Bloggang.com : ครอบครัวตัวน้อย : หนูชอบวันอาทิตย์ (Sunday Lover)

หนูชอบวันอาทิตย์ (Sunday Lover)

ถ้าถามแม่ว่า ในหนึ่งสัปดาห์ข้าวหอมชอบวันไหนมากที่สุด วัดจากเสียงหัวเราะ และอาการไม่ค่อยอยากนอนของลูกแล้ว ตอบได้คำว่า

วันอาทิตย์.....

ใช่ซิ......(เสียงสูงมาก) ก็วันอาทิตย์ป๊าหยุดแบบเต็มตัว มีเวลาเล่นกันหนูเต็มที่แบบ 24 ชั่วโมงนี้เพื่อหอมน้อยคนเดียว

ดูจากวันอาทิตย์ที่ผ่านมา หนูไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย อยู่ที่บ้านกับออกไปทานข้าวกลางวัน แต่ข้าวหอมก็มีความสุขมาก...

ตอนเช้าไปตลาดกัน แม่เดินช้อปกับคุณยาย ส่วนข้าวหอมก็ไปทำบุญ ใส่บาตร และตีระฆังที่วัด....แม่ถามข้าวหอมไปไหนมาค่ะ ข้าวหอมตอบ ไปทำบุญ....555+

สายหน่อยเล่นวาดรูปกัน....เอานาฬิกามาวาดตัวเลข

จากนั้นป๊าชวนข้าวหอมไปช่วยเก็บใบไม้นอกบ้าน....เข้าทาง....เดินตามป๊าจ๋า ....ป๊าจ๋า...หอมช่วยนะ...

ลองไปแอบดู ช่วยป๊าเก็บใบไม้ใส่ถุงใหญ่เลย.....

พอเห็นแม่แอบถ่ายรูปอยู่ในพุ่มไม้ (ดูเหมือนปาปารัสซี่เลยเนอะ)

เอ๊ะ...นั่นแม่มาแอบดูหนูกับป๊านี่น่า...จับได้แล้ว....วิ่งมาหา

แล้วบอกว่า หอมช่วยป๊านะ....

แม่เลยชมไปว่าเยี่ยมมาก พร้อมกอดไปหนึ่งที

บ่าย ๆ ก็มาทำงานศิลปะกันอีกรอบ

แม่ตัดรูปต่าง ๆ ที่ได้ในโบรชัวร์บัตรเครดิต เอามาให้ข้าวหอมแปะ ประหนึ่งว่าเราไปช้อปปิ้งกัน...

ดูเก็บกดยังไงไม่รู้เนอะ....(ก็คนมันอยากไปนี่น่า

)

อุปกรณ์ก็มีกระดาษ รูปที่ตัด และกาว

ป๊าเป็นคนทากาว แล้วให้ข้าวหอมแปะเอง ข้าวหอมบรรยายด้วยมาไปซื้ออะไรที่เซ็นทรัล...

-----------------------------------------------------------------------------

ป๊าแว้บไปตัดผม...เพราะนึกว่าข้าวหอมนอน แต่ปรากฎว่าหอมน้อยซ่าส์มากไม่ยอมนอน

เดินหาป๊าสักพัก พอแม่บอกป๊าไปตัดผม หนูก็เล่นกับแม่และคุณยายแทน

พอป๊ากลับมาก็พากันไปสวน ข้าวหอมลั๊ลลามากมาย ดูได้จากรูป ---->>

เล่นเกือบทุกอย่าง ชิงช้า ม้าโยก ปีนเชือก ขับรถไฟ สไลเดอร์ วิ่งเล่น...ทำเอาคนไปด้วยเหนื่อยแทน

ขากลับข้าวหอมไม่ยอมก้าวข้ามทางที่มีระดับต่าง ๆ อันนี้เป็นปัญหาเรื่องความมั่นใจของข้าวหอมมาก

เพราะไม่ยอมข้ามหรือลงในพื้นต่างระดับ เพราะว่าตอนเริ่มเดินได้ ป๊ามักจะบอกว่าระวังนะ...ระวังนะ..ตลอดเลย

ทำให้ข้าวหอมไม่กล้าที่จะก้าวในพื้นต่างระดับ ต้องขอมือหรือมีคนอยู่ใกล้ ๆ

ซึ่งความจริงข้าวหอมทำได้ แต่ไม่มั่นใจที่จะก้าว ก็ต้องสร้างความมั่นใจกันต่อไป

พอก้าวได้ป๊าบอกว่าหนูทำได้ ลองก้าวใหม่สิ...ข้าวหอมทำเอง..แล้วก็ก้าวขึ้น-ลงอยู่หลายครั้ง จนต้องบอกกลับบ้านกันเหอะ......

กลับบ้านไปบอกให้ป๊าช่วยตัดผมให้หอมน้อยหน่อย ด้านหน้ายาวมากแล้ว...

ไปตัดที่ร้านแล้วร้องไห้ ไม่ยอมให้ช่างตัดให้เลย

ขึ้นไปดูผลงานป๊า.....กร๊าก.........ยังเป็นทรงเดิมอยู่ ได้ความว่าหอมน้อยไม่ให้ความร่วมมือในการตัด..

อิฉันเลยบอกไป ไม่เป็นไร...เดี๋ยวจัดการเอง...เกิดมายังไม่เคยตัดผมให้ใครเลย ข้าวหอมเป็นคนแรก..ดีใจไหมลูก...

ผลงานที่ได้เลยเป็นเช่นนี้แล ------------------------------>>>>>>>>>>>>

ปล...หอมน้อยให้ความร่วมมือพอสมควร แต่ไม่มาก เนื่องจากป๊าบอกว่าแม่ก็ตัดให้ป๊าด้วย ป๊านั่งนิ่ง ๆ ให้แม่ตัดให้ ข้าวหอมเลยยอมนั่งแป๊บนึง แป๊บนึงจริง ๆ..............55+++++

วันนี้ข้าวหอมไม่ได้นอนตอนบ่ายแต่กว่าจะนอนก็เกือบสามทุ่ม.....

ช่างเป็นวันอาทิตย์ที่แม่เป็นแค่ตัวประกอบจริง ๆ -_-"

แต่จากเสียงหัวเราะและอารมณ์ดีของข้าวหอม แม่ยอมเป็นตัวประกอบ 1 วันก็ได้จ้า..........................

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เด็กเล็กไม่รู้ความแตกต่าง

ระหว่างการทำงานและการเล่น

ในบทนี้ผมอยากบอกว่า “ สั่งให้เด็กเล็กทำงานมากๆ เถอะครับ " แต่มีเงื่อนไขว่า ต้องไม่ตั้งความหวังกับผลงานของเด็ก ทั้งนี้เพราะเด็กเล็กไม่รู้ความแตกต่างระหว่างการงานและการเล่น

สำหรับเด็กเล็กนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างแกทำไปโดยไม่หวังผลอะไร มีแต่ความอยากทำเท่านั้น แต่ทว่าในความคิดของผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะทำงานง่ายสักเพียงไร งานนั้นต้องมีจุดมุ่งหมายอะไรสักอย่างเสมอ เพราะฉะนั้นเวลาผู้ใหญ่ให้เด็กเล่นหรือให้ทำงานจึงมีความรู้สึกต่างกัน ไม่ว่างานชิ้นนั้นจะง่ายสักเพียงไร เราก็ต้องสอนให้รู้จักวิธีการทำงานนั้น เช่น วิธีการใช้นิ้วมือและอวัยวะต่างๆ ยิ่งกว่านั้น การทำงานยังต้องการสมาธิและต้องระมัดระวังกว่าการเล่น การฝึกให้ทำงานง่ายๆ จะช่วยพัฒนาสติปัญญาและทักษะในการใช้อวัยวะต่างๆ ของเด็ก ดังที่ผมเคยเอ่ยถึงแล้ว

คุณเซจิ คายะ อดีตอธิการบดีของมหาวิทยาลัยโตเกียว จำได้ว่าสมัยเด็กๆ ท่านถูกสั่งให้ถอนหญ้าในสนามบ่อยๆ พ่อแม่ทั้งหลายมักจะลืมไปว่า เรามีอุปกรณ์สำหรับฝึกลูกที่ดีอยู่ใกล้ตัว เช่น การถอนหญ้า การถูบ้าน ฯลฯ ซึ่งเป็นสิ่งที่พ่อแม่สอนลูกได้ ไม่เหมือนกับไวโอลีนหรือภาษาอังกฤษ ซึ่งยากที่จะสอนได้เอง

จริงอยู่ การปล่อยให้เด็กเล่นนั้นไม่จำเป็นต้องฝึกสอนวิธีการหรือกฎระเบียบให้ พ่อแม่ก็สบาย แต่การให้เด็กช่วยทำงาน นอกจากจะหวังผลงานไม่ได้แล้ว พ่อแม่ยังต้องยุ่งยากกับการสอนอีกด้วย แต่ถ้าพ่อแม่หลีกเลี่ยงภาระอันนี้ โดยอ้างว่า “ ให้เด็กทำงานก็น่าสงสาร " จะกลายเป็นเรื่องน่าเสียดายที่สุดสำหรับเด็ก

รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว : มาซารุ อิบุกะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Create Date : 27 พฤษภาคม 2552

Last Update : 27 พฤษภาคม 2552 10:22:19 น.

6 comments

Counter : 1456 Pageviews.

หวัดดีจ้าน้องข้าวหอม น่ารักมั่กๆเลยตะเอง

นู๋เอแคลร์มะชอบวันอาทิตย์เลยจ้า เพราะเป็นวันเดียวใน 1 อาทิตย์ที่ปาป๊าต้องทำงานจ้า เพราะฉะนั้นบ้านเราจึงไม่ว่างวันอาทิตย์น่ะ เหอ เหอ

โดย: โกเอ๋ & ซ้อนุช

วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:57:38 น.

ทรงผมทรงใหม่น้องข้าวหอมน่ารักดีนะคะ
ที่บ้านจะเรียนว่าทรงปิ๊กมี่เพราะเหมือน
ชนเผ่าปิ๊กมี่แถวอะแมซอนค่ะ อยากตัดให้
ต้นกล้าแบบนี้มั่ง เสียดายไม่มีผมให้ตัด

โดย: nutonkla1

วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:39:39 น.

พี่หอมน่าร๊ากกกก....กิดกำเยอะแยะเลยน๊า ฉา ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ

ไปทำบุญ ช่วยป๊าเก็บใบไม้ แถมมีงานศิลปะอีกนะเนี่ย เก่งจังเยย

ดีนะคะ คุณแม่ น้องได้ทำอะไรตั้งหลายอย่าง ดูวันอาทิตย์ของเค้ามีคุณค่า และ ดูหน้าสิคะ happy ดี๊ด๊า จะตายไป

^_* แอบชื่นชม ๆ ...

โดย: ทีที มัม (Thee-T'sMom

) วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:37:01 น.

มาเยี่ยมค่ะ

โดย: chinging

วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:38:26 น.

แวะมาทักทาย ทำความรู้จักค่ะ น้องข้าวหอมชื่อน่ารักจังเลยค่ะ

ได้อ่านหนังสือ รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว เหมือนกันค่ะ

โดย: แม่น้องแปงแปง

วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:12:25 น.

[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

น่ารักจังเลยค่ะ

โดย: แม่ปุ้มปุ้ย

วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:32:35 น.