ประสบการณ์เข้าโรงพยาบาล

วันที่ 13 พฤษภาคม

หมอเลื่อนนัดจาก 06.00 น. มาเป็น 08.00 น. เพราะเราโทรไปแจ้งเรื่องมีประจำเดือน แล้วทางเจ้าหน้าที่โทรมาตอน 2 ทุ่ม ว่าให้เราไปช้าได้ เพราะไม่ต้องเหน็บยาให้ปากมดลูกเปิด วันนี้ไปคนเดียว ต่างจากวันอื่นที่มีอุ้มไปด้วย ที่ต้องไปคนเดียวเพราะกลัวอุ้มลำบากกำลังท้องด้วย เดี๋ยวจะเบื่อเพราะกว่าเราจะออกมากลับบ้านได้ก็ตอนบ่าย
..พอไปถึง ก็ไปยื่นบัตร วัดความดัน วัดไข้ ชั่งน้ำหนัก และก็นั่งรอต่อไป รอเกือบชั่วโมง ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปถามพยาบาลเพราะในความรู้สึกเหมือนมันช้ามากกก แต่เขาก็ให้นั่งรออีก
09.00 น. ได้ยินเสียงเรียกชื่อแล้ว เดินตามพยาบาลคนสวยเข้าไปในห้อง แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเข้าห้องผ่าตัด แต่ที่เด็ดกว่านั้นคือ...ต้องให้น้ำเกลือ พยาบาลบอกว่าเจ็บหน่อยนะคะเพราะต้องใช้เข็มใหญ่เผื่อให้เลือด...ให้เลือด แค่พูดว่าเลือดก็เวียนหัวเเล้วคะ จากนั้นก็ต้องมาหาเส้นเลือดเพื่อเจาะ พยาบาลตีมือนานมากกก เพราะเราอ้วนเส้นจม จนบอกว่าถ้าหาไม่เจอต้องให้หมอเจาะที่ข้อพับให้ซึ่งจะเกะกะหมอมากในห้องผ่าตัด จนในที่สุดก็หาเส้นเลือดเจอ แล้วก็เตรียมเข็มเพื่อเจาะ โอ้ยตายแน่ๆ เพราะเข็มใหญ่ แล้วก็แทงไปที่หลังมือเรา เจ็บมากกก น้ำตาแทบไหลเลย ไม่เจ็บหน่อยอย่างที่บอกเลย แล้วก็เอาเลือดเราออกมา 1 หลอด ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นใส่สายน้ำเกลือ แล้วเขาก็โทรแจ้งห้องผ่าตัด ขอรถเพื่อเข็นไปห้องผ่าตัด พอไปที่ชั้น 2 ก็ต้องเปลี่ยนเตียงอีก จนท.มาถามเบอร์โทรญาติ ให้เบอร์เจ้านายและหัวหน้าไป สรุปเบอร์ออฟฟิศ แล้วก็เข็นเราเข้าห้องผ่าตัดตอน จนท.ก็เตรียมเตียงและอุปกรณ์ต่างๆ คุณหมอเข้ามาถามแพ้ยาไหม มีโรคประจำตัวไหม เคยขูดหรือยัง (ทำไมไม่ถามว่ากลัวไหม) แล้วก็ให้อ๊อกซิเจน ปิดตาเราด้วย เจ็บแปล๊บตรงที่หลังมือที่มีเข็มน้ำเกลือ แล้วเราก็หลับไป
ตื่นมาตอนเรานอนอยู่คนเดียวในห้องพักฟื้น ความรู้สึกแรกคือเจ็บ ......เจ็บมากกก แต่ก็กลัวด้วยเพราะมองไปทางขวามือเห็นแต่เตียง ไม่มีใครเลย กลัวจริงๆ จนมองมาด้านซ้ายเห็นชุดเขียวๆ นั่งอยู่คนหนึ่งแล้วก็ถามเราว่า "ตืนแล้วหรือค่ะ คุณ.... เป็นยังไงบ้าง" เราตอบได้แต่ว่า เจ็บ เจ็บมากก ขอยาได้ไหม เขาเอายามาให้พร้อมกับแก้วน้ำ แล้วก็ให้เรานอนพักต่อไป ตื่นมาอีกครั้ง จนท. บอกว่ารอญาติเรามารับ ติดต่อไปแล้ว ตอนนี้กำลังเดินทางมา และเราอยากเข้าห้องน้ำมาก ก็เลยถามแล้วจนท. ก็พาไป อยากจะบอกว่า แสบมากกก เราเกร็งมือแน่นเลย น้ำตาไหลเลย แล้วจนท.ก็พยุงเราไปนอนรอต่อไป จน 12.30 น. ญาติมาแล้ว จนท.เอายามาให้และเเนะนำข้อปฎิบัติหลังการขูดมดลูกให้ และเอาบัตรนัดมาให้ด้วย ต้องมาฟังผลวันที่ 20/05/52
ปรากฎว่าญาติที่มารับคือน้องนายและอลงกรณ์ ทีแรกปุ้ยว่าจะมาเองกับไก่แต่ก็ให้น้องนายมาแทน นายบอกว่าโทรหาอุ้มและคิดว่าอุ้มคงจะทำอะไรไม่ได้มากนักก็เลยมาเอง กลับมาถึงบ้านดีนะที่มีลิฟท์เพราะอยู่ชั้น 5 แล้วก็นอนพักเลยเพราะเพลียมากกก
.....ตอนเย็นการ์ตูนกับอุ้มมาหาที่ห้อง ก็เล่นกับหลานปกติ ไม่ค่อยเจ็บ

แต่พอวันรุ่งขึ้น พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เจ็บมากกก อุ้มบอกมันระบมเพราะเมื่อวานเราเดิน ที่เมื่อวานไม่เจ็บเพราะยังมีฤทธิ์ยาอยู่ไง นอนพักตั้งแต่ 13-17 พฤษภาคม นอนแล้วก็กิน กินแล้วก็นอนต่อ นอนเก่งมากก คงเพราะเพลียมากก
เขาไม่ให้ยกของหนัก แต่เราก็เผลอยกไอ้หมูน้อยการ์ตูน ที่หนัก 12.8 ก.ก. เราร้องบ้านแทบแตก เจ็บมากเลย

ขูดมดลูกถึงจะเจ็บแต่ก็ไม่เจ็บมากอย่างที่คิด อาจจะมีลำบากนิดหน่อยเพราะเราอยู่คนเดียว แต่ก็ถือว่ายังโอเคอยู่
..................แต่จะให้ดีก็คือไม่ต้องมีการเจ็บป่วยเลยเป็นดีที่สุด

Create Date : 19 พฤษภาคม 2552		0 comments
Last Update : 19 พฤษภาคม 2552 11:54:19 น.
Counter : 513 Pageviews.
Share Tweet