Bloggang.com : Ratitu : กฎแห่งกระจก A Rule of a Mirror <ตอนที่ 4> ตอนจบ

กฎแห่งกระจก A Rule of a Mirror <ตอนที่ 4> ตอนจบ

แล้วเธอก็คิดได้ว่า เธอไม่เคยให้เกียรติอาชีพของพ่อเลย
เธอมองว่าคนงานคุมการก่อสร้างเป็นงานที่ “ไร้สมบัติผู้ดี” หรือไม่ก็ “ไม่ต้องใช้ความรู้” ทั้งๆ ที่ตัวเองได้เรียนจบมหาวิทยาลัยก็เพราะพ่อทำงานหาเงินอย่างหนัก เธอเพิ่งได้คิดเป็นครั้งแรกและเริ่มรู้สึกเคารพและขอบคุณอาชีพของพ่อ

ตอนนี้เธอกำลังมองอาชีพของสามีว่า “ไม่ต้องใช้ความรู้” ความรู้สึกรังเกียจสามีว่า “ไม่มีการศึกษา” ก็เหมือนความรู้สึกที่เธอมีต่อพ่อ เพราะฉะนั้นเธอมีหลายเรื่องที่ต้องขอบคุณสามีอย่างแน่นอน

เธอคิดเช่นนั้นพลางหยิบกระดาษขึ้นมาอีกแผ่นและเขียนหัวข้อว่า “ควรปฎิบัติตัวกับพ่ออย่างไร” ในหัวข้อนี้เธอเขียนได้โดยแทบไม่ต้องคิด

“ควรปฎิบัติตัวกับพ่ออย่างไร”
- ควรสำนึกในความรักของพ่อที่แฝงอยู่ในการกระทำและคำพูด ควรเข้าใจว่าไม่มีใครเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าตัวเราเองหรือพ่อ
- ต้องขอบคุณต่อ “สิ่งที่พ่อทำเพื่อเรา”
- ไม่ควรเป็นผู้รับความรัก แต่ควรเป็นผู้ให้ด้วย (ควรทำให้พ่อมีความสุข)
- ถ้าไม่ชอบอะไรก็บอกไปตามตรงด้วยพื้นฐานแห่งความรัก เพื่อสร้างสัมพันธ์อันดีต่อกัน

และนี่คือความคิดที่ควรจะมีต่อสามี
สามีทำงานเพื่อคราบครัว
สามีเป็นคู่ชีวิตมาโดยตลอด
ฉันลืมที่จะขอบคุณเขา
นี่คงเป็นครั้งแรกกระมังที่ฉันเปิดใจมองเขา
เหมือนกับที่ฉันได้ขอบคุณพ่อ
วันนี้ฉันจะพูดขอบคุณเขา

ระหว่างที่เธอกำลังคิดอะไรเพลินๆ ข้างนอกก็เริ่มมือสลัวลง วันนี้ตั้งแต่เช้าเอโกะแทบไม่ได้ทำงานบ้านเลย เธอโทรศัพท์ไปคุยกับคุณยางุจิตอนประมาณเก้าโมงเช้า แล้ววันนี้ทั้งวันเธอก็วุ่นอยู่กับการสังเกตตัวเอง
“แย่แล้ว ข้าวเย็นล่ะ”
ตอนนั้นเองที่ยูตะกลับมา
“แม่ฮะ ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง!”
“เกิดอะไรขึ้นจ๊ะ มีเรื่องอะไรดีๆ เหรอ”
“แม่รู้จักไทคิใช่ไหมฮะ คือ เมื่อวานนี้ที่สวนสาธารณะ ไทคิ เขาเอาลูกบอลขว้างใส่ผมละ”
“เอ๊ะ อ้าว เหรอจ๊ะ ไทคิคนที่ชอบแกล้งลูกนะเหรอ”
“เมื่อกี้ตอนผมกำลังจะกลับบ้าน ไทคิมาที่สวนสาธารณะแล้วพูดกับผมว่า “ขอโทษที่แกล้งนายนะ”
“เหรอจ๊ะ!” เอโกะพูด เธอรู้สึกเหมือนได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์ (เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ต้องเป็นผลจากการที่ฉันปรับความเข้าใจกับพ่อแน่ๆ) เธอรู้สึกเช่นนั้น

เอโกะอยากคุยกับยูตะจึงตัดสินใจสั่งอาหารมากิน ระหว่างที่รอ เธอพูดกับยูตะว่า
“แม่ขอโทษที่จู้จี้วุ่นวายกับลูกมาตลอดนะจ๊ะ จากนี้ไปแม่จะระวัง จะไม่ขี้บ่นแล้วละ ถ้ามีอะไรอยากให้แม่ช่วยก็บอกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ แม่ไว้ใจลูกนะจ๊ะ”
ยูตะหน้าบานด้วยความดีใจและตอบว่า “ฮะแม่ ขอบคุณฮะ”
ความจริงแล้วยูตะก็อยากให้แม่ไว้ใจตัวเองอยู่เหมือนกัน
“วันนี้แปลกจังแฮ! ทำไมมีแต่เรื่องดีๆ นะ” ยูตะพูดต่อ เอโกะรู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันที
แต่มาไม่นาน อาหารก็มาส่งที่บ้าน
“แม่จะรอพ่อกลับมาก่อน ลูกกินไปเลยนะ”
“อ้าว เกิดอะไรขึ้นฮะแม่ ปรกติแม่กินก่อนนี่นา”
“วันนี้แม่อยากกินกับพ่อน่ะจ้ะ พ่อทำงานกลับมาคงเหนื่อย ให้กินข้าวเย็นชืดอยู่คนเดียว น่าสงสารออก”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะกินกับพ่อด้วย! กินด้วยกันสามคนน่าสนุกกว่านะฮะ”
“ลูกมีน้ำใจจริงๆ เหมือนพ่อเปี๊ยบเลย”
“แปลกอีกแล้ว ปรกติไม่บอกว่าพ่อไม่มีสมบัติผู้ดีนี่นา”
“นั่นสินะ แม่คิดผิดไปเองแหละ พ่อเป็นคนใจดี เข้มแข็ง...เป็นลูกผู้ชายตัวจริงเลยจ๊ะ”
“ถ้าไม่ตั้งใจเรียนก็จะหางานที่ดีกว่างานของพ่อไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ”
“ขอโทษจ๊ะ แม่คิดเรื่องนี้ผิดไปเหมือนกัน งานของพ่อเป็นงานที่ดีมาก เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นๆ ถ้าพ่อไม่ตั้งใจทำงาน เราคงไม่มีข้าวกินอย่างนี้หรอกจ้ะ ต้องขอบคุณพ่อด้วยนะ”
“แม่คิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอครับ”
“จ้ะ จริงสิจ๊ะ”

พอเอโกะพูดอย่างนั้น ยูตะก็ยิ้มดีใจอย่างที่สุด
ลูกจะเดินตามรอยเท้าพ่อแม่โดยสัญชาติญาณ
คำพูดของเอโกะเสมือนเป็นสัญญาณไฟเขียวให้ยูตะเคารพพ่อ ซึ่งทำให้ยูตะดีใจกว่าคำพูดอื่นใด
ผ่านไปครู่ใหญ่ สามีของเธอกลับมาบ้าน แล้วทั้งสามก็กินข้าวหน้าไก่ด้วยกัน

อาจเป็นเพราะดีใจที่มีคนรอกินข้าว สามีของเธอจึงอารมณ์ดี เขากินข้าวหน้าไก่เย็นชืดพลางพูดว่า “อร่อย อร่อย” ตลอดเวลา

ระหว่างที่สามีของเธอกำลังอาบน้ำ ยูตะก็เข้านอน
พอยูตะหลับสนิท เอโกะก็มองหน้าเขาและเริ่มกระซิบในใจว่า “ขอบใจจ้ะ”
คำคำนั้นทำให้เธอรู้สึกขอบคุณลูกจากใจจริง

“ฉันโทษลูกมาตลอดว่าทำให้ฉันต้องทุกข์ใจ แต่เพราะลูกฉันจึงได้รู้ซึ้งถึงสิ่งสำคัญ ความจริงแล้ว ลูกคือคนนำฉันไปในทางที่ดีต่างหาก
พอคิดเช่นนั้น เธอก็มองเป็นลูกเป็นเทวดาตัวน้อย
แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว วันนี้ช่างเป็นวันแห่งการร้องให้จริงๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มีโทรสารส่งมา
ข้อความนั้นเป็นลายมือของแม่

ถึงเอโกะ
พ่อเล่าเรื่องวันนี้ให้แม่ฟังแล้ว
พ่อเล่าไปร้องให้ไป
แม่เองก็ดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน พ่อบอกว่า
“ตั้งแต่มีชีวิตอยู่มาเจ็ดสิบปี วันนี้เป็นวันที่ดีใจที่สุด”
ปรกติพ่อจะดื่มเหล้าไปด้วยตอนกินข้าวเย็น แต่วันนี้พ่อบอกว่า
“เมาแล้วเดี๋ยวก็ไม่ได้ดีใจกันพอดี เสียดายนะ” พ่อเลยไม่ดื่ม
จะกลับมาบ้านอีกเมื่อไหร่หล่ะ
จะรอนะจ๊ะ

“พ่อไม่เคยขาดเหล้าได้เลยแม้แต่วันเดียว ถึงขนาดไม่ดื่มเลยเหรอ....”
คำพูดที่ฉันบอกกับพ่อทำให้พ่อมีความสุขได้ถึงขนาดนั้นเชียว ที่ผ่านมาแม้จะป่วยแค่ไหน พ่อก็ไม่เคยหยุดดื่มเหล้า คงเพราะพ่ออยากลืมความเหงากระมัง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเอโกะอีกจนได้

“เป็นอะไรไปนะ ร้องให้เหรอ” สามีของเธอถามขณะเดินออกมาจากห้องน้ำ
เอโกะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้สามีฟัง
ตอนเช้า เธอโทรศัพท์ไปหาคุณยางุจิ และในช่วงเช้าเธอก็เขียนระบายความคับแค้นใจที่มีต่อพ่อ รวมถึงความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวงลงกระดาษ ตอนบ่าย เธอโทรศัพท์ไปหาพ่อ และได้ปรับความเข้าใจกัน......

“งั้นเหรอ พ่อก็ร้องให้เหมือนกันเหรอ” สามีของเธอน้ำตาคลอเบ้าขณะตั้งใจฟัง และเธอก็เล่าให้สามีฟังถึงเพื่อนขี้แกล้งที่มาขอโทษยูตะ
“อืม เรื่องแปลกๆ นี่ก็เกิดขึ้นได้เหมือนกันนะ ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจวิธีการของคุณยางุจิเท่าไหร่หรอก แต่ก็ดีนะที่คุณสบายใจขึ้นแล้ว”
แล้วเอโกะก็ร้องให้พลางขอโทษสามี
“ขอบคุณนะคะ ฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆ วันนี้ฉันรู้สึกเคารพคุณมากเลย ขอโทษด้วยนะคะ ที่เมื่อก่อนฉันไม่เคยมองเห็นความดีของคุณเลย”

เมื่อได้ฟังคำของเอโกะ น้ำตาเม็ดโตก็ไหลออกมาจากดวงตาของสามีเช่นกัน
วันต่อมา เอโกะโทรศัพท์ไปหาคุณยางุจิ และกล่าวคำขอบคุณจากใจจริง
ดูเหมือนกว่าสามีของเธอก็โทรศัพท์ไปหาเขาตั้งแต่เช้าเช่นกัน

“ผมได้รับโทรศัพท์จากสามีของคุณแล้วครับ ยินดีครับที่คำแนะนำของผมเป็นประโยชน์ ผมนับถือคุณมากที่ทำเรื่องกล้าหาญเช่นนั้นได้ เอาละครับ ขั้นตอนต่อไปสำคัญมาก จากนี้ไปทุกๆ วัน คุณต้องแบ่งเวลาสำหรับพูดในใจว่า “ขอบคุณนะ” หนึ่งร้อยครั้งทั้งกับพ่อ สามี และยูตะครับ”

เย็นวันนั้น
“กลับมาแล้วฮะ!” ยูตะกลับมาพร้อมเสียงอันร่าเริง
“แม่ฮะ ฟังนะฮะ! วันนี้เพื่อนชวนผมไปเล่นเบสบอลด้วยละ! เดี๋ยวผมไปเล่นก่อนนะ!”
ยูตะคว้าถุงมือได้ก็วิ่งออกไปทันที เอโกะน้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง เธอตื้นตันจนพูดไม่ออกแม้แต่คำว่า “ไปเถอะจ๊ะ”

Create Date : 29 ธันวาคม 2551

Last Update : 29 ธันวาคม 2551 13:17:23 น.

4 comments

Counter : 657 Pageviews.

จบแล้วนะคะ เพื่อนๆอ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้างคะ
สำหรับระตี้แล้ว อ่านไปก็น้ำตาคลอไปค่ะ
ทำให้เรานึกถึงตัวเองนะคะ
ระตี้อยากให้เรื่องราวนี้เป็นประโยชน์ต่อใครอีกหลายๆคน
ปีใหม่แล้ว ขอให้ทุกคนประสบแต่เรื่องดี ได้ให้สิ่งดีๆ และ
ได้รับแต่สิ่งดีๆ ด้วยนะคะ
สำหรับเรื่องที่ไม่ดี หรือปัญหาที่ค้างคาใจก็ขอให้คลี่คลายโดยเร็วเช่นกันค่ะ

โดย: Ratitu

วันที่: 29 ธันวาคม 2551 เวลา:13:25:46 น.

ขอบคุณ คุณระตี้มากๆค่ะ ที่นำเรื่องที่ดีมากๆนี้มาใฃห้ได้อ่าน
สารภาพว่าที่บ้านก็มีปัญหาคล้ายๆแบบนี้ค่ะ ชีวิตพี่สาวเราเหมือนเอโกะมากๆ ขออนุญาตินำไปให้พี่สาวอ่านบ้างนะคะ เผื่อพี่สาวเราจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง ขอบคุณมากๆค่ะ

โดย: I+am+With+You IP: 222.123.223.23 วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:22:29:42 น.

thanks so much for sharing this story . i cry a lot when i read this and i just wana thank you again and again:)

thank you thank you thank you

โดย: Jean IP: 58.64.92.21 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:01:07 น.

ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวและข้อคิดดีๆ

โดย: ต้องหมิงซื่อ IP: 61.90.26.164 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:16:52:11 น.