Day 11 : ตื่นสาย เบอร์เพื่อนหาย มึน
16 April 2008
ตื่นสาย
ขึ้นรถไฟ
ไปถึงชิบูย่าตอนเที่ยงๆ
เดินๆอยู่ อ้าว ทำไมไม่เหมือนกับที่คุ้นเคยเลย
หลงทางโว้ย หิวก็หิว
เดินเล่น ได้ซีดีมาสองแผ่น
ออกมาจาก tower record
กะจะโทรหาไวส์ซักหน่อย เห็นวันนี้บอกว่าว่าง
หาๆๆเบอร์
เบอร์หาย
ในนั้นมีเบอร์ไวส์ เบอร์ส้ม และก็ของที่น้องฝากซื้อ
มันอันตรธานหายไปแล้ว หายไปวันที่ต้องการจะใช้มัน
มึนมั๊ยครับ --> มึน
เย็นๆ ชิบูย่า วัยรุ่นก็มาเดินมากมาย
แต่ วันนี้ มึนมากๆ คนเยอะอีก ทำไรไม่ถูก
ติดต่อใครก็ไม่ได้
วันมะรืนจะกลับแล้ว ยังไม่ได้เจอกันเลย
โอ้ย เซ็ง
---------------------
Day 12 : ไปอะคิฮะบะระ ชิบูย่า ฮาราจุกุ
17 April 2008
วันนี้ เป็นความลับ (บอกให้ก็ได้ วันนี้แวะร้าน sex shop ที่ Akihabara 55+)
หุหุ
แต่หัวใจห่อเหี่ยวเหมือนเดิม
พรุ่งนี้จะกลับละ
มัน อึดอัดมาก
ที่ชอบใครซักคนแล้วพูดด้วยไม่ได้
กลับมาไทย จะเมพภาษาญี่ปุ่นให้ได้ がんばります!!
ขอให้คำอธิษฐานที่นาราเป็นจริงด้วยเหอะ
พรุ่งนี้ จะเป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่ในประเทศญี่ปุ่น
คงคิดถึงญี่ปุ่นมากๆสินะ
ถ่ายภาพบรรยากาศภายใน Hostel
คนดูแล Hostel ชื่อ Aya
---------------------
Day 13 : วันแห่งความเศร้า อำลาญี่ปุ่น
17 April 2008
วันนี้จะต้องจากญี่ปุ่นแล้ว ตื่นเช้ามา เหม่อลอยแต่เช้า
ฝนตกอีก
เรียกแท็กซี่ไป Keisei-Ueno
ไปสนามบินก่อนเวลา
ซื้อ ID,Password เล่นเน็ตในนาริตะมา 500 เยน
แต่ปรากฎว่า โน๊ตบุ๊ค เล่นไปสิบนาที ดับ เซ็งสาด โน๊ตบุ๊คแบตดันเสื่อม
ขึ้นเครื่องบินด้วยความไร้วิญญาณ
คืนนี้จะไม่ได้นอนหลับที่ประเทศญี่ปุ่นอีกแล้ว
เมื่อไหร่จะได้กลับไปอีก
พิมพ์ไปน้ำตาอาบแก้มไป ฮ่าฮ่า
ตื๊อแม่อยู่ ปีหน้าขอกลับไปอีก เวลามันช่างยาวนานจริงๆ
ฮ่าฮ่า