วันนี้จะพาไปเรียนวิชาปรัชญา ณ มหาลัยปากเก่ง...อ๊ะ ปักกิ่ง
อิ้ว
เอ่อ....คือ
ไม่อยากจะบอกอ่ะนะ
แต่ก้อต้องอธิบายนิดนึง
เจ้าของบล๊อกจบมอหกมาหลายปีแระ แต่ยังไม่ได้เข้ามหาลัยเลย
ก็เทอมหน้านี่แหละค่ะ (หมายถึงกันยา)
ก็จะได้เรียนปีหนึ่งกะเค้า เอิ่ม...
คงทิ้งช่วงเวลาเยอะเกินไป
ทำให้ไม่รู้สักทีว่าอยากเรียนอะไร
ก็คิดวนไป วนมา อยู่นั่นแหละ
ถ้าอยู่ไทยตอนนี้ก้อจะจบแล้วเนี่ย
เราว่ามันเป็นธรรมดาที่ช่วงเวลาป.ตรีอาจจะมีคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร
ก็เรียนไปก่อน แล้วโทค่อยว่ากัน
แต่เรามันจะเลยเวลานี้แล้วไง
กลายเป็นอะไรที่ต้องคิดมาก ตรีจะเรียนอะไร โทจะต่ออะไร แล้วกลับบ้านจะไปทำงานอะไร
วนไปเรื่อยๆ ภาษาจีน กฏหมาย การบริหารรัฐ วนไป วนมา
ให้ทายว่าสุดท้ายจบที่อะไร
จบที่ปรัชญาง่ะ
เอ๋อๆนิดหน่อย
แต่ช่างมันเหอะ คือก็เลือกไปแล้วอ่ะนะ
ตอนเลือกมันก้อมั่นใจอยู่หรอก
แต่พอบอกใครมีแต่คนย้ำ...เฮ้ย เอาจริงดิ่ ชอบจริงดิ่
คนมานอ่อนหวาย....ใจมันเลยสั่นคลอน
แต่ช่างเหอะ เลือกไปแล้วง่ะ
ก่อนวันที่ตัดสินใจเลือกคณะสองวัน มีเพื่อนแนะนำให้ไปฟังวิชานี้
Introduction to Philosophy
ไปฟังวันแรกแล้วชอบ คือก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก แต่ชอบ
"สิ่งนี้เป็นสิ่งนี้ เพราะมันคือสิ่งนี้ ถ้ามันไม่ใช่สิ่งนี้มันก็ไม่มีวันจะเป็นสิ่งนี้ ดังนั้นสิ่งนี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากสิ่งนี้"
พระเจ้า อยากเรียนขึ้นมาทันใด
คือวิชาเลือกของม.ปักกิ่งจะแบ่งเป็นของคณะและวิชาเลือกของทั้งมหาลัย
หมายความว่า พวกวิชาทั้งมหาลัย คุณสามารถไปเรียนของคณะไหนก็ได้ เมื่อคุณอยู่ปีไหนก็ได้
และที่สำคัญ
สำหรับคลาสใหญ่ๆ
ไม่ได้เลือกวิชานี้ ไม่สอบ หรือแม้แต่ไม่ใช่นักศึกษา...คุณก็ไปนั่งฟังได้
อย่างเช่นที่ข้าพเจ้าทำมา...ถ้ารวมเมื่อวาน ก็ 4 สัปดาห์แล้วจ้า
ที่เอามาลงบล๊อกก็ไม่มีอะไรมาก
แบบว่าประทับใจตึกเรียนนิดหน่อย....มาดูกัน ว่าเหตุใดจึงประทับใจ
เพราะคนเรียนมาก วิชาเรียนมาก เวลาเรีนก็เลยเฮฮาปาร์ตี้ไปตามประสา
เริ่มคาบแรกตอนแปดโมงเช้า คุณอาจจะจบคาบสุดท้ายของคุณที่สามทุ่ม เสาร์อาทิตย์ไม่มีพักผ่อน
ใช่แล้ว.....วิชาปรัชญาคือคาบ....19.10-21.00
ยิ่งหน้าหนาวนะคู๊น....อย่าให้พูด ทั้งหนาวทั้งมืด
ควรจะปีนขึ้นเตียงมากกว่าขี่จักรยานออกไปเรียน
แต่ในเมื่อต้องออกไปเรียน....ก็ต้องออกไป
พาจักรยานไปพบเพื่อนฝูงมัน ณ ที่จอด ละไปกระทบไหล่นักศึกษา(ที่เราคาดว่า)ขี้เกียจๆไม่ได้ต่างกัน
ยามค่ำฟ้ามืดมัวหม่น
ยิ่งในเป่ยต้า เราจะรู้สึกว่ามันหม่นทุกวัน
เพราะเป่ยต้าเลือกใช้ไปถนนสีเหลืองส้ม
ซึ่งก็เข้ากะมหาลัยดี จริงๆแล้ว ของเก่าแก่อยู่ในสีส้มๆ หม่นๆ มันก็ดูขลังดี
คนวางแผนเค้าคงกลัวมหาลัยไม่ขลัง จ๊าก
ก็อย่างที่บอกว่ามันเก่าแล้ว ซึ่งเจ้าของเค้าก็ชอบเก็บไว้ให้มันเก่าๆ
ตึกใหม่ๆก็มี นะอย่างที่เราเรียนเป็นหลักอยู่ทุกวันก็ตึกใหม่
แต่ตึกเก่าๆมันก็มีเสน่ห์ของมันนะ ทำให้นึกถึงปักกิ่งสมัยสิบกว่าปีที่แล้ว หรือไม่ก็สมัยลุงเหมา
รู้สึกว่ามันเท่ห์ดี มันดูนิ่ง เงียบ หนักแน่น
แลัสำหรับตึกเรียนวิชาปรัชญา
มันมืดว่ะ
ข้างบนคือประตูเข้าตึก ซึ่งตามประสาอากาศยังไม่อุ่นดี
ก็จะมีคล้ายๆผ้าห่มหนาๆ สีเขียวทหาร(ไม่หนักแน่นให้มันรู้ไป)ปิดอยู่ข้างหน้า ให้เราปัดขึ้นเองตอนจะเข้า
เวลาเข้าหลังคนจีนก็กรุณาป้องกันตนเอง ไม่งั้นจะโดนผ้าห่มattack
ส่วนรูปนี้คือบันใดขึ้นไปเรียน
มืดเหมือนกัน แต่ใครจะเข้าห้องน้ำไม่ต้องกลัวหาไม่เจอ
ตามกลิ่นไปก็เจอเองแหละ.....เง้อ
อย่างที่บอกว่าคลาสนี้เป็นคลาสเล็คเชอร์ใหญ่
อาจารย์ค่อยข้างมีชื่อเสียง คนฟังเลยเยอะ
ก็ตามประสาคนจีน....ต้องแย่งกัน แม้แต่ที่นั่งเรียน ยังต้องจองกัน
ขนาดห้องนี้ลองนับดูก็จุได้ประมาณสองร้อยกว่าคน แต่ที่นั่งก็ยังไม่พอ
คนไปช้าก็.....ต้องยืนเรียน
ไม่ต้องตกใจ....มันเป็นเรื่องธรรมดา >*<
วันแรกเรารีบไป เลยมีที่นั่ง ครั้งที่สองไปช้า แต่ขี้เกียจกลับเลยไปยืนฟังข้างหน้าต่าง
ตอนแรกเขิน...แต่หลังๆไม่ละ เพราะมีเพื่อนยืนด้วยทุกคาบเลย
จะว่าไปก็สบายดี ได้ลมเย็นด้วย
เพราะคุณเอ๊ย....ก็ห้องมันปิด มันก็คลุ้งไปด้วยไอมนุษย์สายพันธ์มังกร
จริงๆก็ไม่เหม็นมาก(สงสัยเริ่มชิน) แต่มันอุ่นๆ แหยะๆ
ข้าพเจ้าจึงไม่รีบไปเช้าอีกต่อไป
ไปให้ทันเวลา ละไปยืนจ่อช่องหน้าต่างรับอากาศบริสุทธิ์จะดีกว่า
และนี่ก็คือที่ประจำข้าพเจ้า
ปากกากะกระดาษ
จดๆไปก็ระแวงกลัวคนจีนมันจะเห็นที่เราจด เพราะแอบมองของใคร ก็เขียนกันเรียบร้อยทุกคนเชียว
ยิ่งผู้ชายนะ ยิ่งเป็นระเบียบ
ของหนูจดเหรอคะ โยงไป โยงมา ภาษาจีนก็ไม่สวย จดไม่ทัน บางตัวไม่รู้ก็จดเสียงเป็นภาษาอังกฤษไป
บางคำก็ไม่ใช่จะรู้เรื่อง จดเสียงภาษาอังกฤษมาก็ไม่รู้ว่าถูกมั้ย
เพราะอาจารย์พูดเหน่ออย่างแรง
คนจีนยังมีการฮืมฮำกันเป็นบางครั้ง....ว่าอาจารย์พูดไรวะ ฟังไม่รู้เรื่อง
เมื่อวานเพิ่งมีการให้เขียนบนกระดาน...เพราะไม่รู้ว่าอาจารย์พูดคำว่าอะไร เขียนยังไง
ดูสิ...คนจีนยังขนาดนี้....แร้วหนูเร่าาาาาาา
ครั้งๆก่อนพูดถึงปรัชญาตะวันตก เราก็พอฟังออกงูๆปลาๆ
เมื่อคืนพูดถึงปรัชญาจีน พระเจ้า อะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่ออก
ฟังคลาสเมื่อคืนเสร็จละจิตตกทีเดียว
อนาคตกรู.....
ละเมอไปเยอะเชียว...ยังไม่รู้เลยเนี่ยว่าเค้าจะรับไปเรียนมั้ย
ช่างเหอะ ไม่คิดมากละ
เดี๋ยวคนอ่านเบื่อ
ปิดด้วยรูปเป่ยต้าสีส้มยามค่ำคืน
สุขสันต์วันศุกร์ขอรับพี่น้อง
ไฟทางเดินมันยังเป็นแบบเหยียบๆ ให้เสียงดังๆ แล้วถึงจะติดป่าวเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะมาอ่านจ้า...
แต่รูปไม่ขึ้นอ่าค่ะ
ตั้งใจเรียนนะคะ