Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2549
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728 
 
18 กุมภาพันธ์ 2549
 
All Blogs
 
ควันหลง After work

เช้าตรู่วันศุกร์ ฉันตื่นนอนตั้งแต่ยังไม่หกโมง กระเป๋าก็ยังไม่ได้แพ๊ค จานก็ยังไม่ได้ล้าง ขยะก็ยังไม่ได้ทิ้ง แถมยังมึนหัวเล็ก ๆ อีกต่างหาก ไม่น่าเลยตู

ฉันรีบเลิ่กลั่ก เลิ่กลั่ก ทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนเจ็ดโมงครึ่ง เพราะฉันนัดเพื่อนบ้านว่าจะให้เธอติดรถฉันไปที่ทำงานด้วยกัน ตอนเจ็ดโมงสี่สิบ

เจ็ดโมงสี่สิบห้า ฉันหิ้วถุงขยะลงมา เพื่อนฉันมายืนตากหิมะคอยอยู่แล้ว แย่จัง

รอแป๊บนึงนะจ๊ะ เอาขยะไปทิ้งก่อน

ทิ้งขยะเสร็จ ปีนกลับเข้าไปในอพาร์ทเมนท์ ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ยักษ์ที่แพ๊คเอาไว้พอสังเขปลงมาใส่รถ ลืมอะไรบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้อ่ะ สติเลื่อนลอยพิกล

ไปถึงที่ทำงานเกือบ ๆ แปดโมง นายยาคอบยืนหน้าง้ำอยู่ ในมือถือโน๊ตบุ๊คพร้อมเครื่องโอเวอร์เฮด

วันนี้มี Breakfast meeting ตอนแปดโมงในโรงงานนะ นายยาคอบบอกฉันด้วยน้ำเสียงบูด ๆ พอ ๆ กับไวน์ขาวในกะเพาะอาหารของฉัน

มี meeting วันนี้ด้วยเหรอฟะ ทำไมจำอะไรไม่ได้เลยวะตู


ชื่อ Breakfast meeting ก็หมายความว่า meeting ที่แถม Breakfast ด้วย กรุณาอย่าจินตนาการไปถึงข้าวต้มกุ้งใส่ไข่ หรือโจ๊กหมูสับโรยหน้าด้วยขิงซอย หรือข้าวเหนียวหมูปิ้งเป็นอันขาด Breakfast ที่ว่านี่คือขนมปังก้อนผ่าครึ่งแปะหน้าด้วยชีสแถมแตงกวาสองแว่นกับมะเขือเทศหนึ่งเสี้ยว

กินไม่ลงอ่ะ แค่เห็นก็อยากแหวะแล้ว อาการแบบนี้มันเมาค้างนี่หว่า ฉันก็เลยได้แต่นั่งจิบชาลิปตันแก่งั่กรสแบลคเคอร์เร้น ไปเรื่อย ๆ

ประชุมเสร็จตอนเก้าโมงสิบห้า ฉันกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน งง ๆ มึน ๆ ซึม ๆ แต่ก็ตั้งหน้าตั้งตาเตรียมข้อมูลที่จะขนไปเจรจาต้าอ่วยที่กรุงเทพเมืองฟ้าอมรใส่เข้าไปในโน๊ตบุ๊คสลับกับตอบเมล์ไปด้วย

ทำไมถึงขยันส่งกันมาจริง ๆ นะไอ้เมล์เนี่ย ดูซิแดงเถือกเต็มหน้าจอไปหมดเลย ไม่ตอบก็ไม่ได้เสียด้วยซิ ถ้าไม่ตอบก็จะเป็นการเสียมารยาททั้งทางการเมืองและการทูต

แหม!!!!! ว่าเข้าไปโน่น

กินอาหารกล่องเสร็จ หนุ่ม ๆ ร่วมห้องทำงานก็ชวนฉันออกไปเดินย่อยอาหาร

ทีนี่เขามีนโยบายรักษาสุขภาพพนักงาน พนักงานคนไหนที่ออกไปเดินหลังอาหารกลางวัน ตอนกลับเข้ามามีสิทธิเลือกผลไม้ที่วางอยู่ในตะกร้าที่เคาน์เตอร์รีเซฟชั่นมากินได้หนึ่งลูก

ฉันก็อาศัยประหยัดรายจ่ายค่าผลไม้ด้วยการออกไปเดินเล่นหลังอาหารนี่ละ

วันนี้เหลือแค่สองหนุ่มเอง ปกติเราออกไปเดินกันตั้งห้าหกคน ไม่เป็นไร สามคนก็ไปได้

เดินเล่นวันนี้มันแปลก ๆ ฉันรู้สึกว่าขามันเบา ๆ ผิดปกติ เมื่อคืนนี้ดื่มมากเกินไปจริง ๆ ไม่ดี ไม่ดี ทีหลังอย่าทำ ทีหลังอย่าทำ

บ่ายสามโมงครึ่ง เริ่มเก็บโต๊ะ เอาเอกสารที่ต้องใช้ที่เมืองไทยยัด ๆใส่เป้หลัง ม้วนสายไฟกับอแดปเตอร์โน๊ตบุคใส่กระเป๋า ตั๋วเครื่องบินอยู่ไหนฟะ

อ้าว ทำไมมาแอบอยู่ใต้สมุดโทรศัพท์ แหม แหม เกือบไป


สุดท้าย ตั้งโทรศัพท์ให้เป็นระบบอัตโนมัติที่คอยแหกปากบอกชาวบ้านที่โทรมาหาฉันว่า นังเจ้าของเบอร์มันไม่อยู่นะ กว่าจะกลับมาก็หกเดือนให้หลัง เอ๊ยยย ม่ายช่าย แค่สองอาทิตย์ให้หลังเอง

วันนี้โชคดีที่ออร์เนจะไปมัลเม่อด้วย เลยไม่ต้องขับรถเองเลย อิอิอิ ฉะบายยยยย!!! ถ้าต้องขับเองนี่ คงจะลำบาก หิมะก็ตกพรำ ๆ สติสตังค์ก็ไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว

ไวน์ขาวหรือไซยาไนต์กันแน่หว่าที่ตูดวดเข้าไปเมื่อคืนนี้น่ะ ชักน่าสงสัย

ฉันเดินล่ำราเพื่อนร่วมงาน ขอตัวไปทำงานที่เมืองไทยก่อนนะจ๊ะ เบื่อหิมะเต็มทีแล้ว เพื่อนร่วมงานทำหน้าริษยาแบบปิดไม่มิด คงจินตนาการกันว่าฉันจะไปนอนเอกเขนกริมทะเล พร้อมจิบ Pina colada ไปด้วยละมั้ง

บอกแล้วไงว่าจะไปทำงาน แค่แถมด้วยกอล์ฟสองรอบเท่านั้นเอง เหอ เหอ เหอ



------------

วันนี้ฉันใจดำไม่ยอมไปส่งออร์เน่ที่มัลเม่อก่อน พ่อหนุ่มต้องต่อรถไฟจากลูนด์ไปอีกทอดหนึ่งเอง น่าฉงฉาน แต่เบื้องหลังแล้ว ฉันเพลียเกินกว่าที่จะขับรถบนถนนเปียก ๆ มืด ๆ เกือบสามสิบกิโล

ก่อนจะถึงบ้าน ฉันโทรบอกอ้วนให้ลงมาช่วยยกไอ้หมูตู้ …กระเป๋าเดินทางใบยักษ์ของฉัน…ขึ้นบ้านให้หน่อย ส่วนตัวฉันแบกเป้หลังเดินเฉิบ ๆ นำหน้าขึ้นบ้านไปก่อน น่ารักซะ

------------

เช้าวันเสาร์ ตอนนี้ละฉันจะแพ๊คกระเป๋าอย่างเป็นจริงเป็นจัง หยิบกระดาษดินสอขึ้นมาจดรายการที่ต้องแพ๊ค พร้อมกวาดตาดูของที่กระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง

โปรเพสชันนั่ลทราเวลเลอร์จริง ๆ เลยนะตูนี่

แพ๊คไป ขีดฆ่ารายการไป กะว่าจะไม่ให้มีอะไรตกหล่นเลยรอบนี้

กร๊ากกกกก !!!!! อิ๊บอ๋ายแล้วตู!!!!!!!!!!!!!!!

Notebook!!!!!!!!!!!!!!!!!

ลืมโน๊คบุ๊คของสำคัญที่สุดเอาไว้ที่ออฟฟิส

โฮ โฮ แง แง เป็นไปได้ไงเนี่ย แง๊…………….

อ้วนรีบเข้ามาแก้สถานการณ์ ไม่เป็นไรหรอกเบบี๋ เดี๋ยวขับรถไปก็ได้ แค่ร้อยเจ็ดสิบกิโลเอง

ฉันตั้งสติได้ทันที

ช้าก่อน คุณอ้วน

จะขับรถขึ้นไปไยให้เปลืองน้ำมัน คุณลุงเยอร์เกน วิศวกรรุ่นเก๋าเพื่อนร่วมทริบจะมาที่สนามบินโคเปนเฮเกนพรุ่งนี้อยู่แล้ว โทรหาลุงเยอร์เกนให้ลุงแวะเข้าไปดูให้ดีกว่าว่าโน๊ตบุคสุดรักสุดบูชา ยังอยู่รอดปลอดภัย ไม่ถูกหัวขโมยที่ไหนมาแฮ้บไปจากโต๊ฉันเสียก่อน

ที่โรงงานฉันมีนโยบายชัดเจนว่า ผู้ใดที่ครอบครองโน๊ตบุค ผู้นั้นมีหน้าที่ต้องหอบหิ้วไอ้เครื่องเวรนี่ไปค้างคืนด้วย หรือไม่ก็ต้องเก็บซ่อนให้พ้นหูพ้นตา ห้ามวางยั่วยวนไว้บนโต๊ะทำงานเป็นอันขาด

อ๋าย อ๋าย อ๋าย ทำผิดกฏบริษัทด้วยซิตู แล้วจะโดนไล่ออกไหมนี่ กัว กัว กัว

ฉันรีบจิ้มมือถือถึงลุงเยอร์เกน

คุณลุงแกกำลังซักผ้าอยู่อ่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

คุณลุงบอกว่าจะรีบขับรถไปดูให้ทันที แล้วจะโทรมาบอกว่านังโน๊ตบุคของฉันยังอยู่ดี หรือเป็นเหยื่อนักโจรกรรมไปแล้ว

สิบห้านาทีผ่านไปไวเหมือนโกหก …. สงสัยจังว่าลุงแกแอบเอาผ้ามาซักที่ห้องแลบหรือไง มันถึงได้เร็วขนาดนั้น ……. ลุงเยอร์เกนโทรมาบอกว่า โน๊ตบุคของฉันอยู่ในอุ้งมืออันแข็งแกร่งของลุงแล้ว และลุงสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า พรุ่งนี้จะส่งมอบให้ฉันอย่างเรียบร้อยที่สนามบิน

เฮ้ออออออ! โล่งใจไปที

งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่เคาน์เตอร์เช็คอินนะคะคุณลุง ขอบคุณหลาย ๆ เด้อค่ะ

- - - - - - - - -
After work นะ After work เกือบแย่แล้วไหมล่ะตู





Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2549
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2549 23:38:54 น. 0 comments
Counter : 578 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

A-Chee
Location :
ตำบลบางคูวัด ประเทศไทยLund .... Home away from home. Sweden

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




Friends' blogs
[Add A-Chee's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.