|
อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ blog ที่แล้วว่ามีภารกิจต้องไปเยี่ยมเยือนสปอนเซอร์
คิดถึงภาพออกไม๊ฮะ เปรียบเทียบเหมือนนางงาม
พอได้ตำแหน่ง ต้องพากันไปเยี่ยม ไปถ่ายรูปกับสปอนเซอร์
แบบว่าโปรโมทกิจการกันไป
ตอนเอเต้ประกวด เอ้ย ตอนเกิด
ก็มีสปอนเซอร์คือคุณปู่ คุณย่า คุณป้า ส่งเข้าประกวด
ผมก็มัวยุ่งๆอยู่กับตำแหน่ง ประกอบกับอยู่ไกลกัน
เลยให้สปอนเซอร์มาเยี่ยมเองบ่อยครั้งมาก
คราวนี้ผู้จัดการส่วนตัว (พ่อ) ก็เลยจัดแจงหาตั๋วเครื่องบิน 0 บาท
แต่ด้วยความอ่อนประสบการณ์ (เรียกง่ายๆว่าเซ่อ)
ผู้ใหญ่ คือ พ่อ แม่ คุณยาย (สปอนเซอร์อีกราย) ก็เสียกันไปสามคน 1200 บาท คนละ 400 บาทไปกลับ
ส่วนระดับเอเต้ เสียไป 600 บาท แถมไม่มีที่นั่ง
เพราะว่าแอร์เอเชีย เค้าคิดราคาเด็ก 10% จากราคาเต็ม ไม่ใช่ promotion
แบบนี้ จริงๆแล้ว ควรจะจองเด็กเล็กเป็นผู้ใหญ่ไปเลย
นอกจากได้ราคาถูกแล้ว ยังได้ที่นั่ง ซึ่งอย่างน้อยก็เอาไว้วางของได้ด้วย
ก่อนวันเดินทาง 2-3 วัน
ไอ้ยุงบ้าสองตัว มันมารุมกัดผมตอนหลับ
แม่เดินมาเห็นพอดี เลยตบซะหัว(ยุง)กระเด็น เลือดสาดเลยฮะ
วันถัดมา ผมแพ้ยุง เลยเหมือนสิวขึ้น 2 เม็ด
หมดหล่อไปนิดนึง....
มาถึงวันเดินทาง ผมก็แบบเดิมล่ะฮะ
นั่ง Taxi หลับตลอดทาง
มาตื่นตอนพ่อเช็คอิน
แต่เกือบไม่ได้ไป เพราะพ่อลืมเอาสูติบัตรหรือ Passport ผมไปโชว์
ทางแอร์เอเชียเค้าก็ยอมให้ขึ้นไปก่อน แล้วมาโชว์ตอนขากลับแล้วกัน
...แล้วมันจะมีได้ไง ในเมื่อมันอยู่ที่กรุงเทพ...
(ตอนกลับอี๊หยกช่วยส่งรูป Passport ที่เคยลงใน FB มาให้ เลยรอดไป)
อ่อ ระหว่างเดินไปขึ้นเครื่อง
มีอดีตรัฐมนตรี คุณมิ่งขวัญ แสงสุวรรณมาทักทายด้วยนะฮะ
แหม รีบมาตีสนิทกะผม อนาคตนายกฯ ที่หล่อกว่านายกฯคนปัจจุบัน
ก็แบบที่เห็นๆกันว่า ผมไม่ใช่คนขี้โม้
ก็ขึ้นเครื่องกันไปด้วยความสนุกสนาน (ของผมคนเดียวรึเปล่า)
เริ่มจาก...
แอร์ประกาศว่า ไม่ให้ใช้อุปกรณ์อิเล็คทรอนิค รวมถึงมือถือ
...ผมก็หยิบมือถือมา ฮัลโหล ฮัลโหล ง่ำ ง่ำ...
ไม่มีสัญญาณตอบรับน่ะฮะ ผมเลยหงุดหงิด
...กรี๊ด แง กรี๊ด แง ฮ่า ฮ่า แง แง กรี๊ด ฮ่า โฮะ ฮือ...
ที่สำคัญไปชวนสาวน้อยลูกฝรั่งที่นั่งแถวเดียวกันออกเสียงกรี๊ดด้วย
...เลยสลับกัน กรี๊ด แง กรี๊ด ฮ่า แฮ่ อยู่แบบนั้น...
เรียกว่า ดังเลยฮะผม ใครๆในเครื่องก็หันมามอง
คนหล่อก็เงี้ยนะฮะ มีแต่คนสนใจ
จนกระทั่งเครื่องลง ดูพ่อกะแม่ดีใจมาก แต่คงกลัวคนมาขอลายเซ็นต์
เลยพยายามจะลง...หลังสุด ไม่อยากเป็นเป้าสายตา
ผมก็เพิ่งรู้ว่า คนมีชื่อเสียง(ดังๆมาก) มันทำตัวลำบากเยี่ยงนี้เอง
แล้วก็เจอป้าแดงมารับที่สนามบิน
ต่อจากนั้นก็ไปเจอคุณปู่กะคุณย่าที่อำเภอบ้านนาสาร
เคยรู้จักไม๊ฮะ อำเภอนี้ดังที่สุดก็เรื่องเงาะ
คุณปู่คุณย่าผมเนี่ยฮะ ท่านเป็นเจ้าของสวนเงาะที่อร่อยที่สุดในประเทศไทย
มีสวนยางที่น้ำยางเลิศที่สุด สวนลองกองที่ขายดีที่สุด
แล้วยังมีทุเรียนที่หนามแหลมที่สุด แต่คนก็เอามาหนุน หมอนทองไงฮะ
(เกี่ยวกันไม๊ฮะเนี่ย)
ตอนนี้คุณย่าเปิดห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน
ตึกม่วงที่ขายดีๆที่ญี่ปุ่น หรือจะมาสู้ตึกม่วงแห่งบ้านนาสารได้
(พอดีไม่ได้ถ่ายรูปตึกม่วงแห่งบ้านนาสารมานะฮะ ไว้คราวหน้าล่ะกันฮะ)
ไปถึงก็ไปนั่งโชว์ตัวอยู่หน้าตึกม่วงสักพัก
ให้ลูกค้าที่มาซื้อของที่ห้าง มาทักทาย ถ่ายรูป ขอลายเซ็นต์
ใครๆที่มาก็รู้จัก "เอเต้" ผู้โด่งดัง
เพราะคุณย่าเอารูปผมมาติดไว้ในร้าน
เหมือนตามร้านที่มีปฎิทินภาพดาราดังๆไงฮะ
เช้าตื่นขึ้นมา มีแรงก็ช่วยคุณปู่คุณย่าดูแลบ้าน
ตรงไหนมีจุดอันตราย ก็เข้าไปดู เซไปหา ถลาไปชน
แต่ยังไง เอเต้ก็ไม่ลืมเอาใจคุณปู่
ส่วนคุณย่า ถึงกับปิดห้างชั่วคราว มาให้ผมเอาใจ
พวกนี้ก็เป็นเจ้าเพชรกะเจ้าทอง อนาคตสมุนของผม
เจ้าถุงเงินตัวใหญ่ เฝ้าหน้าบ้าน เลยไม่ได้ถ่ายรูปมา
เย็นนั้นพวกเราก็พากันไปรับป้าแดงที่ทำงานของป้า คือ Big C
พวกเราพากันไปกินข้าวกันที่ร้านอาหารทะเล
ตั้งใจจะไปร้าน"เคียงเล" ร้านดังประจำจังหวัด
แต่มีร้านเปิดใหม่ข้างๆ บรรยากาศดี ต้องลอง!!
ชื่อร้าน คือ ร้านกลางเล
ไปถึง แดดยังร้อนอยู่ เลยนั่งกันข้างใน แต่ก็มองเห็นวิวสวยมาก
ระหว่างรออาหาร ก็ถ่ายรูปซะหน่อย
พอพระอาทิตย์เริ่มตกดิน
ก็เป็นภาพโรแมนติคแม่ลูก เงาหย่ายๆยกเงาเล็กๆ
สำราญบานตะไท ก็กลับบ้านนอนหลับกัน
ตอนเช้าป้าแดงบอกจะพาไปหาเสียงที่วัด ไปเจอประชาชน
คุณย่าอยากให้ไปวัดบ้าง แบบว่าหล่อพอจะได้วัดไปวา
คุณย่าก็ทำกับข้าวให้ป้าแดงพาพวกเราไปกัน
คุณย่าไม่ได้ไปด้วย เพราะวันนี้ต้องเปิดห้าง ลูกค้าเรียกร้อง
ระหว่างรอพระเทศน์กะพระสวด ผมก็ยังทำใจให้สงบไม่ได้
สักพักเลยเริ่มส่งเสียง เอ้ย เรียกว่าหาเสียงจะดูดีกว่า
สุดท้าย ก็เลยต้องออกมาหาเสียงนอกศาลา
....
ออกมาเจอเพื่อน ทำให้ผมดูเรียบร้อยขึ้นมาทันที
เดินๆๆ จนพระท่านสวดเสร็จ เอาปิ่นโต กลับบ้านกันได้
แล้วก็ถึงเวลาต้องกลับบ้านกรุงเทพ
เอเต้เศร้ามาก ถึงเวลาต้องร่ำลาอย่างร่ำไร
คุณย่าใจดี เจ้าของตึกม่วง
อดใจไม่ไหว ให้เงินสนับสนุนการศึกษามาติดกระเป๋า
ขอบพระคุณฮะ ผมรักคุณย่า คุณปู่ และป้าแดงมากกกกกก จ๊วบ จ๊วบ
หลังจากทำหน้าที่จนเหนื่อยกาย แต่ไม่เหนื่อยใจ
เลยหลับมาตลอดทาง ตั้งแต่ก่อนขึ้นเครื่อง
จนลงมาจากเครื่อง
จนผมเองก็งงว่า ผมข้ามประตูวิเศษโดเรมอนมาเหรอเนี่ย
เสียดายฮะ คราวนี้อากาศร้อน เลยไม่ได้เข้าไปดูสวน
อดถ่ายรูปมาให้ดู
ครั้งหน้า ไปใหม่ จะต้องขอไปลุยสวนให้ได้
คิดถึงคุณปู่ คุณย่า คุณป้าแดงนะคร๊าบ
| Create Date : 02 มีนาคม 2553 |
| Last Update : 2 มีนาคม 2553 18:53:57 น. |
|
33 comments
|
| Counter : 1871 Pageviews. |
 |
|
