ความซวย..การปลอบใจ...และสิ่งที่อยากได้ยิน
มีอะไรจะบอกค่ะ....
พยายามจินตนาการเจ้าของบล๊อกทำสีหน้าเรียบเฉยนะคะ
หนึ่งวิ สองวิ สามวิ
โอเค....
มือถือเจ้าของบล๊อกหายค่ะ
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กลับมาเรียบเฉยอีกครั้ง
ใช่แล้วค่ะ มันหายไปแล้ว
คิดว่าหล่นหายตอนไปเดินเล่นเมื่อวานเย็น
กระเป๋ากางเกงวอร์มมันตื้นๆ คงหล่นลงไป
ฟังเพลงอยู่...เลยไม่ได้ยิน...
มาอยู่จีนนี่...อายุน่าจะยืนอีกหลายปี
บุญเยอะขึ้น
เพราะทำบุญให้คนจีนไปหลายรอบแล้ว หึหึ หึหึ
กะว่าจะทำตัวล่องหนไม่มีมือถืออีกสองสามอาทิตย์แล้วค่อยซื้อใหม่
ขอเวลาทำใจ
มือถืออายุเจ็ดเดือนของหนู...ไปซะแล้ว
พอมือถือหายก็ต้องโทรไปบอกทางบ้าน
เดี๋ยวมีธุระอะไรจะติดต่อเราไม่ได้
แจ้งบุพการีให้ทราบ
เมื่อคุยกะป๊ะป๋า...ก็เกิดไอเดียเรื่องการปลอบใจขึ้นมา
ป๊ะป๋าทำให้รู้สึกดีมาก โดนที่ไม่ได้พูดคำปลอบใจอะไรเลย
พ่อบอกแค่ว่า...เหรอ...กระเป๋ากางเกงตื้นละมั้ง
แล้วจะไปซื้อใหม่เมื่อไหร่...ตังค์พอมั้ย...
แล้วก็แซวเราเรื่องที่เราจะยังไม่ซื้อใหม่ว่า จะทนได้ซักแค่ไหนเชียว
อาทิตย์นึงจะถึงมั้ย...ไม่มีมือถือ
อิอิ ป๊ะป๋าน่ารัก
ป๊ะป๋าทำให้เกิดความรู้สึกว่าเรื่องมันเกิดขึ้นแต่เราก็ต้องเดินต่อไป
ดีใจที่เป็นลูกป๊ะป๋า
เพราะป๊ะป๋าไม่เคยพูดว่า...บอกแล้วไม่ใช่เหรอ
ไม่ขุดคุ้ย ไม่ซ้ำเติม
เหมือนจะคอยยืนอยู่ข้างหลัง รับฟังและผลักดันเราไปข้างหน้า
ในบางสถานการณ์ คนเราก็ต้องการแค่สิ่งที่อยากได้ยิน
เคยมั้ยที่เกิดความรู้สึกว่าอยากได้คำปรึกษา อยากคุยกับใครซักคน
สมมติว่ามีเพื่อนชื่อคุณเอและคุณบี
บางเรื่อง เราเลือกคุณเอให้รับฟังและรับฟังความเห็นคุณเอ
แต่ในบางเรื่อง เราเลือกคุณบี
เคยแอบสังเกตมั้ยว่า...หลายๆครั้ง เราเดินเข้าไปหาใคร
เพราะเราคิดว่า คำตอบจากคนนั้น...จะเป็นสิ่งที่เราอยากฟัง
บางที...เราอาจจะอยากได้แค่ความมั่นใจ ให้กับสิ่งที่คิดไว้แล้วเท่านั้น
บางทีมีคนมาขอคำปรึกษาเรา แล้วเราเลือกที่จะให้คำปรึกษาในด้านที่(คิดว่า)เค้าไม่ค่อยอยากทำ
เค้าก็เอาอีกด้านนึงมาเถียงกะเราซะงั้น
เถียงจริงๆนะ จะเป็นจะตายเลย
เราฟังแล้วก้อ...มรึงหน้าตามั่นใจมากเลย...ละมาถามกรูทำด๋อยไรฟระ
ครั้งหนึ่งเมื่อยามข่าวไข้หวัดนกยังแพร่สะพัด
พี่ชายคนหนึ่งอยากกินอาหารจานไก่จานหนึ่งมากกกกก
แล้วพี่แกก็กินไป...แล้วก็มาบ่น
บ่นทั้งบ่าย...เรื่องกลัวหวัดนกเนี่ย
เราปลอบยังไงก็ไม่เลิกบ่น
สุดท้ายเฮียบอกว่า...เดี๋ยวโทรหาแม่ดีกว่า
ทำไมเฮียแกถึงจะโทรหาแม่รู้มั้ยคะ
เฮียแกบอกว่า ถ้าโทรหาแม่..แม่ก็จะบอกว่า
"ไม่เป็นไรหรอกลูก "
เฮียบอกว่า รู้สึกว่าถ้าได้ยินคำนี้น่าจะหาย
อืม....
แล้วทำไมไม่ทำตั้งแต่แรกฟระ
ให้เราพูดไปตั้งนาน
......
พ่อแม่คือพรหมของลูก
.. ถึงไม่หาย ซักวันก็ต้องพังอยู่ดี .. ดีใจด้วยค่ะ ได้เปลี่ยนมือถือใหม่ 
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เจ๊ก็มือถือหาย
โคตรเจ็บใจ ซื้อมาได้ห้าวัน ...หาย!!! เลยประชดชีวิตไปซื้อรุ่นเดิมแต่คนละสีมาซะเลย
ป.ล. พ่อเจ๊ก็พูดเหมือนกะพ่อหนูอ่ะนะ ไม่ซ้ำเติม น่ารักเป็นที่สุด