Bloggang.com : มารีออง : Ruri No shima เกาะนี้ดีที่สุดแล้ว

Ruri No shima เกาะนี้ดีที่สุดแล้ว

เกาะของรูริ "หนูชินแล้วล่ะ....กับการถูกทิ้ง..."

ใครที่เคยเสียน้ำตากับ 1 Litre No Namida (น้ำตา1ลิตร) คงจะจำน้องสาวที่น่ารักอย่าง อักโกะ ได้ดี มาในเรื่อง Ruri No shima นารุมิ ริโกะ รับบทเป็น รูริจัง เด็กกำพร้าในโตเกียวเมืองใหญ่ ที่ขาดความรักจากผู้เป็นแม่ จึงแสดงนิสัยก้าวร้าวและเอาแต่ใจ จนกระทั่งรูริได้พบเกาะของตัวเอง และค้นพบความรักที่มีอยู่ในทุกๆที่บนเกาะเล็กๆแห่งนี้..........

Ruri No shima เป็นซี่รี่ส์ที่อิงมาจากเหตุการณ์จริงๆ ของเกาะฮาโตมิ ที่ตั้งอยู่ในหมู่เกาะอาเอยามะ จังหวัดโอกินาว่า พื้นที่โดยรอบเกาะ 3.8 กม.จำนวนประชากร 50 คน อายุโดยเฉลี่ย 62.4 ปี ประชากรส่วนใหญ่เป็นคนแก่ถึง 80% เพราะเกาะนี้อยู่ห่างไกลเหลือเกินและขาดความเจริญ ทำให้หลายครอบครัวพากันอพยพออกจากเกาะ

และปัญหาใหญ่ที่เกาะเล็กๆแห่งนี้กำลังเผอิญอยู่ก็คือ ประชากรเด็กที่ไม่มีเหลืออยู่แล้วบนเกาะนี้ ทำให้โรงเรียนประถมต้องถึงคราวปิดตัวลง แต่มันไม่ใช่แค่เสียโรงเรียน ทุกคนบนเกาะคิดถึงอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้น นั่นก็คือ พวกเขาจะต้องตายไป โดยทิ้งเกาะที่พวกเขาผูกพันให้เป็นเพียงเกาะร้าง ที่ไม่ปรากฎอยู่บนแผนที่โลก

ทางออกเดียวก็คือ หาเด็กมาเลี้ยงแม้จะมีเพียงแค่คนเดียว แต่ก็ยังสามารถทำให้โรงเรียนเปิดสอนได้ต่อไป

นากามะ ยูโซ ชายแก่ผู้รักเกาะแห่งนี้เป็นชีวิตจิตใจ เขาตัดสินใจจะรับเด็กมาอุปการะ แต่ก็ไม่มีสถานเลี้ยงเด็กที่ไหนยินยอม จนเขาได้มาพบกับรูริในโตเกียว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม นากามะตัดสินใจเลือกรูริ เด็กคนเดียวที่เป็นความหวังของคนทั้งเกาะ

รูริเป็นเพียงเด็กประถม แต่การแสดงออกนั้นช่างแตกต่าง เธอดัดผม และเที่ยวทำตัวเหมือนเด็กใจแตก นั่นคือสิ่งที่คนทั้งเกาะได้เห็น แต่นากามะมองลึกลงไปในใจของรูริ และเห็นเธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่โหยหาความรักเท่านั้น เธอถูกแม่แท้ๆทอดทิ้งมาโดยตลอด

แม้ตอนที่รูริต้องจากโตเกียวไปอยู่บนเกาะที่ห่างไกล แม่ของเธอก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เห็นเป็นเรื่องที่สมควร เพราะตัวเองจะได้ใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ นั่นทำให้รูริเก็บความเจ็บปวดทั้งหมด แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นากามะมองเห็นความเจ็บปวดนั้นบนใบหน้าของรูริอย่างชัดเจน

"อย่ามาหัวเราะเรี่องแบบนี้นะ เธอนะเพิ่งอายุ 11 แท้ๆ ใช่ไม๊ ไม่ต้องใส่ใจเรื่องของผู้ใหญ่นักก็ได้ เด็กๆนะควรเอาแต่ใจให้มากกว่านี้ พูดความรู้สึกของตัวเองออกมาตรงๆ จะตะโกน ร้องไห้ หรือกรีดร้องก็ไม่เห็นจะเป็นไร ไม่เห็นจะต้องกลบเลื่อนความรู้สึกของตัวเองเลยนี่ "

นอกจากรูริที่ได้มาที่เกาะ เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ยังมี ทัตสึยะ ชายหนุ่มอาชีพช่างตัดผม ที่มีความหลังฝังใจ และทำตัวลึกลับ เหมือนเขากำลังหนีอะไรบางอย่าง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งเดียวที่เขาเอาติดตัวมาบนเกาะ ก็คือความอ้างว้างโดดเดี่ยว เหมือนๆกับรูรินั่นเอง หลายคนที่ใช้ชีวิตอยู่บนเกาะนี้ ก็มีชีวิตที่แตกต่างกันออกไป

ซานาเอะ ครูสาวเพียงคนเดียวของเกาะ เธอมาจากที่อื่นเช่นเดียวกับรูริและทัตสึยะ ซานาเอะเป็นครูที่มีระเบียบ และคิดเสมอว่า "ฉันมาทำอะไรบนเกาะนี้ เกาะที่ไม่มีอะไรเลย" ซานาเอะเฝ้าค้นหาคำตอบมาตลอด และเธอต้องมาเจอกับลูกศิษย์อย่างรูริ ทำให้เธอตัดสินใจจะไปจากเกาะนี้

แต่เธอก็ได้คำสอนดีๆจากครูใหญ่ " มีคนบอกว่า อัจฉริยะรู้เพียง 1 อย่าง แต่เข้าใจถึง 10 อย่าง คนธรรมดารู้ 10 อย่าง แต่เข้าใจแค่อย่างเดียว ก็เป็นเรื่องธรรมดา " ซานาเอะและรูริ ได้รู้ว่าต่างคนต่างก็เป็นคนสอนซึ่งกันและกัน ถึงความหมายหนึ่งเดียวนั้น

ก็เหมือนกับหลายๆคนที่ยังอยู่บนเกาะแห่งนี้ ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ เกาะที่ใช้น้ำก็ต้องประหยัด เกาะที่มีร้านค้าแค่ร้านเดียว ไม่มีสถานนีตำรวจ ไม่มีโรงพบาบาล ทำไมถึงต้องอยู่บนเกาะที่ไม่มีอะไรเลย แต่มีอยู่ 1 อย่าง ที่ทุกคนที่นี่เข้าใจเหมือนกันก็คือ "สิ่งที่ไม่มีอะไรเลย......มันถึงมีค่ามากที่สุดยังไงล่ะ"

เรื่องราวใน Ruri No shima นอกจากภาพทิวทัศน์ที่สวยสุดๆ ยังบอกถึงชีวิตที่ต้องผ่านทั้งทุกข์และสุข ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ถ้าเปรียบเหมือนกับเต่าทะเลที่เพิ่งเกิด มันมีเป็นร้อยๆตัวแต่จะมีเพียงไม่กี่ตัวที่แข็งแกร่งและรอดพ้นจากอันตรายใต้ท้องทะเล เพื่อที่มันจะเติบโตและใช้ชีวิตอย่างแข็งแรงอยู่ภายใต้ท้องทะเลอันกว้างใหญ่

แต่ถ้าเปรียบเป็นมนุษย์แล้วละก็ ไม่ว่าจะต้องเจอปัญหาหนักแค่ไหน จะทุกข์หรือสุข สิ่งเดียวที่จะทำให้เราดำรงชีวิตอยู่ได้ก็คือความเข็มแข็ง และสิ่งที่จะสร้างความเข็มแข็งนั้นได้ ก็คือ "ความรัก" นั่นเอง

ここにしか咲かない花 Koko Ni...

Create Date : 01 กรกฎาคม 2550

Last Update : 8 มกราคม 2551 23:45:02 น.

6 comments

Counter : 1692 Pageviews.

เรื่องนี้มีอยู่ที่บ้านแล้วค่ะ แต่ยังไม่มีโอกาสหยิบมาดูเลย

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

โดย: ดวงตากระต่าย

วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:00:42 น.

ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ
เรื่องนี้นอกจากภาพสวยแล้ว ยังอบอุ่นอีกด้วยล่ะค่ะ

โดย: มารีออง

วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:32:07 น.

ชอบมากเลยค่าเรื่องนี้ ดูจบแล้วอยากไปเยี่ยมเกาะ ไม่รู้มีเด็กกี่คนแล้ว

โดย: sleepy monster

วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:21:34:19 น.

อ่านแล้วอยากดูมากเลยค่ะ

คุณมารีอองโปรดหนังอารมณ์เหงาๆเป็นพิเศษนะคะ

บางครั้งเราก็ดูหนังแนวนี้นะคะ
ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่า แต่เคยดูเรื่อง Lost in translation เราว่าเป็นหนังที่ดูแล้ว น้ำตาไหลเลย ที่จริงคนทุกคนกลัวความเหงามากเลยนะคะ

ปล. ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

โดย: NanCy_T

วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:10:34:25 น.

สวัสดีจ๊ะ คุณ sleepy monster นั่นจิเด็กจะเพิ่มบ้างไม๊หนอ

คุณ NanCy_T ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ เราชอบหนังอารมณ์เหงาๆจะว่าอย่างงั้นก็ได้ค่ะ แต่จริงๆดูได้หมดเลยค่ะ Lost in translation ก็ดีค่ะ scarlett สวยจริงๆ ไม่รู้คุณ NanCy_T ได้ดูเรื่อง Japanese story รึยัง เรื่องนี้เราชอบ มันแบบว่าจุกอกจริงๆค่ะ......อ่าใช่ค่ะ ทุกคนกลัวเหงา แต่ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้เนอะ..โดยการดูหนังนั่นเองฮิๆ

โดย: มารีออง

วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:2:39:35 น.

เราชอบเรื่องนี้มาก ถึงขั้นประทับใจเลยล่ะ

โดย: prysang

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:12:25:13 น.