|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
บทสุดท้ายของความรัก
เมื่อเริ่มนับหนึ่ง ก้าวแรกของความผูกพันธ์ก็เริ่มขึ้น ยิ่งก้าวเดินเคียงคู่กันไป ความผูกพันธ์ก็เริ่มย่างก้าวผ่านสู่ความรัก รักเอย รักที่ทั้งคู่เฝ้าถนอมคอยประคับประคอง เพื่อให้ทั้งคู่ก้าวเดินในเส้นทางรักอย่างมั่นคง เมื่อเริ่มเดินต่อรักที่เคยเต็มจนล้น กลับค่อยๆลดลง หลายคนอาจบอกว่าแล้วทำไมไม่เติมรักให้กันตลอด ใช่ว่าเราไม่คอยเติม แต่บางครั้งบุคคลที่คอยเติมรักให้เต็มทำมันอยู่ฝ่ายเดียว แต่อีกคนกลับมองว่าไร้ค่า คอยหมางเมินในรักนั้น มองว่าสิ่งที่ทำคือความรำคาญและน่าเบื่อ รักที่ให้ก็มีค่าเท่ากับศูนย์ อ้วน..ดำ เราก็เริ่มด้วยความผูกพันธ์และค่อยๆถักทอเป็นความรัก ความรักที่เกิดขึ้นช่างละเอียดอ่อนนัก สองปีที่ผ่านมาเราจึงไม่เข้าใจมันจริงๆว่ามันคืออะไรกันแน่ รักจึงนำมาซึ่งความเจ็บปวด ยิ่งเราก้าวเดินบนทางรักด้วยความประมาท ความเจ็บปวดที่คอยทิ่มแทงก็ยิ่งมากขึ้น จนเรารับมันไม่ไหว ทำให้เกิดความห่าง ด้วยเหตุผลบางประการจนสุดท้าย "เรารักกันไม่ได้" ต่างฝ่ายต้องปรับเปลี่ยนมุมเปลี่ยนจากองศาของความเป็นที่รักให้กลายเป็นเพื่อนรัก มันยากเหลือเกิน เพราะถึงแม้เรารักกันไม่ได้ ใช่ว่าเราจะไม่รักกัน นี่นะเหรอคือพรหมลิขิตในรักของเรา บันดาลชักพาให้รักแล้วใยไม่นำพาให้เราก้าวเดินถึงฝั่งฝัน แต่จะโทษพรหมลิขิตคงไม่ได้ เพราะรักอยู่ในกำมือของคนทั้งคู่ แค่เราคอยกุมมือกันคอยประคองมือกัน รักนั้นก็ยังอยู่ แต่ถ้าทั้งคู่หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมองว่ามือที่ตัวเองกุมอยู่นั้นหนักเหลือเกิน เมื่อนั้นความรักก็ต้องหลุดลอยไป เส้นทางแห่งรักถึงทางตัน รักคือการเดินทางหรือสิ้นสุดการเดินทาง คงตอบไม่ได้ว่ามันคืออะไร แต่ที่อ้วนรู้คือ รักคอยนำทางให้เราเดินต่อและจะไม่มีคำว่าสิ้นสุดบนหนทางรัก ถ้าเรารู้จักคุณค่าของรัก คอยหมั่นรักษาเติมรักนั้นให้เต็มตลอดไป
Create Date : 29 กันยายน 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2552 2:45:45 น. |
Counter : 487 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อ้อ (sandseasun ) 29 กันยายน 2552 20:40:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: aodbu 9 กุมภาพันธ์ 2553 13:11:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ความจริงบางทีก็เจ็บปวด
เวลาจะช่วยได้ค่ะ