1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่...จำไม่ได้ (ตอนที่1)
กว่า 2 ปีมาแล้วกับซี่รี่ส์กุ๊กกิ๊ก..เรื่องสั้นที่รุ่นพี่คนนึงได้เขียนทิ้งไว้ ก็เลยเอามาสานต่อ.. แก้แล้วแก้อีก ก็ยังไม่เห็นถึงความสมบูรณ์ของถ้อยความ สุดท้ายก็จบอยู่ไฟล์ word เป็นแรมปี วันนี้ถึงวาระดีที่หัดสร้างบล๊อกที่มีพื้นที่สำหรับ..บรรยายจินตนาการของตัวเอง ลงบนพื้นที่สร้างสรรค์แห่งนี้ แทนที่มันจะถูกเก็บไว้ในไฟล์ word ดองไว้อยู่อย่างนั้น โดยเปล่าประโยชน์ อิอิ...คุณพร้อมรึยังคะ...ถ้าพร้อมแล้ว แซนดี้ อยากให้เปิดโลกทัศน์ ให้กว้าง และรังสรรค์หัวใจของเราให้อยู่ในห้วงพวังค์สบายๆ สูดอากาศให้เต็มปอด.. แล้วค่อยๆลืมตา แล้วอ่านบทความเรื่องสั้น..ต่อไปนี้ค่ะ^_^ ....... ผมขยับแขนแขนขวาที่เริ่มรู้สึกเมื่อยเบาๆ เพราะกลัวว่าเธอที่นอนนิ่ง อยู่ในอ้อมกอดของผมจะตกใจ แต่เธอก็ยกศีรษะให้ผมขยับแขนได้ สะดวกขึ้น แล้วก็ลุกหันหลัง ให้ผม ก้มหน้านิ่ง ผมยาวประบ่ารุ่ยร่ายไม่เป็นระเบียบ ผมยันตัวขึ้นไปนั่งซ้อนหลัง แล้วโอบศีรษะไว้กับอก เสยผมเธอรวบไว้ข้างหลัง แต่เธอก็ยังก้มหน้า นิ่ง ผมชะโงกไปหอมแก้มแต่
.ที่น้ำตาที่หยาดอาบแก้มเธอ มันหมายความว่าอย่างไร...... คุณเป็นอะไร เงียบเธอไม่พูดอะไรเลย ได้แต่อึ้งเหมือนจะกลั้น เสียงสะอื้นไว้ในอก หน้าที่ก้มต่ำอยู่แล้วยิ่งก้มมุดลงไปอีก ผมดันเธอให้หันกลับมาแล้วช้อนคางเธอแหงน เธอกลับเบี่ยงหน้าไม่ยอมสบสายตา เธอเป็นอะไรไป เมื่อครู่นอนคุยอยู่เธอก็ปกติดีอยู่นี่นา ... ยังรบเร้าให้ผมเล่าเรื่องความรักครั้งแรกของผมอยู่เลย เป็นอะไรไปบอกผมสิที่รัก ทำไมคุณถึงร้องไห้ ฉันอิจฉาเธอคนนั้น น้ำตาพร่างพรูเหมือนทำนบทลาย เธอก้มหน้าซบฝ่ามือแล้วร้องไห้ ผมพูดไม่ออกทำรัยไม่ถูก เธอพุดอะไรของเธอ เธอบอกว่าอิจฉา เธออิจฉาใคร
? ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรออกไป เธอกับร่ำระบายออกมาไม่หยุด คุณจดจำเธอได้ทุกอย่าง จำได้แม้กระทั่ง วัน เวลา บรรยากาศ ทุกอย่างของเธอ แต่คุณรู้ไหมว่าคุณไม่เคยจดจำอะไรเกี่ยวกับฉันเลย ว่าแล้วเธอก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง ผมลดมือลงกอดตัวเธอไว้หลวมๆ พร้อมกับถอนหายใจอยู่ในใจเบาๆ หลายครั้งที่คุยกันคุณไม่เคยจำได้เลยว่า เราพบกันครั้งแรก เมื่อไหร่ คุณอ้างว่าคุณเป็นคนขี้ลืม แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย คุณไม่อยากจะจดจำ อะไรเกี่ยวกับฉันต่างหาก คุณยังคงรักเธอใช่ไหม คุณถึงจำเธอได้หมดทุกอย่าง เธอเช็ดน้ำตาแล้วหันมามองหน้าผมตรงๆ แววตาเธอดูเหมือน เจ็บปวด ห้องที่ว่ากว้างเป็นอันต้องดูแคบลงไปถนัดตา ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ผมอยากจะหายตัวได้ ไปเสียในวินาทีนั้นเลย คุณเล่าให้ฉันฟังทำไม ผม งง เป็นไก่ตาแตก ! ก็ใครเป็นคนขอให้ผมเล่าให้ฟังล่ะ ไม่เล่าก็โกรธ ผมข้องใจนักว่ารักครั้งแรกของผม สมัยตอนเรียนอยู่มัธยมมันกลายมาเป็นปัญหาในวันนี้ได้ยั้งกัน ก็คุณบอกให้ผมเล่าให้ฟังเองนี่ ผมก็เล่า แล้วคุณมาโกรธผมทำไมล่ะ ก็คุณจำเธอได้ละเอียดทุกอย่างนะซิ ทีกับฉันคุณไม่เคยจดจำ อะไรเลย คุณไม่ได้รักฉันหรอกใช่ไหม มีฉันหรือไม่มี คุณก็ยังมีเธออยู่ในใจตลอดเวลา คุณใจร้ายมาก เธอยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาค่อนข้างแรง ผมหลับตาลง อย่างอ่อนใจเธอไปเอาความคิดแบบนี้มาจากที่ไหนกันนะ ช่างสรรหาความคิดแปลกๆ ไม่เข้าท่ามาเถียงเป็นอารมณ์ กับผมได้ทุกวัน ผมล่ะ งง ! กับเธอจริงๆ เอาล่ะ ไหนคุณลองพูดต่อไปซิ พูดออกมาให้หมดเลยว่า ผมทำไรให้คุณ รู้สึก ไม่พอใจอีกบ้าง ผมละมือจากเธอไหล่ของเธอ ... อยากฟังดูเหมือนกันว่าเธอจะคิดอะไรได้แปลกไปกว่านี้อีกไหม ตั้งแต่อยู่กับคุณมานี่นะ ฉันไม่เคยมั่นใจได้เลยว่าคุณ รักฉันจริง คุณมีอดีตมากมาย ในขณะที่ฉันไม่มีใครเลย ฉันไม่มีใครให้นึกถึงนอกจากคุณ แต่หลายครั้งหลายหน ฉันรู้สึกว่า คุณยังไม่เคยลืมคนเก่าของ คุณเลย คุณเล่าเรื่องคนรักเก่าของคุณบ่อยมาก ก็ใครล่ะที่บอกให้ผมเล่าบ่อยขนาดนั้น ผมดึงแขนเธอล้ม ลงมานอนเคียงใกล้กัน เธอขืนตัวไว้ ผมต้องออกแรงมากขึ้น แต่ดูเหมือนเธอจะยิ่งโมโห มือที่ทุบลงบนไหล่ผม ดูเหมือนไม่มากครั้งแต่หนักเอาการ แต่ผมก็รวบตัวเธอไว้ในอ้อมแขนผมจนได้ อย่าคิดนะว่าทำแบบนี้แล้ว ฉันจะหายโกรธคุณ เธอมองผมตาเขียวเชียว ครับ ไม่หายโกรธ ก็ไม่หาย แล้วคุณจะด่าทอว่าอะไรผมอีกไหม
. เพราะ ผมก็อยากจะรู้ความรู้สึกของคุณ เหมือนกัน เธอสะบัดแขนแล้วค้อนควัก ดวงตาเอ่อไปด้วยหยาดน้ำตาดูวาววับ ขนตาเธอเปียกชุ่ม ผมเอื้อมมือลูบผมเธอไปมา เธอเบือนหน้าหนี ราวกับไม่อยากเห็นหน้า แต่ก็ยอมนอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของผม แล้วเธอก็พูดพร่ำบ่นขึ้นมาว่า
คุณไม่เคยใส่ใจอะไรฉันจริงๆ ไม่เคยมองว่าฉันสำคัญ ในสายตาคุณเลย ไม่เคยเห็นฉันเป็นคนสำคัญที่คุณอยาก จะอยู่เคียงข้างไปตลอด เหมือนคนที่คุณรัก คุณเห็นฉันเป็นแค่
แค่ใครซักคนที่คอยรับใช้คุณ คอยต้อนรับเวลาคุณกลับมา เป็นเพียงแค่คนที่คอยให้คุณหมดความ
......ชั่งเถอะ ฉันก็เป็นได้เพียงแค่นี้แหล่ะสำหรับคุณ แสงไฟที่สลัวจากโคมส่องแสงทึมเทาคลุมร่างบาง แสงสีที่เหลืองของแสงไฟช่างให้ความรู้สึกแห้งแล้งกระด้างแข็ง เหมือนความรู้สึกของเธอในตอนนี้ ผมค่อยๆ ลดมือลง จากเรือนผมยาวแล้วกอดกระชับเธอแน่นขึ้น เกยคางคางกับหัวไหล่เปลือยเปล่าที่คุ้นเคย เมื่อไหร่
.ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณรู้สึกยังนั้น หือ
เมื่อไหร่? เธอร้องเสียงแหลมแล้วหันหน้าขวับกลับมาเผชิญหน้าผม หยาดน้ำตาส่องแสงไฟทอประกายวาววับ .... ใช่ซิ คุณไม่เคยรู้หรอกว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณทำให้ฉัน รู้สึกสมเพชตัวเอง
คุณไม่เคยรู้เลยว่า คุณได้ฉันมาไว้ครอบครองแล้วคุณก็ไม่เคยใส่ใจ ส่วนตัวคุณก็มีโลกของคุณเอง โลกที่ฉันไม่สามารถเข้าไปอยู่ด้วยได้ ฉันไม่รู้ว่าคุณเก็บใครอยู่ในนั้น แต่พอคุณเดินออกมา คุณก็ไปกับเพื่อน บอกว่าติดงานบ้างล่ะ คุณไม่เคยคิดหรอกสินะว่า ฉันเป็นใครสำหรับคุณ เพราะอะไรรู้ไหม
ก็เพราะว่าฉันไม่เคยเป็นคนสำคัญ เป็นคนที่พิเศษสำหรับคุณไง แล้วฉันก็คงเป็นไม่ได้อยู่แล้วนี่ คุณมีแต่ เพื่อน เพื่อน แล้วก็เพื่อน ทำไมคุณต้องพาลหาเรื่องผมไปเรื่อยอยู่อย่างนี้ทุกวัน ผมชักจะเบื่อ คุณขึ้นทุกทีแล้วนะ (โปรดติดตามตอนต่อไป..ค่ะ ) //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=misssandy&month=10-2006&date=17&group=6&gblog=3
Create Date : 11 ตุลาคม 2549
38 comments
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2555 15:30:08 น.
Counter : 233 Pageviews.
โดย: โสมรัศมี 14 ตุลาคม 2549 10:54:07 น.
โดย: โสมรัศมี 14 ตุลาคม 2549 10:57:02 น.
โดย: Dr.Manta (Dr.Manta ) 14 ตุลาคม 2549 11:20:26 น.
โดย: ธารใส 14 ตุลาคม 2549 11:33:47 น.
โดย: ทูน่าค่ะ 14 ตุลาคม 2549 15:33:13 น.
โดย: แอน (thattron ) 14 ตุลาคม 2549 15:57:46 น.
โดย: ดำรงเฮฮา 14 ตุลาคม 2549 19:38:26 น.
โดย: PIWAT 14 ตุลาคม 2549 23:17:12 น.
โดย: smack 15 ตุลาคม 2549 0:02:03 น.
โดย: สาวใหม 15 ตุลาคม 2549 5:07:01 น.
โดย: สาวใหม 15 ตุลาคม 2549 5:11:34 น.
โดย: วิสกี้โซดา (วิสกี้โซดา ) 15 ตุลาคม 2549 7:51:54 น.
โดย: ใหม่ (ม่านมายา ) 15 ตุลาคม 2549 22:03:19 น.
โดย: cascade 16 ตุลาคม 2549 9:02:35 น.
โดย: ธารใส 16 ตุลาคม 2549 9:33:18 น.
โดย: N-Bankk 16 ตุลาคม 2549 19:47:22 น.
โดย: Malee30 17 ตุลาคม 2549 4:12:47 น.
โดย: แอน (thattron ) 17 ตุลาคม 2549 12:02:02 น.
โดย: น้องเบิร์ด IP: 58.181.188.149 22 ตุลาคม 2549 2:41:21 น.
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
My name is SINE. But actually people like to call me SANDY I’m just a ordinary women not perfect women. I like music and game, if you get in to my MTP and you don't like me, please GET OUT thanks ^_^
โอ้ววว แปะไว้ก่อนน่ะเดี๋ยวมาอ่าน...บล้อกเริ่ดไปเลยค่ะอิยใหม่