Diary เล่มเก่า... เมื่อวานรื้อตู้ใต้ทีวีจะหาพวกเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่าๆไปบริจาคที่วัดสวนเเก้ว ก็ไปเจอกล่อง...เอ่อ หลายกล่องเลยล่ะ ฝุ่นงี้จับหนาเชียว เปิดๆดู เจอของหลายอย่าง เเน่ล่ะว่ามันไม่ใช้เเล้วทั้งนั้น เเละในของที่ไม่ใช้เเล้วพวกนั้นเราก็คุ้ยเจอ "สมุดบันทึกประจำวัน" หรือเรียกกันง่ายๆก็ไดอะรี่ จำนวนสามเล่ม อายุอานามของไดอะรี่ก็ร่วมสิบสาม-สิบสี่ปีได้ เป็นสนุดบันทึกตั้งเเต่สมัยประถมเเหน่ะ หึหึ ..ก็ลองเอามารื้อกล่องความทรงจำดูสักนิด หน้าตาของสมุดบันทึกประจำวันที่หาเจอ เน่าเป็ดๆ -*- เลขที่ 23 ชั้น ป.6/2 ค่ะ ในใบรายชื่อเป็นชื่อผู้หญิงคนเเรกของห้อง(เพื่ออะไรก็ไม่รู้ 55) คุณครูประจำวิชาภาษาไทยให้เขียนส่งนั่นเเหละ เเรกๆก็เขียนเยอะนะ สิบกว่าบรรทัด หลังๆนี่เเบบ ห้าบรรทัดเราจบกัน คุณครูให้เริ่มเขียนตั้งเเต่เปิดเทอม ป.6 คือเดือนพฤษภาคม 2541 *คัดลอกบางส่วนมาจากสมุดบันทึก* "วันพฤหัสบดีที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ.2541 ฉันรีบไปโรงเรียนเพราะสายเเล้วเเละเวรก็ยังไม่ได้ทำจึงรีบไปทำเวร เสร็จเเล้วฉันลงมาเข้าเเถวที่กลางสนาม ฉันเรียนวิทย์ฯเป็นวิชาเเรก ครูให้ ปลูกผัก ฉันปลูกผักกวางตุ้ง ไม่รู้ว่าต้นมันจะขึ้นหรือเปล่า วิชาคอมฯเป็นชั่ว- โมงที่3 ครูสอนการใช้เม้าท์ เเละเล่นเกมส์ เเล้วจึงพักทานข้าว ช่วงบ่ายมีวิทยากรมาอบรมเรื่องยาเสพติดเเละให้ตอบคำถาม ฉันขึ้นไป ตอบได้รางวัลมา 20 บาท เเละได้ความรู้อีกด้วยค่ะ" .... เเล้วตกลงอิผักกวางตุ้งมันขึ้นมั้ย จำไม่ได้ =^= วิชาคอมพิวเตอร์...จำได้ว่าที่โรงเรียนมีห้องคอมครั้งเเรกตอนเค้า ป.2 เรียนอะไรไปบ้างก็จำไม่ได้ เข้าชั่วโมงคอมทีก็เล่นเเต่เกมส์ สร้างสรรค์เนาะ.... "วันเสาร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2541 ถึงเเม้วันนี้เป็นวันเสาร์ เเต่ก็ต้องไปโรงเรียนเพราะว่าต้องไปสอบธรรมะ ฉันออกจากบ้าน 7.45 ไปกินโจ๊ก ต้องรีบกินเพราะต้องสอบ 8โมง พอเพลงชาติขึ้น ฉันยังกินโจ๊กไม่เสร็จก็ต้องทิ้งเเล้ว ไปซื้อดินสอ2บีเเล้วก็เข้าไปโรงเรียน พอถึง โรงเรียน ยังไม่มีใครมาเลย น่าจะกินโจ๊กให้เสร็จ ก่อน10โมงเข้าห้องสอบ ฉันทำเเค่ 100 ข้อ อีก2ข้อ ไม่ได้ทำ เพราะหมดเวลาก่อน จากนั้นฉันจึงกลับบ้าน" ...เเม่มเว้ย รู้งี้กินโจ๊กให้หมดก่อนดีกว่า รีบทำไม รีบทำม๊ายยย อิเพื่อนบ้า จะมาช้ากันก็ไม่บอก ไอ้ที่สอบธรรมะครั้งนี้ล่ะมั้งที่เค้าได้รางวัลชมเชยอันดับสี่มา ส่วนใหญ่ก็ได้ชมเชยทั้งนั้นอะ มีอยู่คนสองคนมั้งที่ได้ใบประกาศอันดับที่ 200 เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของประเทศ... บันทึกสองหน้านี้เก่ากว่าเล่มข้างบนเพราะเขียนตั้งเเต่ ป.2-ป.4 เเต่มันไม่เหลือเเล้ว คือเราฉีกไปหมดเเล้ว เหลืออยู่สองสามหน้า บันทึกเกี่ยวกับวันปีใหม่ตอนประถม รูปบนคือตอน ป.2 เเละ รูปล่างตอน ป.3 " ตอนปีใหม่ ป.2 นะ สนุกมากเลยเพื่อนๆบางคนก็ใส่ชุดไทยมา เเต่บางคนก็ไม่ได้ใส่มาเช่นเราบางคน มีการจับของขวัญ เรายิกได้กล่องดินสอ เเล้วก็ทานข้าวร่วมกัน เเต่อยากจะรู้จังว่า ปีใหม่ ป.3 เนี๊ย จะเป็นยังไง" ....อะไรของมันวะ เราบางคน ตอนนั้นเขียนอะไรลงไปเนี่ย สะกดอะไรของมัน? "คราวนี้ก็ได้รู้เเล้วว่าปีใหม่ ป.3 จัดยังไง ก็เกือบเหมือน ป.2 เเต่สนุกกว่า ก็เพราะมีการเต้นกลางสนาม เเต่ครูบอกว่าได้เเค่ ป.4-ป.6 ป.3 เลยขึ้นห้อง เเต่พอกินข้าว อร่อยมากพอถึงเวลาจับฉลาก เราได้เต่าน่าร้าก น่ารักเเต่มีอยู่ คนหนึ่งหาว่าเราเป็นเต่าสมขื่อ นั่นคือไอ้เเชมป์ เเล้วเราได้หนีกลับบ้านกับไอ้ใหม่ เเล้วไปเล่นที่บ้าน เเต่อยากรู้ว่าปีใหม่ ป.4 เป็นยังไง" ...วันๆมันไปโรงเรียนกะรอเเต่วันปีใหม่เเต่ละปีว่าเป็นยังไง? ฮ่า..พูดถึง เเชมป์ ชายที่ว่าเราเป็นเต่า หึหึ เคยเเอบชอบมันด้วยนะ เป็นเด็กเรียนเก่งระดับสายชั้นเลยค่ะ พอขึ้นมัธยมก็เเยกย้าย ถามเพื่อนๆดูได้ข่าวว่าเรียนอยู่ที่วชิระพยาบาลมั้ง...ทำไมตอนเด็กๆเรียกเพื่อนไม่เพราะเลยน้าเรา "ไอ้.." เชียว (เเหม่ะ ตอนนี้ถ้าเพื่อนสนิทๆมัธยมจะเรียก e บ้างด้วยความเอ็นดู --เอะ?) เอาเถอะๆ เราเองก็ไม่ใช่คนสุภาพเท่าไหร่ เเต่ก็เเบ่งเป็นระดับๆไป จริงๆมันมีอีกเล่มเขียนไว้ตอน ม.5 ก็ส่งในวิชาภาษาไทยเหมือนเดิม ต่างกันตรงที่เล่มนี้เป็นเรื่องราวตอนปิดเทอมหนึ่งจะเข้าเปิดเทอมสองของม.5 ไม่รู้หายไปไหนอีกล่ะ ในนั้นมีเเต่เรื่องขำ วันๆเรียนพิเศษอย่างเดียว เเล้วก็โฟ่ เรื่อง F4 =_=' จนมาถึงตอนนี้ก็ไม่ได้เลิกเขียนไปซะทีเดียว มันก็เเปรไปตามยุคสมัย เขียนเป็น Diary Online ไปเปิดที่เเรกก็ storythai ใช้ชื่อร่วมกับเพื่อนๆอีกสามคนเป็น bbpk เเต่คนที่เเต่งไดคือเบนจี้ ไม่ใช่เบนโตะ 55555555 เขียนตอนช่วงเข้ามหาลัยจนถึงช่วงต้นของปีสามเเล้วก็เลิกไป เรื่องมันก็หลากหลายหน่อย ดีใจ เหงา เศร้า บ่น ปนกันไป กลับไปอ่านยังฮา นี่หรือคือช่วงชีวิตที่ผ่านมา ... พอได้เขียน เเล้วกลับมาอ่าน บางเรื่องที่เราลืมๆไปเเล้วว่าช่วงเวลานั้นเป็นยังไง เรื่องดีก็เขียนดี บางทีเจอเรื่องเศร้าก็ทำให้เราได้รู้ว่าเราเคยเสียใจกับเหตุการณ์นั้นๆไปมากเเค่ไหน เราควรจะเอาเรื่องราวในอดีตมาเป็นเครื่องมือสอนชีวิตในปัจจุบันสินะ   Create Date : 30 พฤษภาคม 2553 3 comments Last Update : 19 พฤศจิกายน 2558 20:20:18 น. Counter : 542 Pageviews. Share Tweet

^^ เป็นเหมือนกันนะคะ ..อ่านไดอารี่เก่าๆ แล้วเหมือนได้นั่งคุยกับตัวเองมากขึ้นด้วยค่ะ   โดย: boonpithak 30 พฤษภาคม 2553 16:32:44 น.

น่ารักที่สุด^^ แอบแวะมาอ่านไดอารี่ส่วนตัวของเจ้าของ Blog ตอนเด็กๆคงไปสายบ่อยนะครับ สงสัยตื่นสายแน่เลย อิอิ มีหลายเรื่องที่ทำตอนเด็กๆแล้วเราก็คิดในตอนนั้นว่าเจ๋งสุดๆเลย แต่เมื่อเวลาผ่านไป มาย้อนคิดดูก็สุดแสนจะอาย ทำไปได้ยังไงน้อ ตอนนี้ที่นี่ฝนกำลังตกหนักเลยครับ ขอบคณเรื่องราวและความทรงจำดีดีที่นำมาเล่า...สู่กันฟัง   โดย: ผู้ชายขี้อายในสายลม 30 พฤษภาคม 2553 16:33:30 น.

น่ารักจริงๆ ค่ะ เมื่อไหร่ที่หยิบไดอารี่เก่าขึ้นมาอ่าน บางเหตุการณ์ก็ทำให้ยิ้มได้ เหมือนกับที่อ่านไป..บางเรื่อง ก็ทำให้นึกว่า..ตอนนั้นทำไปได้ไงหว่า   โดย: ในความอ่อนไหว 30 พฤษภาคม 2553 17:15:27 น.