มาให้กำลังใจคะ

Blog น่ารักมากมายค่ะ คุณแม่คนเก่ง

อีกนิดเดียวคะ เดียวพอรู้เรื่องคงสบายขึ้น
หยกดิ เลี้ยงเองเหมือนกัน เหนื่อยมาก
เอาใจลำบาก จนบางทีนั่งมองหน้าลูก ประมาณว่า อะไรเนี่ยยยยยยย ชั้นงงกะเธอแล้วนะย่ะ

แล้วยัยเวลส์ก็ติดอุ้มคะ วางเป็นวี้ด วางเป็นวี้ด
จนคุณแม่อดคิดไม่ได้ว่า ชาติที่แล้วเกิดเป็นนกหวีดรึเปล่า 5555

บางทีหงุดหงิดใส่เขา ตอนกลางคืนก้มานั่งร้องไห้

พี่ป้อมเก่งนะคะ เลี้ยงคนเดียวได้ดูไม่เครียดเท่าไหร่เลย

หยกก็รอวันที่ เขาจะบอกได้ว่าอยากได้อะไร จะได้ไม่ต้องมาวี้ดๆๆๆๆ ใส่เรา 5555

ดูแลสุขภาพนะคะ เดียวโปรเจคก็คืบหน้าคะ อีกไม่นานเอเตคงรู้ว่า โอเคๆๆ ให้แม่มีเวลาส่วนตัวบ้างก็ได้ อะไรประมาณนั้น

อ่าน blog พี่อันนี้แล้วดูเศร้าๆ ไปไหม
ไม่เอาๆๆๆๆ กลับมาเป็นพี่ป๋อมคนเดิม ที่ have ปี้ hap ปี้สิ
เอ....หรือไม่ได้ have ปี้
ก็น่าจะน่ะ กลางคืนก็ฝากลูกไว้กะยายนิ


เรื่องน้ำหนัก อย่าไปคิดมากเลย
ก็พี่ทำเพื่อให้มีน้ำนมให้เอเต้นี่ ก็คุ้มออก เนอะ

สู้ สู้

ป.ล. รอ project พี่อยู่น่ะ จะเป็นหน้าม้าให้ คริ คริ

ใจเย็น ๆ ค่า

แล้วทุกอย่างจะดีเอง

คำนี้ใช้ได้จริงๆ นะคะ ...สำหรับเรื่องลูก
เค้าจะโตขึ้น น่ารักมากขึ้น จนแม่อย่างเราๆ หลงมากกว่าผู้ชายที่ทำให้เค้าเกิดมาอีกค่ะ

ส่วนเรื่อง นน. อย่ากังวลไปเลยค่ะ
เพราะของเรา 11 เดือนที่ให้นมอยู่
นน.ก็ยังค้างเติ่งอีก 5 กก.ถึงจะเท่าเดิม อิอิ..

เป็นกำลังใจให้เสมอค่า

สู้ๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ

เข้ามาอ่านต่อ ลูกหลับแม่ตื่น
ตั้งแต่มีลูกไม่เคยได้นอนเต็มตื่นเลย (แอบบ่น)

แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ
เรื่องน้ำหนัก เคทก็ไม่ลดนะ
รอให้ลูกเลิกนมแล้วค่อยว่ากัน
เรื่องของเรื่องมันอ้วนตั้งแต่ยังไม่ท้องแล้ว

สู้ สู้คับ

มาอ่านบล็อกนี้แล้วเข้าใจความรู้สึดพี่ป้อมเลยค่ะ เพราะฟ้าตอนนี้ก็อาการเดียวกันเลย
ไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย เลี้ยงลูกคนเดียวด้วยค่ะ กลางวันก็เง๊า เหงาเนอะ
ตอนนี้จะพาออกนอกบ้านก็คิดหนักเหมือนกันค่ะ เพราะเชื้อโรคมันเยอะเหลือเกิน
เด่วโรคนั่นโรคนี่เต็มไปหมด เลยต้องแหง่วอยู่กับบ้าน เฮ้อ แต่อยู่กับลูกก็สนุกไปอีกแบบ
แบบเหนื่อยๆอ่ะค่ะ อิอิ แต่ก็สู้ๆเนอะพี่
เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะค่ะ

เคยผ่านประสบการณ์ช่วงนั้นมาแล้ว ยอมรับว่าเหนื่อยจริงๆ แต่พอเห็นรอยยิ้มของลูก ก็ทำให้เรามีกำลังที่จะสู้และทำทุกอย่างเพื่อเค้าได้

ช่วงที่ให้นมลูก ควรบำรุงตัวเอง สารอาหารที่ลูกได้รับก็มาจากอาหารที่แม่ทานเข้าไป ไม่ต้องเครียดนะคะ เพราะยิ่งเครียด น้ำนมจะไม่ค่อยไหล เราต้องเชื่อมั่นว่าเราทำได้ ทานอาหารที่บำรุงน้ำนม อย่างพวกผัดขิง แกงเลียง หัวปลี ก็ช่วยได้นะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ เพื่อน้องเอเต้ ผู้น่ารัก

สู้เค้าคุงแม่...ถ้าคุณแม่แน่ อย่าแพ้เอเต้คับ...อะนะเอาใจช่วยยยยย เด่วโตกว่านี้ก้อคลานแระ ทีนี้จับปูใส่กระด้งเชียว ส่งกำลังใจมาให้นะจ้ะ

ว่าแต่เออ ไอ้เรื่องสวยเนียะทำยากจิงๆๆๆนะป๋อม เง้ออิอิ

แหนะๆ คุณแม่น้องเอเต้แอบหายไปนาน

ที่แท้น้องไม่ยอมนอนตอนกลางวันนี่เอง
นอนตอนกลางคืนซะยาว ปล่อยให้คุณพ่อกะคุณแม่สวีทกันเต็มที่เชียว อิอิ

พี่ป๋อม น้ำหนักยังไม่ลงหรออ ค่ะออยล์ทำไมเห็นพวกพี่น้องกะคุณแม่ในบล็อคบอกว่าลดแน่นอนหลังคลอด ชัวร์ๆ เอ๋ๆๆ สรุปจะเป็นงัยน้อออ แอบลุ้นเหมือนกัน ตอนนี้ลงไปกี่ กก แล้วค่ะพี่

น้ำหนักเก่งก็ขึ้นอีกแล้วพี่ หลังคลอด๕๘แล้วก็ลดมาเรื่อยๆจน๕๔ พอกลับจากอิตาลี่๕๖ แต่ก็จะต้องลดให้ได้ก่อนกลับเมืองไทย
เอเต้นอนได้ดีมากๆเลยพี่ นอนยาวมากๆ ไม่ตื่นกวนเลย ดีจัง ของขวัญตอนอยู่อิตาลี่เริ่มนอน๓ทุ่ม ตื่นเที่ยงคืนมากิน แล้วก็ลากยาวมาเกือบ๖โมง มีบางวันตี๔ก็ดิ้นๆๆๆๆๆจนเก่งต้องตื่นมาให้นม เอาแน่ไม่ได้เลย