนะที่เป็นลูกชายไอ้ขาจร” “พ่อผมชื่อ ขจร” “ขาจร!” บุรุษไปรษณีย์สูงวัยหันมาจ้องหน้าจังก้า น้ำเสียงนั้นเข้มจนเด็กหนุ่มต้องเป็นฝ่ายหลบสายตา “ข้าเรียกมันว่าไอ้ขาจร” แม้ว่าจังก้าจะเป็นคนประเภทไม่ค่อยขวางคนเท่าไหร่ ตามประสาคนขี้ขลาดทั่วไป แต่กับลุงบูลย์ เขากลับเกิดความรู้สึกขวางๆขึ้นมาแทบจะทันทีที่เริ่มต้นพูดคุย “วันนี้ข้าจะยกเว้นให้สักวัน แต่พรุ่งนี้ขืนมาสายอีก...” สายตาที่มองเด็กหนุ่ม มีแววคาดโทษ “...มีฮา” จังก้าเกือบหลุดปากอธิบายเหตุผล แต่คงไม่เป็นผลดีกับตัวเขาเอง เพราะถ้าลุงบูลย์รู้ความจริง พ่อของเขาก็ต้องรู้เหมือนกัน เขาเคยได้ยินพ่อพูดถึงลุงบูลย์บ่อยๆในแง่ชื่นชม อันเป็นการแสดงถึงความสนิทสนมใกล้ชิดยิ่งกว่าญาติ “พ่อของเอ็งคงบอกแล้วนะว่าต้องทำยังไงบ้าง” “ครับ” “โน่น ถุงเมล์ของเอ็ง ข้าเตรียมเอาไว้ให้แล้ว” จังก้าหันไปตามนิ้วชี้ของลุงบูลย์ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกวิ่งพล่าน เพราะทั้งจดหมายและพัสดุภัณฑ์ต่างๆที่กองอยู่นั้น...เป็นภูเขา! *** ดวงตะวัน... อีกแง่มุมหนึ่งของมันก็คือ ความอบอุ่นอ่อนโยน แต่ในแง่มุมตรงกันข้าม มันก็คือแสงนรกอันเร่าร้อนที่พร้อมจะแผดเผาสรรพสิ่งให้แหลกเป็นจุล เช่นเดียวกับจังก้า มุมหนึ่งของเขา อาจดูไม่เข้าท่านัก หน้าตาก็งั้นๆ ความรู้ความสามารถไม่ได้โดดเด่นเด้งออกมาจากกลุ่มผองเพื่อนในมหาวิทยาลัย แต่อีกมุมหนึ่งของเขา ความหมายเดียวกับชื่อ จังก้า จังก้า คือ ลูกพี่ของพยายาม! จึงไม่แปลกอะไรที่จะเห็นภาพของเด็กหนุ่มในชุดราวกับนักกีฬาจักรยาน สะพายเป้ จูงจักรยานซึ่งมีถุงเมลวางพาดอยู่ด้านหลัง เขาจูงจักรยานเดินไป...เดินไป... จังก้าทำได้ เขาส่งจดหมายถึงผู้รับได้ถูกต้อง ไชโย! *** แสงแดดอ่อนล้า ส่องกระทบกับร่างของพ่อที่ออกมายืนรอจังก้ากลายเป็นเงาทอดยาวไปกับพื้น สายตาของพ่อมองออกไปที่ถนน ชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาร้องถาม “ไงล่ะ น้าจร?” คำถามนั้นอาจเสมือนหนึ่งคำทักทาย ไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่พ่อก็ร้องตอบกลับไปว่า “รอเจ้าก้า เจ้าก้ามันไปส่งจดหมายแทนฉัน” เย็นมากแล้ว จังก้ายังกลับไม่ถึงบ้าน เขาหายไปไหน ชีวิตของจังก้าสะกดคำว่าเหลวไหลไม่เป็น เขาเป็นเด็กที่เชื่อฟังผู้ใหญ่ โดยเฉพาะกับพ่อ ไม่นานนัก ขอบฟ้าก็มืดมัวลง พ่อเดินโขยกเขยกไปเปิดไฟหน้าบ้าน แล้วกลับออกมายืนรอจังก้าต่อด้วยอาการกระวนกระวาย แต่ก็ยังไร้เงาของจังก้า “ไม่ได้การแล้ว” พ่อโพล่งขึ้น แต่ขณะนั้นเอง เงาสลัวรางเลือนของจังก้าพร้อมจักรยานคู่ชีพก็ใกล้เข้ามา “ก้า!” พ่อร้องและขยับก้าวพร้อมไม้เท้าเข้าไปหาลูกชาย จนลืมความเจ็บปวดของตัวเอง ภาพในระยะใกล้ซึ่งพ่อมองเห็นเต็มสองตานั้น จังก้าดูไม่จืดจริงๆ หน้าตา เนื้อตัว เสื้อผ้า รวมทั้งจักรยาน สกปรกมอมแมม พ่อไม่อยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับจังก้า เพราะรอยยิ้มชนิดหนึ่งที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากของลูกชาย รวมทั้งแววตาที่เปล่งประกายเจิดจ้าแรงกล้านั้น...ทำให้พ่อเบาใจขึ้นเยอะเลย “สู้ตายพ่อ” จังก้าว่า *** เช้าตรู่ พ่อยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของจังก้า ยกมือจะเคาะประตู แต่แล้วบานประตูก็ถูกคนข้างในเปิดออก ภาพที่ปรากฏทิ่มสองคลองจักษุของพ่อก็คือ ใบหน้ายิ้มแย้มของจังก้า เด็กหนุ่มแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมออกไปเผชิญกับกลิ่นอายเปลวแดดและฝุ่นธุลี “นึกว่ายังไม่ตื่นซะอีก” “ผมไม่ทำให้พ่อผิดหวังอยู่แล้ว” จังก้าโอ่ แล้วทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นเหม็นไหม้อะไรบางอย่าง “พ่อ อะไรไหม้น่ะ?” “หา!” พ่อตาเหลือก “ก้าไปดูซิ พ่อเจียวไข่ทิ้งเอาไว้” *** “ไข่เจียวไหม้เกรียมราดซอส อร่อยดีเหมือนกันนะก้าว่า” จังก้าเอ่ยขณะรวบช้อน ยกแก้วน้ำดื่มจนหมดแก้ว พ่อมองหน้าจังก้าอย่างขำ “แน่ใจนะว่าอร่อย พ่อยังกินไม่ลง” “แต่ผมอร่อยครับ ไม่ได้ล้อเล่น” “วันหลังพ่อจะเจียวให้ไหม้กว่านี้” พ่อล้อ เด็กหนุ่มชะงัก “งั้นผมขอถอนคำพูดตะกี้นะพ่อ” พ่อหัวเราะเบิกบาน “จริงสิ พ่อลืมถาม จักรยานเป็นไงบ้างล่ะ?” “จักรยานหรือครับ?” จังก้ามองเห็นภาพตัวเองจูงจักรยานทั้งวิ่งทั้งเดิน ทั้งต้องตอบคำถามมากมายจากผู้คนว่าทำไมถึงต้องทำอย่างนั้น มันอาจเป็นเรื่องน่าขันสำหรับคนอื่น แต่จังก้าคิดว่าไม่ใช่ อย่างน้อยที่สุด เขาทำเพื่อพ่อ “...ดีนี่ครับ” จังก้าตอบคำถามของพ่อ “พ่อดีใจที่ก้าชอบมัน สำหรับคนอื่นอาจคิดว่ามันเป็นแค่จักรยานเสือหมอบเก่าๆ ไม่มีราคาค่างวดอะไร แต่รู้มั้ยว่าเจ้าของจักรยานจริงๆน่ะ มันมีความหมายกับเขามาก” “ฝรั่งคนนั้นนะหรือครับ?” จังก้าถาม “ฮื่อ” พ่อพยักหน้า “คงสงสัยล่ะซี่ว่าพ่อพูดกับฝรั่งรู้เรื่องได้ยังไง” “ครับ” “ฝรั่งคนนั้นพูดไทยได้ ไม่ใช่แค่พูดได้นะ เขายังมีเมียคนไทยอีกด้วย” *** “เอาจดหมายมาส่งครับ” จังก้าพูดประโยคนี้จนแทบจะติดปาก มันเป็นเสมือนหนึ่งคำทักทายหรือการแนะนำตัวเองกลายๆ หลายคนยิ้ม บางคนถาม มีน้อยคนที่จะสนใจว่าเขาเป็นลูกชายนายไปรษณีย์ นั่นคงเป็นเพราะ...ก็แค่นายไปรษณีย์ตำแหน่งเล็กๆ ไม่ได้สลักสำคัญอะไร โดยเฉพาะกับชาวบ้านที่นี่ ส่วนใหญ่...การส่งไปรษณีย์ จะมีเพียงธนาณัติ ยิ่งระยะหลังมานี้ การโอนเงินผ่านเคาน์เตอร์เซอร์วิส นายไปรษณีย์จึงถูกลดความสำคัญลงโดยปริยาย ความภาคภูมิใจในตัวของพ่อก็เริ่มลดลงเช่นกัน จังก้าเริ่มไม่เข้าใจกับปณิธานของพ่อ คำถามต่างๆผุดพรายขึ้นมาในหัวใจของเด็กหนุ่มราวกับเม็ดเหงื่อที่กำลังโซมกายขณะนี้ แสงแดดร้อนแรงขึ้น แต่สิ่งที่สุมอยู่ในทรวงของเด็กหนุ่ม อาจจะร้อนกว่าแสงตะวันก็เป็นได้ ความเหน็ดเหนื่อยรุมเร้า ความคิดสับสนวุ่นวาย “ก็แค่คนส่งจดหมาย!” จังก้าบ่น อารมณ์ขณะนั้น ไม่มีทางที่เด็กหนุ่มจะฉุกคิดได้ว่า ที่เขาเป็นตัวเป็นตนเช่นทุกวันนี้ก็เพราะ...อาชีพคนส่งจดหมายที่เขากำลังหมิ่นแคลนอยู่นี่เอง ถนนที่จังก้ากำลังจูงจักรยานสูงขึ้น มันเป็นถนนตัดผ่านเนินภูเขาไฟเล็กๆ จังก้าออกแรงขา ก้าวต่อไป ก้าวต่อก้าว “เหนื่อยโว้ย!” เด็กหนุ่มโพล่งออกมา ก่อนเหลียวไปเห็นเงาราชพฤกษ์หรือคูณแผ่กิ่งก้านสาขาริมทาง เขาจูงรถเข้าไปจอด ทรุดร่างนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน *** จักรยานเสือภูเขาคันหนึ่งกำลังหมุนล้อขึ้นมาตามถนนเนินภูด้วยพลังสองเท้าของเด็กสาวร่างเพรียวบาง ผิวพรรณของเธอขาวอมชมพู โดยเฉพาะวงหน้าพริ้มเพราที่มีแว่นสีดำป้องกันแสงยูวีนั้นดูแดงเรื่อ ผมยาวเคลียไหล่ถูกมัดรวบไว้กลางหลัง เผยให้เห็นต้นคอระหง ขาวผ่อง และกลิ่นกายวัยแรกรุ่นของเด็กสาวก็ช่างหอมหวนกินระยะทางค่อนข้างไกลหลายเมตร ทางที่ชันขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับจักรยานเสือภูเขาของเด็กสาว ปั่นๆๆ จักรยานหมุนล้อไต่ขึ้นเนินถนนเรื่อยๆ *** เมื่อลมเย็นๆโบกผ่าน พัดเอากลิ่นเหงื่ออับๆหายไป ภาพที่ปรากฏในดวงตาของจังก้าก็เป็นทัศนียภาพอันงดงาม เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน เพื่อเพิ่มระดับความสูงให้กับสายตา ผืนดินเบื้องล่างนั้นถูกตีตาราง ใช่แล้ว มันคือคันนา ในผืนนาคือต้นข้าวที่กำลังยืนต้นอวดความเขียวขจี จังก้าเป็นเด็กชนบทก็จริง แต่เขาเป็นลูกชายนายไปรษณีย์ จึงไม่รู้ว่า ภาพของผืนนานั้นช่างงดงามนัก ไม่ว่ามันจะอยู่ในช่วงฤดูกาลใด วินาทีนั้น กลิ่นหอมอ่อนๆกระแทกจมูกของจังก้าอย่างแรง เด็กหนุ่มละสายตาจากทิวทัศน์หันมามองถนน ฉากนี้ หากเป็นในภาพยนตร์ จะเป็นฉากสโลว์ จังก้าตาค้าง ภาพนั้นถูกจับประทับไว้กลางใจ เด็กหนุ่มรีบไปที่จักรยาน นาทีนั้น เขาทำในสิ่งที่ตัวเขาเองก็ไม่มีวันเข้าใจเหมือนกัน! *** “หลบไป หลบไป หล้บ!” เสียงร้องอย่างตื่นตระหนกสุดขีดของใครคนหนึ่ง ทำให้ ‘ใบข้าว’ เอี้ยวมองหลัง ก่อนจะตาค้าง เมื่อเห็นหนุ่มคนหนึ่งวิ่งลงมาพร้อมกับจักรยานอันเต็มไปด้วยสัมภาระ ตรงนี้มันคือทางลงจากเนิน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาจึงไม่ปล่อยให้รถไหลลงมาเอง แต่กลับจูงรถวิ่งลงมาอย่างแรง แต่ใบข้าวไม่มีเวลาคิดมาก เพราะคนจูงจักรยานคันนั้นกำลังพุ่งตรงเข้าหาเธอ “ว้าย!” “โอ๊ะๆๆโอ้ย!” คนจูงจักรยานร้องเอะอะ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่จักรยานของใบข้าวอย่างรั้งไม่อยู่! *** ตอนแรก... ‘’ตั้งใจจะด่าไอ้คนประหลาดที่จูงจักรยานพุ่งชนเธอให้หายแค้น แต่พอได้เห็นหน้าเขาจังๆ อารมณ์เกรี้ยวกราดของเธอก็มลายเป็นปลิดทิ้ง เพราะหน้าตาของเด็กหนุ่มนั่นเหหรอหราน่าขำมาก จังก้าเองคงไม่รู้ตัวหรอกน่าว่า ตัวเขาน่าขำ ตอนที่เห็นหญิงสาวจ้องหน้าเขาอยู่นาน ก็ยังคิดเข้าตัวเองเสียอีกว่า เธอตกตะลึงในความหล่อเท่ ซึ่งก็ช่วยไม่ได้หรอก ไอ้ความหล่อและเท่นั้นใช่ว่าใครๆก็มี “เอ้อ...” จังก้าขยับปาก แต่ก็นึกประโยคดีๆและเท่ๆไม่ออก เขากระแอมกลบเกลื่อน เด็กสาวนิ่ง รอ รอคำขอโทษจากเขา วงหน้าพริ้มเพราของเธอดูแดงระเรื่อ นั่นไม่ใช่เพราะเขินอายอะไร แต่อุณหภูมิของตะวันที่ระอุไม่ต่ำกว่า 40 องศานั่นต่างหากล่ะ คือสาเหตุ กังจ้ายังคิดเข้าข้างตัวว่า เธอเขิน เด็กหนุ่มเก๊กหน้าอย่างที่คิดว่าเท่ “ผม...ชื่อ...จังก้า” ดวงตาของเด็กสาวจ้องเขม็งสบกับดวงตาอันเต็มไปด้วยประกายแห่งปิ๊งแรกพบของจังก้า ริมฝีปากถูกขบรีดจนเป็นเส้นตรง เธออาย จังก้าคิด อันที่จริง เด็กสาวกำลังโมโห... โกรธคนที่ไม่รู้จักขอโทษ “ผมชื่อ จังก้า วงศ์ตราไปรษณีย์” เอาเข้าไป จังก้าบอกหมด ทั้งชื่อและนามสกุล ตบท้ายด้วย... “ยินดีที่ได้รู้จักครับ เอ้อ...คุณ...” “ไอ้บ้า!” เด็กสาวกระแทกเสียงอย่างเหลืออด “นายมันบ้า นึกยังไงจูงจักรยานลงจากเนินภู แถมชนฉันอีก ขอโทษซักคำยังไม่ยอมทำอีก” จังก้าใบ้รับประทาน งง สมองตื้อ ใช่ นี่แหละ บุคลิกตัวจริงเสียงจริงของจังก้าเขาล่ะ กว่าจะตั้งสติได้ เด็กสาวคนนั้นก็ขี่จักรยานลิ่วๆหายวับไปกับโค้งถนน   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 6 เมษายน 2552 11:27:07 น.

ไม่แน่ใจว่าคุณแ่ม่น้องนิกกะลังอยู่ในสถานการณ์ไหนเนอะ ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก คุณนกขมิ้นก็อย่ามัวกังวลเรื่องใดๆเลย ขอบอกว่าสนุกสนานมากกับเมนท์แต่ละเมนท์ จริงๆน่ะถ้าผิดคงจะเป็นผมมากกว่า เพราะคำบางคำก็แรงเกินไป คุณแม่ลูกโดมก็อย่าถือสาหาความคำบางคำของผมที่อาจจะแรงเกินไปสำหรับหญิิงสาวผู้อ่อนไหว ปีใหม่ไทยแล้ว แผ่เมตตาให้กับผมเต๊อะ อิอิ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.225 6 เมษายน 2552 19:52:40 น.

แม่น้องนิกคงกำลังวางแผนเผด็จศึกขั้นเด็ดขาด ส่วนใครจะขาดจากใคร เดี๋ยวตามไปดูค่ะ เข้ามาคุยกับคุณธารดาวเป็นไพออริตี้นี่อย่ามาค้อนพี่นาแม่น้องนิก ลูกแม่โดมวันนี้ไปทำอะไรมาคะเงียบไปทั้งวัน พี่ไปงานบวชมาแต่ไปไม่รอดค่ะเพราะเจอฝน สถานที่ที่เขาเลี้ยงเป็นลานกว้างภายในบริเวณวัด โต๊ะประมาณเป็นร้อย ๆ แล้วจะเหลือเร๊อะ (ที่ไม่เหลือคือคนน่ะกลับเกลี้ยง จะเหลือคืออาหาร เจ้าภาพเซ็งจะต่อว่าเทวดาก็สุดความสามารถ เลยบอกว่าโยนให้ปลากินดีกว่า) พี่ก็เห็นใจเจ้าภาพมาก ๆ สู้อุตส่าห์บนไว้ว่าจะรำถวาย พี่ก็หลงดีใจจะได้ดูเจ้าภาพรำ แต่ฟ้าฝนไม่เป็นใจค่ะ (ที่พูดนี่กะจะไปรำกับเขาด้วยอ่ะค่ะ) ****** คุณธารดาวคะ เอานิยายที่แต่งไม่จบมาฝากซะด้วย ใจดีจัง เมื่อก่อนทำไมไม่เห็นใจดียังงี้เลย ก็บอกไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่า มั่นใจในฝีมือเถิดค่ะ (นี่ขนาดแต่งไม่จบยังชมเลย ถ้าแต่งจบแล้วมีหรือจะไม่ชม) การแต่งเรื่องค้าง ๆ ไว้แบบนี้ไม่สับสนหรือคะ เพราะต้องจำอุปนิสัยตัวละครและรายละเอียดอื่น ๆ อีกเยอะแยะ พูดถึงจักรยานเมื่อสมัยหัดใหม่ ๆ เวลาเจอรถใหญ่ ๆ มาเป็นต้องจอดแล้วให้รถใหญ่ไปก่อนจึงจะถีบต่อ ครั้งหนึ่งรถล้มมีรถเขาจอดดูแต่ไม่เห็นมาช่วยอะไรเลยคุณผู้ชายแค่โผล่หน้าออกมานอกกระจกรถดู ๆ แล้วก็ส่ายหัวจากนั้นก็ขับออกไป ที่จริงไม่ใช่เกิดจากเขาหรอกทำล้มเอง แต่ดูเอาเถิดไม่มีน้ำใจกับเราเลยซักกะนิด หรือว่าเป็นเพราะลืมถอดหน้ากากออกเลยไม่เห็นรูปงามที่ซ่อนไว้ภายใน..555 เดี๋ยวจะไปหา "สุดหัวใจนายฮีโร่" มาอ่านซะหน่อย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนแต่ง....เอิ๊ก ๆๆ อ้อ ! เคลียร์หน่อยนะคะ คุยเล่นกันสนุก ๆ ไม่ถือว่าแรงค่ะ และก็ไม่ได้กังวลอะไรแล้วนะคะ..จริง ๆ ค่ะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.233.226 6 เมษายน 2552 21:01:28 น.

ถ้าถอดหน้ากาก เค้าอาจไม่โผล่หน้าออกมาดูด้วยซ้ำ เพราะความงดงามที่ซ่อนอยู่ลึกเกินไป 555+ คืนนี้ กรุงเ่ทพฯน่าจะอากาศดีนะครับ นั่งทำงานฟังรายการ ลูกทุ่งมหานคร ไปด้วย ผมรู้ความเคลื่อนไหวของกรุงเ่พฯจากรายการวิทยุ อิอิ อยากฟังแผนกำจัดศัตรูหัวใจของคุณแ่ม่น้องนิกเต็มแก่แล้ว สาวโสด...คงกำลังหลับ คนโสดคงไม่มีเรื่องอะไรให้กังวลนัก อิอิ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.239 7 เมษายน 2552 3:21:01 น.

สวัสดีค่ะพี่แมว พี่หมิ้น และคุณธารดาว คนโสดรายงานตัวค่ะ เมื่อวานกลางวันเจอฝนเต็มๆค่ะ ไม่อยากเชื่อว่าฝนตกได้ตกดีถึงขนาดนี้ เรียกได้ว่าไม่ต้องล้างรถเองเลยนะคะ อยู่บนถนนพอดี หยุดสามวัน...เริ่มติดใจไม่อยากขยับไปทำงานแล้วววว ทนอีกนิดก็แล้วกันสี่วันเอง...ได้หยุดอีกห้าวัน พี่หมิ้นมีงานสังคมเยอะดีนะคะ ไม่มีเวลาให้นั่งคิดถึง วทจบ.ระหว่างนี้ !!! หนูไม่ได้เข้ามาเมนท์แต่มาอัพเดทตลอดค่ะ พี่แมวก็เงียบไปนะคะ สงสัยไปสอนหนังสือเด็กๆเพลินไปเลย...ป่านนี้ คุณธารดาวนอนดึก...ปั่นงานได้หลายตอนสิท่า ไม่ต้องแผ่เมตตาหรอกนะคะ เพราะไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรกันอยู่แล้ว ที่บ้านนี้มีแต่มิตรภาพค่ะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.240.124 7 เมษายน 2552 4:30:03 น.

ลูกแม่โดมคะ งานบุญ งานกุศล งานบวช งานแต่ง งานศพ งานขึ้นบ้านใหม่ ไม่เว้นกระทั่งงานโกนจุก หรืองานโกนหนวดไปได้ก็ไปหมดค่ะ พี่คิดเพียงว่าเจ้าภาพเขาเชิญเพราะรัก และ ให้เกียรติค่ะ บางทีไปจนคิดว่าตัวเองเป็นส.ส. ค่ะ ต่างกันตรงไม่ต้องยกมือไหว้กราดไปทุกโต๊ะ เอาเฉพาะโต๊ะ หรือคนที่เรารู้จักค่ะ..อิอิ พี่ต้องคอยซื้อซองสองสี คือ สีชมพูและสีขาวไว้ติดรถเลยค่ะ เคยยื่นซองผิดสีก็มีนะคะเพราะบางทีลืมเช็คสต๊อค...555 พี่เคยไปงานศพงานหนึ่งนะคะ แต่เผอิญไปสายมาก ที่นั่งด้านในมันเต็ม เจ้าภาพเขาก็เลยเชิญให้พี่นั่งด้านหน้า ตรงชุดรับแขกที่เขาเตรียมไว้ให้ประธาน บังเอิญพี่ใส่เครื่องแบบมันก็โก้ดีหยอกเมื่อไหร่นะคะ ใครมาไม่รู้ยกมือไหว้เป็นแถว พี่รับไหว้จนเมื่อยทั้ง ๆ ที่ก็มาในฐานะแขกเหมือนคนไหว้นั่นแหละ....เฮ้อ มีมึนกว่านี้อีกค่ะ ไม่รู้ว่าฟ้าดินเป็นใจหรือไง ประธานตัวจริงดันใส่ชุดซาฟารีมาแทนที่จะใส่สูทหรือเครื่องแบบ คนเชิญแขกไม่รู้จักละมั้งเลยเชิญให้ไปนั่งข้างหลังพี่อีกแน่ะ...555 เอากะเขาซิ พอตอนทอดผ้าไม่รู้ละว่าใคร ๆ เป็นต้องหันมาไหว้ มาโค้งให้พี่ก่อนขึ้นไปทอดผ้าทุกคน เว้นคนมาทีหลังนี้แหละ เพราะเขาคือประธานตัวจริง ต้องเป็นคนใส่ไฟเป็นลำดับสุดท้ายคู่กับประธานใส่ไฟฝ่ายสงฆ์ พี่ละเข็ดไปนาน ขอบายถ้าจะให้นั่งหน้า....ก๊ากๆๆๆๆ ****** แม่น้องนิกทำอะไรอยู่คะ คิดแผนชั้นเดียวพอนะคะ คิดหลาย ๆ ชั้นเดียวกระทบมาถึงน้องนิกกับอลินาด้วยอ่ะค่ะ แต่ว่าไปช่วยเด็กมากกว่า เหนื่อยก็พักผ่อนบ้างก็ได้นะคะ เป็นห่วงสุขภาพค่ะ ****** คุณธารดาวคะ เตรียมหน้ากากไว้หลายอันมันสลับไม่ทันจริงๆ ค่ะ ลึก ๆ แบบนี้ วทจบ. ยังมองเห็นเลยพูดแล้วจะหาว่าคุย พี่เค้าบอกหน้าไหนก็รักทั้งนั้นแหละ...อ๊าวเผลอโม้อีกจนได้ รายการลูกทุ่งมหานคร เคยฟังค่ะ ช่วงคุณกบจัดกับลูกสาว แต่ใครเป็นดีเจก็เปิดเพลงเพราะทั้งนั้นค่ะ ทำเป็นรู้ความเคลื่อนไหวของคนกรุงเทพ เอาว่าที่บ้านตัวเองน่ะ ไปทั่วหรือยังดีกว่า เห็นบอกว่าออกจากบ้านได้ไม่กี่กิโลก็หลงทางแล้วไม่ใช่หรือคะ...จำได้นะเออ...เอิ๊ก ๆๆ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.233.226 7 เมษายน 2552 5:54:28 น.

ก๊ากๆๆๆ แวะมาขำทั่นประธาน!   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 7 เมษายน 2552 6:43:38 น.

อ่านเรื่องพี่หมิ้นแล้วข้ำขำ หนูบอกแล้ว...พี่หมิ้นมีศิลปะในการถ่ายทอดอย่างได้อารมณ์สุดๆ ... สี่วันนี้ลูกแม่โดมเข้าอบรม แต่จะแอบมาแว็บๆค่ะ คาดว่าเย็นวันศุกร์คงแห้งและกรอบแน่ๆเลย :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.32 7 เมษายน 2552 8:32:58 น.

ลูกแม่โดมคะ อบรมบ่อยเหมือนกันนะคะ ดีค่ะการอบรมเป็นการพัฒนาความรู้ ความสามารถอย่างหนึ่ง พี่ก็ชอบไปอบรมสัมมนาค่ะ คนอื่น ๆ เขาไม่ชอบแต่พี่ชอบเพราะได้ความรู้ ได้เพื่อนใหม่ ๆ ด้วยค่ะ ****** ไหน ๆ ก็เล่าเรื่องงานศพ ขอเล่าอีกสักเรื่องละกันระหว่างรอแม่น้องนิกเข้ามาตอบกระทู้ พี่กับเพื่อน ๆ ไปงานสวดศพที่วัดหนึ่งในจังหวัดชลบุรี เอารถตู้ไปกันหลายคน ไปถึงงานก็ประมาณ 6 โมงเย็น ก่อนไปก็ถามเจ้าภาพว่าพระเริ่มสวดกี่โมง เจ้าภาพบอกประมาณ 2 ทุ่ม พวกเราก็เออ ๆ รับทราบ พอไปถึงเห็นมีโต๊ะจีนเรียงรายอยู่รอบ ๆ ศาลาสวด ด้วยความเคยชินกับการไปงานศพที่วัดพระศรีมหาธาตุ บางเขน เพราะที่วัดนี้จะเลี้ยงอาหารแขกก่อนสวด เรียกว่าเชิญรับประทานให้ท้องอิ่มหายเครียดจากอาการหิวเสียก่อน แล้วค่อยไปเครียดกับบทสวดภาษาบาลีที่จนป่านนี้ยังไง๊ ยังไงก็ฟังไม่รู้เรื่องอยู่ดี พวกพี่ก๊อไปนั่งโต๊ะ เลือกที่นั่งกันใหญ่ แบบพยายามแย่งกันหันหน้าออกจากศาลาให้มากที่สุด เพื่อสุนทรีย์รสของการกิน นั่งสักพักก็ไม่เห็นว่าอาหารจะมาเสริฟ พวกญาติ ๆ เจ้าภาพก็มอง ๆ มา แต่แววตาพวกเขาดูแปลก ๆ แฮะ มองไป ยิ้มไป ประมาณหนึ่งทุ่มเจ้าภาพก็เข้ามาทัก (ก่อนหน้านี้ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนค่ะ) ถามพวกพี่ว่าจะนั่งตรงนี้หรือ พวกพี่ก็เออ ๆ (ยังไม่รู้อนาคตอีกแน่ะว่าอะไรจะเกิดขึ้นเป็นลำดับต่อไป) ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาในศาลาสวด แต่เขาไม่ยักกะมานั่งโต๊ะแบบพวกเรา คือเขาพากันเดินไปนั่งในศาลา ไม่มีใครสนใจมานั่งตรงโต๊ะเลยค่ะ พอ 2 ทุ่มพระท่านก็ชักแถวขึ้นไปนั่งประจำที่ สักพักก็เริ่มสวด อาการเริ่มรู้ตัวบังเกิด ครั้นจะลุกไปนั่งที่เก้าอี้ในศาลาก็เกรงจะเสียมารยาทค่ะ ซุบซิบกันว่าเดี๋ยวพอสวดครบ 3 จบค่อยเคลื่อนพล เพราะหลาย ๆ วัดพระจะเบรกช่วง 3 จบใช่ไหมคะ แต่ฟ้าดินลงโทษพวกเห็นแก่กินค่ะ วัดนี้สวดรวดเดียว 4 จบค่ะ พอเสร็จพิธีปุ๊บ คนลุกปั๊บ เขาก็เริ่มเข้ามานั่งตามโต๊ะกัน บางคนเดินผ่านโต๊ะเราไปแบบไม่กล้าวิจารณ์ให้ได้ยินคะ ซึ่งก็เป็นกุศลดีแล้วค่ะ ขืนวิจารณ์ให้ได้ยินมีอายค่ะ มารู้ทีหลังว่าเขาเลี้ยงหลังจากพระสวดเสร็จ ก่อน มิน่าพระถึงเร่งเหลือเกิน กลัวพวกพี่จะหิวมั๊งเพราะเป็นแขกพิเศษมาจากหลังเขา เอ๊ย! ไม่ใช่มาจากกทม. เล่าแล้วยังนึกถึงภาพตัวเองวันนั้นอยู่เลยค่ะ ปลงซะเถิดโยมมมม   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.229 7 เมษายน 2552 11:50:15 น.

5555+ เห็นภาพ...เห็นภาพ หมดไปกี่ถ้วยล่ะครับคุณนกขมิ้น? สงสัยอีกอย่าง ใครเป็นคนต้นแถวพาคนอื่นๆไปไปนั่งโต๊ะ อยากรู้จริงๆ เรื่องนี้เชื่อว่าต้องมีคนต้นแถวแน่ๆ อย่าบอกนะครับว่า คนเล่านี่แหละ 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 7 เมษายน 2552 14:19:47 น.

น่าเป็นห่วงคุณแม่น้องนิกนะเนี่ย ยังไม่เข้ามาเลย   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 7 เมษายน 2552 14:20:46 น.

พี่หมิ้นคะ หากเป็นเด็กนักเรียนก็เป็นแบบที่ชอบจองที่นั่ง สำหรับผู้ใหญ่อย่างพี่หมิ้นและคณะเค้าเรียกว่าเตรียมการณ์แต่เนิ่นๆค่ะ เอ...หรือว่าเป็นผู้ใหญ่ Alert คะ เรื่องพี่หมิ้นนี่ขำอีกแล้วววว เล่าสนุกอย่างนี้เห็นทีต้องฝากคุณธารดาวไปให้ สนพ.ซะแล้ว 555 เอิ๊กๆๆ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.41.229 7 เมษายน 2552 18:49:18 น.

มาแล้วจ้า..มาแบบเดี้ยงๆเลย ตามอ่านแทบไม่ทัน เรื่องยัยแฟนเก่าสามีน่ะ คงมีเวลาคิดถึงหล่อนหรอก เตะตกขอบไปตั้งนานแล้วจ้ะทุกท่าน เผอิญว่า..ตั้งแต่วันเสาร์ เพื่อนขอให้ไปช่วยเพราะเค้าจะทำอาหารขายในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่ถนนฮอลลีวู้ดคนไทยจัดงานวันสงกรานต์ขึ้นที่นั่น งานนี้..ยืนช่วยน้องเค้าขายของขาแทบหลุด กว่าจะกลับถึงบ้านได้ก็ห้าทุ่มทุกวัน เราไปกันสี่คน คนแก่สอง สาวสวยสอง ทีแรก..ส่งคนคุณยายกับคุณพี่นำขายไปก่อน เผอิญไม่เวิร์ค สองสาวสวยก็เลยขึ้นเวทีขาย ปรากฏเวิร์คมากเพราะพูดไม่หยุด มองหนุ่มไปขายไป พอว่างก็เม้ากันเล่นว่า..ว้า ไอ้คนนี้รูปร่างโอเคนะ เสียแต่มันทำผมเป็นบ้าอะไรมัดจุก ผ่านๆๆๆๆ ไม่เข้าตากรรมการ คุณยายคุณพี่ก็เก็บเข้ากรุใส่รถไว้ ง่วงก็หลับ พอเราจะเอาของก็ลุกมาผสมมาตักให้เรา ขำและสนุกทั้งวัน แซวกันเล่นว่า..คนสวยเค้ามีไว้ให้ขายของ แต่คนเป็นรองต้องเก็บเข้ากรุ ++++++++++ สวัสดีค่ะพี่หมิ้น คุยกันไปก่อนกับธารดาวและลูกแม่โดมนะคะพี่ หนูเหนื่อยเหมือนนอนไม่พอเลยพี่ ต้องตื่นแต่เช้าและนอนดึก อีกทั้งยืนทั้งวัน เมื่อวานหนูก็ไปช่วยครู ปวดขาไปหมด ครั้นจะไม่ไปก็มีงานที่ครูมอบหมายให้เราทำค้างไว้ ก็เลยต้องไป หนูไม่คิดน้อยใจอะไรเลยพี่หมิ้น รู้ค่ะว่าเราต้องถนอมหนุ่มน้อยยยยย ของเราไว้ดีๆ เกิดน้อยใจไป เราจะไปยอกใครได้ล่ะพี่ ก็มีอยู่คนเดียวที่ต้องรักษาเค้าไว้ เผื่อพี่หมิ้นแต่งงานไปแล้ว เกิดคุณสามีไม่ได้ดั่งใจ แล้วเราจะไปปรึกษาใคร จริงมั๊ยพี่ เช้านี้ อลีนาไม่สบาย มีไข้เฉยเลย หนูขอตัวดูแลลูกก่อนนะพี่นะ +++++++++++ คุณธารดาว ฟังๆธารดาวพูดแล้ว น่าสงสารมากกกกก ชี้แจงเหตุผลราวกับกลัวว่าพี่หมิ้นจะไม่เมตตาอีกต่อไป..ซะงั้น ไม่ต้องเป็นห่วงแม่น้องนิกหรอกคุณ ถึงแม้ธารดาวจะเห็นหน้าแม่น้องนิกว่า หน้าตาใสซื่อ ดูน่ารักอ่อนเยาว์(โง่)กว่าที่เป็น แค่ใจอ่ะแกร่งกว่าใบหน้าที่ฉาบไว้เยออออะ แล้วเรื่องเอาคืน จอมวางแผนเนี่ย เจ้าแม่เรียกพี่นะจ้ะ เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเลย มันอยู่ที่ว่า จะลงมือหรือไม่ลงมือแค่นั้นแหละ บางครั้งคนเราก็ต้องรักษาภาพพจน์ของตัวเองให้ดูน่าสงสารในสายตาสามีไว้บ้าง และรักษาหน้าสามีว่าเค้าได้ภรรยาดีเด่น ถึงแม้ว่าเราอยากจะถีบใครออกบ้านณ นาทีนั้นก็ตาม คนเราก็ต้องหัดข่มใจไปตามวัย แม้ว่าใจจะข่มไม่ลงเลยก็เหอะ เพราะงั้น อย่าได้ห่วงเรา อ่ะจริงนะ ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนห่วงแม่น้องนิก จนบางทีเรายังนึกน้อยใจว่า เอ๊ะ..ทำไมไม่มีใครห่วงเราวะ แต่เพื่อนมันคงรู้แหละว่าเราแนวไหน ++++++++++ ลูกแม่โดมจ้ะ อย่าหลบเสาเลยน้องเอ๊ย ช่วยๆกัน..ยอก..ธารดาวบ้าง คำว่ายอก แปลว่า ลุย ลุยไปเลยพี่อนุญาต.. พี่ขอพักรักษาตัวอีกซักวันนะจ้ะ แก่ๆแล้วอ่ะ นอนไม่พอมันก็แย่ เท่านั้นยังไม่พอนะ กว่าจะได้กินข้าวเย็นก็ดึก กินเสร็จแล้วกลับบ้านนอน น้ำหนักขึ้นเลยอ่ะ เวรกรรม วันอาทิตย์ ขณะที่พี่คอยเวลาอุ่นของกับเพื่อนอยู่ พี่ก็เดินไปที่ชั้นวางหนังสือพิมพ์ เพื่อจะหาหนังสือพิมพ์ไทยอ่าน ตาพี่เหลือบไปเห็นวงอะไรไม่รู้สีทองๆ ทีแรกพี่เข้าใจว่าเป็นวงกลมของกระป๋องเป๊บซี่อ่ะนะ พี่ก็ไม่ได้หยิบขึ้นมาดู ขณะที่ดูมันอยู่ว่ามันคืออะไร พี่ก็ เอาวะ หยิบมาดูหน่อยละกันว่ามันคืออะไร คุณน้องเอ๊ย..แหวนเพชรอ่ะ ฮู้ยดีใจ โดยไม่ต้องไปตามหาเจ้าของมันหรอก เพราะมันตกอยู่ในที่จอดรถ แหวนแบบนี้เป็นแหวนที่เพื่อนที่โรงเรียนมีใส่ และครูผู้ช่วยก็ใส่ พี่ก็อยากรู้ราคามันไง งานนี้ ขาเดี้ยงแต่ก็คุ้ม   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 8 เมษายน 2552 0:39:20 น.

ดีใจที่คุณแม่น้องนิกกลับมา 'ยอก' ความหมายของคำคำนี้ มันสามารถใช้ได้ทั้งอวัยวะเบื้องบนและเบื้องล่าง เข้าใจง่ายกว่านั้น คือ มือก็ได้ teenก็ดี ใช่หรือเปล่าครับ อิอิ ยินดีด้วยกับแหวนเพชร 18 กะรัต น่าขาเดี้ยงวันละสามรอบจริงๆนะครับ ถ้าการชี้แจงเหตุผลของผมสามารถทำให้คุณแม่น้องนิกเข้าใจได้ว่า มันน่าสงสารจริงๆ จะบอกให้ว่า นี่คือเหนือมารยา 500 เล่มเกวียน 555+ ย้อนกลับไปยังเหตุการณ์วันที่คุณนกขมิ้นนั่งคุยกะปลาทอง ทำให้ผมคิดย้อนวัยกลับไปสู่อดีต สมัยผมเด็กๆ ป่าละเมาะข้างบ้านก็เป็นโลกเล็กๆของผมบ่อยมาก เวลาถูกดุ ผมจะไปนั่งหลบอยู่ในนั้นแล้วก็คิดน้อยอกน้อยใจไปต่างๆนานา ยังจำความรู้สึกนั้นได้ แปลกเหมือนกัน ทำงานก่อน... อ้อ...คุณลูกแม่โดมยังจะปลีกเวลามาอ่านได้หรือเปล่าหนอ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 8 เมษายน 2552 2:23:31 น.

พี่แมว...น่าสนุกนะคะมีโอกาสได้ตักอาหารขาย ตั้งแต่เด็กๆเวลาไปซื้อของหนูรู้สึกอยากเป็นคนขายบ้างเหมือนกัน เวลาไปซุปเปอร์มาเก็ตก็อยากเป็นแคชเชียร์ ... พี่แมวช่วยเหลือผู้อื่นก็เลยโชคดีได้เก็บแหวนได้ ว่าแต่ว่าใครเค้าตั้งใจวางไว้ให้หรือเปล่านะ น้องอลีนาไข้ลดแล้วยังคะ ==== พี่หมิ้นคะ วิชาที่เรียนจากน้องป้อจายเป็นยังไงบ้างเอ่ย วทจบ. กลับมาพี่หมิ้นจะแสดงฝีมือรายการอะไรดี แล้วเม็ดขนุนแอบทานไปเยอะจริงหรือเปล่าคะ ==== คุณธารดาว นั่งน้อยใจในป่าละเมาะข้างบ้าน ฟังแล้วก็เป็นคนช่างอ่อนไหวเหมือนกันนะคะ ลูกแม่โดมมีเวลาเข้ามาอ่านแน่นอนค่ะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.41.229 8 เมษายน 2552 4:38:30 น.

สวัสดีค่ะ ดีใจนะคะที่แม่น้องนิกมีเวลาเข้ามาส่งข่าว ไม่ได้คิดเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องที่เล่าให้ฟังค่ะ ไปช่วยเขาทำมาหากิน เหนื่อยแต่สนุกใช่ไหมคะ แล้วมาหายเหนื่อยเอาตอนเจอแหวนนี่ละ น้องอลินาดีขึ้นหรือยังคะ ขอให้หายไว ๆ ไปวิ่งเล่นได้เหมือนเดิมนะคะ อ้อ ห่วงลูกแล้วก็หันมาดูตัวเองบ้าง ต้องดูแลเรื่องสุขภาพของตัวเองด้วยค่ะ เพราะแม่น้องนิกเป็นกำลังสำคัญ อย่าลืมเสียล่ะแม่น้องนิก ****** ลูกแม่โดมคะ พี่จะเล่าไปเรื่อย ๆ ค่ะ จากประสบการณ์ล้วน ๆ ค่ะ แต่เอาแค่อ่านกันเองในหมู่เราก็พอค่ะ อย่าไปแย่งคุณธารดาวเค้าทำมาหากินเลยค่ะ น้องป้อจายเขาสอนทำพายหลายชนิดค่ะ วันก่อนมาหัดทำสตูว์กัน เอาตำรามากางฝึกกันเอง เพราะน้องเขาบอกว่าอยากทาน ผลออกมายังไม่ดีนักค่ะ พี่สรุปเองว่าน้องเขาจะหัวไวด้านเบเกอรี่มากกว่าอาหารคาวค่ะ เม็ดขนุนได้มาจากงานบวชที่เจอฝนค่ะ ตอนเช้าเขาเอามาวางไว้ให้ที่โต๊ะทำงาน แล้วรู้ใจด้วยนะคะ มีแต่เม็ดขนุนล้วน ๆ เลยค่ะ พี่ทานไม่มากค่ะ ต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเองแค่แกล้ง ๆ ยั่วพี่เค้าเล่นเท่านั้นค่ะ พรุ่งนี้จะกลับแล้วค่ะ ****** คุณธารดาวคะ ที่แท้ก็คล้าย ๆ กัน เมื่อก่อนตอนเด็กคุณย่าสอนทำกับข้าว ให้ตำน้ำพริก บางทีก็งอน ๆ ว่าแม่บ้านมีทำไมไม่ใช้ดั๊นมาใช้หลาน หลาน ๆ ต้องผ่านคอร์สตำน้ำพริกก่อนทุกคน ควงสากนี่เรื่องจิ๊บจ๊อยค่ะ วันไหนคุณย่าจะแกงส้มต้องรีบเสนอหน้าไปอาสาตำเพราะมันหมู ๆ แต่ถ้าเป็นมัสหมั่น หรือแกงคั่วจะหายหน้าไปเลยค่ะ หลบไปไกล ๆ ปลอดภัยที่สุด ช่วงที่เรียนรู้เรื่องการหั่นผัก วันหนึ่งมีผัดถั่วฝักยาวกับกุ้ง ได้รับมอบหมายให้หั่นถั่วฝักยาวเตรียมไว้ ด้วยความขี้เกียจก็หั่นท่อนยาว ๆ จะได้หมดเร็ว ๆ (คิดแบบเด็ก ๆ) คุณย่ามาเห็นเข้าก็ดุ จากที่ไม่เคยโดนดุ ก็วิ่งไปทางหลังบ้าน ซึ่งตอนนั้นยังเป็นสวน ไปนั่งอยู่นานมากเพราะไม่มีใครมาง้อ จนมืดเห็นว่าไม่มีใครมาแน่ ๆ ก็เลยเดินคอตกเข้าไปหาคุณย่า ๆ ก็เรียกเข้าไปหาและอบรมนิดหน่อย พอได้กอดคุณย่าความรู้สึกก็ดีขึ้นเป็นลำดับค่ะ เดี๋ยวนี้เวลาคุณธารดาวมีอาการเหมือนเมื่อตอนเด็ก ๆ บ้างหรือเปล่าคะ แล้วทำอย่างไร เข้าป่าละเมาะแบบเดิม หรือ เข้าเมืองคะ หวังว่าคงไม่ต้องร้องเพลง "อย่างนี้มันต้องถอน" นะคะ...555   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.246.140 8 เมษายน 2552 5:32:59 น.

ว่าก็ว่าเหอะนะท่านธารดาว แม่น้องนิกนะมักจะมีโชคด้านนี้ซะด้วยสิ ทั้งแม่ทั้งลูกสาวอ่ะ มีโชคเก็บทองเก็บเพชรได้บ่อยมากนะจะบอกให้ วันนี้แม่น้องนิกอวดแหวนให้ทริสซี่เพื่อนบ้านดู บอกหล่อนว่า ทริสซี่ดูนี่ฉันเก็บแหวนได้อีกละ ทริสซี่ขำก๊าก..บอก..เธอกับลูกนี่มีโชคขยันเก็บได้จริงๆนะ ฉันน่ะอยากมีโชคแบบเธอบ้าง มันตลกจริงๆนะธารดาว แหวนที่ขายไปบ้างก็มีเพราะมันใหญ่ใส่ไม่ได้ ส่วนที่พอจะรักษาไว้ให้ลูกได้ ก็เก็บเอาไว้ ไม่รู้จะไปตามหาเจ้าของได้ที่ไหนไง มีมันทั้งตุ้มหู แหวน และสร้อยคออ่ะคิดดู ++++++++++ โถ..คุณน้องลูกแม่โดม ช่างคิดไปนั่น เพชรสิบกว่าเม็ด ใครมันกล้าวาง พี่ก็จะไปเดินขาลากทุกวันอย่างธารดาวบอก ดวงอ่ะพี่ว่า อลีนาไข้ลดแล้วจ้ะ แต่คนเป็นแม่เวลาที่ลูกไม่สบาย จิตตกทุกที พี่ไม่เคยขายอาหารมาก่อน นี่ครั้งแรกเลย สนุกนะ แต่รู้ตัวว่าทำงานแบบนี้ไม่ได้ มันต้องทักทายลูกค้า ปั้นหน้ายิ้ม สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ แล้วพี่คนแข็งๆอ่ะ ซื้อก็ซื้อ ไม่ซื้อก็แล้วไป พี่เป็นได้แค่ลูกมือ คอยแพ๊ค คอยหยิบของให้เพื่อน แล้วอธิบายรายการอาหารให้ลูกค้าต่างชาติ ส่วนมากที่คนต่างชาตินิยมกินก็แกงเขียวหวาน หมดก่อนใครเพื่อนเลย เวลามันมาทีมันก็มาเป็นกลุ่มตักไม่ทัน แต่เวลาไม่มีก็เม้าเรื่องหนุ่มหล่อ..เพราะวันนั้นวันปลอดสามีไงจ้ะ +++++++++++ อ้อ..พ่อธารดาวจ้ะ ขอบอก..เดี๋ยวนี้แม่น้องนิกไม่เคยคิดเล๊ยว่า..ถ้ามีหนุ่มไหนหลงเข้ามาบล๊อก จะต้องดูดี เพราะที่ผ่านมา ทำสถิติไว้แล้วเนี่ย ไม่ได้หล่อกันแม้แต่คนเดียว ถ้าจะมีดีก็คือคารมและความสามารถ เพราะงั้นใครหลงมา คิดได้อย่างเดียวคือ อย่าไปคิดว่าเค้าหล่อ ติดลบเข้าไว้ หากได้เจอจะได้ไม่เสียความรู้สึกมาก บางทีเผลอคิดว่า เค้าต้องผอม ปล้าวววว..อ้วน บางทีเผลอคิดว่า ขาว ปล้าววววว ผิวสองสี บางทีเผลอคิดว่าเพื่อนเราต้องหน้าตาดูดี ปล้าวววว..ตัวร้ายในละครเรียกพี่ แล้วงี้จะให้คาดหวังไปทำไมเนี่ย? แค่เพื่อนเราขายออกก็บุญแล้ว   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 8 เมษายน 2552 5:50:25 น.

รถถังเรียกพี่อย่างคุณแม่น้องนิกคงไม่เป็นไรหรอก เจอมรสุมชีวิตขนาดไหน ยังไม่ค่อยมีคนปลอบ อิอิ ทั้งๆที่อยากมีกำลังใจเยอะๆเหมือนกันแหละ เห็นด้วยเรื่องหนุ่มๆในบล็อกนี้...ระดับติดลบจริงๆ อยากตอบคุณนกขมิ้นเรื่องเข้าไปนั่งอยู่ในป่าละเมาะ แปลกเหมือนกันนะ ทำไมถึงยังจำความรู้สึกนั้นได้อย่างแม่นยำ เวลาไม่มีคนไปง้อเนี่ย จะค่อยๆเดินออกมาอย่างหงอยมาก แขนขานี่เป็นจุดๆด้วยถูกยุงกัด แต่ส่วนใหญ่แม่จะรู้ และง้อด้วยการแกล้งตามหาไง แกรู้ว่ามันอยู่ในป่านั่นแหละ 555 ความรู้สึกแบบนี้ ไม่ใช่ว่าจะดีหรอกนะครับ นึกหวั่นใจอยู่เหมือนกันว่า ถ้าอายุมากๆเนี่ยนิสัยจะกลับไปเหมือนเด็กอีกครั้งหรือเปล่ายังสงสัย จริตข้อนี้ ต้องแก้ด้วยการเจริญสติ คุณนกขมิ้นไม่ลองเขียน "กว่าจะได้เป็นเจ้าสาว" ดูล่ะครับ เขียนมันส์ๆอย่างที่เล่าเรื่องต่างๆนี่แหละ น่าจะดีนะผมว่า   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.225 8 เมษายน 2552 9:21:15 น.

คุณธารดาวคะ เพื่อความยุติธรรมเราเขียนคนละตอนนะ คุณธารดาวเขียน "กว่าจะเป็นพ่อคน" ก่อนดิ เริ่มวันนี้เลยก็ได้ค่ะ (พยายามอย่าให้เศร้าเคล้าน้ำตามากนักนะคะ ขอร้อง)   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.125.224 8 เมษายน 2552 9:40:07 น.

ขอ "กว่าจะได้เป็นเจ้าบ่าว" ก่อนดีกว่า เนอะพี่หมิ้นเนอะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.146.104.42 8 เมษายน 2552 9:43:52 น.

คุณธารดาว แม้ว่าอยากได้กำลงใจเยอะๆ แต่ก็ไม่มีใครให้ไง ก็คงพอๆกับธารดาวที่รอให้คนไปง้อ แต่ก็ไม่มีนั่นแหละ พอๆกัน ด้วยแม่คงรู้ว่า ไงซะมันก็ต้องกลับมาอยู่ดี ความทรงจำตอนเด็กเรื่องงอน แม่น้องนิกไม่ค่อยมีอ่ะ ที่จำได้แม่นมากและจำกระทั่งทุกวันนี้เลยคือ ทุกครั้งที่แม่โกรธเรา แม่มักจะวิ่งไล่ตีตลอด และพอแม่วิ่งตามไม่ทันแม่จะพุ่งไม้กวาดใส่ เป็นตัวช่วยสุดท้าย ไม่น่าเชื่อเหมือนกันนะว่า น่ารักอย่างเรา แม่เอาไม้กวาดพุ่งใส่ อีกความทรงจำนึงที่ทำให้คิดถึงแม่เสมอ คือตอนที่เริ่มเป็นสาว เพื่อนๆเรา หัวกระไดบ้านเค้าไม่เคยแห้งนะ หนุ่มนี่ไปกันตรึม หันมามองบ้านตัวเองบ้าง สาดน้ำรอมันก็ไม่มีใครมา จนเราบ่นกับแม่ว่า..ดูเหอะ มีลูกสาวกับเค้าซะคนนึง ผลิตออกมาสวยก็ไม่สวย หัวกระไดแห้งแล้วแห้งอีก แม่เราตอบว่า..(แปลเป็นภาษากลางความว่า) โถ..ลูก แค่นี้แม่ก็ว่าน่ารักแล้วนะ อิๆ..ไม่น่ารักฝรั่งจะตกหลุมเรอะ..เนอะธารดาว ++++++++++++++ พี่หมิ้นคะ หนูไปนอนก่อนละพี่ เพลียจัด คอท่าจะอักเสบน่ะพี่ ถ้าหนูนอนไม่พอ อาการร้อนในจะผุดขึ้นมาทันที เฮ้อ..พี่ สวยก็ไม่สวยนะ ดันเรื่องมากเป็นนั่นเป็นนี่ ให้หน้าไร้ความงามเข้าไปอีก สิวผุดขึ้นมาเต็มจนหนูอ่อนใจ จะว่าไม่คุ้มก็ไม่ได้ ได้แหวนมาตั้งวงนึงน่ะ แม้หน้าจะเป็นสิวก็ต้องทน คุณน้องลูกแม่โดม คุยกับธารดาวกับพี่หมิ้นไปก่อนนะ พี่ขอตัวไปนอนก่อนล่ะ เริ่มง่วง ตอนนี้ก็ สี่ทุ่มละจ้ะ เวลาบ้านเราดูได้ท้ายเม้นท์นี้ล่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 8 เมษายน 2552 11:41:17 น.

แม่น้องนิกคะ ตอบเร็วแล้วน้า เดี๋ยวหาว่าจ้องแต่จะคุยกับคุณธารดาวอีก...เอิ๊ก ๆๆ พี่มีความเห็นว่า สาเหตุที่บ้านแม่น้องนิกหัวบันไดแห้งน่าจะเกิดจากตั้งนางกวักผิดที่ผิดทางหรือเปล่า หรือ ให้ดูที่มือของนางกวักว่า "กวักเข้า" หรือ "กวักออก" นะคะ พักผ่อนให้มากที่สุดนะคะแม่น้องนิก เอาแรงไว้ขายของต่อพรุ่งนี้ค่ะ ****** ลูกแม่โดมคะ "กว่าจะได้เป็นเจ้าบ่าว" พี่ไม่ติดใจคุณธารดาวหรอกค่ะ ท่าทางนิยายรักคงไม่เยิ้นเย้อ ยืดยาดอะไรค่ะ คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรองแบบแม่น้องนิกบอกไงละคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.125.224 8 เมษายน 2552 11:59:07 น.

ถ้าเขียน กว่าจะเป็นพ่อคน ต้องถล่มบ้านแม่ยายก่อน 555 ส่วน กว่าจะเป็นเจ้าบ่าว เนี่ย หมดอารมณ์เขียนตั้งแต่เริ่มมีความคิดที่จะยิงถล่มบ้านแม่ยายแล้วล่ะ 555 บู๊ตั้งแต่ยังเยาว์ มิน่า ถึงต้องตาต้องใจพ่อจอห์น แต่...ลองถามดูอีกทีสิครับว่า คิดผิดหรือถูกกันเนี่ย ถามในฐานะคนกันเอง ก่อนจะเป็นแฟนกัน พ่อจอห์นหลงทางเข้าบ้านหรือเปล่า 5555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 8 เมษายน 2552 12:33:03 น.

สงกะสัยว่าคุณธารดาวแกเริ่มหลงทางตั้งแต่วัยหนุ่ม หลงเข้าไปบ้านแม่ยาย แล้วยังคิดจะยิงถล่มเค้าอีกแน่ะ ++++ พี่หมิ้นคะ วันนี้หนูตัด(สิน)ใจทานข้าวเหนียวมะม่วงเป็นมื้อเย็นไปแล้ว หลังจากที่เมื่อเช้านี้ไปเจาะเลือดตรวจไขมันและน้ำตาลมาเรียบร้อย ให้รางวัลตัวเองค่ะที่เสียเลือดไปตั้งหลอดหนึ่ง ... ข้าวเหนียวร้าน ช.ศรแก้ว ด้วยค่ะพี่หมิ้น ทานเผื่อแล้วนะคะ ++++ เดี๋ยวพี่แมวตื่นมาเข้ามาคุยต่อนะคะ พรุ่งนี้จะโชคดีอะไรอีกหรือเปล่านะ อ้อ!! หนูจะบอกว่าตอนนี้หัวกะไดบ้านพี่แมวไม่แห้งแล้วค่ะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.75.142 8 เมษายน 2552 19:10:37 น.

ก่อนจะได้เป็นเจ้าบ่าว : ลูกสาวน่ารัก แม่ยายน่าเคารพ หลังจากได้เป็นพ่อคน : ลูกสาวน่ารำคาญ แม่ยายน่าถล่ม เจริญ ๆ เถอะโยมธารดาว อมิตาพุทธ พุทโธ ธัมโม สังโฆ อโหสิ กุ๊ก กุ๊ก ก๊าบ ก๊าบ ****** รายงายข่าววันนี้ อากาศดี แต่บรรยากาศเงียบเหงา แม่น้องนิกกะลังหาแหวนเพ็ชรเพิ่มอีกสักวงเผื่ออลินา คุณธารดาวกะลังหากระสอบใส่เงินไปกดเอทีเอ็มค่าเรื่องและค่าน้ำหมึก (เครื่องพริ้นเตอร์) ลูกแม่โดมกะลังอบรม (บ่มความสวย) นกขมิ้นกะลังนับถอยหลังรอเวลา วทจบ.กลับ จบข่าวค่ะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.78 9 เมษายน 2552 11:11:29 น.

รายงานข่าว ไม่ใช่รายงายนะคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.78 9 เมษายน 2552 11:13:58 น.

บรรยากาศการเมืองอันร้อนระอุ ส่งผลให้บล็อกเงียบเหงา อิอิ การได้รอคอยใครสักคน ถือเป็นอีกความรู้สึกดีๆที่่่ชีวิตได้มี แต่่่ถ้าหากไม่มีใครให้คอย ชีวิตก็จะขาดรสชาติิแบบนี้ไปบ้าง จริิงๆแล้ว ชีวิตคนเรา ไม่จำเป็นต้องมีใครอยู่ในระดับใกล้ชิดเลยก็ได้ บางทีการมีเพื่อนดีๆอาจจะดีกว่าการมีคนรักก็เป็นได้ คุณนกขมิ้นคงจะเถียงคอเป็นเอ็นว่าไม่จริิง 555+ ก็ไม่่่ได้ว่าอะไรสำหรับคนที่ความรักเบ่งบานเต็มใจเช่นนี้   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 9 เมษายน 2552 12:12:32 น.

การได้รอคอยใครสักคน ถือเป็นอีกความรู้สึกดีๆที่่่ชีวิตได้มี การได้รู้ว่ามีใครสักคนรอคอยเรา ถือเป็นความรู้สึกที่ดียิ่ง :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.43 9 เมษายน 2552 14:07:04 น.

เราอัพแล้ว เข้าไปดูซิ่ น้องกุ๊กตอนนี้ขึ้น ม.4 แล้วนะ เกรด ม.3 ได้ 3.39 อยู่สายศิลป์ ภาษาฝรั่งเศส มีห้องเดียวเสียด้วย ไม่เอาจีนแล้ว มันว่ายาก ไม่อยากเรียน เอาแค่เรียนผ่านดีกว่า ฝรั่งเศส มีพื้นฐานอังกฤษ มันว่าพอได้ ไม่เหมือนจีน เริ่มนับหนึ่งใหม่ พอดีมันมีครูสอนพิเศษอยู่แล้วไง ครูจะติวให้มันด้วย ครูที่สอนพิเศษอังกฤษตัวต่อตัวไงล่ะ ที่เรียนวันเสาร์อาทิตย์วันละ 2 ชั่วโมง ตอนนี้เรียนพิเศษวันธรรมดาทุกวัน เรียนฟรี เป็นโครงการพี่ช่วยน้อง รุ่นพี่สอนรุ่นน้องที่โรงเรียนนารี ก็ดีไปอย่าง ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆเนาะ มันมีเพื่อนเรียน มันขอไปเรียนเอง เลิกเย็นตรงกับเราเลิกงานพอดี เราก็ให้ตังไปค่าอาหารกลางวันเท่านั้นเอง เลิกเรียนมันก็รออยู่หน้าโรงเรียนเราก็ไปรับ ... ตอนนี้บ้านเราร้อนจังว่ะ แต่ใกล้แจ้งจะเย็นนิดๆนะแก บ้านเรายังไม่เห็นมีใครเล่นสาดน้ำกันเลยนะ สงสัยจะเล่นวันที่ 11 12 โน่นมั้ง เงียบเชียบ เราอยู่ทีทำงานมีแอร์ก็เย็นหน่อย สบาย สบาย ไม่มีโปรแกรมไปเที่ยวไหนเลยนะ ไปไม่ได้ พี่ไก่ไม่ไป เพราะต้องบังสุกุล ปู่ย่าเขาที่วัดเมธง เราก็อยู่เวรวันที่ 12 เสียด้วย แค่นี้นะ ....   โดย: แม่น้องกุ๊ก (แม่น้องกุ๊ก ) 9 เมษายน 2552 14:24:15 น.

โอ้โห 3.39 ไไม่ธรรมดานะเนี่ย อิอิ เด็กรุ่นใหม่่เรียนเก่งจนน่าทึ่ง ส่วนเด็กรุ่นเก่าอย่างคุณลูกแม่โดม น่าจะติดอยู่ในห้องประชุม คุณนกขมิ้นอาจจะอยู่บนถนนที่ไหนสักแห่งของกรุงเทพฯ ในวันที่่การเมืองวุ่นวาย คุณแม่น้องนิกล่ะครับ?   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 9 เมษายน 2552 20:10:52 น.

เมื่อวานกลับถึงบ้านบ่ายสามโมง (แน่ะ!!!) วันนี้วันหยุดราชการค่ะ ภารกิจวันนี้ : 1) ส่งกำลังใจช่วยรัฐบาลและเจ้าหน้าที่ให้สามารถจัดการความวุ่นวายให้สงบ 2) ภาวนาให้ผู้ชุมนุมที่มาโดยรู้ไม่เท่าทันแกนนำ ได้สำนึกและสลายตัว 3) ขอให้ผู้ที่คิดไม่ดีต่อชาติบ้านเมืองมีอันเป็นไปโดยเร็ววัน :)) :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.233.39 10 เมษายน 2552 5:42:26 น.

1. สงสารในหลวง 2. สงสารในหลวง 3.สงสารทุกๆพระองค์   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 10 เมษายน 2552 9:39:46 น.

คุณธารดาว ถามถึงแม่น้องนิก ก็โน่นอยู่โรงเรียนสิ พักนี้เด็กสอบกันค่ะ เราก็ได้พยายามช่วยครูทบทวนให้เด็กเต็มความสามารถเท่าที่เราพึงมีเวลาและเต็มใจทำให้แล้วล่ะ ท้ายสุดมันก็มีบางคนที่ไหวและบางคนที่ร่อแร่ อ้อ..เกือบลืมฟาดฟันธารดาวแน่ะ..โทษนะจ้ะ คนอย่างพ่อจอห์นเนี่ยนะ ไม่เดินหลงทางหรอกจ้ะ พี่แกได้คัดสรรอย่างดีแล้ว ถึงได้เดินตรงแน่วเข้าซอยมาเลย ทำไมรู้มั๊ย..เพราะพี่แกเล็งเห็นแล้วว่า ยัยนี่..รักจริงหวังแต่ง แล้วโทษรอบสองอีกนะจ้ะธารดาว เลือกเอา?ระหว่าง..เป็นราชาอยู่ในบ้านกับผู้หญิงที่รักตัวเองมาก กับเป็นยาจกของผู้หญิงที่ตัวเองรัก อันไหนมันแย่กว่ากันยะ!! อย่างนี้..หลงทางได้ไงเล่า ชิชะ! +++++++++++++ พี่หมิ้นจ้ะ สงกรานต์ พี่หมิ้นไปไหนหรือปล่าวคะพี่ พี่หมิ้นจะตอบว่าไง ที่ธารดาวบอก สำหรับคนที่ความรักกำลังเบ่งบาน (กระซิบนะพี่ ว่าธารดาวอิจฉา แต่เปลี่ยนเมียไม่ได้อ่ะ) แรกๆคงรักสาวเข้าเต็มเปา แม่ยายที่ว่าปากร้ายก็ยังมองข้าม มีลูกคนนึง..เพิ่งมารู้ตัวว่า ไม่น่ามองข้ามเล๊ยยยยย.. ลูกแม่โดมเรียนรู้ไว้นะจ้ะ ถ้าเผื่อมีใครมาสะดุดล้มหน้าบ้านหนูเนี่ย อย่าได้มองข้ามแม่สามีเป็นอันขาด ดีนะ ของพี่ตายไปละ แต่ของธารดาวยังอยู่และคงทำท่าว่าจะอยู่ไปอีกนานเชียวล่ะ แหม..แต่บางทีแม่ยายอาจจะเมตตาธารดาวมากไปก็ได้นะ ถ้ามองในด้านดีอ่ะ +++++++++++ แม่น้องกุ๊ก ดีใจด้วยที่กุ๊กมันเรียนดี ฝรั่งเศสก็ไม่ง่ายนักหรอกแก ไม่ได้เกี่ยวกับอังกฤษเท่าไหร่หรอกนะ ไว้กุ๊กมันเรียนก็รู้เองแหละ เราอ่ะเก็บเข้าหม้อเข้าไหหมดละว่ะ ที่ได้ใช้เต็มที่ก็อังกฤษแหละแกเอ๊ย เมืองไทยนี่ ครูเค้าหากินกับค่าติวจริงๆนะ การเรียนการสอนนี่ เค้าสอนกันเต็มที่หรือปล่าว เห็นติวกันจัง พ่อแม่ก็จ่ายเงินบานเลย เหมือนหาเงินให้ครูสอนพิเศษเลยว่ะ ถ้าติวแล้วมันเก่งเราก็ไม่ว่าหรอก สมัยเรา ไม่เห็นต้องติวอะไรมากมายอย่างนี้เลยแก เราๆก็ยังเป็นอย่างทีเป็นกันมาได้จนป่านนี้ ทำไมยุคนี้มันถึงแข่งขันกันสูงวะ กว่าที่คนๆนึงจะเรียนจบ ต้องใช้เงินเท่าไหร่กันล่ะเนี่ย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 10 เมษายน 2552 9:40:59 น.

คุณธารดาว ยุคนี้ประชาธิปไตยเบ่งบานจนละเมิดพระราชอำนาจในหลวงกันได้นะนั่น เชื่อเค้าเลย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 10 เมษายน 2552 9:43:06 น.

วันนี้เป็นวันหยุดงานนะแก แต่เราเล่นเน็ทบ้าน มีคนไม่รู้มาทำงานเยอะเหมือนกัน แต่เราดูทีวี เลยรู้ว่านายกฯสั่งหยุด ไม่รู้จะทำอะไรเลยเปิดคอมดีกว่า กุ๊กไปเรียนพิเศษ พี่ไก่ทำงาน เหลือเราอยู่คนเดียวไม่ได้ทำอะไร ..... เราปล่อยให้กุ๊กเรียนในสิ่งที่มันชอบ ไม่บังคับ กุ๊กบอกว่าจะเรียนไปเรื่อยๆ เราก็ตามใจ เขาไม่ไปทำอย่างอื่นที่ไม่ดี ก็ดีแล้ว ไม่เที่ยว เมื่อวานวันเกิดกุ๊ก 9 เมย. เราก็สั่งพิซซ่าให้ 1 ถาด กินกับเพื่อนเรียน 5 คน ก็ ok นะ เอาไปส่งให้ที่โรงเรียนเลย วันสงกรานต์เราไม่รู้จะทำอะไรดีว่ะแมว เหงาจัง งานบ้านก็ไม่มีไร กับข้าวก็ไม่อยากทำ กลัวพี่ไก่เบื่อ เลยซื้ออาหารจานเดียวกินบ้าง เพราะเหลือกัน 2 คน พี่ไก่จะเข้ามากินข้าวบ้าน เขาไม่ชอบไปนั่งกินร้าน เดี๋ยวใกล้เที่ยงค่อยออกไปซื้อ กินร้อนๆ .....เอาล่ะ แค่นี้ก่อน   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 118.172.120.74 10 เมษายน 2552 10:58:17 น.

อย่างนี้ไม่เรียกว่า "ประชาธิปไตย" ค่ะพี่แมว อัตตาธิปไตย เอกธิปไตย ธนาธิปไตย ทักสินาธิปไตย ... ขอให้ผู้ที่คิดไม่ดีต่อประเทศชาติมีอันเป็นไปเร็ววัน...สาธุ!!! :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.233.39 10 เมษายน 2552 12:04:23 น.

เหตุการณ์อันวุ่นวาย คงทำให้คุณนกขมิ้นของน้องๆ ไม่น่าจะมีเวลาเหงา อิอิ เห็นด้วยกะคุณลูกแม่โดม ซ้าาาาทุ! คุณแม่น้องนิก ผมว่านะ การเลียงลูกให้เก่งนี่ต้องใช้ตังค์เยอะ แต่ว่าการเลี้ยงลูกให้มีความสุขนี่ แทบไม่ต้องใช้ตังค์เลย   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 11 เมษายน 2552 6:32:23 น.

ไอ้แม่น้องกุ๊ก วันสงกรานต์เนี่ย วัยอย่างแก อย่างเรา ก็พักสิวะ แกจะไปนั่นไปนี่ตลอดทุกวันหยุดเลยรึไง เราอ่ะถ้ามีวันหยุด เราแทบไม่อยากออกบ้าน ไม่อยากรับแขกเลยล่ะแก ซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม อ่านหนังสืออย่างเดียว เราถือว่าเป็นวันพักของเรา ++++++++++++ โห..ธารดาว พี่หมิ้นเค้าไม่เหงาหรอก วทจบ.ต้องมารับไม่ได้ขาด พี่เค้ากำลังข้าวใหม่ปลามัน ทำอย่างกับไม่เคยงั้นแหละพ่อธารดาว อ๋อ..ลืมไป..ว่าธารดาวพยายามลืมช่วงเวลานั้น เพราะเวลานี้..แทบจะถอนหายไปซ้ำซาก เลี้ยงลูกให้มีความสุข แม้ไม่ใช้ตัง แต่มันก็ไม่ง่ายเลย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 11 เมษายน 2552 7:29:15 น.