คอนเสิร์ต Green Apple Festival in San Francisco

อาทิตย์ก่อน เมื่อวันที่ 22 เมษายน 2550 พวกเราพ่อแม่ลูก ไปดูคอนเสิร์ตกลางแจ้งกันในซาน ฟรานซิสโก ชื่อคอนเสิร์ตว่า Green Apple Festival จัดเนื่องในวัน Earth Day แปลเป็นไทยก็คงราวๆ "วันรักโลก" ละมั้ง เป็นฟรีคอนเสิร์ต (เราชอบของฟรี อิอิ) ละอายใจถ้าจะบอกว่า เราไม่ได้ไปเพราะความต้องการพิทักษ์โลก แต่ไปเพราะความอยากดูคอนเสิร์ต แหะๆ งานจัดที่ Golden Gate Park, San Francisco ไปดูคอนเสิร์ตเลยรู้ว่าที่สวนนี้มีมุมสวยๆเยอะเหมือนกัน ว่าจะหาโอกาสไปเที่ยวคราวหน้า

ไปจับจองพื้นที่กันตั้งแต่เช้าได้ที่ใกล้ที่คุมเครื่องเสียง คนยังมาไม่มากนัก แต่พอตกบ่ายคนตรึม



คนที่กระตือรือร้นอยากไปม๊ากมาก ก็คือคุณสามี เพราะต้องการไปดู Bob Weir และวง Rat Dog ที่คุณเธออยากไปดูวงนี้เพราะ บ็อบ เวียร์ คือสมาชิกคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ของวง Grateful Dead ซึ่งเป็นวงโปรดของสามี ไม่ต้องรู้สึกว่าไม่เท่ หากไม่รู้จักวงนี้ เพราะเราเองก็ไม่รู้จัก ก๊ากก เป็นวงร็อคแอนด์โรลล์อายุมากแล้ว มีนักร้องนำชื่อ Jerry Garcia วงนี้ดังมากและขึ้นชื่อเรื่องการแสดงคอนเสิร์ต สามีตามดูคอนเสิร์ตของวงนี้ที่ทัวร์ในอเมริกามาประมาณ 50 กว่าทัวร์ (มิน่าจนเชียว มัวแต่ไปดูคอนเสิร์ตไม่ยอมทำงานทำการ เฮ้ยยย...ไม่ใช่ ทำงานอยู่แต่เอาตังค์ไปดูคอนเสิร์ตซะมากล่ะสิ – นินทาสามีตัวเองซะงั้น)

ก็นั่นละค่ะ พอคุณสามีเห็นว่าหนึ่งในสมาชิกวงโปรดจะมาเล่นในงานนี้ด้วย ก็เลยวางแผนไปดูคอนเสิร์ตกัน ก่อนไปคุณพี่สั่งถอยเป้สำหรับแบบลูกสะพายหลังยี่ห้อ Ergo มาเตรียมไว้เพื่ออุ้มลูกตอนดูดนตรี (ทุ่มทุนสร้างมาก)




งานนี้มี 3 วัน คือ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ แต่พวกเราไปแค่วันอาทิตย์วันเดียว นอกจากจะมี บ๊อบ เวียร์ แอนด์ เดอะ แรทด็อกแล้ว ก็มี Stephen Marley ลูกชายของราชาแร๊กเก้ Bob Marley ไปเล่นด้วยค่ะ วงนี้ก็เล่นสนุกดี ทั้งๆที่ไม่ค่อยรู้จักเพลงของเขาหรอก แร๊กเก้ก็ไม่เคยฟัง รู้จักแต่เพลงดังไม่กี่เพลง ตอนดูยังสนุกไปด้วย ในคอนเสิร์ตนี้สตีเฟ่น มาร์เลย์ เล่นเพลงดังของพ่อด้วย คือ เพลง No Woman No Cry เราค่อยรู้เรื่อง ฮ่าๆๆ

Stephen Marley




Bob Weir and the Rat Dog
(รูปมัวหน่อย เพราะมันย้อนแสง)


ก่อนจะถึงคอนเสิร์ตไฮไลท์ของงาน ก็มีวงอื่นมาเล่นก่อน 3 วง เป็นวงที่เราไม่รู้จักทั้งนั้นแหละ แหะๆ แต่วงที่ 2 ถ้าจำไม่ผิดคือ วงของ Martin Sexton เล่นสนุกที่สุด ไม่รู้จักเพลงของเขาเลยซักเพลง แต่คึกคักมากตอนที่เขาเล่นคัฟเวอร์เพลง Folsom Prison Blues ของ Johnny Cash ชอบเพลงนี้ตอนได้ดูหนังเรื่อง Walk the Lines อัดวีดีโอมานิดนึง เพราะกลัวเมมโมรี่เต็ม

นอกจากคอนเสิร์ต ก็มีการแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับการพิทักษ์สิ่งแวดล้อมขององค์กรต่างๆ มีการแสดงรถที่ใช้ไบโอดีเซลด้วย น่าสนใจดี

ไปดูคอนเสิร์ตครั้งนี้ นอกจากความสนุกแล้วยังได้ความรู้ใหม่อีกว่า ซาน ฟรานซิสโก นี่ช่างเสรีเรื่องการใช้ มารีฮวนน่า เหลือเกิน ระหว่างที่ดูก็จะได้กลิ่นโชยมาเป็นระยะจากบางเบากระทั่งหนักจนปวดจมูก ต้องเอาลูกออกไปเดินหาอากาศดีๆ ไร้กลิ่นบ้าง เราก็ทนได้นะ แต่นานๆ ก็ไม่ไหวเหมือนกัน ก๊วนคนแก่คาดว่าเป็นรุ่นฮิปปี้ เล่นเอามามวนสูบกันตรงนั้นอย่างเปิดเผย ก๊วนวัยรุ่นมาเล่นดูดบ้องเลย (แต่เป็นบ้องแบบยุคใหม่นะคะ เป็นแก้ว ไม่ใช่ไม้ไผ่ วู้ หรูเลิศ) ตำรวจมีมาเดินตรวจๆ ในงาน แต่ไม่ได้มาตามกลิ่นแมรี่เจนเลย ปล่อยให้เริงร่ากันอย่างเสรี จำได้ว่าตอนอยู่แอตแลนต้า จอร์เจีย ไปดูคอนเสิร์ตประมาณนี้ ยังไม่ดูดกันโจ๋งครึ่มขนาดนี้ มีคนมาขายแต่ก็เป็นแบบแอบๆ กระซิบ แต่ละที่ในอเมริกาช่างต่างกันจริงๆ

What's in her hand!



ลูกชายสนุกกับคอนเสิร์ตพอสมควร เต้นโยกหัว สะบัดแขนจนคนที่ดูคอนเสิร์ตขำกันไปตามๆ กัน แต่พอบ่ายหน่อยๆ ได้เวลานอนแม่แบกใส่เป้ออกเดินกลับไปที่รถ ลูกหลับคาเป้ไปพักใหญ่ พอกลับมาที่คอนเสิร์ตก็ตื่นมามันส์ต่อ ตอนท้ายคอนเสิร์ตเริ่มงอแง เพราะเหนื่อยกับคงเบื่อด้วย เพลงไรว้า ไม่มันส์เลย ฮ่าๆๆ

ตอนดูคอนเสิร์ตแม่แบกลูกแบบนี้แล้วก็พากันแด๊นซ์ อิอิ



วันนั้นกลับบ้านนอกจากจะเมากลิ่นแมรี่ เจน แล้ว หน้าตายังโทรม จมูกแดงเป็นโบโซ่ เพราะลืมทาครีมกันแดดไป แงๆๆๆ

Create Date : 30 เมษายน 2550		3 comments
Last Update : 30 เมษายน 2550 13:07:14 น.
Counter : 1075 Pageviews.
Share Tweet