::ดึกแล้ว:: ช่วงเวลากลางคืนที่แสงดาวโปรยปรายประดับท้องฟ้า เป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบที่สุดของวัน โดยปกติแล้ว ฉันไม่ใช่คนมีปัญหาการนอนไม่หลับ หัวถึงหมอนเมื่อไหร่เป็นต้องฟุบไปไม่ทิ้งเวลาให้ฟุ้งซ่านเสียนานเกิน แต่กับคืนวันนี้เป็นคืนที่แปลกประหลาดกว่าปกติ จะว่าเพราะเสียงหมาข้างบ้านเห่าก็ไม่ใช่ เพราะมันก็เห่าอย่างนี้ทุกวัน หรือจะว่าเป็นเพราะคืนพระจันทร์เต็มดวง แสงจากหน้าต่างจึงสว่างกว่าวันอื่นก็เปล่า เพราะแม้แต่แสงแดดตอนเช้ายังไม่ระคายหนังตาฉันเลยสักนิด หลังจากพลิกไปพลิกมามากกว่าร้อยตลบ กอดหมอนหมูสีชมพูตัวโปรดก็แล้ว ทำสมาธิหายใจลึก ๆ ไปก็แล้ว นับแกะนับเต่านับไก่ไปหมดทั้งไร่ก็แล้ว ก็ยังคงตาค้างตึง ทั้งที่ความรู้สึกก็ง่วงงุนหน่อย ๆ และไม่ได้มีหนี้สินล้นพ้นตัวทำให้ต้องเก็บมานอนก่ายหน้าผากแต่อย่างใด เป็นที่แปลกใจกับตัวเองเป็นนักหนาว่าอาการนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ใจก็พาลเตลิดไป 'หรือว่าเราจะแก่แล้ว!' ฉันเหลือบตาไปดูนาฬิกา ตี 1 กว่าเข้าไปแล้ว นั่นแปลว่าฉันเข้านอนมา 2 ชั่วโมงกว่าแต่ไม่ได้หมดเวลาไปกับการพักผ่อนอย่างที่ควรจะเป็น ฉันจึงลุกขึ้นมานั่งและเปิดไฟหัวเตียง หยิบ 'เพชรพระอุมา' เล่ม 21 ออกมาอ่าน ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ายิ่งจะทำให้ไม่ได้นอนกันไปใหญ่ ขลุก! เสียงอะไรสักอย่างหล่นอยู่นอกห้องนอนทำเอาฉันสะดุ้งสุดตัว เงยหน้าจากการเดินทางค้นหาเนินพระจันทร์ของรพินทร์ ไพรวัลย์แล้วเหลือบตามองไปที่ฝาห้อง หมายจะมีตาวิเศษมองทะลุกำแพงแบบซูปเปอร์แมนจะได้ไม่ต้องลุกออกไปยามมืด ๆ แบบนี้ ฉันหลอกตัวเองว่าอาจจะหูแว่วไปเองหรือใครสักคนเอาหินขว้างหมาข้างบ้านที่เห่าพร่ำเพรื่อให้ตายคาที่ กุก กุก กุก กุก กุกก!! เสียงวิ่งกุก ๆ ดังชัดเจนให้ขนลุกซู่...ชัดล่ะ โดยไม่มีข้อสงสัยแต่อย่างใด ต้องมี 'อะไรบางอย่าง' อยู่นอกห้องนอนแค่ฝากั้นนั่นแน่ ๆ ฉันชั่งใจอยู่กว่า 5 วินาทีว่าจะออกไปดูดีไหม 'ถ้าเป็นขโมยขึ้นบ้านล่ะ ฉันจะได้รีบแจ้งตำรวจ แต่ถ้าออกไปดูแล้วมันข่มขืนฉันล่ะ เอาน่า ฉันยังหนีทัน นี่มันบ้านฉันเอง...แต่แล้วถ้าไม่ใช่ 'คน' ละ?' พอ ๆ ชักจะฟุ้งซ่านไปกันใหญ่ นี่มันบ้านฉันเองนะ อยู่มาตั้ง 20 กว่าปีแล้ว จะมีอะไรได้ยังไง ฉันจึงกลั้นใจ เป็นไงเป็นกัน เดินออกไปเปิดประตูห้องนอนและฝ่าความมืดไปยังสวิตช์ไฟหน้าห้อง ตึง! ระหว่างที่ไฟยังไม่ทันจะติดดี เสียง 'อะไรบางอย่าง' ที่ว่าก็ดังมาอีกครั้ง แทนที่ฉันจะวิ่งโล่อย่างไม่คิดชีวิตกลับห้องนอนและเอาหัวมุดผ้าห่ม ฉันกลับยืนตัวแข็งอยู่หน้าสวิตช์ไฟอย่างช่วยไม่ได้ ตาพลางเหลือบมองขึ้นไปบนเพดานหมายจะให้ตัวเองมีตาซูปเปอร์แมนอีกครั้ง เพราะคราวนี้แน่ใจแล้วว่า เสียงประหลาดยามดึกนี้ มาจากด้านบนบ้านของฉันเอง ฉันขาแข็งก้าวเดินไม่ออก ได้แต่เหลือบตามองแต่บนนั้นซึ่งทิ้งร้างไว้เป็นห้องเก็บของ อันเป็นสถานที่อโคจรของคนในบ้านมาแต่ไหนแต่ไร ใจนึงก็ลังเลจะขยับไปปลุกน้องชายที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ห้องติดกัน แต่ใจนึงก็กำลังข่มจิตจะขยับไปหยิบไฟฉายแล้วกลั้นใจเดินขึ้นไปสำรวจด้วยตัวเอง ตอนนี้ใจฉันไม่ใฝ่ถึงโจรข่มขืนแต่ประการใด มุ่งไปที่อีกข้อสันนิษฐานเพียงอย่างเดียว 'ไหน ๆ ก็นอนไม่หลับแล้วนิคืนนี้ ให้มันรู้กันไปเลยว่าดึก ๆ ดื่น ๆ ที่บ้านมี 'สิ้งลี้ลับ' มาอยู่ตอนทุกคนนอนหลับ' ฉันนึกรำพึงกับตัวเองที่นอนไม่หลับและปลุกใจให้ตัวเองฮึกเหิมไปพร้อมกัน คิดได้ดังนั้นจึงคว้ากระบอกไฟฉายอันโตติดมือขึ้นไปด้วย เพราะไฟดวงของห้องเก็บของที่ติดพร้อมใช้งานอยู่ด้านใน ซึ่งมืดมิดเกินไปที่จะฝ่าดุ่มเดินโดดเดี่ยวขึ้นไปในเวลากลางคืนแต่เพียงผู้เดียว ตั้บ ตั้บ ตุ้บ! เสียงกล่องกระดาษหล่นระเนระนาดอยู่ตรงหน้าฉันอีกเพียงไม่อีกก้าวก็จะขึ้นไปถึงชั้นเก็บของ ฉันหยุดชะงักกึกให้เวลาขนในส่วนต่าง ๆ ของตัวเองได้เรียงให้เป็นระเบียบอีกครั้งเสียก่อน 'นอนอ่านเพชรพระอุมาดี ๆ ไม่ชอบ ไอ้บ้าเอ๊ย...ริอ่านทำอะไรของแกวะ!' ฉันก่นด่าตัวเอง ต้องยอมรับว่าตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยจะทำใจกล้าขนาดนี้มาก่อน แต่ก็ต้องโทษการนอนไม่หลับไม่นั่นแหละเป็นเหตุ ที่ทำให้จิตเตลิดเปิดเปิงและคิดจะทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้ ฉันก้าวขาที่สั่นน้อย ๆ ส่องไฟไปข้างหน้า เห็นกล่องเก็บของและลังกระดาษกองพะเนินอย่างไร้ระเบียบระบบ กลิ่นฝุ่นอับ ๆ โชยเข้าจมูกกึก ระยะสายตาฉันมีแค่วงไฟที่ส่องจากไฟฉายกระบอกนั้น แม้จะเป็นคืนเดือนหงายแต่ว่าห้องนั้นก็ดันไม่มีหน้าต่าง! ฉันพยายามจะเดินไปที่สวิตช์ไฟที่อยู่ลึกเข้าไปด้านในเพื่อขับไล่บรรยากาศที่ขมุกขมัวอยู่ในขณะนี้ หวังเพียงว่าแสงไฟจะได้พิสูจน์อะไร ๆ ออกไปได้กับตาตัวเองเลยว่า ที่แท้แล้วก็ไม่มีอะไร สวิตช์ไฟอยู่เพียงตาเห็น เสียงกระบอกไฟฉายของฉันดัง 'แพล่บ แผล่บ' แล้วแสงอันเป็นสายตาเพียงอย่างเดียวของฉันก็ดับวูบลง วูบบบ! อะไรบางอย่างผ่านด้านหลังฉันไปอย่างรวดเร็วจนฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจน ฉันร้อง "ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก" ออกมาดังลั่นอย่างลืมตัวด้วยความกลัวสุดขีดจากจิตใต้สำนึกที่สั่งสมมา พลางออกวิ่งสะเปะสะปะอย่างไม่ลืมหูลืมตาไปที่สวิตช์ไฟอันหมายตาไว้แล้วตั้งแต่ก่อนไฟฉายเจ้ากรรมจะดับลง พรึบ! ไฟสีขาวติดขึ้น ส่องสว่างไปทั่วบริเวณ ฉันยืนหอบหืด มือยังแปะอยู่ที่สวิตช์ไฟแบบขยับเขยื้อนไม่ได้ สติเริ่มกลับมาที่ตัวแต่ยังรู้สึกถึงขนบนหัวที่ยังซู่ ๆ ซ่า ๆ แสงไฟทำให้ห้องเก็บของชั้นบนของบ้านเป็นที่ที่คุ้นเคยขึ้นมา มองเห็นลังกระดาษที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดหล่นลงมาตามเสียงที่ฉันได้คาดคะเนไว้ และกระบอกไฟฉายที่ฉันปล่อยหลุดมือไปตอนร้องโวยวายกลิ้งขลุก ๆ อยู่ไม่เกิน 1 เมตร ความรู้สึกปวดหนึบ ๆ ที่หน้าแข้งคงเพราะเมื่อกี้วิ่งแหกปากในความมืดไปเตะเอาโต๊ะตัวเตี้ยที่พื้นเข้า วืบบบ! ยังไม่ทันได้สติคืนมาเต็มที่ 'อะไรบางอย่าง' ที่สัมผัสได้มาอยู่ที่เท้าของฉันนี่เอง รู้สึกได้ถึงไออุ่น ๆ ขยับไปขยับมา ฉันยืนตัวแข็งทื่อ หมดเสียงจะร้องออกไปอีกแล้ว คิดได้อย่างเดียวว่า ฉันคงเจอดีเข้าให้แล้ว โทษฐานที่ลองของในคืนนอนไม่หลับ ตอนนี้ฉันหลับตาปี๋ บทสวดมนต์ที่สวดทุกเช้าสมัยเรียนประถมพรั่งพรูออกมาผิด ๆ ถูก ๆ .... .. . . .. ... "เจ๊ ...ดึกแล้วนะ มายืนร้องโวยวายอะไรตรงนี้เนี้ย" เสียงของน้องชายฉัน...ใช่! ไม่ผิดแน่ ๆ ไม่ใช่หูฉันเพี้ยนไปแน่ ๆ ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ปากยังขมุบขมิบอยู่กับบทสวดมนต์ที่ไม่รู้เรื่อง ลืมตาขึ้นมาเต็มตาเห็นน้องชายของฉันมีแววขุ่นเคืองในตาผสมความงัวเงีย แต่ดูท่าว่าอย่างแรกจะมากกว่าโทษฐานที่มีเสียงของพี่สาวปลุกขึ้นมากลางดึก แต่ฉันมองน้องชายด้วยสายตาชื่นชมประหนึ่งมีฮีโร่เข้ามาช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้ายไว้ "คนจะหลับจะนอน มาเล่นแมวอะไรตอนกลางคืนเนี่ย" ฉันก้มลงไปดูที่ขา แมวลายตัวใหญ่ขยับยืนขึ้นแล้วเดินมาเบียดขาฉันไปมา พลางมองขึ้นมาหาฉันแล้วร้อง "เมี๊ยววว" "ไอ้ใบ้ เป็นใบ้หรือไงฟร่ะ ทำไมแกไม่ร้องตั้งนานแล้ววะ!" ฉันตวาดแว้ดลงไปที่แมวตาใส ๆ อย่างหาตัวนักโทษของเรื่องราววุ่น ๆ ทั้งหมดได้แล้ว พร้อมลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ฉันหันหลังกลับไปยังลังกระดาษด้านหลัง ลูกแมวตัวน้อย ๆ 3 ตัว สีดำและสีลายเสือนอนขดตัวกันอยู่อย่างตกตะลึง เจ้าใบ้ที่ฉันเรียกกระโดดเข้าไปในลังกระดาษเปล่า ลูก ๆ ของมันรี่เข้ามาซุกอกแม่ "นี่มันฟูนี่เจ๊..." น้องชายหันมาพูดกับฉันแล้วก็หันไปพูดกับแมว "นังฟูเอ๊ย! หายหัวไปตั้งชาตินึงไม่โผล่มาให้เห็น พอจะคลอดลูกทีก็กลับมาคลอดบ้านเราทุกที" น้องชายฉันบ่นด่าแมวชื่อฟูที่เคยมาอาศัยอยู่บ้านฉันเมื่อนานมาแล้ว พลางก็ปรายตาไปเอ็นดูแมวน้อยสามตัวที่กำลังน่ารักน่าเอ็นดูสุด ๆ ในกล่องลัง "ยังมาทิ้งทายาทไว้อีกนะแก ทำเหมือนแม่แกไม่มีผิด!" "ว่าแต่เจ้...มายืนกวนแมวให้นมลูกยังไม่พอ ยังส่งเสียงเอะอะโวยวายกวนคนจะนอนอีก รู้ไหมเนี่ยว่ามันดึกแล้ว!" ฉันสะดุ้งเล็กน้อย หันไปมองหน้าน้องชายอย่างไม่อยากจะสู้หน้านัก อับอายขายขี้หน้าและรู้สึกผิดอย่างที่สุด พลางฝืนยิ้มแหย ๆ อย่างที่แหยที่สุดเท่าที่จะเคยยิ้มมา และส่งเสียงลอดไรคอออกไปดังว่า "แหะ แหะ แหะ" "พอดี เจ้กินกาแฟเข้าไปตอนเย็น เลยนอนไม่หลับอ่ะแก แหะ แหะ แหะ แหะ" ที่แท้ก็เป็นเพราะอุตริไปกินกาแฟเอาตอนเย็นนี่เองฉัน! *หมายเหตุ : เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งขึ้น ข้อความจริงมีอยู่เพียงไม่กี่อย่าง ตัวละครจริง สถานที่จริง แต่เพิ่มเติมอารมณ์เข้าไปให้ระทึก จนคนเขียนก็เริ่มงงตัวเองว่าเขียนเรื่องหัวข้อ "ดึกแล้ว..." หรือว่าเขียนหัวข้อ "หลอน" ของคราวที่แล้วกันแน่ ด้วยมีคนมาให้ไอเดียว่า "ตอนดึก ๆ ถ้านอนไม่หลับทำอะไร" ก็เลยได้ออกมาเป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกล่ะค่ะ ผิดพลาดอย่างไรติไว้ให้ชมด้วยนะคะ ย้อนอ่าน ::ถนนสายนี้...มีมิตรภาพ:: และ ::ครั้งแรก...หนังสือเปลี่ยนชีวิต:: ::แฟนฉัน...กับรักครั้งแรก:: ::ของขวัญ...ชิ้นแรก:: ::จุ๊ ๆ อย่าเอ็ดไป...มีความลับ(อะไร)จะบอก:: ::โตขึ้น หนูอยากเป็น...:: ::เขาหนึ่งคน...บนเส้นคั่นเวลา:: ::ฤดู(นั้น)...ที่ฉันรัก:: ::ความรัก น้ำตาและความไร้เหตุผล:: ::หลอน:: คลิกได้ค่ะ ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ สำหรับถนนเส้นต่อไป จะมาในหัวข้อว่า "กาลครั้งหนึ่ง" ค่ะ หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นต่อไปกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ -ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้ -เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์ -อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 3 สิงหาคมนี้ เวลาใดก็ได้ -เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ รายชื่อผู้ร่วมโครงการ ::BeCoffee:: ::nikanda:: ::กะว่าก๋า:: ::Unravel:: ::Artagold:: ::Paulo:: ::บุยบุย:: ::ส้มแช่อิ่ม:: ::inmemoir:: ::nulaw.m:: ::ขอรบกวนทั้งชุดนอน:: ::ปีศาจความฝัน:: ::ปณาลี:: ::นัทธ์:: ::แมงโกชิดเด:: ::tempopo:: ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ   Create Date : 20 กรกฎาคม 2552 49 comments Last Update : 21 สิงหาคม 2552 15:00:34 น. Counter : 1236 Pageviews. Share Tweet

อุ๊ย ดึกแล้วจริงๆ ด้วยค่ะ อย่างงี้ต้องเจิม ^^   โดย: BeCoffee 20 กรกฎาคม 2552 0:24:21 น.

เขียนมองเห็นภาพชัดดีจังเลยค่ะปอย ชอบฉากตอนแสดงอารมณ์(หวาดผวา) และก็บทสนทนากับน้องชายด้วยนะคะ ขวัญเอ๋ย ขวัญมา ที่แท้ก็เจ้าฟูนี่เอง ทำเอาเจ้อ้อนก็พลอยนอนไม่หลับไปด้วยเลย ก็วันนี้ดื่มกาแฟไปตั้งสองแก้วหนิ อิอิ   โดย: BeCoffee 20 กรกฎาคม 2552 0:31:25 น.

สวัสดี่ค่ะพี่ นั่นดิคะ อ่านไประทึกไป งง งง ไป ว่าหลอน หรือดึก แต่อย่างว่า 2 หัวข้อนี้แยกกันไม่ค่อยจะออกนะคะ ว่าแล้ว ว่า ทำไมนอนไม่หลับ หนูก็กาแฟเหมือนกันค่ะ หุหุแหะแหะ   โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) 20 กรกฎาคม 2552 6:53:42 น.

อ้อ มาโปรโมท นิดค่ะ หนูก็ร่วมดึกแล้วนะคะ แต่จะเข้าท่า เข้าทางบ้างเปล่าลองทนฝืนอ่านดูนะคะ   โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) 20 กรกฎาคม 2552 6:54:31 น.

ห้าๆๆๆๆ ได้อารมณ์ "หลอน" ค้างจากหัวข้อที่แล้วด้วยนะครับเนี่ย อ่านไปยังแอบลุ้นไปว่ามันจะเจอของดีรึเปล่านะ ช่วงท้ายเทอมแบบนี้ก็นอนไม่ค่อยหลับเหมือนกันครับ มีงานเยอะให้นอนก่ายหน้าผากคิด พลิกตัวไปมา อากาศก็ร้อน นอนแล้วก็เหงื่อออก กว่าจะหลับได้ก็หลายชั่วโมง ปล. อัพแล้วเหมือนกันนะคร้าบบผม   โดย: Unravel 20 กรกฎาคม 2552 7:16:25 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย พี่ก๋าอ่านโดยไม่เดาตอนจบนะครับ ปูทางมาเหมือนจะลึกลับหน่อยๆ ก่อนดึงอารมณ์กลับมาที่แมว อิอิอิ เป็นเรื่องสั้นที่น่ารักครับ แต่พี่ก๋าเลือกที่จะเขียนกลอนเศร้ามากกว่าครับ พอดีมีภาพชุดโบตั๋นที่เก็บไว้นานแล้ว แต่พี่ก๋าไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรลงไปประกอบภาพ พอได้หัวข้อดึกแล้วมา บล็อกนี้ก็เกิดขึ้นในทันใดครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 กรกฎาคม 2552 7:16:29 น.

ลงชื่อร่วมว่าอัพแล้วค่ะคุณปอย แต่เดี๋ยวแวะมาอ่านน๊า ปั่น ๆ งานก่อนค่า   โดย: Paulo 20 กรกฎาคม 2552 9:01:36 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ เป็นเรื่องสั้นที่แต่งได้ดีมาก ๆ ครับ อ่านแล้วได้อารมณ์ดีครับ ชอบครับ นึกว่าเป็นอะไร สร้างความลี้ลับและอยากรู้ให้แก่ผู้อ่าน แต่สรุปสุดท้ายก็คือ นังฟุ แมวแอบกลับมาคลอดลูกนั้นเอง แต่งได้ดีครับ อิอิ ปล. ผมก็ไม่ได้เขียนเรื่องสั้นนานมากแล้ว ประมาณว่าไม่มีเวลาว่างยาว ๆ สำหรับเขียนเลยครับ ไว้ผมลองหาเวลากลับมาเขียนเรื่องสั้นอีกดีกว่าครับ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 20 กรกฎาคม 2552 12:16:13 น.

ตามมาอ่านเรียบร้อยค่ะคุณปอย แอบหะ-หยองงง ตามตั้งแต่คุณปอยจะถือไฟฉายไปพิสูจน์แล้วค่ะ ปกติฟี่ไม่ค่อยชอบแสงของไฟฉายเท่าไหร่นัก มันดูยิ่งแว้บไปแว้บมา หลอกตาชอบกล ชอบเปิดไฟให้สว่างทั้งบ้านไปทีเดียวเลยค่ะ เอ.. หรือมาคิด ๆ ดูคงเป็นเพราะหนังหลายเรื่อง ชอบเอาไฟฉายมาใช้ในหนังผีด้วยล่ะมั้ง 555 แบบอยู่ดี ๆ ก็ติด ๆ ดับ ๆ เปิดมาอีกที จ๊ากกกกก   โดย: Paulo 20 กรกฎาคม 2552 13:28:37 น.

สวัสดีครับคุณปอย ดึกแล้วผมนึกว่าคุณปอย จะเขียนออกแนวหวาน แบบนั่งมองดวงจันทร์ ฝากความคิดถึงอะไรก็ว่ากันไปอีก ไหง..ดึกแล้ว ทำไมยังระทึกอยู่อีกละครับ แถมหักมุม มาเจอน้องเหมียวคลอดลูกอีก อิอิ แต่คุณปอยก็ยังเป็นคุณปอยอยู่ดีนะครับ เขียนได้น่ารักเหมือนเดิม ป.ล.คราวหน้าหัวข้อ "กาลครั้งหนึ่ง" ขอแบบหวานๆ เอาแบบว่าเปิดบ้านคุณปอย แล้วมดเต็มหน้าจอเลยนะครับ   โดย: nongmalakor 20 กรกฎาคม 2552 15:53:39 น.

"เมี๊ยววว" ของเจ้าฟูจะแปลเป็นยังไงดีน้อ... - มีอะไรกันหรอ?? - อิอิ...กลัวผีล่ะสิ - มารบกวนฉันกับลูกทำไมเนี่ย - ขอโทษค่ะ ที่เสียงดังไปหน่อย   โดย: ส้มแช่อิ่ม 20 กรกฎาคม 2552 16:44:08 น.

ชอบค่ะชอบ ยิ่งอ่าน ยิ่งลุ้นตาม สุดท้าย น้องเหมียวนี่เอง ล่อซะเรา ใจหายใจคว่ำหมด เหอเหอ   โดย: บุยบุย 20 กรกฎาคม 2552 19:28:08 น.

ตามมาอ่านโครงการดีๆค่ะ ... ตอนแรกนึกว่า หัวข้อ หลอน ซะอีก อ่านไปแอบ สยองตามไปด้วย สุดท้าย เป็นเจ้าฟูนี่เอง แหะๆๆๆๆ   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 20 กรกฎาคม 2552 19:56:11 น.

อ่านไปลุ้นไป ตกใจไป เฮ้อ ถ้าเป็นโรคหัวใจป่านนี้สลบไปแระน้องปาจ๋อยจ๋า ปาจ๋อย พี่บีว่าปาจ๋อยโชคดีนิ ที่ไม่ได้บินแล้ว เดี่ยวนี้โรคอู๊ดน่ากลัวจังอ่ะค่ะ คิดถึงนะ ฝันดีนะจ๊ะปาจ๋อยคนสวย   โดย: be-oct4 20 กรกฎาคม 2552 21:35:51 น.

แวะมาหาอะไรอ่านดึก ๆ ค่ะน้องปอย ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ   โดย: เอื้องสามปอย 20 กรกฎาคม 2552 22:03:43 น.

แวะมาอ่านงานของน้องๆครับ พี่ก็ส่งแล้วครับ ตามคำสั่งคุณอ้อน เอิ๊กๆ แล้วจะพยายามมาด้วยตัวเองอีก อยากทำ แต่อะไรๆไม่เป็นใจเลย คุณปอยสบายดีนะครับ   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 20 กรกฎาคม 2552 22:19:12 น.

อ่านมาตั้งแต่ต้น นึกว่าเรื่องเล่าจริงๆทั้งหมด เอิ๊กกก สนุกดีค่ะ   โดย: cottonbook 20 กรกฎาคม 2552 22:25:24 น.

แน่ะ นึกว่าจะเขียนเรื่องผีเสียแล้ว   โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง 20 กรกฎาคม 2552 22:41:07 น.

ลุ้นระทึก ระทวย   โดย: ตาพรานบุญ 20 กรกฎาคม 2552 22:42:21 น.

แวะมาสวัสดีตอนดึกครับไม่ได้แวะมาเยี่ยมเสียนานสบายดีนะครับ   โดย: sherief IP: 118.172.36.58 20 กรกฎาคม 2552 23:33:27 น.

มาอ่าน "ดึกแล้ว" ตอนดึกๆ ดื่นๆ ค่ะ   โดย: ปณาลี 20 กรกฎาคม 2552 23:56:03 น.

เออๆ..เริ่มต้นมา นึกว่าเป็นหลอนภาพต่อ ที่แท้ก็เจ้าแมวเหมียว และกาแฟเป็นเหตุนี่เอง เรื่องแข่งแรลลี่อ่านหนังสือ รู้มาจากไหนคะ..หรือไปซุ่มอ่านเหมือนกัน ค่ะ แรกๆก็เล่นด้วย สนุกดีอ่านหนังสือพริ้วเลย แต่หลังๆ อ่านหนังสืออืดขึ้น..เลยเล่นน้อยลง ยิ่งเล่น..ก็เหมือนรายชื่อหนังสือที่จะซื้อ มันเยอะขึ้นเยอะขึ้นเรื่อยๆ..ต้องเพลาๆหน่อย ปล. คอมพ์ยังไม่เสร็จค่ะ..คิดถึงเหมือนเดิมนะ เจอกันน้อยจังเลย..แต่ยังหวังว่า ปอยจะยังมีความสุขดี   โดย: nikanda 21 กรกฎาคม 2552 4:37:21 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย ไม่ต้องคิดมากเรื่องการทักทายหรอกครับ ความคิดถึงไม่ได้เพิ่มขึ้นตามจำนวนครั้งที่พบกัน อิอิอิ นานๆเจอกันที แต่ยังรู้สึกดีดีเหมือนเดิมก็ใช้ได้แล้วล่ะครับ แต่พี่ก๋ายังไงก็ต้องพาหมิงหมิงมาวิ่งเล่นที่บล้อกน้าปอยนะครับ 55555   โดย: กะว่าก๋า 21 กรกฎาคม 2552 6:58:42 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณปอย เรื่องแทคตอนแรกใส่ชื่อคุณปอย เป็นคนแรกเลยครับ แต่มาตัดออกตอนสุดท้ายนะ เห็นช่วงนี้คุณปอยไม่ค่อยว่าง เลยไม่อยากรบกวน ไม่รู้เป็นไร ผมโดนแทคทีไรจะนึกถึงคุณปอย ก่อนทุกที อาจจะเป็นเจ้าประจำไปแล้วมั่ง 555 เดี๋ยวผมนึกแทคเอง ค่อยมาให้คุณปอยทำดีกว่า อิอิ เรื่องโครงการผมก็อยากจะเข้านะครับ แต่ผมลองเขียนแล้วเอามาอ่าน อ่านไปยัง งง ไปเลยครับ 555 สรุปผมไม่เหมาะกับการเป็นนักเขียนครับ ขืนให้ผมร่วมโครงการ กลัวจะทำโครงการคุณปอยปั่นป่วนนะสิครับ อิอิ ขอบคุณที่ชวนครับ   โดย: nongmalakor 21 กรกฎาคม 2552 8:03:07 น.

สวัสดีครับน้องปอย.. แวะมาอ่านเรื่องสั้น..ดึกแล้ว..ของน้องปอย.. อิอิ..ดึกๆ คนเรามักจะคิดเรื่องต่างๆนาๆ ได้อย่างพิสดาร ยิ่งถ้านอนไม่หลับ..ยิ่งคิดเนอะ.. ตอนจบเรื่องนี้ดีอย่างที่ไม่ได้เจอสิ่งที่ไม่มีตัวตน.. ไม่งั้นคงได้มีตอนต่อไป "ดุ่บดั่บ..กับสิ่งไม่มีตัวตน" เลยเปล่าครับ อิอิ   โดย: Little Knight 21 กรกฎาคม 2552 8:37:35 น.

ชวนให้คิดตามไปไกลเลยค่ะ ^^ ปล.ชอบภาพประกอบมากเลยด้วย   โดย: coji 21 กรกฎาคม 2552 9:56:36 น.

ระทึกจริงๆ ค่ะคุณปอย แต่ก็ดีใจที่สุดท้ายเป็นแมว ว่าแต่เจ้าฟูเนี่ย..มีตัวตนจริงๆ มั้ยคะ ถ้ามี..ลูกๆของมันคงกำลังน่ารักเลยนะนี่   โดย: AB_PAE 21 กรกฎาคม 2552 13:06:35 น.

ตอนแรกผมนึกว่าเป็นหนูซะอีก ตกลงกลายเป็นเจ้าฟูไปได้ น่ารักดีครับ อิอิ   โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) 21 กรกฎาคม 2552 14:09:57 น.

แอบลุ้นว่าจะเป็นอะไร อิอิ ถ้าเจองี้จริงปุ๊กคงไม่ขึ้นไปดูคนเดียวอ่ะค่ะ คลุมโปงดีกว่า เป็นสาวกล้ามากๆ เลยเรา แต่ถ้าเจอเจ้าสามตัวนั่นคงจะร้องกรี๊ดดดดดดังๆ แล้วก้มลงไปคลอเคลียแน่ๆ เลย ช่วงนี้ที่บ้านมีแมวเข้ามาเหมือนกันค่ะ เป็นแมวลายเสือซะล่วย บ้านปุ๊กชอบมีแมวลายเสือเข้ามาบ่อยๆ ไม่ว่าบ้านใหม่บ้านเก่า หรือเพราะแมวลายเสือมันชอบเข้าบ้านคนอื่นเค้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ   โดย: Hobbit 21 กรกฎาคม 2552 16:03:52 น.

โห หลอนได้อีก บรรยายซะเห็นภาพเลย เป็นไงล่ะ ชอบกินกาแฟตอนเย็น 555+   โดย: กะต่าย IP: 58.9.142.202 21 กรกฎาคม 2552 20:37:49 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย   โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) 22 กรกฎาคม 2552 6:17:36 น.

น้องปอยเขียนได้ชวนติดตาม อ่านแล้วลุ้นระทึก...ทีแรกคิดว่าเป็นหนูเหมือนกัน ยังไม่ได้โทรหาน้องปอยเลย ผลัดอยู่นั่นแหละ...   โดย: narellan 22 กรกฎาคม 2552 11:02:58 น.

สวัสดีครับคุณปอย เย็นนี้อย่าลืมกินกาแฟอีกสักแก้วละ เผื่อคืนนี้ จะมี "ดึกแล้ว" ภาค 2 ต่อนะ อิอิ   โดย: nongmalakor 22 กรกฎาคม 2552 19:56:15 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปาจ๋อย อิอิอิ บล็อกหน้าเขียนการเมืองท่าจะดี 5555 หัวข้อก็เหมาะนะ กาลครั้งหนึ่ง .......   โดย: กะว่าก๋า 23 กรกฎาคม 2552 7:28:31 น.

วันที่ 22 ก.ค. 2552 ที่ผ่านมาเป็นสุริยุปราคาเต็มดวง เริ่มต้นที่ประเทศอินเดีย ผ่านจีน ทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่น และหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ไม่รู้ว่าชอบดูรึเปล่านะครับ   โดย: katoy 23 กรกฎาคม 2552 22:57:31 น.

สวัสดีค่า... กลับมาแล้วนะคะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ   โดย: merecat 24 กรกฎาคม 2552 0:41:37 น.

หวัดดีครับน้องปอย   โดย: กะว่าก๋า 24 กรกฎาคม 2552 13:03:23 น.

สวัสดีครับคุณปอย วันอาทิตย์นี้คุณปอยได้ไปสอนหนังสือให้เด็กอีกเปล่าครับ หรือว่าอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่   โดย: nongmalakor 24 กรกฎาคม 2552 19:19:02 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย   โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2552 7:52:20 น.

จะไปสิงคโปร์ ก็เลยว่าจะบันทึกเรื่องราวที่ไปใช้ชีวิตที่นั่นเสียหน่อย ก็คงกลับมาใช้บล๊อกนี้ เพราะอาศรมของฤาษีจะเอาไว้เขียนงานเขียนอย่างเดียว สนใจก็มาอ่านได้นะ แต่งานเขียนในฤาษีวยาส ไปอยู่สิงคโปร์คงมีเวลาเขียนมากขึ้น ตอนแรกจะเสร็จแล้วล่ะ อีกครึ่งตอน(เอง) ฮิฮิ   โดย: คนเล็กของเล่นใหญ่มากกว่า (คนเล็กของเล่นใหญ่ ) 25 กรกฎาคม 2552 11:02:39 น.

อ่าวเรื่องจริงผสมแตงเหรอคะ...เก่งจัง อ่านซะเก็งตอนแรกนึกว่า ผี ในตอนแรก อ่านไปนึกว่างู อีกก็ไม่ใช่อีก โธ่..แมวให้นมลูกนี่เอง ลุ้นซะแทบแย่...555555....   โดย: deeplove 25 กรกฎาคม 2552 13:56:22 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย   โดย: กะว่าก๋า 26 กรกฎาคม 2552 7:06:35 น.

กร๊าก กะแล้วเชียว ต้องน้องแมวแน่ๆ มาดึกๆ แบบเนี้ย จะมีคราย ข้างนอกห้องนอนผมเป็นพื้นที่สวนเล็กๆ ข้างบ้านครับ ถัดไปเป็นบ้านเพื่อนบ้าน ตอนดึกๆ ก็ชอบมีเสียงคำรามเหมือนกัดฟันกรอดๆ เหมือนกัน น่ากลัวชะมัด คนข้างๆ ก็คร่อกไปนานแล้ว ผมก็ได้แต่นอนสยอง... หลายปีผ่านไปถึงรู้ว่า มันคือเสียงของตัวพอสซั่ม - -" แง่ง...   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 26 กรกฎาคม 2552 15:27:56 น.

แวะมาสวัสดีพี่ปอยครับ   โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) 26 กรกฎาคม 2552 17:46:45 น.

ไม่ได้มาเยี่ยมนานแล้ว โดยสรุปเวลานอนไม่หลับนี่มันทรมานนะ แล้วยิ่งถ้าไป จินตนาการนั่นนี่อีก   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 27 กรกฎาคม 2552 15:03:59 น.

แวะมาเยี่ยมจ้า.. ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง..ไม่ได้แวะมาเยี่ยมซะนานเลย มีความสุขมากๆนะครับ หม่ำ หม่ำ   โดย: Little Knight 27 กรกฎาคม 2552 20:32:34 น.

เล่นเอาละทึกขวัญไปตามๆกันเลยนะค่ะเนี่ยคุณปอย ชอบแนวเเบบที่พาติดตามอย่างเนี่ยค่ะ เอาไว้เขียนแล้วมาเเบ่งกันอ่านอีกน๊า   โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล 28 กรกฎาคม 2552 0:32:44 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย   โดย: กะว่าก๋า 28 กรกฎาคม 2552 7:15:10 น.

สวัสดีครับคุณปอย มาชวนคุณปอยไปเที่ยวตลาดกันครับ   โดย: nongmalakor 28 กรกฎาคม 2552 15:01:40 น.