วันแม่แห่งชาติ ไม่ได้กลับเข้ามานานมาก รู้สึกอยากเขียน diary ขึ้นมาเป็นช่วง ๆ พยายามหาสมัคร diary online ต่างๆ ไว้เพื่อเขียน จนลืมไปแล้วว่า ที่นี่ก็เขียนค้างไว้ อิอิ (แก่แล้วก็คงเป็นอย่างนี้ละมั้ง)  บางครั้งเราคงพยายามมากไปเพื่อให้คนอื่นมองเห็น จนลืมไปว่า เรานี่แหล่ะควรจะพยายามมองตัวเองให้ชัดที่สุด จะไม่แปลกใจเลยถ้าที่เขียนอยู่นี้ไม่มีใครมาอ่าน ไม่แปลกใจเลยถ้าคนที่เข้ามาอ่านจะอ่านผ่าน ๆ แล้วก็ปิดไป เพราะเราเขียนไว้อ่านเอง การได้กลับมาอ่านอะไรที่เขียนไว้นานแล้วก็รู้สึกดีนะ มันเหมือนได้ย้อนกลับไปสู่เวลานั้นอีกครั้งหนึ่ง (ถึงแม้จะรู้สึกเหมือนกันว่า แกจะเขียนยาวไปไหนเนี่ย) เพราะเวลาเดินไปข้างหน้าเสมอ เมื่อเราเขียนบรรทัดนี้เสร็จ บรรทัดที่แล้วก็เป็นอดีตไปแล้วหล่ะ วันแม่ปีนี้มีเรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้นมากมายในเรื่องราวที่ร้าย ๆ เราก็กังวลกับสุขภาพแม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมา พยายามเหลือเกินที่จะโทรไปหาทุกวันแม้จะยุ่งแค่ไหน จริงๆ การเริ่มกลับมาโทรหาแม่ทุกวันก็มีที่มาที่ไป ไว้ถ้าได้เขียนอีกจะเล่าเรื่องนี้ก็แล้วกัน ได้ฟังเรื่องราวต่าง ๆ จากแม่ทุกวัน ๆ จนมาวันนี้หลังจากพูดคุยกันทำให้รู้ว่าแม่ดีใจที่มีเราดูแล แม่มองเห็นในสิ่งเล็กน้อยที่สุดที่เราทำให้ แม่รับรู้ถึงความใส่ใจที่เรามีให้ โดยที่ไม่ต้องอธิบายด้วยคำสวยหรู เขียนการ์ดให้ หรือโพสต์ข้อความรักแม่ในโซเชี่ยลเนตเวิร์ค มันทำให้รู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูกอะ รู้เลยว่าในโลกนี้ไม่มีใครที่จะรักเราและเราจะรักได้มากกว่าผู้หญิงคนนี้ พร้อม ๆ กับรู้สึกเสียใจที่บางครั้งละเลยหรือแอบดุแม่ไปบ้าง สัญญาว่าจะรักและดูแลแม่ไปเรื่อย ๆ นะ (นี่เป็นการสัญญากับตัวเอง เพราะเชื่อว่าแม่คงไม่เข้ามาอ่าน ฮ่าๆ) ในวันที่งานยุ่งเสียเหลือเกินและรู้สึกปวดขาสองข้างมาก มิอุ ผู้รู้สึกอ่อนล้าและซึมเศร้าเล็กๆ Create Date : 14 สิงหาคม 2557 Last Update : 14 สิงหาคม 2557 1:23:37 น. 0 comments Counter : 603 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet