Maria-sama ga Miteru:Volume1 (ตอนที่ 2 ส่วนสุดท้าย)

Maria-sama ga Miteru:Volume1 (ตอนที่ 2 ส่วนสุดท้าย)



เพลงจบแล้ว แล้วโรซาชินองซีก็บอกให้ทุกคนคิดว่ากำลังอยู่บนเวทีและกำกับตำแหน่ง ท่าทาง และสิ่งอื่นๆ แม้ว่าเธอจะยืนคุยอยู่กับยูมิ แต่เธอก็ยังใส่ใจถึงรายละเอียดต่างๆไปด้วย

"ยูมิจังเคยเต้นรำมาก่อนไหม?"

โรซาจิกองเตขยับเข้ามาใกล้แล้วเล่นผมของยูมิที่แสกกลางและมัดแยกไว้สองข้าง

"มะ...ไม่เคยเลยค่ะ"

"จริงรึ! นี่ เราเรียนเต้นรำกันตอนปีสองใช่ไหม?"

เธอหันไปถามโรซาฟัวติด้า

"คงใช่มั้ง"

โรซาฟัวติด้าตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอกำลังกรอเทปอยู่

"งั้นพี่จะสอนเธอเอง เอ้า ยื่นมือมา"

"เอ๋?"

"มานี่"

โรซาจิกองเต รวบมือของยูมิไว้ แล้วดึงตัวเธอเข้ามาแนบกาย

"อุ๊ย"

"ยูมิจังใช้ "เอ๋?" "อุ๊ย" แล้วก็ "หว๋า" บ่อยจัง"

แม้ว่าจะโดนว่าอย่างนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถกลั้นเสียงเอาไว้ได้ ยูมิคิดว่าคนที่ทำให้เธอตกใจต้องรับผิดชอบด้วยแหล่ะ

"จังหวะวอลซ์ต้องนับสามนะ หนึ่ง สอง สาม หนึ่ง สอง สาม"

เมื่อไม่มีทางเลือก ยูมิก็เลยต้องถอดรองเท้าแตะออก

ถอยเท้าซ้ายตอนนับหนึ่ง หมุน 3/8 รอบ ก้าวเท้าขวาไปข้างๆตอนนับสอง ก้าวเท้าซ้ายมาแทนเท้าขวาตอนนับสาม ก้าวเท้าขวาไปข้างหน้าแล้วขวาหันไปครึ่งทางตอนนับหนึ่งอีกครั้ง ถอยเท้าซ้ายกลับ แล้วหมุน 3/8 รอบ ก่อนก้าวเท้ากลับไปตอนนับสอง ก้าวเท้าขวาไปข้างหน้าเล็กน้อยตอนนับสาม

ยูมิพยายามทำตามที่โรซาจิกองเตบอก แต่มันก็ไม่ได้ดีนัก

"สะโพกเธอเข้ามาใกล้เกินไปแล้ว ไม่ต้องก้มดู ไม่ต้องกลัวจะเหยียบเท้าพี่"

หนึ่ง สอง สาม

หนึ่ง สอง สาม

เมื่อถูกสั่งไม่ให้ก้มลงมอง ยูมิจึงสังเกตเห็นบรรยากาศรอบข้าง ชมรมลีลาศที่ฟังบรรยายเกี่ยวกับการซ้อมเสร็จแล้ว ต่างก็พากันจ้องมองยูมิและโรซาจิกองเต ราวกับว่าพวกเธอกำลังดูสัตว์หายาก

"อ๊า แย่ล่ะสิ คราวนี้ยูมิจังคงมีข่าวลือข่าวใหม่เพิ่มขึ้นมาแล้วล่ะ"

โรซาจิกองเตหัวเราะและปล่อยมือจากยูมิ เธอยกมือขึ้นสูงและตะโกนบอกทุกคน

"เอาล่ะ พี่ขอแนะนำเพื่อนใหม่ของเรา ฟุคุซาวะ ยูมิจัง เธอจะร่วมเต้นรำกับพวกเราตั้งแต่วันนี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะจ๊ะ"

"-!"

ยูมิอยากตะโกนว่า"เอ๋!" แต่เพราะพึ่งจะถูกล้อไปเมื่อกี้ เธอจึงปิดปากเอาไว้

"ดูอย่างเดียวมันน่าเบื่อใช่ไหมล่ะ? นอกจากนั้นแล้ว เมื่อคิดว่าอะไรก็อาจจะเกิดขึ้นได้ เธอก็ควรจะฝึกเต้นรำให้ชินเข้าไว้นะ"

โรซาจิกองเตกระซิบเรื่องอันตรายนั้นเข้าที่หูของยูมิ แล้วก็ดันหลังของเธอไปข้างหน้า

"อาจจะ"นั่น คงหมายถึงกรณีที่เธอต้องรับบทแทนซาจิโกะซามะ

(โรซาจิกองเตเดิมพันข้างหนูเอาไว้ แต่มาบอกเรื่องทางด้านลบแบบนี้กับฝ่ายตัวเอง จะไม่เป็นไรเหรอคะ?)

อย่างไรก็ตาม เรื่องแพ้หรือชนะ คงไม่ใช่เรื่องสำคัญของเหล่ากุหลาบเป็นแน่ พวกเธอก็แค่คอยเฝ้าดู และสนุกไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เท่านั้น

"ใครก็ได้มาจับคู่กับยูมิจังหน่อยสิ"

โรซาฟัวติด้าร้องขอ เธอมองไปรอบๆ

"งั้นหนูเองค่ะ"

ยูมิมองหาว่าใครเป็นคนตอบ ไม่ใช่ใครอื่น เสียงนั้นคือ โรซาฟัวติด้า ออง บูตง,ฮาเซกุระ เรย์ซามะนั่นเอง

"ตะ แต่ เรย์ซามะ ต้องเต้นคู่กับซาจิโกะซามะนี่คะ"

"พี่เป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น เมื่อเจ้าชายตัวจริงมาถึง พี่ก็ไม่ต้องเล่นบทนี้ เพราะงั้นมันก็ไม่มีปัญหาที่จะมาจับคู่กับยูมิจังอยู่แล้ว"

โธ่ ท่าทางเรื่องจะไม่จบแค่ระดับสายลมแห้งๆแล้วสิ

ถึงจะไม่นับว่าเธอนั้นเป็นคนนอกอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงสายตาที่ทิ่มแทงเธอราวกับมีด ไม่สิ ไม่ใช่แค่ความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น อาจมากถึงความอิจฉาเลยก็ได้

เริ่มจากข่าวลือที่ว่าเธอปฏิเสธโรซาชินองซี ออง บูตง,ซาจิโกะซามะ แต่เธอก็ยังมาโรงยิมด้วยกัน แถมยังคุยอย่างสนิทสนมกับโรซาชินองซีด้วย ต่อมาก็เรียนเต้นรำกับโรซาจิกองเต แล้วตอนนี้ก็ยังมาจับคู่เต้นรำกับโรซาฟัวติด้า ออง บูตง,เรย์ซามะอีก

เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน พวกนั้นต้องคิดแบบนี้แน่ๆ

แม้ว่ายูมิจะไม่เคยมีความตั้งใจแม้แต่น้อยที่จะเรียกร้องความสนใจ แต่ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตรงกันข้ามกับความหวังของเธอตลอด

เมื่อการซ้อมเริ่มขึ้นอีกครั้ง ยูมิก็รู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นหมอนที่ไว้ใช้ปักเข็มหมุด

แม้ว่าเรย์ซามะ คู่เต้นรำของเธอจะไม่ใส่ใจอะไร แต่คนอื่นๆที่เป็นสมาชิกชมรมลีลาศนั้นเอาแต่จ้องมองยูมิ

จากข้างหน้า ข้างหลัง ไม่ว่าจะซ้ายหรือขวา เธอต้องเห็นสายตาของสาวๆชมรมลีลาศทุกครั้งไป ยิ่งไปกว่านั้นการฝึกกับโรซาจิกองเตก็ช้าเกินไปจนเธอไม่สามารถก้าวทันเพลงได ้ ยูมิเหยียบเท้าของเรย์ซามะซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วยเรย์ซามะก็เหยียบเท้าเธอเช่นกัน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนยุ่งเหยิงไปหมด

ในอีกด้านหนึ่ง ซาจิโกะซามะก็ยังสง่างามเช่นเคย เธอปฏิเสธโรซาจิกองเตที่เสนอจะเป็นคู่เต้นรำกับเธอ แล้วก็เต้นอยู่คนเดียว

เธอแอ่นอกแล้วทำมือโค้ง ดูราวกับว่ามีเจ้าชายกำลังเต้นรำอยู่กับเธอจริงๆ

เจ้าชายแบบไหนกันนะที่ซาจิโกะซามะรอคอย เจ้าชายแบบไหนกันนะที่เธอปรารถนาจะควงแขนด้วย

"อย่ามองทางอื่นสิ"

ยูมิตื่นจากภวังค์ เรย์ซามะแกล้งทำเป็นโกรธ

"ดูเหมือนว่าเธอจะตัดใจจากซาจิโกะไม่ได้เลยนะ"

"มะ...ไม่ใช่นะคะ"

ถึงจะตอบแบบนั้น แต่ในใจยูมิกลับคิดว่าบางทีคงจะเป็นอย่างนั้นจริง เพราะสายตาของเธอก็หันกลับไปมองซาจิโกะซามะอีกครั้งหนึ่งแล้ว

ซาจิโกะซามะเต้นรำอย่างแผ่วพริ้วราวกับติดปีกพร้อมไปกับเจ้าชายล่องหน

เมื่อนึกถึงว่าเจ้าชายแบบไหนกันที่ซาจิโกะซามะจินตนาการถึง ยิ่งเจ้าชายคนนั้นไม่ใช่หัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนฮานาเดระแล้วด้วย ความคิดนั้นทำให้ยูมิรู้สึกเห็นใจเขาพอสมควร

เจ้าชายที่น่าสงสาร

ซินเดอเรลล่าแห่งโรงเรียนสตรีลิลเลี่ยนนั้นทะนงตน และเลิศล้ำต่างจากในเทพนิยายยิ่งนัก

Maria-sama ga Miteru:Volume1 (จบตอนที่ 2 )

Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2552		2 comments
Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2552 23:49:32 น.
Counter : 968 Pageviews.
Share Tweet