วันเกิดปีนี้ เป็นปีที่มีความสุขอีกปีนึง
เพราะได้กลับไปฉลองวันเกิดกับครอบครัว
แม่ดูจะดีใจกว่าใครๆ ที่นานๆทีลูกสาวคนนี้จะกลับบ้าน
ก้อนะเมื่อก่อนไม่อยากกลับบ้านเพราะไม่ชอบการจากลา ไม่อยากคิดถึง
ไม่อยากเจอคนที่เราไม่ชอบ ฯลฯ เหตุผลมากมายจนนับไม่ถ้้วน
เหตุผลที่คิดถึงแต่ตัวเอง ลืมไปว่าใครบางคนรอ รอ ลูกสาวกลับบ้าน
ทุกครั้งที่เก็บของแล้วบอกแม่ว่าจะกลับแล้วนะน้ำตาก้อจะไหลทุกครั้ง
ได้แต่บอกแม่ว่า "หนูมีความสุขดี หนูอยู่คนเดียวได้ หนูชินแล้ว"
ไม่อยากให้แม่คิดมาก เพราะแม่ก้อคิดมากพอๆกับหนูนั่นแหละ

เรื่องบางเรื่องที่เป็นอดีตไปแล้ว จนวันนี้ก้อยังเก็บมาฝันถึงเสมอ
แรกๆก้อคิดว่าความเคยชิน อีกไม่นานก้อคงจะลืม
ตอนนี้ปีกว่าแล้ว แต่ก้อยังฝันอยู่เหมือนเดิม
ไม่กล้าคิด ไม่กล้าหวัง ไม่กล้ารอ ได้แต่บอกตัวเองว่า มันจบแล้ว
อดีตคืออดีต เราจะไม่เวียนกลับมาเจอกันอีก
คำทายของหมอดูจะสู้ใจเราได้ยังไง

บางครั้งตื่นขึ้นมาแล้วอยากกลับเป็นเด็ก
เด็กตัวเล็กๆๆที่มีแม่คอยปกป้อง
บางครั้งก้ออยากความจำเสื่อมมันซะเลย จะได้ไม่ต้องจำ
ทุกครั้งที่มีใครพูดถึงเรื่องคนคนนั้น ได้แต่ทำเฉยๆๆ
ทั้งที่ในใจอยากด่า ว่า ให้สาสมกับที่เค้าำทำกับเรา
แต่จะมีประโยชน์อะไร
ไม่ใช่เท่ากับย้ำว่าตัวเองโง่ ที่หลงเชื่อคนโกหกเหรอ
เจ็ดปี กว่าเราจะฉลาดขึ้นมาได้ กว่าจะยอมรับความจริง
เพราะไม่ใช่ไม่รู้เลยว่า บางเรื่องมันเป็นเรื่องโกหก
แต่ก้อคร้านจะค้นหาความจริง
ได้แต่คิดว่าสักวันความจริงจะปรากฎออกมาเอง
หรือไม่เราก้อคิดมากไปเอง
แล้วเป็นไง พอได้ฟังความจริงจากปากเค้า
เจ็บ เจ็บที่ตัวเองโง่ โง่เหลือเกิน
โง่ที่ไว้ใจงูพิษ เปิดโอกาสให้มันมาทำร้ายเรา
ทั้งๆที่ ทุกคน ไม่ว่าจะเพื่อนหรือครอบครัว
แม้แต่พี่ที่ไม่คุ้นเคยก้อยังฝา่กเพื่อนมาเตือน
แต่ยังคิดว่าตัวเองเก่ง ไม่ยอมหยุดฟังใคร
ก้อนะ นี่แหละ "ชีวิต"
@@ ต่อไปก้อว่าไว้ใจใคร อย่ารักใครมากไปกว่าตัวเองเลย@@

 (ทำงาน)
ความจริงใจในที่ทำงานนี่ หายากจริงๆเลยนะ
บางครั้ง บางวัน ไม่อยากพูดกับใคร
เบื่อพวกหน้าไหว้หลังหลอก
เอาคำพูดคนนี้ คนนั้น ไปใส่สีตีไข่เล่าให้ใครต่อใครฟัง
คนบางคนก้อรู้ แต่ก้อได้แต่เออ ออ ตามเค้าไป
การกระทำของแต่ละคน ก้อคงมีเหตุผลของเค้าล่ะนะ
อะไรที่ไม่นักหนากันจนเกินไป ก้อปล่อยๆซะบ้าง
ชีวิตส่วนตัวของใครก้อของคนนั้น อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย
เฮ้อ ขี้เกียจคิดแล้ว ช่างมันล่ะกัน