Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
เล่นกอล์ฟกับอ้วน ตอนแรก
บ้านเราแสนสุขใจ
เล่นกอล์ฟกับอ้วน ตอนสอง
เล่นกอล์ฟกับอ้วน ตอนสาม
ใบขับขี่สวีเดน
บ้าดารา
ดูหนัง ฟังเพลง
อยู่ Ljungby
อยู่ Lund
ห้องรับแขก
QMR กำมะลอ
ปีนบันไดฟังเพลง
กระท่อมน้อยปลายนา
พรรณไม้ในสวน
I love my garden.
Life Style
ปีนบันไดฟังเพลง L'Allegro : George Frideric Handel
On the wall
The kitchen project
Trip 'n tour
เรื่องหมา หมา
Reflection!
แบบเบิร์ด เบิร์ด
Golf Adventure
Jag heter Lotta.
Mad about mushrooms
สิงหาคม 2548
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
11 สิงหาคม 2548
เมืองไทยไดอารี่ ถึงคุณป้าฮารุ ตอนที่สอง
All Blogs
เมืองไทยไดอารี่ ถึงคุณป้าฮารุ ตอนที่สอง
เมืองไทยไดอารี่ ถึงคุณป้าฮารุ ตอนแรก
เมืองไทยไดอารี่ ถึงคุณป้าฮารุ ตอนที่สอง
ป้าฮารุจ๊ะ อิฉันกลับมาถึงกรุงเทพแล้วค่ะ คุณนายแม่ของอิฉันบอกว่า คุณนายแม่ของคุณป้าโทรมาหาอิฉันระหว่างที่อิฉันยังอยู่ที่ภูเก็ต
อิฉันกับอ้วนนั่งนกแอร์ไปภูเก็ตกัน กะว่าจะไปสำรวจภูเก็ตหลังสึนามิสักหน่อย ไม่คิดว่าจะได้รับเกียรติวิ่งหนีสึนามิด้วยตนเอง
เราพักกันที่ภูเก็ตสวัสดีวิลเลจ โรงแรมเล็ก ๆ แถว ๆ กะตะ ไม่ติดหาด แต่สระว่ายน้ำและสวนในโรงแรมสวยมาก ๆ อิฉันเคยไปพักที่นี่เมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ประทับใจมาก เลยหาโอกาสไปอีก รอบนี้เราสองคนซื้อแพคเกจค่ะ ฟังชื่อนะ Romance Package หวานนนนนนซ้า ไม่ได้ตั้งใจจะหวานหรอกค่ะ บังเอิญขี้เกียจมากถึงมากที่สุด ก็เลยเหมาแพคเกจนี่แหละง่ายดี
เช็คอินเสร็จก็ไม่ทำอะไรเลยจ้ะ เอาแต่นอนอึดข้างสระน้ำกับเดินชมสวน
ตอนค่ำก็นี่เลยค่ะ แคนเดิลไลท์ดินเนอร์ที่แถมมาพร้อมกับแพคเกจนั่นแหละค่ะ ก็บอกแล้วไง ว่าขี้เกียจมาก
ช่วงนี้มรสุมกำลังเข้าภูเก็ตพอดี เราไปเดินเล่นกันที่หาดกะรน มีธงแดงปักเป็นแถว ๆ แต่ก็ยังมีหน่วยกล้าตายลงไปเล่นน้ำทะเล แหม อิฉันเห็นแล้วเจี๋ยว ไม่กล้าลง กลัวโดนคลื่นมรสุมลากลงทะเล
หาดกะรนดูแปลก ๆ ตาไป ทรายขาว ๆ นุ่ม ๆ เท้า ไม่รู้ว่าหายไปที่ไหนหมด เหลือแต่ทรายแน่น ๆ สีน้ำตาลแบบที่ระยอง ตามชายหาดมีงานก่อสร้างอยู่ตลอดทั้งแนว คนภูเก็ตพยายามกลับมาใช้ชีวิตอย่างที่เคยหลังจากที่ผ่านเหตุการณ์สึนามิมา ดูแล้วก็น่าเห็นใจ อิฉันแวะทานอาหารกลางวันที่ร้านเล็ก ๆ ข้างทาง น้องเจ้าของร้านบอกว่า ร้านที่เรานั่งอยู่นี่เพิ่งเปิดใหม่ เพราะว่า ตอนที่คลื่นเข้ามา ร้านแถบนั้นราบคาบไปหมด
ปู่กระสันต์ถึงไก่ ไก่ก็มา ถามหาสึนามิมาก ๆ สึนามิก็มาหา เที่ยงคืนกว่า ๆ มีคนมาเคาะประตูกุก ๆ อ้วนออกไปคุยด้วย ก็ได้ความมาว่า มีแผ่นไหวและอาจมีสึนามิเข้าที่หาดกะรน อิฉันตอบอ้วนอย่างเด็ดเดี่ยวว่า แต่เราอยู่หาดกะตะ (นะว้อยยยย) เพราะฉะนั้น ฉันจะนอน
นอนหลับตาไปก็คิดในใจไป ตูก็อยู่ลึกเข้ามาในแผ่นดินตั้งเกือบห้าร้อยเมตร แถมยังมีคลับเมดอีกทั้งแผงคอยขวางคลื่นเอาไว้ให้ ไม่น่าจะเป็นอะไรหรอกนิ แต่อ้วนไม่งั้นซิ แกแพคของกุกกัก กุกกัก สักพักผู้จัดการโรงแรมก็โทรมาในห้อง ให้เราเตรียมอพยพ เออแฮะ งานนี้เอาจริง หนีก็หนีจ้ะ อิฉันรีบโทรหาพ่อว่าเรากำลังหนีสึนามิกัน ให้เบอร์โทรศัพท์โรงแรมกับเบอร์ห้องพ่อเอาไว้ แล้วเราก็เดินข้ามถนนออกไปนั่งบนตึกสี่ชั้นของเจ้าของโรงแรมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
ต้องขอชมพนักงานและเจ้าของโรงแรมที่เราไปพักอยู่ว่า เอาใจใส่พวกเราผู้ลี้ภัยสึนามิดีมากมาก คุณเจ้าของเธอเปิดทีวีในห้องรับแขกบนบ้านเธอให้พวกเราได้นั่งดูข่าวและรายงานสึนามิ อิฉันนั่งดูข่าวไปสลับกับมองลงไปบนถนนหน้าโรงแรม เห็นชาวบ้านและนักท่องเที่ยวเดินมุ่งหน้าขึ้นไปที่วัดแถว ๆ นั้นแล้วรู้สึกแปลก ๆ กึ่งจริงกึ่งฝัน (คิดว่าน่าจะเป็นเพราะง่วงนอนมากกว่า อิอิ)
ตีหนึ่งกว่า ๆ คลื่นไม่เข้า ประกาศยกเลิกสัญญาณเตือนภัย เราแยกย้ ายกันกลับไปนอน ที่ตั้งใจไว้ว่าจะขับรถเล่นรอบภูเก็ตเป็นอันเลื่อนไปก่อน ก็มันง่วงเหลือเกินนี่นา
เนื่องจากเรายกเลิกโปรแกรมขับรถเที่ยว เพราะฉะนั้นปฏิบัติการ การหาของอาหย่อยกินย่อมได้รับผลกระทบ แต่ไม่ต้องห่วง นักกินระดับมหากาฬอย่างอิฉันย่อมหาหนทางได้อยู่แล้ว ป้าฮารุลองดูซิคะว่าอิฉันได้อะไรมาบ้าง
แต่น แตน แต้น
ปลาทอดขมิ้นค่ะ
เอามากินแก้เผ็ดกับอาหารจานเด็ด ขนมจีน แกงไตปลาเผ็ดสะใจกับน้ำยากะทิแบบปักษ์ใต้ โห พิมพ์เองน้ำลายยังไหลเองเลย
วิธีการหรือคะ ไม่ยาก ไม่ยาก อิฉันฝากบอกกัปตันห้องอาหาร ให้หาของแซ่บ ๆ พวกนี้มาให้หน่อย กัปตันก็ดีใจหาย แถมผักสด ผักดองจานนี้ให้อีกหนึ่งจาน พร้อมไข่ต้มเหน่ง ๆ อีกหนึ่งใบ อาหย่อยยยยยยยยยยยยยยยย
อิ่มหมีพีมันดีแล้ว สึนามิก็ไม่เข้าแล้ว เล่นน้ำทะเลก็ไม่ได้ ยังง่วงนอนอยู่นิดหน่อย งั้นไปเดินเล่นก็แล้วกัน
ป้าฮารุเดาออกไหมจ๊ะ ว่าอิฉันจะไปเดินเล่นที่ไหน ไปตลาดนัดจ้ะ อิฉันเดินตามกลิ่นอาหารไป อ้วนเดินตามไปด้วยส่ายหัวด๊อกแด๊กไปด้วย แถมบ่นหงิบ ๆ ว่า อิฉันเพิ่งกินเสร็จมาเมื่อกี้นี้ จะกินอะไรกันอีก
นั่นซิเนอะ จะกินอะไรกันอีกดีล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กินไก่ย่างมุสลิม
หรือว่ากินข้าวเหนียวหมูย่างเจ็ดไม้ยี่สิบบาท
หรือว่ากินกะเพาะปลากะละมังยักษ์นี่ดี
หรือจะซื้อของสดไปทำกินเองล่ะจ๊ะ ปลาสดเป็นกอง ๆ เลย เห็นจาละเม็ดขาวกองนั้นแล้วอยากเอาไปทำจาลาเม็ดเจี๋ยน ทำเองไม่เป็นหรอก เคยกินที่ยายทำให้ อร่อยดี
ขนมถังแตกนี่ก็น่ากินเชียวละจ้ะ ตักขึ้นมาจากพิมพ์ใหม่ ๆ ควันกรุ่น ๆ โรยด้วยมะพร้าวขูดสีขาว ๆ โรยน้ำตาลกับงาดำนิดหน่อย
ขนมแคะ ขนมครกนี่ก็ดูน่าหม่ำเหมือนกัน แต่อิฉันหักห้ามใจเอาไว้ยังไม่กินวันนี้
ฮึ่ม!!!!!!ฝากเอาไว้ก่อนเถอะเจ้าขนมครก
วันรุ่งขึ้นหลังจากนอนเต็มอิ่ม เราสองคนก็เช่ารถออกตระเวณภูเก็ตกัน แวะที่วัดฉลองก่อนเพื่อหยอดตู้ทำบุญตามคำสั่งของคุณนายมาริลีน ณ สตาฟฟานสโทรป จากนั้นก็หาเรื่องกินอีกแล้วจ้ะ
เป็นที่น่าเสียดายมากที่อิฉันไม่ได้มีกะเพาะอาหารสี่กะเพาะเหมือนวัว ไม่งั้นละก็กินให้ทั่วภูเก็ตเชียว
อิฉันเลยทำได้ดีที่สุดเท่านี้เอง นี่เลยยยยย ร้านกันเอง 1 ริมอ่าวฉลอง
ไหนน้องเอาเมนูมาดูหน่อยสิจ๊ะ
เอาห่อหมกภูเก็ตมาสองห่อก่อนนะน้อง
ไม่อยากบอกเลยว่าไอ้สองห่อเนี่ยอิฉันกะว่าจะฟาดคนเดียว พอห่อหมกมาถึง อิฉันก็มัวแต่ถ่ายรูปเพื่อเอามายั่วป้าฮารุ ตาอ้วนเอื้อมมือมาเปิดห่อใบตองด้วยความเร็วไวกว่าแสง ตักเข้าปาก ทำหน้าตุ่ย ๆ แล้วก็บอกว่า ไม่ค่อยเผ็ดเท่าไร อร่อยดี . เป็นงั้นไป
แล้วก็ปลาหมึกทอดกระเทียม
ตามมาด้วยกุ้งผัดน้ำพริกเผา
ต้มยำโป๊ะแตก
ต้มยำนี่ดูหน้าตาน่าเบื่อ แต่รสชาดซู่ซ่ามาก
อ้วนซดซวบ ๆ แล้วทำเสียง อาหย่อย อาหย่อย
และนี่เลยค่ะ ป้าฮารุ
อิฉันภูมิใจนำเสนอ จากร้านกันเอง ริมอ่าวฉลอง
(เสียงรัวกลอง )
น้ำพริกกุ้งเสียบ ณ ภูเก็ต
ป้าฮารุเห็นไหมคะ ว่าน้ำพริกกุ้งเสียบของอิฉันมีฉากหลังเป็นเบียสิงห์ไม่ใส่น้ำแข็ง เน้น!!!!! ไม่ใส่น้ำแข็ง อ้วนบอกว่ารูปนี้คุณป้าฮารุต้องเรียกคุณลุงมาดูด้วย
น้ำพริกชุดนี้ของอิฉันประกอบด้วยผักสดหลายอย่าง ผักชีล้อม ยอดมะม่วงหิมพานต์ สะตอ แล้วก็ถั่วงอกยักษ์ (อันนี้อิฉันเรียกเอง) จิ้มไปก็นึกถึงป้าฮารุไป จริง ๆ นะคะ ไม่โกหก
กินอิ่มแล้ว เรียกบิลล์มาเช็ค หมดไปห้าร้อยกว่า ๆ อร่อย คุ้มค่าเงินจริง ๆ เลยจ้ะ
เราขับรถต่อไปที่หาดไม้ขาว กะว่าจะไปเล่นน้ำที่นั่น แต่ช้าก่อน คลื่นอะไรก็ไม่รู้ ลูกใหญ่เท่าบ้านซัดโครม ๆ เข้ามาที่ชายหาด อย่างนี้อิฉันขอแค่เอาเท้าแตะ ๆ น้ำทะเลพอสังเขป ใจไม่กล้าพอฮ่ะ
หาดไม้ขาว วันไม่มีคน ดูสวยปนน่ากลัวอย่างไรบอกไม่ถูก ถ้ามาช่วงปลอดมรสุมคงจะสวยกว่านี้มาก
The old man and the sea. ภาคนี้อิฉันเขียนเองค่ะ หาใช่ลุงเฮมมิงเวย์ไม่
อันนี้เป็นอิฉันเองฮ่ะ กำลังซ้อมวิ่งหนีคลื่นลดพุงไปพลาง ๆ
ค่ำนี้เพื่อนเก่าแก่ชาวญี่ปุ่นของอิฉันจะมาถึงกรุงเทพ เราจะตระเวณตีกบกันแถว ๆ ระยอง ชลบุรี อิฉันอาจจะหายหน้าหายตาไปสักอาทิตย์นึงนะคะ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าไม่ต้องวิ่งหนีสึนามิที่ชายฝั่งแถว ๆ ระยองอีก
แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะ คุณป้าที่คิดถึง
คุณป้าฮารุหนีไปเที่ยวแล้วยังคะ อิฉันมีของแถมจากวัดไร่ขิงมาฝาก
ระหว่างที่เรารอแม่สาวเปรี้ยว เพื่อนสนิทอีกคนพักร้อนเพื่อจะไปเถิดเทิงกันที่ระยองในวันศุกร์นี้ อิฉัน อ้วน และคุณยุ่นก็ตกลงใจกันว่าจะไปตีกบกับท่านบิดาของอิฉันที่สามพรานกันก่อน
กลางดึก แม่สาวเปรี้ยวก็โทรมาบอกว่า เจ้าหล่อนจะโดดงานไปตีกบกับเราด้วย เอ้า!ไปก็ไป ช่วย ๆ กันตีหลาย ๆ คน อาจจะได้กบมาผัดใบกะเพราะกันหลาย ๆ ตัว
อันว่าฟาร์มกบที่สามพรานนี้ มันก็อยู่ใกล้วัดไร่ขิงแค่ขว้างก้อนหินถึง อิฉันตีกบไปก็น้ำลายฟูมปากไปเพราะมัวแต่นึกถึงก๋วยเตี๋ยวหมูแผ่นต้มยำแพหน้าวัด แม่สาวเปรี้ยวก็ช่างอ่านใจอิฉันได้ถูกต้อง เสนอความเห็นว่าหลังจากที่เราจบเกมส์กบแล้ว ก็ควรจะมัดมือชกพาทั้งฝาหรั่ง ทั้งยุ่นปี่ นั่งเรือข้ามแม่น้ำไปฟาดก๋วยเตี๋ยวคนละชามสองชาม เราถามลายแทงจากพนักงานในฟาร์มกบ พนักงานบอกให้ไปนั่งเรือฟรีหน้าวัด เพื่อความรอบคอบอิฉันก็ถามพนักงานไปว่า แล้วเรือที่ว่านี่มันมีชูชีพหรือเปล่า พนักงานก็ตอบซื่อ ๆ ว่า ไม่มีหรอกค่า .ถ้าเรือล่มนายก็เกาะแพผักโป่งลอยไปก็แล้วกัน .ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฟังคำแนะนำแล้วขำกลิ้ง ผักน่ะมันโป่ง แต่อิฉันไม่โป่ง แล้วอิฉันจะลอยได้ไง (คำอธิบายศัพท์ ผักโป่ง แปลว่าผักตบชวาเจ้าค่ะ)
พวกเรา (ความจริงเป็นแม่สาวเปรี้ยวกับอิฉัน) ยอมเสี่ยงตายด้วยความเห็นแก่กิน นั่งเรือข้ามฟากไม่มีชูชีพไปกินก๋วยเตี๋ยวแพหน้าวัดไร่ขิง พอเดินขึ้นไปบนแพ อิฉันก็ตาโตด้วยความตะกละ เห็นอะไรก็อยากกินไปเสียหมด คงประมาณนี้ละมังที่เรียกว่า ตาใหญ่กว่าท้อง เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา อิฉันสั่งไอ้นี่ก่อนเลยค่ะ บะยำ
เห็นหมูสับเป็นแผ่น ๆ แพ ๆ นั่นไหมจ๊ะ อิอิอิ ของแท้หมูต้องมาเป็นแผ่น ๆ จ้ะ
ตามมาด้วย ข้าวหมูกรอบ พออิฉันเห็นหมูกรอบเท่านั้นแหละ มือไม้สั่นไปหมด ปัดช้อนส้อมกระเด็นไปคนละทางสองทาง แหม พออาการตะกละกำเริบนี่ มันเก็บกิริยาลำบากจริง ๆ
แม่สาวเปรี้ยวอยากกินหอยจ๊อจิ้มน้ำจิ้มบ๊วยกับส้มตำไทย (ส้มตำไม่อร่อย คุณเธอกินไปก็บ่นไป)
ส่วนอ้วนอยากกินทอดมันปลากราย (อีกแล้ว)
คุณยุ่นผู้น่าสงสารออกไอเดียไม่ทัน ได้แต่นั่งกินอาหารเต็มโต๊ะที่น้องผู้หิวโหยสั่งมา พร้อมกับรับหน้าที่เป็นผู้จ่ายค่าเสียหาย ขอให้พี่ยุ่นจงเจริญ บันไซ บันไซ บันไซ
นั่งเรือข้ามฟากกลับมาขึ้นรถที่เราจอดไว้ในลานวัด วันนี้วัดไร่ขิงมีงานมหกรรมกล้วยไม้ มีผู้ว่านครปฐมมาเปิดงาน อิฉันทำเป็นประสมไปถ่ายรูป Opening Ceremony กับเขาด้วย ผู้ว่ายืนอยู่ตรงมุมเล็ก ๆ ทำท่าเหมือนนักร้องคาราโอเกะอยู่ทางขวานั่นแหละจ้ะ
ริบบ้ง ริบบิ้น เปิดงานอะไรนั่นก็ยังไม่ได้ตัด แต่อิฉันทำเป็นเบลอเดินทะลุม่านดอกกล้วยไม้นั่นเข้าไปก่อน เข้าไปก็เจอเอาแถวเด็กนักเรียนน่ารักพวกนี้เข้าให้ เด็ก ๆ แต่ละคนท่าทางเอาเรื่องไม่ใช่เล่นทีเดียว คุณครูจับมาตั้งแถวรับผู้ว่า ตอนนี้ผู้ว่ายังไม่มาแถวมันก็เลยโย้ไปเย้มาแบบนี้แหละจ้ะ
มีดอกไม้มาฝากด้วยนะ สิบอกไห่
ต้นนี้ติดริบบิ้นรางวัลที่หนึ่งด้วยละ คุณยุ่นทำเสียงจิ๊จ๊ะ จิ๊จ๊ะ ด้วยความเสียดายว่าหอบกลับไปฝากคุณภรรยาที่บ้านไม่ได้
ปิดท้ายด้วยดงกล้วยไม้ในเตนท์บนลานวัดไร่ขิง สวยงามดีแท้ ๆ
Create Date : 11 สิงหาคม 2548
Last Update : 11 สิงหาคม 2548 2:41:28 น.
2 comments
Counter : 3407 Pageviews.
Share
Tweet
เห็นชื่อป้าฮารุ เลยรีบเข้ามาดู ดีใจแทนป้าฮาฯ จังเลยค่ะ
ที่มีคนเขียนไดอารีถึงป้าฮาฯ
โดย: เพื่อนป้าฮาฯ (
พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK
) วันที่: 11 สิงหาคม 2548 เวลา:5:03:45 น.
เข้ามาดูเหมือนกัน..
โดย:
wbj
วันที่: 24 สิงหาคม 2548 เวลา:9:57:21 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
A-Chee
Location :
ตำบลบางคูวัด ประเทศไทยLund .... Home away from home. Sweden
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
?
]
Friends' blogs
Sergio Garfield
ปูขาเก เซมารู
SFO-CNX
ตี๋หล่อมีเสน่ห์
ขี้เมื่อย
Arabianangel
กระบุงกระหนุงกระหนิง
คนจีนตัวน้อย
nature-delight
paninee
กะได
Htervo
vodca
prapasawat
HKK
alei
gulochblaa
M-i-am
the river of Aquarius
jonykeano
nah-nok
Webmaster - BlogGang
[Add A-Chee's blog to your web]
Links
Alessi
Marimekko
Ikea Sweden
ทัวร์สิ้นคิด
แขวนผนัง
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ที่มีคนเขียนไดอารีถึงป้าฮาฯ