'*^-+...ไม่มีอะไรงดงาม เท่าความสงบสุข...+-^*'

โทรสั่งไก่กินที่คูเวต

เรื่องราวหงุดหงิดประจำวันเกิดขึ้นได้ไม่รู้จักจบจักสิ้นในประเทศตะวันออกกลาง สำหรับผู้ไม่ใช้ภาษาอารบิค

วันนี้ก็อีกเช่นกัน ฉันอยู่บ้านคนเดียว นึกครึ้มอกครึ้มใจและขี้เกียจทำกับข้าวกิน อยากจะสั่งอาหารจานด่วนให้มาส่งที่บ้านเป็นนางพญาเสียหน่อย คิดได้อย่างนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาร้านคุณลุงหนวดขาวขายไก่ มาฟังบทสนทนาระหว่างฉันกับพ่อโอเปอร์เรเตอร์ชายกันค่ะ

OP: $%*#_#@ (ภาษาอารบิค)
ฉัน: เคเอฟซีหรือเปล่าคะน่ะ?
OP: Yes, โทรมาครั้งแรกใช่ไหมครับ
ฉัน: ใช่ค่ะ
OP: ขอที่อยู่ด้วยครับ
ฉัน: Kuwait Airways Rest House, Salmiya ค่ะ (ปกติบอกอย่างนี้ใคร ๆ ก็รู้)
OP: ฮะ? ที่ไหนนะ?
ฉัน: อ่า...Salmiya, Block 12, Street 2, Shera Amman, Road 1
OP: ฮะ? อะไรนะ? Floor 1 เหรอ
ฉัน: ไม่ใช่ Floor, Road 1 Road Road (ภาษาอังกฤษฉันไม่ดีหรือไง)
OP: อ่อ แล้ว Floor อะไรครับ
(คือ หอพักฉันไม่ให้คนนอกเข้ามา ต้องลงไปเอาของข้างล่างเอง)
ฉัน: No, I will pick up outside, when you are here, just call me again.
OP: ฮะ? อะไรนะ? You will come pick up at restaurant?
ฉัน: !!! (แล้วตรูจะโทรมาสั่งและบอกที่อยู่ทำไมฟร่ะ!!) ...อธิบาย ๆ ๆ...

OP: แล้ววันนี้จะรับอะไรดีฮะ?
ฉัน: แล้วมีโปรโมชั่นอะไรบ้างหรือเปล่าละ? (เริ่มหงุดหงิด)
OP: มีโปรโมชั่นของครอบครัวชุดใหญ่
ฉัน: ไม่เอา ๆ ชุดเล็กไม่มีเลยเหรอ
OP: ไม่มีเลย
ฉัน: งั้นเอาไก่สามชิ้น แบบเผ็ดก็แล้วกัน
OP: ไก่สามชิ้น ใหญ่นะฮะ? (พูดอังกฤษสำเนียงอารบิคอะไรต่ออีกไม่รู้)
ฉัน: (อะไรใหญ่วะ มีไก่ใหญ่ไก่เล็กด้วยเหรอ?) ...เอออค่ะ อย่างนั้นแหละ
OP: รับอะไรอีกไหมฮะ? (พูดอะไรไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องสักอย่างอีกยาวไกล)
ฉัน: เอาโคสลอว์เพิ่มอีกหนึ่งแล้วกันค่ะ
OP: เพิ่มโคสลอว์อีกหนึ่ง งั้นทั้งหมดก็มี ไก่แบบเผ็ดสามชิ้น เป๊บซี่ใหญ่ เฟรนฟรายส์ใหญ่ โคสลอว์เล็กและเพิ่มโคสลอว์ใหญ่อีกหนึ่งนะฮะ?
ฉัน: !!!!!!!!!!!!! (มาจากไหนฟร่ะ) I order only 3 pieces of chicken and one colslow!
OP: อ้าว! I thought you want with large dinner set. งั้นเอาแค่ ไก่สามชิ้นและโคสลอว์นะครับ (งงเหมือนกัน)
ฉัน: เออ เท่านั้น (อ่อ ชุดใหญ่นี่เอง!!)
OP: อีก 45 นาทีจัดส่งให้ครับ
ฉัน: !!! ค่ะ

หมดค่าโทรศัพท์ไปทั้งหมด เกือบ 10 นาที ต้องรอนานเกือบชั่วโมง โอ๊ย...วางสายเสร็จแล้วยังปวดหัวว่าวันนี้จะได้กินไก่สมใจหรือไม่หนอ ทำไมอะไร ๆ ไม่ง่ายเหมือนเมืองไทยหว่า! ไม่รู้ผิดที่ภาษาอังกฤษฉันหรือไม่ ยังอดโทษตัวเองไม่ได้

..................

เวลาผ่านไป 45 นาทีพอดี ๆ

..................

มีใครไม่รู้ 'ยิง' มิสคอลมาหาโทรศัพท์ฉัน หยิบขึ้นดูเป็นเบอร์แปลก ๆ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหนุ่มส่งไก่ ??? ฉันเลยต้องโทรกลับไปอย่างไม่มีทางเลือก ด้วยว่าอยากกินไก่...ที่นี่ถือหลักร้านค้าเป็นหลักนะสงสัย ลูกค้าอยากกินอะไรต้องโทรง้อเองว่างั้น บทสนทนาระหว่างฉันกับหนุ่มส่งไก่ก็มีดังนี้

DV: >$@)*%$2_#**%$!!*&$#0-(พูดอารบิคเป็นชุด อีกแล้ว!!)
ฉัน: พูดภาษาอังกฤษด้วยค่ะ (ฉุน!)
DV: อ่า อ่า Where where? อ่า อ่า Laundry อ่า Bakara (แปลว่าร้านชำ) อ่า name name of building...
ฉัน: (ทำไมมันไม่ส่งคนพูดภาษาอังกฤษมาวะ) Kuwait Airways Rest House, you know?
DV: อ่า อ่า อ่า *%&^i$0#
ฉัน: Ok, ^$^%)#@2 (ดึงความรู้ภาษาอารบิคงู ๆ ปลา ๆ มาใส่มัน ประมาณว่าตรงมา เลย Bakara มาหน่อยนั่นแหละ)
DV: โอเค 5 นาทีลงมานะ

....................

5 นาที(แขก) ผ่านไป

ฉันลงไปรอข้างล่างอยู่เกือบ 15 นาที พลางคิดว่า ป่านนี้ไก่ตรูเย็นหมดแน่ แล้วก็มีมิลคอลเล็ก ๆ มาอีกหนึ่งครั้ง เอาอีกละ! ก็ต้องโทรกลับสิคะจะให้ทำไง โอเค มาอยู่ข้างหน้าหอเรียบร้อย

ฉัน: (หน้าโทรมมุ่ย ใส่แว่นหนาเตอะ เตรียมตัววีน) เท่าไหร่ละเนี่ย
DV: (หนวดจุ๋ม ยิ้มร่า ยื่นถุงไก่ให้) Why don't you tell me Kuwait Airways Rest House. Next time, you tell operator that ok?
ฉัน: อ้าว อีแขกนี่!!!!!!!!!!!!! (เดี๋ยวปั๊ดด่าเป็นภาษาอารบิค!)

......................

จะเป็นด้วยความโมโหหิวหรืออะไรก็ไม่ทราบได้ แต่ไก่สามชิ้นใหญ่กับสลัดถ้วยเล็กก็หมดลงในพริบตา ฉันนั่งพึ่งพุงมือมันเยิ้มปากมันหยด ไก่ยี่ห้อนี้ที่คูเวตอร่อยขึ้นชื่ออยู่แล้ว ปกติฉันไม่ได้ใคร่ชอบพอกินไก่สักเท่าไหร่ แต่มาลองที่นี่ถึงกับติดใจจนต้องยอมลงทุนผจญภัยโทรสั่งมากินที่บ้าน หรือเป็นเพราะผ่านการผจญภัญฮา ๆ มาหลายตลบก็ไม่รู้ เลยทำให้ไก่กรอบ ๆ ที่เย็นชืดเล็กน้อยอร่อยกว่าเดิมขึ้นมาอีก

เรื่องราวประสาท ๆ ที่ต้องรบกับคนพื้นเมืองเหมือนจะเป็นเรื่องประจำวันไปแล้วสำหรับฉันและเพื่อน ๆ บางเรื่องก็ขำไม่ออกเท่าไหร่ แต่บางเรื่องก็เอามาเล่าขำ ๆ กันได้เพราะมันผ่านไปแล้ว

แต่ก็คงจะดีไม่น้อย ถ้าในขณะที่เจอกับเหตุการณ์รู้จักจะทำให้มันขำ ๆ บ้าง จะได้ไม่ขุ่นมัวเกินไป และชีวิตในตะวันออกกลางคงจะรื่นรมย์กว่านี้ขึ้นเป็นกอง ฉันก็ได้แต่เพียงส่ายหัวเบา ๆ และปลงกับชีวิตตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก ว่า 'ชีวิตแอร์ฯ' ที่เคยวาดเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยสักนิด

ว่าแล้วก็หยิบกระดูกไก่กรอบ ๆ ที่ยังเหลืออีกเล็กน้อยมาแทะกรุบ ๆ ไม่เกรงใจน้องแมวหิว ๆ ที่รอคอยตาเยิ้มอยู่หน้าหอ




 

Create Date : 07 กันยายน 2551
11 comments
Last Update : 7 กันยายน 2551 5:45:52 น.
Counter : 1322 Pageviews.

 

หุหุหุ

ความพยายามอยู่ที่ไหน
ไก่อร่อยๆอยู่ที่นั่น 555555

อ่านแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ครับน้องปอย
เป็นพี่ก๋าก็เลิกสั่งตั้งแต่สองประโยคแรก 55555

เป็นความลับของคนหน้าตาดีครับ
พี่ก๋าสั่งอาหารฟาสต์ฟู๊ดหรืออาหารทางโทรศัพท์ไม่เป็นเลยครับ 5555555
ต้องให้มาดามจัดแจงเสร็จสรรพ


หุหุหุ



พี่ก๋าประกาศกร้าวไปแล้วนะ
ว่าจะหยุดอายุไว้ที่ 22 โดยไม่ให้ใครมาเรียกน้าหรือลุง 55555


ที่พี่ก๋าเขียนไว้ 12 ข้อ
พี่ก๋าใช้กับตัวเองครับ
ของหมิงหมิงให้มันเขียนเองครับ 55555
ห้ามลอกข้อสอบป่ะป๊าด้วย กร๊ากกกกๆๆๆๆ


ชีวิตเป็นของลูก
ไปคิดเอาเอง ไปหาคำตอบของชีวิตเอาเอง
พี่ก๋าไม่ป้อนถึงปากแน่นอนครับ 5555

ขอบคุณสำหรับคำอวยพร

ขอให้น้องปอยมีความสุขมากๆเช่นกันครับ






 

โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) 7 กันยายน 2551 6:41:14 น.  

 

โถ น่าสงสารจังค่ะ (แต่แอบขำนะ) กว่าจะได้กิน เป็นดิฉันคงหายอยากไปแล้ว

 

โดย: offita 7 กันยายน 2551 8:19:08 น.  

 

อ่านแล้วอยากให้หลังมือแขกส่งไก่กับแขกโอเปอเรเตอร์จริงๆ

อะไรมันจะเง่าได้ปานนั้น

 

โดย: Amy (CoolDubaiChic ) 7 กันยายน 2551 10:15:51 น.  

 

พี่สาวคุณก๋าแวะมาจ้ะ เพราะว่าหยุดอายุไว้
ตอนอายุ 28 นานแระ ^^

.................

เรื่องสั่งอาหาร .. พี่มีปัญหาเวลาสั่งของทางโทรศัพท์
นัยว่าทำอะไรไม่ค่อยได้อย่างที่สั่งเท่าไหร่ ไม่รู้
ว่าเราพูดไม่รุ้เรื่อง หรือว่าเค้าฟังเราไม่ออก ...
ตอนอยุ่ไกลบ้าน ก็ไม่เคยสั่งอาหารเลยจ้ะ เพราะว่า
ขนาดเมืองไทยยังเอาตัวไม่รอดและคนก็ไม่รู้
เรื่องกับเรา ไปอยู่โน่นถ้าอยากกินและไม่ขี้เกียจ
ทางเดียวก็คือ ต้องไปสั่งกับร้านเลยและรอรับกลับ
แต่กระนั้นเลยก็มีปัญหาเหมือนกันจ้ะ เพราะเคย
ไปสั่งอาหารที่ร้านอาหารจีนในหมู่บ้าน มันเป็นร้านแบบ
Take Home เล็กๆ อ่ะจ้ะ ... ไปสั่ง ก่อนสั่งก็ต้อง
ดูเมนูก่อน เจ้าของร้านกะเมียเค้าเป็นคนจีนล่ะ
เค้าเห็นหน้าเราก็ยิ้ม ... (แรกเริ่มยิ้มดีเลยล่ะ)
เราก็ยิ้มตอบแต่ก็อ่านเมนูไปว่ามีอะไรบ้างหนอชวนกิน
ไปๆ มาๆ 5 นาทีผ่านไป เค้าเดินมาทักเป็นภาษาจีน
เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง ก็เลยบอกเค้าว่า เราไม่ใช่คนจีน
เป็นคนไทย ... พูดดัตช์ได้แบบงูๆ ปลาๆ แต่ว่า
เราสามารถสื่อสารกันได้บ้างน๊า คุยดัตช์เหอะ
เชื่อป่ะว่าเค้าไม่พูดกับพี่เลยเป็นภาษาดัตช์ เพราะเค้า
ยังคุยกับพี่เป็นภาษาจีนตลอดเลย เอ .. เราว่า
เราก็ไม่ได้เลวร้ายดัตช์มากนา ทำไมเค้าฟังไม่รุ้เรื่อง
หรือไงนั่น ... พอเห็นว่าคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็เลย
ต้องสั่งเค้าแบบชี้เอาตามเมนู ... สั่งไปเสร็จ
ก็นั่งอ่านหนังสือ แต่จู่ๆ ขำก๊ากเลยอ่ะ ไม่รู้ว่า
ทำไม๊ เราถึงได้ต้องมาเจอกับสภาพอยู่ต่างถิ่น
แต่ดันสื่อสารกันไม่รุ้เรื่องเลยล่ะเนี่ย


อ้อ ... มีอีกอย่างนะน้องปอย ที่เสียเซลฟ์กับเรื่อง
ภาษานี่ก็คือ เราน่ะคิดว่าภาษาอังกฤษเราพอไปไหวนา
ไมได้เลวร้ายนัก แต่ว่าเวลาเราไปไหนแล้วมัน
ทำให้เราเป็นใบ้นี่ ... เราอึดอัดมาก เกิดอาการนี้ตอน
ไปฝรั่งเศส Strasbourge ไปเดินเล่นกับคนข้างๆ
นี่ล่ะจ้ะ แต่ว่าเค้าไปเข้าห้องน้ำ เราเองก็นั่งอยู่หน้า
คาเฟ่แห่งหนึ่ง ทีนี้เค้าก็เดินมาถาม นัยว่าจะสั่งอะไร
เราก็เลยบอกว่า เบียร์ 2 แก้ว ... ก็แค่พูดว่า
" 2 Glasses of Beer " แค่นี้จริงๆ .. เค้าก็ดันพูด
อะไรกับเราก็ไม่รู้ พี่ก็ทำหน้าเอเซียเอ๋อเหลออ่ะจิ
เพราะเค้าไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษ เราก็บอกเค้านะว่า
อะไรเหรอ ..เค้าก็ไม่พูด .. เลยโบกมือให้เค้า
ไปก่อนว่าเดี๋ยวสั่ง ทำหน้าเฉยสุดฤทธิ์แต่ว่า งงอ่ะ
แค่บอกว่าเบียร์สองแก้ว สั่งไม่ถูกก็ไม่พูด
อิฉันเลยได้แต่ให้คนข้างๆ รอมานั่งโต๊ะก่อน
แล้วบอกเค้าว่า "เธอไม่มา ฉันไม่ได้กินเบียร์"
แล้วเค้าก็เดินไปสั่งให้เลย ... และแล้ว

ก็ได้กินเบียร์ ...


ยังสงสัยว่า เอ ทำไมเค้าไม่รู้เรื่อง หรือเพราะว่า
พี่หน้าตาแบบอายุไม่น่ากินเบียร์ของเค้าน่า ...
เอ๊ .. หรือว่าจะใช่น๊อ 555555555 +

 

โดย: JewNid IP: 202.149.25.234 7 กันยายน 2551 10:16:37 น.  

 


แวะมาอ่านค่ะ
ว่าแล้วก็โทรสั่งไก่มาทานมั่งเรา
แล้วก็มาไปชมภาพธรรมชาติที่สบายตาสบายใจ
แล้วก็เล่นเกมได้ด้วยล่ะ
แวะมาส่งการ์ดเรียนเชิญที่บ๊อกอุ้มค่ะ

 

โดย: อุ้มสี 7 กันยายน 2551 10:17:00 น.  

 

คุณปอย ...สนใจส่งเรื่องแอร์สาว ณ คูเวต
ไปให้สำนักพิมพ์รึเปล่า

อ้อนจองหนึ่งเล่ม

 

โดย: BeCoffee 7 กันยายน 2551 14:23:14 น.  

 

สนุกดีจัง..มาดูคนโมโหหิว อิ อิ

 

โดย: เริงฤดีนะ 7 กันยายน 2551 19:24:51 น.  

 

กว่าจะได้กินอะเนอะ

ลำบากแท้ๆๆ

 

โดย: zalitalin 7 กันยายน 2551 21:53:26 น.  

 

อ่านแล้วฮา นึกหน้าคนสั่งออกเลย :D
ว่าแล้วก็อยากกินลุงเคน ^^

 

โดย: กะต่าย IP: 58.9.141.4 8 กันยายน 2551 20:43:13 น.  

 

เอ ถ้าเราหยุดอายุตัวเองได้ก็ดีเนอะ
...
อิอิ
....
แล้วเราอยากจะหยุดไว้ที่เท่าไหร่ดี
...
จริง ๆ อายุเท่าไหร่ก็ช่างมัน
ขอเลือกเอาที่มีความประทับใจที่สุดในชีวิตก็พอ

 

โดย: อัสติสะ 18 กันยายน 2551 7:52:38 น.  

 

อยากทราบว่าการใช้โทรศัพท์ที่โน้น มีโปรไหมค่ะ เวลาเล่นเน็ตผ่านมือถืออ่ะค่ะ

 

โดย: apple IP: 171.100.30.71 27 กุมภาพันธ์ 2555 12:42:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


นางสาวดุ่บดั่บ
Location :
Vichy France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]




\\\ดุ่บดั่บๆ///
ดุ่บดั่บ คือ การเคลื่อนตัวของหนอน
หนอนตัวน้อย ๆ ที่สามารถไปไหนก็ได้ตามใจต้องการ
ฉันเองก็อยากเป็นหนอนตัวน้อย
จะได้ทำอะไรก็ได้ และไปที่ไหนก็ได้ตามที่ใจฉันฝัน
...ดุ่บดั่บ ๆ ๆ...





>>>คลิก ๆ...สารบัญและสมุดเยี่ยมค่ะ<<<




อ่านบลอคเก่า ๆ ก็ได้นะ

<<การปรับตัว-Acclimatisation>>
::สวนสาธารณะวันหม่น::
ภาพ: ดอกมูเก้
โดยสวัสดิภาพ-Bon Voyage(2)
โดยสวัสดิภาพ-Bon Voyage(1)



















Status: ขาวดำ



Group Blog
 
<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
7 กันยายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add นางสาวดุ่บดั่บ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.