ก็แค่ท้อ...แต่จะไม่ยอมถอย!!!

         ขาดหายไปพักนึงกะการอัพฯ บล็อค ก็มัวแต่ไปอ่าน ไปงม และไปชมตามหน้าบล็อคของเพื่อนๆ ชาวบล็อกแก๊งส์ทั้งหลายด้วยอาการเมามันส์ แต่ก็ยังพยายามที่จะอัพไดอารี่ในภาคภาษาอังกฤษ(แย่ๆ)ของตัวเองอยู่ ความจริงวันนี้อยากอัพบล็อกแบบไม่เครียดนะ เพราะรู้สึกมีความสุขดีตอนที่ไปนั่งอ่านหน้าบล็อกเพื่อนๆ แต่พอจะกลับมาอัพบล็อกตัวเอง มันก็ไม่มีไอเดียอะไรเลยที่จะแสดงออกถึงความสุขตัวเองได้ เพราะในความจริง ตัวเองกำลังเครียดเหลือเกิน เรื่องก็เดิมๆ คือไม่รู้จะทำยังไงที่จะสามารถพัฒนาทักษะทางภาษาของตัวเองให้มันดีกว่านี้ได้ ก็พยายามแล้วนะ แต่อยากบอกว่ามันท้อจริงๆ เหนื่อยเหลือเกิน รู้ไม๊ อะไรที่ทำให้ทรมานที่สุด "รักเค้า อยากจะพูดกับเค้า มีเรื่องอยากจะเม๊าท์เยอะแยะไปหมด เพียงแต่อิชั้นไม่สามารถเลยที่จะพูดกะเธอได้เลย พูดไป งงไป เออฉันรู้ บางครั้งเธอเองก็งง นั่นแหละยิ่งทำให้อาย และไม่อยากคุยกับเธอในวันรุ่งขึ้น ก็คนมันเขิลล  อยากรู้นักไอ้ภาษาอังกฤษเนี่ย เวลาเค้าจะอ้อนแฟนกันเนี่ย เค้าทำกันยังไง จะจ๊ะๆ จ๋าๆ ก็ไม่มี เฮ่อ ตูเหนื่อยนะเฟ้ยยย" แงๆๆๆ ท้อแท้จริงๆ เลย ทำไมมันถึง ตอ-ระ-มาน-ตอ-ระ-กำ อย่างนี้หนอ ความรักของเรา อีกอย่างบางครั้งคุณชายก็ขี้งอนเหลือเกิน แหมๆๆ หมั่นไส้จิงๆ บางครั้งเราแค่พยายามอยากจะหยอกล้อกัน ก็ทำไม่ได้ ดีไม่ดี เข้าใจกันผิดอีก โอ๊ยยย นี่เราเป็นอะไรไปแล้ว รู้สึกสับสนและอยากจะบ้า...

         เมื่อเช้านี้ คุณมายฮันนี่ งอนกันกะเรา แหมก็เห็นบอกทำงานเหนื่อย อยากให้พักผ่อน ความจริงเราหวังดีเต็มที่เลยนะ แต่เรารู้ว่าเค้าต้องงอนแน่ๆ คือคุณเธอไม่อยากพัก แต่.. เออ เราน่ะอยากเอง รู้ไม๊มันเหนื่อยที่ต้องคิดคำศัพท์ตลอดเวลา เราเคยพยายามคุยกันหลายครั้งแล้วเรื่องนี้ เค้าก็บอกแต่ว่าไม่เป็นไร แหม แกก็ไม่เป็นสิ แต่ฉันเป็นอ่ะ ไม่ยอมเข้าใจเลย ว่าเหนื่อยจิงๆนะ  พูดทำไม พูดอยู่ได้ว่าไม่เป็นไร ก็เพราะรักม่ะใช่เหรอ ถึงต้องพยายามเลือดตาแทบกระเด็นอยู่อย่างทุกวันนี้น่ะ ไม่อยากอายเวลาพูดผิดอ่ะ มันเขิลลล อีกอย่างอยากจะมีเรื่องคุยเยอะๆ ตามธรรมดาเราขี้โม้มากมายอ่ะ แต่ทำไมพอมีคนรักกลับไม่สามารถพูดอะไรได้เลย ทำไมไม่เป็นฝรั่งพูดไทยได้น๊า แงๆๆๆ  แต่จะว่าไป คุณฮันนี่ ก็น่ารักนะ แบบว่าคุณเธอก็มีไปแอบเรียนภาษาไทยมานิดๆ เหมือนกัน วันก่อน มาซะชุดใหญ่ สวัสดีตอนเช้า สาย บ่ายเย็นนี่ได้หมด ฮ่าๆๆๆ อะไรอีกหว่า อ้อ ม่าย-เพ็น-ราย ฮ่าๆๆ นึกแล้วยังขำ พูดมาได้ แหม น่ารักจริง  ขอบคุณคับเบบี๋อีก  วู้ววว น่าร๊ากกก เฮ้อ คิดไปแล้วก็คิดถึง จะว่าไปเค้าก็แสดงออกให้เราเห็นตลอดเวลาเหมือนกัน ว่าเค้ารักและแคร์เราแค่ไหน แต่..มันก็นั่นแหละนะ ที่เรารู้สึกเหนื่อยอยู่นี่น่ะ มันก็เป็นเพราะเรารักเค้า เราถึงอยากที่จะพยายามทำทุกอย่างให้เราสองคนมีความสุข เราแค่รู้สึกว่าอยากพูดกับเค้าได้ทุกเรื่อง อยากปลอบใจเค้าเวลาเค้าท้อแท้ อยากแสดงความยินดีกับเค้าได้ในเวลาที่เค้ามีความสุขหรือไปเจอเรื่องดีๆมา อยากชวนเค้าคุยให้หายเศร้าได้ในเวลาที่เค้าทุกข์ใจ หรือรู้สึกเหงา ก็แค่นั้น แต่ไอ้คำว่าแค่นั้นกลับเป็นอะไรที่ยากเหลือเกินสำหรับเราในตอนนี้ ก็ท้อน่ะนะ จริงๆ ไม่อยากที่จะโกหกความรู้สึกตัวเอง แต่เราแค่ท้อหรอกนะ ท้อแต่ก็จะไม่ถอย จะพยายามต่อไป... ฮึ่มมมมมมมม

Create Date : 23 มิถุนายน 2553		1 comments
Last Update : 24 มิถุนายน 2553 0:08:58 น.
Counter : 269 Pageviews.
Share Tweet