|
|
เราได้อะไรจากความรักมาบ้าง
วันก่อนไปเปิดหนังสือเล่มหนึ่งอ่าน ได้ข้อคิดเกี่ยวกับความรักมาตั้งเยอะ
ความจริงหนังสือเล่มนี้ซื้อมานานแล้วล่ะ ช่วงที่มีปัญหากับเขาคนนั้น พอจะเริ่มอ่านก็กลับมาคุยกันรู้เรื่อง เลยไม่ได้ ฤกษ์เปิดหนังสือซะที
พอดีช่วงนี้ว่างจัด เลยลองเปิดผ่านๆนิดนึง ให้คุ้มกับเงินที่เสียไป
"ความรัก....อยากได้อะไรจากเรา"
ตอนแรกที่เห็นหน้าปกก็คิดว่าชื่อน่าสนใจดี
พอได้เปิดอ่านจริงๆก็เห็นว่าเนื้อหาข้างในส่วนมากจะเกี่ยวกับการดูแลความสัมพันธ์ กับคนรัก ในมองความรักในแง่ที่เป็นกลาง อย่ามองแต่ในมุมของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
อ่านไปอ่านมาทำให้ต้องย้อนกลับมาคิดว่า
แล้วเราล่ะได้อะไรจากความรักมาบ้างนะ
เยอะเลยแหละเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เราได้ให้มันไป
ความรักให้รอยยิ้มกับเรา อย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะยิ้มได้ขนาดนี้
ความรักทำให้เรารู้จักฝัน เห็นค่าของคำว่า พรุ่งนี้
ทำให้เรารู้ว่าความสุขที่ใครอีกคนหยิบยื่นให้เรา ถ้าเรารับมันมามันจะทำให้เราตัวเบา ไม่ใช่หนักขึ้น
ทำให้รู้ว่า บางครั้งน้ำตาก็ทำให้ตาสว่างขึ้น
ทำให้เรากล้าที่จะเสี่ยง
ทำให้เราเปลี่ยนเป็นผู้หญิงอีกคนที่อ่อนแอเอ้ยอ่อนโยน พูดจาเลี่ยนๆเอ้ย พูดจาหวานๆ
และอะไรหลายๆอย่างอีกมากมาย
สำคัญที่สุด ความรักทำให้เรารู้จัก "เขา" ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ใครหลายๆคนบอกว่าเขาสมบูรณ์แบบจนไม่น่าเชื่อว่าจะหลงเหลืออยู่จริง
แต่สำหรับเราเขาห่างไกลจากคำนั้นเยอะ ล้นๆ รั่วๆ
ผู้ชายปากไม่ดีที่ชอบเรียกเราว่า "เด็กขี้เหร่"
ผู้ชายที่พูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า "พี่ไม่สามารถหาข้อดีของมินต์ได้จริงๆเพราะนึกยังไงก็นึกไม่ออก"
ผู้ชายที่บ่นเราตอนใส่เสื้อผ้าโป้ๆว่า "หุ่นไม่ให้แต่ใจรัก"
ผู้ชายที่บอกเราว่า"อย่าคิดจะพับผ้าอีกนะเพราะมันไม่ได้ดีไปกว่าการเอาผ้ามาขยำๆกันเลย"
ผู้ชายที่บอกเราว่า "อย่าพยายามเลยมินต์"
พอเราทำหน้าเอ๋อๆลุงแกก็พูดอีกรอบว่า
"ไม่ต้องหัดทำกับข้าว ทำงานบ้านให้เก่ง เพราะพี่ไม่ได้อยากได้แม่ครัวหรือแม่บ้านเป็นแฟน"
ต้องขอบคุณผู้ชายคนนี้ที่ทำให้เรารู้ว่า 1+1 ไม่ได้เท่ากับ 2 เสมอไป
และต้องขอบคุณผู้ชายคนนี้เหมือนกันที่ทำให้เรารู้ว่าทฤษฎี 1-1 เท่ากับ 0 ยังถูกต้อง
เริ่มเข้าสู่โหมดเศร้าแล้ว เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
วันนี้มานินทาคุณพี่สาวหน่อยละกัน
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อคุณเจ๊จะพาเราไปกินเอ็มเค เป็นโชคดีที่ก่อนออกจากบ้านแกดูในกระเป๋าตังค์ว่า บัตรเอ็มเคอยู่รึเปล่า
จึก
บัตรเอ็มเคหายไป
ตอนแรกแกโวยวายหาว่าหลานเอาไปเล่น
พอเห็นว่าดุหลานไปก็ไม่ได้ผลเลยไปคนที่ห้อง ลิ้นชัก ทุกทีๆน่าจะอยู่ แต่ก็หาไม่เจอ
เราเลยบอกว่า "เจ๊ลองไปดูที่ร้านดิ บางทีอาจจะลืมไว้ก็ได้นะ"
แกมองเราเหมือนตัวประหลาดและพูดว่า" บ้าเหรอมินต์ ใครเค้าจะไปลืมบัตรเอ็มเคไว้ที่ร้าน"
แต่เห็นว่ามันเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้ว แกเลยยอมไปถามพนักงานที่ร้านว่ามีคนลืมไว้รึเปล่า
ตอนแรกพนักงานถามโน้นถามนี่ เจ๊ก็จำไม่ค่อยได้ ถามว่าน้องนั่งโต๊ะไหนคะ พอจำได้ไหมว่ากินไปเท่าไหร่
งงสิคะ
เป็นโชคดีที่อีหลานตัวดำๆหน้าตาบ้านๆ โผล่หน้ามา
พนักงานคนนึงจำได้
เค้าเลยคืนบัตรให้และให้เซ็นรับ
สาเหตุที่เค้าต้องถามอะไรบางอย่างที่ยากที่จะจำเพราะว่า
พี่สาวเรา ดันลืมไว้ทั้งบัตร และเงินทอน และเงินทอนก็หลายร้อยด้วยสิ
เป็นโชคดีนะเนี้ยที่หลานเราทำตัวเด่นจนพนักงานจำได้
พอเดินออกมาจากร้านเราก็ถามว่า " บ้าเนอะ ใครก็ไม่รู้ลืมบัตรเอ็มเคไว้ที่ร้าน แถมทิ้งเงินไว้ตั้งเยอะ"
ฮา
ยังไม่จบค่ะ หลังจากคุณเจ๊ได้ร้านอาหารที่พอใจแล้ว
(หลังจากเดินเลือกจนขาลาก)
สั่งอาหารอะไรสักอย่างที่เป็นหมูสับ ทานร้านบอกว่า "หมูสับหมดค่ะ"
สั่งแกงจืดเต้าหู้หมูสับ(มันดันมี) ตกลงหมูมันหมดจริงๆเปล่าหว่า
สั่งอาหารไปอย่างนึง จำไม่ได้ว่าสั่งอะไร
แต่พนักงานให้มาเป็นอีกอย่าง
แล้วก็สั่งต้มยำมั้งแต่ไอ้ต้มยำอะ มันกลายเป็นต้มเย็น
สั่งทอดมันกุ้ง อร่อยค่ะ(ใจเราก็คิดว่าเย้ๆๆพระเอกมาแล้ว) แล้วไอ้น้องจ้อยเอ้ยน้องตัวจ้อย ก็ดันเจ๋อพูดออกมาว่า "พี่มินต์ครับ ผมใครอยู่ในทอดมันอะ" ฉึก
เอาละสิคะ เป็นคราวซวยของร้านนี้แล้ว
คุณเจ๊กวักมือเรียก พนักงานมา
แล้วก็เริ่มปฏิบัติการวีนเป็นชุด แถมไอ้หนุ่มที่มาด้วยกันกับพวกเราก็ดันเป็นพวกวีนเหมือนกัน เธอว่าไงฉันก็ว่างั้น
คุณท่านสองคนช่วยกันทำมาหากิน(วีนพนักงาน) อย่างเมามัน
ไอ้เราก็ได้แต่นั่งอมยิ้มอย่างเดียว จะช่วยวีนก็สงสารพนักงาน
จะฉุดรั้งคุณเจ๊ ก็ใช่เรื่องเพราะร้านอาหารทำผิดจริงๆ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าคิดไปทานข้าวกับเจ๊โดยที่มีไอ้หนุ่มคนนั้นมาด้วยอีก เพราะจะทำให้ร้านอาหารจำพวกเราไปได้อีกนาน
เอะ หรือว่า อย่าปล่อยให้คุณเจ๊กับไอ้หนุ่มนั่นไปด้วยกันอีกหว่า
| Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2549 |
| Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2549 16:04:28 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 265 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: YUI - MUNMOO (YUI_MUNMOO  ) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:12:08 น. |
|
|
|
| โดย: อพันตรี วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:08:34 น. |
|
|
|
| โดย: นัท305 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:18:56 น. |
|
|
|
| โดย: Qooma วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:27:45 น. |
|
|
|
| โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:17:58:11 น. |
|
|
|
| โดย: Nu i ko วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:18:33:50 น. |
|
|
|
| โดย: papermint วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:16:28 น. |
|
|
|
| โดย: คนสวยที่ทุกคนรู้ดีว่าเป็นใคร IP: 58.8.96.25 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:26:32 น. |
|
|
|
| โดย: เพอคัสชั่น IP: 203.107.200.217 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:6:50:33 น. |
|
|
|
| โดย: Grace Pitt IP: 210.246.168.194 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:11:31 น. |
|
|
|
| โดย: แร้ (แร้ไฟ ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:56:12 น. |
|
|
|
| โดย: FaRaWaYGiRL วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:17:24:06 น. |
|
|
|
| โดย: คีตภา วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:19:03:03 น. |
|
|
|
| โดย: FaRawaYGiRL IP: 63.68.228.197 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:17:28:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
ตามหลักศาสนา ถ้าเรารู้จักให้เราจึงจะได้ตอบอะจะ
อุแหม่ๆ ทำไมใครๆ ก็พูดเรื่องความรักในวันวาเลนไทน์ ฮา...หวานแหววหมีน้อยกันทุกคนเลย 
เหอๆ อดมะด้าย ^^
blog หวานมาค่ะ