ภาพ: ใบไม้ในสวนหลังบ้าน ช่วงนี้เกิดอาการเบื่อ ๆ ว่าง ๆ เหงา ๆ เซ็ง ๆ อยาก ๆ เนือย ๆ อย่างไรก็ไม่รู้ คิดอยากจะพักบลอคชั่วคราวหลายที นั่งหน้าคอมพ์นาน ๆ ก็เบื่อ ปวดตา ปวดหลังและไม่ค่อยมีสมาธิทำอะไรนาน ๆ ด้วย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันแน่ วันนี้เลยแอบหนีงานทั้งที่ต้องไปลอนดอนแต่เกิดขี้เกียจขึ้นมาซะเฉย ๆ จึงลาป่วยแล้วนั่งอยู่บ้านดีกว่า (แอบทำนิสัยแย่ เด็กดีไม่ควรเอาอย่างนะคะ!) ...แต่พอคิดไปคิดมาก็ไม่แน่ว่าอาจเป็นแค่โรคอารมณ์แปรปรวนเข้าแทรกก็เป็นได้ คิดได้อย่างนั้นจึงรู้ทันว่าเดี๋ยวก็หาย ก็เลยหาอะไรทำไปเรื่อยเปื่อย และหันซ้ายหันขวาก็หนีไม่พ้นการจับกล้องคู่ใจขึ้นมากดภาพรอบตัว ทำให้พอจะนิ่งได้สักพักและหายเบื่อไปได้ดีทีเดียว ว่าแล้วก็ได้ 'เหยื่ออารมณ์' เป็นเจ้าพลูด่างเขียว ๆ ที่ซื้อมาเมื่อปีก่อนซึ่งตอนนี้แตกตัวยุ่บยั่บเป็นกระถางเล็กกระถางน้อยเต็มห้องไปหมด จนทำให้ฉันพึงใจจะเรียกมันว่า 'สวนหลังบ้าน' ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีพื้นที่หรือบริเวณอะไรใกล้เคียงกับคำว่า 'สวน' ได้เลย แต่นิยามของฉัน ในเมื่อมันสามารถนำความหย่อนใจมาให้ได้เมื่อถ่ายรูป ฉันก็จะเรียกว่า 'สวน' ของฉันน่ะแหละ (ใครจะทำไม!!) ว่าแล้วก็ฉีดพรมน้ำสักหน่อยให้ชุ่มฉ่ำ แล้วก็เปิดโคมไฟให้แสงสักนิด พลูด่างธรรมดา ๆ ก็ดูเป็นใบไม้สวยงามขึ้นมาทันใด...ใบไม้เขียว ๆ กับหยดน้ำใส ๆ ดูเข้ากันดีจัง และคงไม่มีใครคิดว่า 'พลูด่างกำลังร้องไห้' อีกนะ (อิอิ) ฉันยังจำได้ว่า เมื่อตอนซื้อมาใหม่ ๆ ในราคากระถางละ 200 บาท(!) รดน้ำเยอะไปบ้าง ลืมรดน้ำบ้างตามนิสัยไม่ค่อยจะสม่ำเสมอของฉัน บางทีก็เหลืองจนกรอบแล้วก็ร่วงหลุดจนฉันใจหายหันมาเอาอกเอาใจแทบไม่ทัน แล้วก็ต้องให้เพื่อนร่วมห้องช่วยเตือนช่วยรดน้ำบ้าง จึงค่อยเขียวและเจริญเติบโตขึ้นมาอย่างที่มันควรจะเป็น จนถูกครหาว่า 'เลี้ยงพลูด่างไม่รอด ก็ไม่สมควรจะทำอะไร!'...ยังความเจ็บใจมาให้เสียเหลือเกิน จนวันนี้ กลายเป็นพืชพันธุ์ที่มีอยู่ทั่วห้อง พอเริ่มยาวหน่อยก็ตัดแบ่งใส่ขวดเล็กขวดน้อย กระจายตามโต๊ะ เตียง ห้องน้ำ อ่างน้ำ ทำให้เขียวเบิกบานตาขึ้นมาได้อย่างสดใส และสุดท้ายก็ต้องมาเป็นแบบจำเป็นให้ฉันได้ระบายอารมณ์ในที่สุด การได้เฝ้ามองพัฒนาการของมัน ได้เลี้ยงดูมันอย่างเอาใจใส่ ต้องคอยจำใส่ใจว่าเมื่อไหร่รดน้ำแล้วบ้าง หรือคอยดูแลตัดกิ่งก้านเหี่ยวเฉาออกไป เห็นการเติบโตของพลูด่างห้อย ๆ แล้วก็ภูมิใจมิใช่น้อยทีเดียว แถมยังลบคำสบประมาทไปได้ด้วยล่ะว่า "ฉันก็เลี้ยงต้นไม้รอดนะเฟร้ย! แถมยังสวยด้วยล่ะ จะบอกให้" มีคนบอกว่า "ให้เลี้ยงต้นไม้ ปลูกต้นไม้แล้วจะเห็นพัฒนาการของตัวเอง" ฉันได้แต่ฟังไปผ่าน ๆ และไม่เคยเข้าใจเลยว่า การปลูกต้นไม้กับการเติบโตของตัวเองมันจะมาเกี่ยวข้องกันได้อย่างไร แต่ตอนนี้เริ่มจะเห็นความจริงลาง ๆ แล้วล่ะว่า...แท้จริงแล้วมันก็คือเรื่องของการเติบโตที่เกี่ยวข้องกับกาลเวลานั่นเอง...ทุกครั้งที่ฉันเห็นเจ้าพลูด่างต้นนี้ผลิใบผลิดอกเติบโตแตกกิ่งก้าน ฉันจะมีภาพต้นไม้กระถางเล็กตอนไปเลือกซื้อและมาแขวนในห้องใหม่ ๆ ติดตาติดหัวอยู่ เมื่อมันโตขึ้นมาเราจะรู้สึกว่า 'ช่างโตไวเสียจริง' โดยไม่ทันได้คิดเลยว่า เมื่อเวลาผ่านไปยังไงอะไรก็ต้องเติบโต และเปลี่ยนแปลง นั่นคือ ตัวเราก็เช่นกัน อยู่กับตัวเองทุกวี่ทุกวันคงมิทันสังเกตความเป็นไปในตัวตนว่ามีการพัฒนาการบ้างหรือไม่ ก็ต่อเมื่อได้มาเฝ้าสังเกตเจ้าใบเขียว ๆ ขยายยุ่บ ๆ นั่นแล้วล่ะ จึงได้รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันเติบโต งอกงามไปตามกาลเวลาจริง ๆ...ตัวตนของฉันก็เป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้เด็ดขาดว่าจะคงอยู่กับที่ ปราศจากความเปลี่ยนแปลง จึงได้มารู้ซึ้ง มาเข้าใจว่าภายในคงมีอะไร ๆ เปลี่ยนแปลงไปบ้าง เพียงแต่ว่าไม่เคยสังเกตหรือเฝ้าจดจ้องจับผิด และฉันเองก็ไม่เคยมี 'ภาพตัวตนฉันตอนไปเลือกซื้อและมาแขวนห้องใหม่ ๆ' ให้เปรียบเทียบเสียด้วย จึงไม่อาจรู้ได้เลยว่าตัวเองได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วมากน้อยแค่ไหน เพียงไร ถ้าถอดตัวเองออกมาเป็นต้นไม้ได้ ก็คงเห็นความงอกงามหรือเหี่ยวเฉาของตัวเองเหมือนกัน ว่าแตกใบ แตกหน่อหรือว่าเลื้อยไปทางไหน ใบไหนเหลืองกรอบและหลุดร่วงไปบ้าง...แต่ถึงแม้ไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ ฉันก็แอบมั่นใจเล็ก ๆ นะว่าฉันพัฒนาการไปในทางที่ดีและเลื้อยอย่างมีเป้าหมาย เผลอ ๆ อาจจะออกดอกเล็ก ๆ แล้วด้วยซ้ำ แม้พลูด่างออกดอกไม่ได้ แต่ดุ่บดั่บอาจจะออกดอกได้นะคะ เป็นดอกดุ่บดั่บไง...อิอิ ..................... ...อยากรู้เหมือนกันนะว่า... เวลาต้นไม้เหงา ๆ แล้วตัวจะหดตัวเล็ก ๆ เหมือนอย่างที่เราเป็นหรือเปล่า แล้วเวลาต้นไม้มีความรักล่ะ...จะตัวพอง ใจพองเหมือนกันไหมหนอ? ภาพสุดท้ายขอบคุณไอเดียจากพี่แป๋ว SevenDaffodils นะคะ พี่แป๋วถ่ายหยดน้ำได้สวยสุดยอดเลยค่ะ จะหายตัวจากบลอคไปประมาณ 10 วันนะคะ กลับมาอีกทีหลังวันที่ 14 สิงหาคมเลยค่า เพื่อน ๆ มีความสุขมาก ๆ นะคะ อย่าลืมดุ่บดั่บน้า   Create Date : 02 สิงหาคม 2551 55 comments Last Update : 5 สิงหาคม 2551 3:59:31 น. Counter : 1670 Pageviews. Share Tweet

คุณปอยยยยยยย   โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล 5 สิงหาคม 2551 6:24:45 น.

อิอิอิอิ เข้ามาเห็นไม่มีใครคอมเม้น กดไปล๊อกอินเเถบไม่ทันนะค่ะ อยากเม้นคนเเรกบ้างอะค่ะ อิอิอิอิ เดียวจะมาอ่าน คอมเม้นอย่างละเอียดอีกครั้งนะค่ะ ขอให้มีความสุขในการกลับบ้านค๊า   โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล 5 สิงหาคม 2551 6:26:51 น.

สวัสดีครับน้องปอย เมื่อวันก่อนมีน้องๆจากในบล็อก แวะมาฟัดหมิงหมิงถึงที่ร้าน 5555 สองสาวน่ารักมากครับ มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ แล้วหมิงหมิงให้ความร่วมมือดีมาก หลับตลอดเวลา 55555 เขย่ายังไงก็ไม่ยอมตื่น 5555 ดีแล้วล่ะครับ เวลาเบื่ออะไร ลองเปลี่ยนบรรยากาศไปทำอย่างอื่นดูบ้าง อาจจะคลายความเบื่อลงได้ แต่พี่ก๋านอกจากไม่เบื่อ ยังบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆครับ สำหรับการทำบล็อก 555555 มาดามชอบแซวบอกว่าที่ทำบล้อกเล่นบล้อกมาด้วยกัน เค้าเลิกกันไปหมดแล้ว สามีชั้นยังคงกะพัน อัพบล็อกทุกวัน 555555 ............... พี่ก๋าเคยเชื่อว่าตัวเองมือร้อน และปลูกต้นไม้ไม่งาม มันลามมาถึงความรู้สึกว่าเราคงรักใครได้ไม่ดี เพราะเราไม่รู้จะรักใครยังไง ตอนเลี้ยงกระบองเพชรใหม่ๆ พี่ก๋าเลี้ยงตายไปกว่าครึ่งครับ 555 ขนาดดูว่ามันน่าจะเป็นไม้ตายยากที่สุดแล้วนะ 555 แต่สุดท้ายเมื่อเราเรียนรู้ที่จะดูแลมันให้ดี เราจะรู้เองว่ามันชอบแสงยังไง ชอบน้ำแค่ไหน พี่ก๋าเลยได้รู้ว่าต้นไม้เี้ลี้ยงไม่ยากหรอก ขอแต่เรารู้นิสัย รู้ความชอบของเค้าให้ได้ แล้วก็จัดวางแบบนั้น ถึงเวลาเค้าก็เติบโตขึ้น ไปพร้อมๆกับเรา ความรักก็เป็นแบบนั้น.... ความรักไม่ได้มองย้อนเค้ามาที่ความชอบของตัวเรา ถ้าอยากอยู่อย่างมีความสุขและเข้าใจในรัก เราต้องเข้าใจ "ธรรมชาติ" คนรักของเรา ดูแลเค้าในแบบที่เค้าชอบ ไม่ใช่ในแบบที่เราอยากให้เป็น และที่แน่ๆ เราต้องไม่ลืมว่า เราชอบเลี้ยงต้นไม้แบบไหน เราก็ควรจะหาหัวใจแบบนั้นมาดูแลครับ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 5 สิงหาคม 2551 7:59:04 น.

The Alchemist พี่ก๋าอ่านแล้วชอบมากๆครับ พอหันไปถามน้องสาว เค้าบอกว่า "อ่านไม่รู้เรื่อง" 55555 นักเขียนคนนี้เป็นคนอ่านหนังสือเยอะครับ หลายเรื่องเล่าในหนังสือเล่มนี้ เป็นการเอาเรื่องเล่าที่คนเคยเขียน นำมาเรียบเรียงใหม่ ผ่านภาษาของตัวเอง อย่างเรื่องเศรษฐีที่ให้เด็กหนุ่มถือช้อนใส่น้ำผึ้งเดินดูบ้าน พี่ก๋าอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน (ก่อนหนังสือเล่มนี้จะตีพิมพ์) พี่ก๋าไปอ่านเจอ ในหนังสือฮาวทูการทำการค้าครับ 5555 เป็นหนังสือแปลอีกที แต่พอเปาโลนำมาเขียนใหม่ เล่าใหม่ ก็ให้อารมณ์แบบลืมเรื่องเก่าไปเลยครับ หนังสือเล่มนี้สนุกดีครับ สำหรับพี่ก๋าคิดว่า มันเป็นหนังสือ "จิตวิทยา" (ไม่ต่างอะไรกับ The secret เลยนะ พูดประเด็นเดียวกัน)   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 5 สิงหาคม 2551 8:06:54 น.

คุณปอย พลูด่างไม่ได้ร้องไห้ค่ะ อ้อนรู้... แต่ว่าพลูด่างน้ำลายไหลเปล่าคะบล็อกนี้ อิอิ แซวเล่นค่ะ อาการแบบนี้เหมือนเคยอ่านเจอในคอมเม้นคุณพู่รึเปล่า ที่บอกว่าถ่ายภาพบำบัดใช่ไหมคะ... ได้ผลดีเชียวโนะ ...อ้อนเองก็เคยทำค่ะ เมื่อคราวที่ถ่ายภาพนกแก้วมาโคไงคะ ...ตอนนั้นก็อารมณ์เหนื่อยเหมือนกัน อาการแบบนี้ชอบเป็นเวลากดดันค่ะ สมัยเรียนก็เป็นเวลาจะสอบอย่างงี้ พวกเพื่อนๆ ก็เป็น และแออตั้งชื่ออาการกันเองว่าโรค " อยู่ดีๆ ก็อยากร้องไห้" (ร้องเป็นเพลงด้วยนะคะ) แก้ง่ายๆ ได้ด้วยการร้องไห้ เอ้ย ไม่ช่าย ด้วยการทำใจค่ะ ผ่านช่วงเวลานั้นไป อาการก็จะดึขึ้นเอง ต้องท่องไว้ เดี๋ยวดีเองๆ ทนไว้ๆ แล้วก็ร้องเพลง ฤดูที่แตกต่างไปด้วยค่ะ อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง ... ประมาณนี้ค่ะ 55 เพ้อไปเรื่อยนะอ้อนเนี่ย มาถึงภาพคุณปอยบ้าง โห ไม่ธรรมดานะคะ ภาพพลูด่างน้อย ถ่ายออกมาสวยเชียวค่ะ ถ่ายละเอียดเชียว ไม่เสียแรงรอจมอยู่นาน อย่างงี้ถ้าเป็นคนต้องเรียกเห็นกันทั้งตัวเลยทีเดียว เก่งไม่น้อยนะคะ เลี้ยงจนโตและขยายพันธ์เต็มห้องเลยนะนั่น การเฝ้าดูต้นไม้เป็นการเฝ้าดูตัวเอง ...ปรัชญาลึกล้ำมากค่ะ อ้อนชอบมุมมองเรื่องนี้ของคุณปอยนะคะ ขอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวดึกๆ มาต่อนะคะ (จขบ.จะยังอยู่หรือเปล่าไม่รู้) ยังไง ก็เดินทางปลอดภัย แล้วจะรอรับขวัญกลับบ้านนะคะ ท่านรอง ฯ อิอิ   โดย: BeCoffee 5 สิงหาคม 2551 8:20:14 น.

สวัสดีค่ะหนูปอย ถ่ายพลูด่างได้สวยมากจ๊ะ..ขอบอก.... สดชื่นมากกว่าจะรู้สึกว่าหงอยเหงา.... ถ่ายได้สวยขนาดนี้ คงหายเหงาแล้วซิ... ขอให้มีความสุขและกำลังใจเต็มเปี่ยมในทุก ๆ วัน ค่ะ   โดย: ชีวิตมีลีลา 5 สิงหาคม 2551 8:57:11 น.

น้องปอยเป็นโรคเดียวกะพี่เป็ดเลยอ่ะ ตอนนี้ก็เลยเนือยๆอืดๆ หรือเป็นเพราะแต่ก่อนเราลั้นลาเกินไปหนอ เฮ้อ ไม่เอาๆๆๆๆ พี่เป็ดเป็นคนเดียวพอแล้ว น้องปอยอย่าเป็นเลย แฮปปี้ดีกว่านะคะ ตอนนี้พี่เป็ดกำลังตั้งอกตั้งใจไม่อยู่หน้าคอม เตรียมตัวมีเป็ดน้อยอย่างสมบูรณ์ หมอก็ห้ามนี่นั่นโน่น เสมือนหนึ่งเป็ดแก่มากมาย กรี๊ดดดดดดดด นี่แหละหนอที่เค้าว่า "เซ็งเป็ด" จุ๊บๆๆๆ คิดถึง   โดย: Pedjung IP: 124.121.113.42 5 สิงหาคม 2551 9:53:23 น.

ใบไม้ใบเดียวนี่นะ หากินได้เป็นวรรค เป็นเวร นับถือ ไอ้เราก็ทนนั่งอ่านเสียจนจบ (เอ..หรือว่าหล่อนเขียนได้ดี ไม่อยากชม กลัวเหลิง) แต่ถึงอย่างไรก็ต้องชม เพราะภาพสวยจริงๆ อย่าเพิ่งเบื่อนะ โอเค ถ้าจะไปมีกี่วัน อนุญาต และอนุมัติ แต่จะหายไปนานๆ ไม่ได้เลย (มันจะเกิดการคิดถึงกัน รู้ไหม)   โดย: นกหรรษา IP: 203.172.199.254 5 สิงหาคม 2551 10:25:39 น.

ภาพพลูด่างน้องปอยมีเสน่ห์ก็ตรงความหมายที่น้องปอยสื่อออกมาเนี่ยแหละ เลยทำให้พลูด่างไม่ธรรมดา... โอ๊ย...อิจฉา คนจะลาพักบล๊อกตั้ง 10 วัน...ยังไงก็ขอให้เติมความสุขความสดชื่นกลับมาเต็มๆ เพื่อพร้อมมาลุยคูเวตต่อนะคะ พี่ว่าปอยเก่งนะ...ทั้งที่รู้สึกเหนื่อย รู้สึกท้อ แต่ก็ยังอยู่ที่นี่ได้ ท่าทางปอยนี่ต้องเป็นประมาณเด็กดื้อเงียบแน่เลย.... แต่จะว่าไปพี่ก็ว่า มีเนทมีบล๊อกนี่มันก็ทำให้ไม่เหงาและไม่เฉานะ พี่เองก็เริ่มมาเล่นเนททำบล๊อกก็ตอนที่ไปทำงานปักกิ่งน่ะแหละ พอเริ่มเล่นไป เออ...มันก็เพลินดี จากที่บางครั้งไม่ค่อยเก็บหรือสนใจรายละเอียดอะไรมากมาย ก็เป็นคนที่สนใจอะไรมากขึ้น จากที่ไม่ค่อยได้ทำอาหารเป็นเรื่องเป็นราวก็ทำมากขึ้น(งั้นไม่รู้จะเอาอะไรมาอัพบล๊อก..อิ..อิ..) เฮ้อ...เห็นแต่คนกลับบ้าน ไปพักร้อน ไปพักผ่อน ชักอยากไปกับเขาบ้างแล้วสิ บัตรนั่นถ้าน้องปอยได้มาก็บอกพี่ด้วยว่าจะสะดวกให้พี่ไปเอายังไง ไม่รู้ว่าวันนี้น้องปอยยังอยู่คูเวตหรือเปล่า ถ้ายังไม่เบื่อวิ่งหนีแขกไล่ปล้ำ เอ๊ย..แขกแซว.. จะมาเดินเที่ยว Old Souk ตอนเย็นๆ ก็ได้น๊า ยังดีนะที่น้องปอยยังไม่อดหมู ยังลักลอบเอาเข้ามาได้..งั้นหน้าสวยๆ กลายเป็นหน้าเต้าหู้แน่.. มีน้องคนไทยที่นี่อยู่คน แฟนเขาเป็นอเมริกัน บ้านเขาก็ไม่ขาดหมู เปิดตู้เย็นมาซี่โครงหมูเส้นเบ้อเริ่ม แถมยังมีไส้กรอกหมูอีก (เห็นบอกว่าไปซื้อที่แคมป์ของทหารน่ะค่ะ) งั้นน้องปอยต้องรีบๆ หาแฟนเมกันในคูเวตแล้วล่ะ จะได้มีหมูกิน..อิ..อิ.. ไปทำงานก่อนนะ ไว้ว่างๆ จะมาโม้ต่อ...   โดย: narellan 5 สิงหาคม 2551 13:40:10 น.

:))   โดย: little_fuku IP: 222.123.118.9 5 สิงหาคม 2551 15:30:17 น.

อยากเห็นดอกดุ่บดั่บ คงสวยน่าดูเนอะ ใครจะกล้าลืมนางสาวดุ่บดั่บลงละครับ   โดย: nongmalakor 5 สิงหาคม 2551 16:13:32 น.

ภาพสวย ได้อารมณ์ศิลป์ ลองพัฒนามาเลี้ยงไม้ดอกดูสิครับ...   โดย: ST.Exsodus 5 สิงหาคม 2551 17:17:18 น.

อ่านแล้วแอบขำ “พลูด่างร้องไห้” ใครกันนะไปคิดแบบนั้นได้ ... ... มี “เหยื่ออารมณ์” ด้วย!!! (อ่านแล้วอีโรติกมากมาย 555+) หากคำว่า “สวน” คือที่พักผ่อนหยอนใจแล้วล่ะก็ แค่ต้นไม้ต้นเดียวก็น่าจะพียงพอแล้ว (ใครอย่าไปเถียงนะ ดุ่บดั่บเธอนักเลงนะขอบอก) โดยส่วนตัวแล้วไม่เคยเลี้ยงต้นไม้เป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน เลยไม่ทราบว่าต้นไม้ชนิดไหนที่เลี้ยงง่ายขนาดเป็นมาตรฐานว่า “ถ้าเลี้ยงไม่รอดก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว” แต่ที่แน่ๆ พอจะนึกภาพตามออกว่าการเลี้ยงต้นไม้น่าจะคล้ายการพัฒนาตัวเองอยู่เหมือนกัน ภาพสุดท้ายที่ให้เครดิตของคุณแป๋วไว้นี่ ผมชอบนะ ต่างจากภาพต้นไม้ที่เปียกน้ำที่ผมเคยบอกว่า “เหมือนร้องไห้” ภาพต้นไม้หรือดอกไม้ที่มีน้ำกำลังจะหยดออกจากตัว ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไปจากความเศร้าสำหรับผม เหมือนๆกับที่คนเราเวลาเศร้าก็ร้องไห้ เวลาดีใจก็ร้องไห้ล่ะมั้ง? เวลาต้นไม้เปียกน้ำผมก็เลยมองว่ามันร้องไห้ แต่เวลามีน้ำเปียกที่ปลายๆราวจะหยด ผมกลับมองว่าคอยถ่ายรูปให้ และคิดค้นนิยามหาความหมายจากตัวมันอย่างใส่ใจ มันมีความสุขมากราวกับคนเราสมหวังแล้วร้องไห้...ต้นไม้จึงคลายความสุขออกเพื่อเผื่อแผ่ผืนดิน... ตอนเหงาต้นไม้จะเหมือนคนไหมไม่รู้นะ แต่ผมว่าคนเรามีส่วนคล้ายกับต้นไม้มากกว่าที่เราคิด คำถาม – ผมจะต้องทำยังไงต้นดุ่บดั่บหรือดอกดุ่บดั่บจึงจะคลายความสุชแบบพลูด่างบ้าง? ^^   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 5 สิงหาคม 2551 17:35:25 น.

แวะมาทักทายดอกไม้ดอกใหม่ ดอกดุ่บดั่บครับ อิๆๆ ดูซิคนเรา ขนาดลุกขึ้นมาถ่ายใบไม้ในบ้าน ยังถ่ายออกมาได้สวยขนาดนี้ (เอ๊ะ คุณพีท พูดอะไรห้วนๆ ถ่า่ยรูปน่ะ พูดให้เต็มๆ ไม่ได้รึไง หยึย...) ปลูกต้นไม้แล้วจะเห็นพัฒนาการของตัวเองเหรอครับ อืม... ไม่เคยนึกเลยแฮะ ไว้จะกลับไปลองคิดดูมั่ง บ้านผมหลังบ้านรกจนเป็นดง (หน้าบ้านก็คล้ายๆ กัน แต่แหว่งกว่านิดนึง) พอหน้าหนาว ต้องอพยพไม้กระถางเข้ามาข้างในจำนวนหนึ่ง เพราะพวกนี้มันไม่ทนน้ำค้างแข็ง ขืนโดนก็จะตายเอา ไอ้พวกกระถางๆ พวกนี้ล่ะครับ หน้าหนาวนี่ รื่นเริงกันดีนัก อยู่ในบ้านแสนจะอุ่นสบาย แถมรดน้ำให้บ่อยๆ ไอ้เจ้าเฟื่องฟ้าของผมเนี่ย อยู่นอกบ้านไม่ออกดอกหรอกนะ พอเข้ามาข้างใน ปีที่แล้วงี้ สะพรึบ ดูมัน... ไปเที่ยวเปล่าเอ่ย ถ้าไปเที่ยว เที่ยวให้สนุกนะครับ กลับมาเจอกัน ลั้นลา   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 5 สิงหาคม 2551 18:49:29 น.

แหะๆ เกิดอาการหัวหาย เอ๊ยหายหัวไปหลายวัน กลับมาอีกทีลองเปิดบล๊อคที่ดองไว้ซักหน่อย เจอคุณพีท กะคุณปอย ส่งถ้อยความทักทายมา เลยรีบมาเยี่ยมเยียนก่อนครับ แบบว่าช่วงนี้งานเข้าปวดหัวมากมาย คิดงานไม่ออก T T ช่วงนี้รู้สึกเหมือนขาดแรงบัลดาลใจ ไอเดียตีบตันเหลือเกินผม เอาล่ะ...แวะมาดูต้นพลูด่างในภาพสวยแล้ว ก็คงต้องขอตัวชะแวบไปทำงานต่อล่ะฮะ... อ้อ จะรอดูดอกดุ่บดั่บนะฮะ ว่าจะสวยเหมือนเจ้าของหรือเปล่า อิอิ ^ ^   โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.133.220 5 สิงหาคม 2551 21:30:22 น.

ภาพสวยจังค่ะ เคยแวะแต่เข้ามาดู แต่ไม่เคยแม้นซักกะที   โดย: ความเจ็บปวด 5 สิงหาคม 2551 22:49:43 น.

มาต่อค่ะคุณปอย อ่านแล้วอิ่มใจจังตอนท้ายๆ ที่บอกว่า พลูด่างมีความรักจะพอง พอง เหมือนเราไหมหนะ เข้าใจเปรียบเปรยนะคะ น่ารักดี... อ้อน เองคิดว่าพลูด่างต้นที่เป็น " เหยื่ออารมณ์" ต้นนี้ของคุณปอย ตอนนี้คงพองๆ ขึ้นมามากแน่เลยค่ะ เพราะว่าคงมีความสุข และมีความรักที่ได้รับมากจากเจ้าของ ...ที่หมั่นดูแลเอาใจใส่ ให้น้ำให้ท่า(ฟังดูเหมือนนักมวย) และแถมยังเอามาโพสท่าเป็นนางแบบเสียอีกด้วยสิ ความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์เนอะ ...จริงอย่างคุณปอยว่า บางทีก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าตัวเองเปลี่ยนไปกี่มากน้อย แต่พอมีสติเฝ้าดูก็คิดว่า เอาน่า เราก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีมีพัฒนาการอยู่เหมือนกัน(ล่ะน่า) ที่แน่ๆ ตัวเอง ไม่ค่อยได้มาบอกหรอกเนอะ มีแต่คนอื่นๆ มาคอยบอกว่า เธอเปลี่ยนไป ๆ แหะๆ ตอนนั่นหล่ะค่ะ ...เป็นเรื่อง เพราะว่าเหตุการณ์แบบนี้เคยเกิด แล้วอ้อนก็ดันตอบไปว่า อ๋อ ใช่แล้วล่ะ อ้อนเปลี่ยนไปจริงๆ และก็คงเปลี่ยนไปอีกเรื่อยๆ ถ้าบอกว่าไม่เปลี่ยนคงโกหก และนี่เป็นคำพูดที่เรียกว่า ก้าวร้าวพอดู แหะๆ ไม่ควรเลียนแบบนะคะ จบแบบนี้ซะงั้น   โดย: BeCoffee 5 สิงหาคม 2551 23:27:21 น.

มาทัน top twenty ก็พอใจแล้วครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 6 สิงหาคม 2551 1:20:08 น.

โอ้โห จะหายไปนานเลยอ่ะจ้ะ แบบนี้คิดถึงกันแย่เลย แต่เอาจ้ะ อารมณ์ประมาณนี้ ก่อนหน้านี้พี่ก็เป็น และตอนนี้ก็ยังมีอาการหลงเหลืออยู่บ้างเหมือนกันนะ แต่ก็เอาค่ะทำใจ บางทีก็จะเศร้าตลอดไม่ได้เหมือนกัน เพราะมันเหมือนกดดันตัวเองไปอย่างไม่มีเหตุผล จะต้องทำอย่างนั้น เพราะไหนๆ เราทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็ต้องหาเหตุผลเอนเตอร์เทนตัวเองสุดๆ อ่ะจ้ะ ว่าแล้วอารมณ์ปรวนๆ แบบนี้ ได้พักผ่อน กลับบ้านบ้าง ก็ดีอ่ะจ้ะ ถือว่าเอาให้คุ้มและเต็มที่กับหลายๆ อย่าง ที่กำลังรอให้เรามองเห็นมันในการช่วยกระตุ้น ความเบิกบานของเรากลับมาน๊า ... แล้วพี่จะรอจ้ะ ............... ว่าด้วยเรื่องต้นไม้และดอกไม้นั้น พี่เองไม่มีความรู้ ทั้งๆ ที่พ่อก็จบเกษตรมา เรื่องต้นไม้ ดอกไม้ก็รู้เยอะ คนข้างๆ ก็เหมือนกัน ดูแล ปลูก เอาใจใส่ต้นไม้ ดอกไม้เยอะเหมือนกัน แต่พี่ดันได้มาแค่ว่า ถึงเวลา ใครที่ดูแลเค้าไม่อยู่เราก็ต้องเป็นมือแทนรดน้ำให้เค้า เพราะดอกไม้ ต้นไม้จะได้ไม่เฉา ... แต่บางที พลั้งเผลอ ดันรดน้ำเยอะกว่าที่ควร ก็ดันจะแย่เอาเหมือนกัน 55+ นี่แหละ เลยกลายเป็นว่าลุกไม้หล่นไกลต้นเหลือเกิน เพราะว่าไม่ค่อยรู้ป่ระสากับเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่ก็ดันชอบนะสำหรับการปลุก แต่ว่าออกแนวอยากได้ อะไรบอกเค้าน่ะจ้ะ เรื่องดูแลน่ะก็ยกให้เค้าไปเลย เราไม่มีหน้าที่อะไรมากกว่าการรดน้ำต้นไม้ แต่ว่าตอนนี้ กำลังรอให้อะไรลงตัว อยากจัดสวนมาก .. แต่ว่า พืชพรรณจะรอดไหมนั่น น่าคิดและน่าติดตามจ้ะ ส่วนตัวพี่ชอบพลูด่างเหมือนกันจ้ะ แบบว่าเค้าเลี้ยง ไม่ยากนะ แถมสวยด้วยใบงามๆ ย้อยๆ พี่ว่ามันมีศิลป์ เป็นของส่วนตัวเลยนะว่า จะโค้ง จะงอได้เท่าไหร่ และสวยไม๊ ... เวลาเห็นกระถางสวยๆ แล้วเห็นพลูด่าง ก็ชอบจับมาเป็นแบบเช่นกันจ้ะ แบบว่ามันได้อารมณ์ดีจัง   โดย: JewNid 6 สิงหาคม 2551 1:39:36 น.

หวัดดีค่ะ..ปอย มาส่งปอยเดินทางค่ะ..ไปไหนหนอ? วิ้ว..ว..เปิดบล็อกมา..มีเหยื่ออารมณ์เสียด้วย ว่าด้วยเรื่องไม่ให้รียกว่า"พลูด่างร้องไห้" งั้นขอเรียกว่า"พลูด่างอาบน้ำ"ก็แล้วกันนะคะ..อิอิ เป็นอยู่เรื่อยๆค่ะ...อารมณืหวั่นไหว..อารมณ์ปรวนแปร จงดีใจเถิด..ที่โชคดี..มีอารมณ์อ่อนไหวเช่นนี้..คงมีใครอีกหลายคนชอบความรู้สึกนี้ แจงชอบนะคะ..เวลาที่เรารู้สึกอ่อนไหว..มีเบื่อ มีหงุดหงิด..มีเสียใจ ร้องไห้ ทำให้เรารู้สึกว่า..เราเป็นมนุษย์จริงๆ(เว่อร์).......นะเนี่ย "ให้เลี้ยงต้นไม้ ปลูกต้นไม้แล้วจะเห็นพัฒนาการของตัวเอง" เรื่องของการเติบดตและวันเวลา..ถ้าเปรียบการมองพืช..มันเห็นได้ชัดดีนะคะ ไม่เหมือนกันคน..เด็กๆก็โตเร็ว..แต่คนที่โตแล้วอย่างพวกเรา การเติบดต.แทบมองไม่เห็นเลย..มันเติบโตอยู่ข้างใน..เติบโตโดยที่เราแทบไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำ..เนาะ ประสบการณ์ทุกอย่างที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิต..หล่อเลี้ยงเรา โดยที่เราไม่รู้ตัว แต่สิ่งที่หล่อเลี้ยงแจงในวันนี้..มิตรภาพจากเพื่อนบล็อกก็เป็นอย่างนึงค่ะ..เป็นปุ๋ยที่ดีเชียว ประโยคท้ายๆ..ที่ว่าด้วยเรื่องหัวใจพองโต..น่ารักเชียว ต้นไม้เมื่อมีความรัก..หัวใจพองโตหรือเปล่า.ไม่รู้หรอกค่ะ แต่สำหรับแจง...พองค่ะ..อิอิ..แต่ช่วงนี้..ที่พองขึ้นทุกวัน..น่าจะเป็นตัวมากกว่า..อืดเชียว ส่วนเวลาเหงาๆ..แจงๆม่รู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กนะคะ รู้สึกว่าตัวเองตัวใหญ่..และก้เกะกะน่าดู..ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้ว่าจะอยู่ตรงไหนดี เป็นคนตัวใหย่..ที่ไม่มีใครต้องการ..ฮา ฮา   โดย: nikanda 6 สิงหาคม 2551 9:10:52 น.

พิมพ์ผิดน่าดูโทษนะจ๊ะ..ดึกมาก..เบลอๆ   โดย: nikanda 6 สิงหาคม 2551 9:14:22 น.

ไม่มีใครที่จะข้ามบล็อคของน้องปอยไปได้เลย โดยเฉพาะม๊า ม๊าแย่ไปสองสามวันค่ะ ทุเลาลงบ้างแล้ว ยังนุ่งกางเกงขาก๊วย โนบราเช่นเดิมค่ะ ม๊ารักน้องปอยนะค่ะ......   โดย: นางมารร้ายจีจี้ 6 สิงหาคม 2551 12:23:09 น.

กลับมาแล้วแวะบอกกันด้วยนะค่ะ ใครจะลืมหนูปอยได้ละค่ะ...   โดย: ชีวิตมีลีลา 6 สิงหาคม 2551 12:53:28 น.

กาแฟสำหรับเที่ยงนี้ค่ะคุณปอย ช่วงนี้ปอก้อแอบ เอากล้องมาจดๆ จ้องๆ ถ่ายรูปนู่น นี่ มั่งแระค่ะ อิอิ เห็นคุณปอย และบลีอกอื่นๆ ถ่ายกันสวยๆ อยากมีภาพสวยๆ เป็นของตัวเองมั่งอ่ะค่ะ แต่ฝีมือไม่เอาไหนเลยปอ ฮิฮิ   โดย: Butterflyblog 6 สิงหาคม 2551 13:26:46 น.

ขอกล่าวคำนี้ค่ะ "โอคาเอรินาไซ ยินดีต้อนรับกลับ" เดินทางปลอดภัยค่ะ คิดถึงเช่นกันค่ะ   โดย: โมกสีเงิน 6 สิงหาคม 2551 13:30:51 น.

บอกลาหายไปหนายหนอนอากาศ หายไปนานๆ ปอยไม่เครียด แต่พี่ปุ๊กมีอาการนะคะ ไปพักให้สบายเนื้อ สบายตัว และสบายใจ กลับมาให้โล่ง ปลอดโปร่ง และกล้องเต็มไปด้วยภาพสวยๆ ให้ถูกใจถูกอารมณ์ค่ะ อิอิ คิดถึงนา ปอยนา   โดย: พี่ปุ๊กจร้า IP: 125.24.1.116 6 สิงหาคม 2551 14:51:39 น.

ดีจัง มาเยี่ยมสวนบ้านนี้ค่ะ ว่าแล้วขึ้นไปสวนบ้านตัวเองบ้างดีกว่า   โดย: pumpond 7 สิงหาคม 2551 7:07:46 น.

แอบเข้ามาเฝ้าบล็อคให้ แอบไปเที่ยวแน่เลยคุณปอย แล้วอย่าลืมเอาภาพสวยๆ มาฝากด้วยนะจ๊ะ..   โดย: natadee_aew 7 สิงหาคม 2551 8:24:07 น.

ถ้าพูดถึงการปลูกต้นไม้ผมคงเป็นพวกมือแดงอะครับ ตรงกันข้ามกับพวกมือเขียวที่ปลูกอะไรก็งอกงาม แต่ผมปลูกอะไรก็ตาย พูดถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเรา ผมว่ามีอยู่ทุกวันนะ ทั้งภายในและภายนอก จากข้อมูลที่เราได้รับรู้มากขึ้นทุกวัน ไปเสริมสร้างประสบการณ์ในการเรียนรู้ และเมื่อเวลายิ่งผ่านไปผ่านไป เราก็จะหน้าเด็กลงเด็กลง บางทีกาลเวลาก็ผ่านไปไวกว่าที่เราคิด บางสิ่งที่ไม่ได้เห็นมานาน พอเห็นแล้วก็ชื่นชมว่าเปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้ได้อย่างไร แต่บางสิ่งเมื่อเห็นแล้วกลับทำให้ใจหาย...   โดย: พลทหารไรอัน 7 สิงหาคม 2551 14:50:26 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย ปอมาเยี่ยมพร้อกาแฟ และโกโก้ค่ะ งุงิ Have a nice day นะคะ ^ ^   โดย: Butterflyblog 7 สิงหาคม 2551 17:37:21 น.

ดีจ้าน้องปอย .. ป่านนี้น้องปอยอยู่ไหนน๊อ คิดถึงจัง ผ่านมาแค่วันเดียว อย่าว่าเลยว่าแอบมาปากหวาน อะไรแถวนี้ ไม่รู้ล่ะ ก็เห็นบอกว่าจะไม่อยู่นาน เลยแว๊บมาส่งข้อความหาก่อน เพราะเน็ตกำลังกรุณา ถ้าหากว่าเค้าใจร้ายมา ก็คงเข้าไม่ได้อ่ะ ... ต้องรีบฉกฉวยโอกาสก่อนล่ะพี่ เพราะว่าถ้าไม่รีบ เดี๋ยวจะแย่เอา .. เน้อ   โดย: JewNid 7 สิงหาคม 2551 21:48:02 น.

คุณปอย เดียวมาอีกรอบค่ะ ตอนนี้มึน   โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล 8 สิงหาคม 2551 6:26:22 น.

ปอแวะมาเสริฟกาแฟค่ะ วันศุกร์ มีความสุขมากๆ เหมือนในทุกๆ วันนะคะ งุงิ..   โดย: Butterflyblog 8 สิงหาคม 2551 20:02:18 น.

เอม แว้ว ก้าบ มี้ ยุ่ง กะ เดก เด้น ก้าบ แถม ต้อง นั่ง โอ๋ เอม กัว เอม น้อย จัย ก้าบ วัน วัน มี้ ทำ งาน กะ นั่ง พิด ซา หวาด พวก ป๋ม ก้าบ   โดย: dogamania 8 สิงหาคม 2551 23:18:33 น.

แวะมาเฝ้าบ้านให้น้องปอยค่ะ....เมื่อวานจัดการเฉาก๊วยแช่เย็นเจี๊ยบไปที่เรียบร้อย อร่อยชื่นใจจังค่ะ และก็ได้ประเดิมเครื่องแกงของน้องปอยแล้วด้วยล่ะ ถ่ายรูปไว้แล้ว เอาไว้ว่างๆ จะเอามาลงบล๊อก ยังไงน้องปอยก็อย่าเพิ่งเปลี่ยนสายการบินเลย อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน..อิ..อิ.. ยังไงงานที่น้องปอยทำก็ได้เดินทางได้เที่ยวบ่อยๆ (นี่แหละ...ถึงเคยเป็นงานที่อยากทำไง) จะว่าไปอยู่ประเทศน่าเบื่ออย่างนี้สิดี..ไม่มีที่ให้เที่ยว จะออกบ้านไปช๊อปปิ้งทีก็ร้อนทำให้ขี้เกรียจออกบ้าน เลยมีเงินเหลือเก็บ(ถ้าไม่ไปเพลินช๊อปที่ประเทศอื่นนะ) พักนี้อยู่หน้าคอมพ์เกือบทุกวัน วันสองวันนี้ก็เลยว่าจะออกไปเดินช๊อปปิ้งเสียเงินแก้เครียดบ้างแล้วล่ะ... เอาไว้ว่างๆ จะกลับมาคุยใหม่นะคะ ยังไง 10 วันนี้ก็เที่ยวให้สนุก แล้วก็เที่ยวเผื่อด้วยน๊า...   โดย: narellan 9 สิงหาคม 2551 17:12:06 น.

แวะมาทักทายจ้า   โดย: nongmalakor 10 สิงหาคม 2551 10:03:42 น.

ดี.แวะมาส่งความคิดถึงค่ะคุณปอย   โดย: d__d (มัชชาร ) 10 สิงหาคม 2551 10:26:47 น.

แวะมาตั้งแถวรอดอกดุ่บดั่บบาน เอ๊ย กลับบ้านครับ   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 10 สิงหาคม 2551 15:18:17 น.

อื่ม...... บีนะพยายามเลี้ยงกุหลาบในกระถาง แต่พยายามกี่ครั้งก็ไม่สำเร็จค่ะ กุหลายเหี่ยวเฉาและตายในที่สุด และครั้งสุดท้าย....จึงพิจารนาและนำลงดินสวนหน้าบ้าน เวลาผ่านไป.....ออกดอกชูช่อสีขาวสด.... วันหนึ่งที่อากาศดี...บีนั่งจดจ้องแล้วก็ยิ้มให้กับเค้าละค่ะ บางทีก็ต้องใช้เวลาในการหาพื้นทีที่เหมาะสมสำหรับสิ่งนั้นๆ วันหนึ่งคุณปอยตื่นมาอาจพบว่าตัวเองอยู่ในดงพูด่างก็ได้นะค่ะ อิอิอิอิอิ   โดย: ท้องฟ้าเสียงเพลงทะเล 10 สิงหาคม 2551 18:38:54 น.

ภาพงดงาม หยดน้ำ หยาดหยด ข้อเขียนชวนให้คิด สำหรับตัวเองรู้สึกว่านิ่งไปนาน เหมือนไม่มีพัฒนาการใดๆเลย   โดย: cottonbook 10 สิงหาคม 2551 21:08:13 น.

คุณปอยถ่ายภาพสวยจังค่ะ ปุ๊กชอบมากเลยใบไม้เขียวๆกะหยดน้ำเนี่ย มันเหมือนเป็น therapy ชนิดนึงเลยค่ะ เวลาใจแห้งผาก ได้เห็นแล้วจะชุ่มชื่นมีกำลังขึ้นมาทันที คุณปอยรู้สึกแจ่มใสหลั่นล้าขึ้นมาบ้างหรือยังเอ่ย นิตยสารเดอะซีเคร็ตเป็นของเครืออมรินทร์ค่ะ เล่มละ 50 บาท เห็นว่าออกรายปักษ์ อ่านแล้วเหมือน How to ฉบับธรรมะน่ะค่ะ ^^ จริง ๆ แล้วความสุขไม่ได้อยู่ที่ภายนอก เราไปยึดติดมันเอง เมื่อมีมันจริง ๆ แล้ว กลับไม่ได้รับการเติมเต็มนะคะ อันนี้เหมือนจะเป็นอยู่เลยด้วยซ้ำ งืม ๆ ๆ แล้วต้องทำยังไงละคะเนี่ย สงบสุขใช่ไหม คือ ปลายทางของชีวิตมนุษย์อ่ะค่ะ?ู ^ ู^ มีสติในทุกๆ วัน ไม่ว่าจะเจอสุขหรือทุกข์ เราก็จะสงบได้โดยอัตโนมัติค่ะ เป็นเรื่องที่ฝึกกันได้ ยังไงก็ขอเอาใจช่วยให้คุณปอยมีความสุขมากๆ ไม่เหงา และรู้สึกเติมเต็มกับชีวิตนะคะ :) คิดถึงน๊า   โดย: Hobbit 10 สิงหาคม 2551 23:06:33 น.

หวัดดีครับน้องปอย พา "แรงบันดาลใจ" มาส่งมาเสิร์ฟยามเช้าครับ 5555 วันนี้เค้าครบ 2 เดือนเต็ม เมื่อวานเลยฉลองศรัทธาพ่อแม่ ด้วยการไม่นอนเลยจนถึงสว่างเป็นคืนที่ 2 ติดกัน 5555 วันนี้ฉลองด้วยการฉีดวัคซีนครับ 55555 หมิงหมิงจะดีใจมั้ยเนี่ย   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 11 สิงหาคม 2551 7:26:45 น.

ขอบคุณคุณดุ่บดั่บที่ให้คำแนะนำในการแก้ไขปัญหาบล๊อคของผมมากๆครับ หากเบื่อเดินทางต่างประเทศลองเดินทางท่องเที่ยวมาแถว อ.ฮอด จังหวัดเชียงใหม่บ้างก็ได้นะครับ จะได้หายเบื่อ แถวนี้มอะไรให้ตื่นเต้นเยอะครับ ยินดีต้อนรับครับเสมอครับ   โดย: sherief 11 สิงหาคม 2551 13:00:01 น.

ซ่อนตัวเองมานานเท่าไร จะไปกลัวทำไมความรัก สิ่งที่เธอไม่เคยรู้จักเลยสักครั้ง หากเธอลองมองมาให้ดี ฉันมีเธอในใจเท่านั้น แค่เพียงเธอเข้ามาใกล้กันก็จะเข้าใจ อาจไม่ดีราวกับเจ้าชาย อาจไม่คล้ายกับคนในฝัน แต่ก็พร้อมร้อนหนาวแทนเธอได้เสมอ จะกุมมือเวลาร้องไห้ เช็ดน้ำตานี้ให้กับเธอ อยู่ปลอบใจไม่ยอมห่างไกลให้เธอได้รู้ รักแท้ยังมีอยู่จริง หนึ่งดวงใจของฉันอาจดูว่าไม่เท่าไร ถึงแม้ว่ามันไม่ยิ่งใหญ่พอก็เชื่อในรัก หนึ่งดวงใจดวงเดียวจากฉัน ขอทำให้เธอรู้จัก เพียงเธอจะเชื่อเหมือนกันกับฉัน... รักแท้ยังมีอยู่จริง คิมิโนะ ริโซโนะ โอโตโคะ จะไน่เคโด คิมิโนะ โคโตโวะ มิมะโมรุ คนนะ โบกุ เดโมะ ดะเรนิโมะ มะเคไน่ ซุตโตะ โซบะนิอิรุโย อาอิ กะ อารุคาระ อาจไม่ดีราวกับเจ้าชาย อาจไม่คล้ายกับคนในฝัน แต่ก็พร้อมร้อนหนาวแทนเธอได้เสมอ จะกุมมือเวลาร้องไห้ เช็ดน้ำตานี้ให้กับเธอ อยู่ปลอบใจไม่ยอมห่างไกลให้เธอได้รู้ รักแท้ยังมีอยู่จริง หนึ่งดวงใจของฉันอาจดูว่าไม่เท่าไร ถึงแม้ว่ามันไม่ยิ่งใหญ่พอก็เชื่อในรัก หนึ่งดวงใจดวงเดียวจากฉัน ขอทำให้เธอรู้จัก เพียงเธอจะเชื่อเหมือนกันกับฉัน... รักแท้ยังมีอยู่จริง คำแปล.. คิมิโนะ ริโซโนะ โอโตโคะ จะไน่เคโด อาจจะไม่ใช่ผู้ชายในจินตนาการของเธอ คิมิโนะ โคโตโวะ มิมะโมรุ ผมก็จะปกป้องดูแลคุณ คนนะ โบกุ เดโมะ ดะเรนิโมะ มะเคไน่ ถึงจะเป็นเพียงตัวผมอันต่ำต้อย แต่ก็ไม่แพ้ใคร ซุตโตะ โซบะนิอิรุโย อาอิ กะ อารุคาระ จะขอเคียงข้างเธอตลอดไป เพราะว่ามีรักแท้อยู่   โดย: sherief 11 สิงหาคม 2551 13:11:42 น.

สวัสดีค่ะคุณปอย ปอแวะมาเยี่ยม พร้อมกาแฟเช่นเคยค่ะ งุงิ พรุ่งนี้วันแม่ ....รักแม่ ^ ^ มีความสุขมากๆ เหมือนกับทุกๆ วันนะคะ   โดย: Butterflyblog 11 สิงหาคม 2551 16:41:14 น.

เราอยากถ่ายหยดน้ำให้ออกมาสวยแบบนี้บ้างจัง เห็นด้วยกับคนที่บอกว่า "ให้เลี้ยงต้นไม้ ปลูกต้นไม้แล้วจะเห็นพัฒนาการของตัวเอง" เพราะเราไม่เคยตั้งใจปลูกหรืิอเลี้ยงต้นไม้ได้เลย มีแต่ช่วยรดน้ำให้ต้นไม้ของคนอื่น แค่นั้นก็ดีใจแล้ว ฝากรักในวันแม่นะจ๊ะ ^^   โดย: ostojska 11 สิงหาคม 2551 16:45:24 น.

แปลกจัง รุ้จักกันมาปีกว่าแล้ว นี่เปนครั้งแรกที่เราเข้ามาที่นี่ ไม่รุ้จะบอกว่าอาราย นอกจากคำว่า ทึ่ง คำเดียวว่ะแก อ่านไป ดูไป ผ่อนคลาย + มีความสุขจัง   โดย: Patchy_BoBo IP: 78.89.44.34 11 สิงหาคม 2551 17:19:23 น.

ภาพสวยจริงเลยค่ะ อยากเห็นดอกดุ่บดั่บจัง หายไป 10 วันเชียวหรือคะ คิดถึงนะคะ   โดย: Jiji&Kaka 11 สิงหาคม 2551 22:42:41 น.

.... ความรักของแม่ .... ... เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ... เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ... เป็นความรักที่ไม่มีวันเสื่อมคลาย ...... สุขสันต์วันแม่ค่ะ ...... ขออวยพรให้คุณแม่คุณปอย มีความสุข มีสุขภาพแข็งแรง   โดย: ข้ามขอบฟ้า 12 สิงหาคม 2551 6:41:11 น.

แวะมาเยี่ยมคะ ^^   โดย: เด็กน้อยขี้แย 12 สิงหาคม 2551 17:28:33 น.

แวะมาทักทาย สบายดีอยู่นะครับ   โดย: nongmalakor 13 สิงหาคม 2551 12:28:45 น.

ภาพสวยทุกภาพเลยจ่ะ... คิดถึงนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยน้า...   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 13 สิงหาคม 2551 16:55:31 น.

หวัดดีครับ..น้องปอย พี่ก็เป็นคนนึงที่ปลูกต้นไม้ไม่ขึ้น... คนปลูกขึ้นนั้นต้องเป็นคนมือเย็นนะเค้าว่ากัน อิอิ..ช่วงนี้ไม่ค่อยได้แวะมางานเข้านิดหน่อยคับ   โดย: Little Knight 13 สิงหาคม 2551 18:40:27 น.

ฮาโล ...นางฟ้า บินกลับแล้วใช่ไหมคะ อิอิ คิดถึงๆ   โดย: BeCoffee 13 สิงหาคม 2551 20:17:23 น.

มาเช็ดฝุ่นให้ค่ะ....วันนี้ท่าจะแยะจัด แหม..กำลังดีใจว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาอากาศดี๊ดี เย็นนี้ตั้งท่ามาอีกแล้ว...ท้องฟ้ามัวมาเลย   โดย: narellan 13 สิงหาคม 2551 23:58:22 น.