ยัยนู๋ซื่อบื้อ v.2009
เมื่อวันจันทร์ เป็นยัยนู๋ซื่อบื้อค่ะ version ใหม่ด้วย version 2009 คิดว่าปีนี้จะไม่ซุ่มแล้ว แต่ที่ไหนได้.....T^T...
ไปทานก๋วยเตี๋ยวแล้วเหม่อค่ะ จะหมดชามแล้วนะ เหลือลูกชิ้นอยู่ 2 ลูก เพื่อนชวนคุย เลยคุยไป เอาตะเกียบจิ้มลูกชิ้นไป ปรากฏว่า.....ชามคว่ำ!!!! หกลงกระโปรงตัวเองไปเต็ม ๆ ฮือออออ...
นอกจากจะเลอะไปครึ่งซีกกระโปรงแล้ว ลูกชิ้นในชามยังโดนจกไป โดยคุงเพื่อนที่ชวนคุยนั่นแหล่ะ (อ๊ากกก...)
พี่ที่นั่งข้าง ๆ พลอยโดนลูกหลงไปด้วยนิดนึง กางเกงยีนส์ที่เค้ากะจะใส่ 7 วัน โดนน้ำก๋วยเตี๋ยวพรมซ้า... เลยโดนจิกกัดเล็กน้อยถึงปานกลางว่า "อ้วกใส่พี่เลยดีกว่าไหม?" 555 นู่มะได้ตั้งจายยยย...
อาการหนักเกินเยียวยา ไม่ไหวจะเช็ด เลยต้องเดินเอามือปิด ๆ กระโปรง แล้วก็ขึ้นมาเปลี่ยน ใส่กางเกงขาสั้นเดินอยู่ใน office แทน
ซักกระโปรงตาก พาดไว้กะลิ้นชักโต๊ะทำงาน เอาพัดลมตัวเล็กเป่า (ดีนะที่แห้งทันเปลี่ยนใส่กลับบ้าน ไม่งั้น.... เหอ ๆ ไม่อยากจะคิด)
อายค่ะอาย งานนี้โดนล้อประมาณว่าเป็นเด็กอนุบาลฉี่รดกระโปรง กรณีซุ่มซามนี้.....ล้อกันยันลูกโตเลยทีเดียว
p.s. ตัดผมมาหน้ากลมมากกกก....เซ็งจิต
Create Date : 29 กันยายน 2552 |
|
7 comments |
Last Update : 5 ตุลาคม 2552 1:22:56 น. |
Counter : 1465 Pageviews. |
|
|
|
|
อยู่ร่วมหล้าเดียวกันนาพี่น้อง
ไยต้องคล่องขุ่นเคืองทุกเมื่อเล่า
แม้นประจักษ์ดักฝันคนละเงา
อย่าว่างเปล่าปล่อยใจรกโศกดัน
บนม่านมองจ้องจับกับวิถี
มากมายมีกับกร่อยล้อมเลื่อนหลั่น
ละอองไอเย็นรื่นลอยตามพัน
ยังมีวันระคายสากลมไล้
สาอะไรกับหวังของมนุษย์
เสนอหยุดฉุดแช่ ณ ตรงไหน
จะสรรค์ฐานบานเบี่ยงเรียงเช่นไร
ก็แค่ได้สุขชั่วประเดี๋ยวเดียว
สุขแล้วปล่อยคล้อยคืนกลืนฝอยขม
ปล่อยแล้วตรมปร่าเปลี่ยวทะยานเหนี่ยว
หาได้มีเพียงเราเฝ้าขับเคี้ยว
ใช่หุบเหี่ยวละห้อยทุกฤดู
อยู่กับกาลวันนี้ที่โลกหมุน
รับเศร้าอุ่นครุ่นเคลิ้มด้วยตาหู
รับแล้วปล่อยผ่านกาลสอนตนรู้
ทุกสิ่งนั่นใช่อยู่ครองนิรันดร์
สุขอณูคู่ขมเนานานผ่าว
ยอกยืดยาวเพราะเราเพาะมิบั่น
ตลอดกาลยามยืนเป็นคนนั้น
ต้องมีวันเราคิดบิดลำเอียง...
...................ญามี่///...