เจ้าชายน้อยของแม่
เฮ้อ....

ก่อนอื่น ไม่รู้จะตั้งชื่อหัวข้อ blog นี้ว่าอะไรดี
ขอเป็นการระบายความรู้สึกให้รู้หล่ะกาน

แม่ให้หนูเข้าเรียนเตรียมอนุบาลกับโรงเรียนแถวบ้าน
เห็นว่าอยู่บ้านเฉยๆๆ ก็ไม่มีอะไรทำ อยู่โรงเรียนน่าจะได้อะไรบ้าง
เลือกอยู่ 3 โรงเรียน โรงเรียนหนึ่งก็เต็มแล้ว อีกโรงเรียนก็ไม่รับเด็กที่อายุ
ยังไม่ครบ 3 ขวบ เลยได้โรงเรียนนี้เพราะยังเปิดรับ และค่าเรียนก็ไม่แพง
ตอนเดือนแรก น้องมิ่งก็ไม่ยอมไปโรงเรียน ร้องไห้ บังคับกันแทบตาย
สุดท้ายน้องมิ่งสามารถปรับตัวยอมไปโรงเรียนอย่างง่ายดาย
เหมือนแม่คิดผิดที่ให้เข้าโรงเรียนนี้ เพราะชุดว่ายน้ำที่ให้ซื้อของทางโรงเรียน
ไม่เคยเปียกสักครั้ง (ได้โดนน้ำตอนซักครั้งแรก)
อันนี้ก็ไม่ว่าเพราะคิดว่าเด็กยังเล็กกันอยู่เลย คงดูแลลำบาก
วันหนึ่งตอนพาหนูไปส่งในห้อง ครูพูดขึ้นว่า น้องมิ่งชอบดูหนังเรื่องหอแต๋วแตกมาก
จำคำพูดได้แทบทุกคำแล้ว เรางงสิ ให้เด็กเล็กดูหนังประเภทนี้ได้ยังไง
แต่แม่ก็ไม่ได้ทำอะไร

ล่าสุดมีกิจกรรมประกาศนียบัตรจบชั้นอนุบาล 3
ระดับอนุบาลทุกห้องมีการจัดแสดง น้องมิ่งได้เต้นโดเรมอน
มีค่าใช้จ่ายค่าเสื้อผ้าที่ให้จ่ายกับครู และมีการซื้อโต๊ะจีน
ซึ่งแม่ไม่ได้ซื้อโต๊ะจีน คิดว่าให้หนูเต้นอย่างเดียวไม่อยากนั่งโต๊ะ
พอวันแสดงจริง ครูนัดบ่ายสาม เราไปถึงกันห้าโมงเย็น
เห็นพ่อแม่ ผู้ปกครอง เยอะมาก ส่วนเด็กๆๆ ที่มีการแสดง
นั่งรอแยกตามห้องกันไป
แม่พาน้องมิ่งไปส่งให้ครู รอการแสดง กว่าครูจะพาไปเกือบทุ่ม
พอจะเข้าไปในงาน
อ้าว..... ไม่มีบัตรไม่มีสิทธิ์เป็นอย่างนี้เอง
คนที่ไม่ได้ซื้อโต๊ะจีน ไม่ให้เข้า แต่มีบัตรขายหน้างาน มี CD ขาย
เราก็นะ ตั้งใจว่าจะไม่ซื้ออยู่แล้ว แต่อยากถ่ายรูปลูก ยืนลังเลอยู่นาน
เลยยืนถ่ายหน้างานใช้กล้อง Handy Cam ถ่ายเอาก็ได้ ซูมถึงเวทีอยู่
พอใกล้ถึงเวลา ปิ๊ง ไอเดียอีก ขึ้นไปอยู่ชั้นสองของตึกตรงข้าม
จะได้ถ่ายชัดๆๆ ลองกล้องถ่ายดู อืม ใช้ได้ แฮะ
ถึงเวลาแสดงของหนูแล้ว หาไม่เจอไปอยู่ตรงไหนของเวที
นั่น เห็นแล้วอยู่ด้านข้างที่ ต้นไม้บัง ถ่ายมองไม่เห็นเลย เห็นหัวโพล่นิดๆๆ
จะย้ายที่ก็ไม่ทันแล้ว ยังทนถ่ายจนจบ น้องมิ่งเต้นเก่งมากเลย
แม่เห็นอย่างนี้แล้วอารมณ์เสียเลย
ยิ่งตอนที่ให้เด็กๆๆ มายืนหน้าเวที แล้วผู้ปกครองให้รางวัล
แม่เห็นในจอหนูยื่นมือไปเอาของด้วย แต่ไม่มีใครให้หนูเลย
แม่เห็นแล้วน้ำตาจะไหลรีบลงไปรอรับหนูอยู่หน้างาน

พอกลับบ้านแม่ย่าถาม หนูก็พูดขึ้นคำหนึ่งว่า
หนูมองหาแม่ไม่เจอเลย
.............. T T
ขอโทษนะจ๊ะ ที่แม่ไม่ได้ทำจนถึงที่สุดเพื่อหนู ที่ทำสุดความสามารถ


Create Date : 09 มีนาคม 2554
Last Update : 9 มีนาคม 2554 11:43:12 น. 3 comments
Counter : 739 Pageviews.

 
เห็นใจคุณแม่มากๆค่ะ ไม่เป็นไรนะคะ ครั้งหน้าน้องแสดง เราไปเชียร์เต็มที่เลยเน๊าะ


โดย: usagimom วันที่: 9 มีนาคม 2554 เวลา:12:21:50 น.  

 
ยังไง หนูก็รักแม่ แหละ


โดย: แม่เรย์ (ray.amp ) วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:19:09:04 น.  

 
อืมมม เข้าใจ ๆ ๆ ๆ และเห็นใจ ๆ ๆ ๆ


โดย: แม่เด็กชายเอื้อ IP: 94.3.179.94 วันที่: 13 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:29:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ming_kwan_cha
Location :
สมุทรปราการ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เรื่องราวเล่าขานจากแม่ถึงลูก
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
9 มีนาคม 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ming_kwan_cha's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.