ข้าคือ Sa'kyo
Group Blog
 
 
กันยายน 2549
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
15 กันยายน 2549
 
All Blogs
 
สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย...ตอนที่...19

"......อ่านแล้วไม่เม้นต์ไม่ว่า ก็แค่ไม่อัพแค่นั้นเอง....."



......เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อย ๆ ลืมขึ้น แสงสว่างของแดดยามเช้าทำให้จีนต้องหลับตาลงอีกครั้ง เพราะมันทำให้เขาแสบตา....... แขนทั้งสองถูกยกขึ้นมาปิดใบหน้านั้นให้พ้นจากแสงแดดที่กระทบกับใบหน้าของเขา.......

จีนค่อย ๆ ลุกขึ้น สายตาของเขาทอดมองไปยังท้องทะเลที่กำลังสะท้อนแสงของพระอาทิตย์สาดส่องมากระทบกับผิวน้ำ ภาพบรรยากาศแบบนี้ช่างสวยยิ่งนัก แต่สภาพจิตใจของจีนตอนนี้มันไม่รับรู้ถึงความสวยแบบนี้หรอก

จีนลุกขึ้นยืน และปัดทรายออกจากตัว เมือคืนเขานอนอยู่กลางหาดทรายที่นี่ เขาคงเหนื่อยเกินไป ร่างของเขาค่อย ๆ ก้าวไปช้า ๆ ราวกับคนไร้เรี่ยวแรง..........เขาจะตามหาฟินได้ที่ไหนนะ?







ฟินตื่นแต่เช้า ออกมาเดินเล่นที่บริเวณบ้านพัก เมื่อคืนเธอนอนแทบไม่หลับ จิตใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอาซะเลย

ฟินนั่งลงใต้ร่มเงาของต้นไม้หน้าบ้านพัก.......ที่ตรงนี้เธอเคยนั่งเล่นกับจีนเมื่อครั้งที่มาเที่ยวคราวที่แล้ว เธอนั่งยิ้ม เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น จีนคงหงุดหงิดมาก ก็โดนทั้งเรย์ป่วน น้องโมมากวน แถมเธอยังเดินหนีอีก

ฟินใช้มือลูบบริเวณที่จีนเคยนั่ง เธอน่าจะมีเวลาอยู่กับเขานานกว่านี้...........รอยยิ้มของเธอเริ่มเลือนหายออกจากใบหน้า และตามมาด้วยหยาดน้ำตา เมื่อนึกได้ว่าเธอไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ อีกแล้ว

เมื่อคืนเธอเดินไปที่หาดที่จีนเคยพาเธอไป เธออยู่ตรงนั้นซึมซับบรรยายกาศที่เธอเคยอยู่กับเขา เนิ่นนานกว่าเธอจะหมุนร่างเดินจากหาดแห่งนั้นมา แต่เพราะความมืดที่ปกคลุมอยู่ ทำให้เธอกลัวที่จะเดินกลับมาคนเดียวบนหาด เธอจึงเลี่ยงเดินออกมาทางถนนที่อยู่ห่างจากหาดไกลอีกหน่อย แต่ก็ยังดีที่มีแสงไฟ ทำให้เธอไม่รู้สึกกลัว
ฟินจึงไม่มีทางได้รู้เลยว่ามีร่างของคนที่รักวิ่งอยู่บนหาดเพื่อไปหาเธอ........

“อ้าว!!! .....ทำไมออกมานั่งเล่นคนเดียวละครับฟิน? ไอ้จีนละ?” เสียงเรย์ที่เดินมาทางเธอพร้อมกับร่างของเกี๊ยวเอ่ยถามเธอขึ้น ฟินรีบเช็ดน้ำตาออกจากหน้า

“ฟินก็อยู่คนเดียวอยู่แล้วนี่คะ...ใครจะมาเป็นแพ็กคู่อย่างเรย์กับเกี๊ยวละ”

“แล้วไอ้จีนละครับ?” เรย์ถามขึ้นอีก ฟินทำหน้างงขึ้นมาทันที เกี๊ยวที่ดูเหมือนจะคิดอะไรได้รวดเร็วกว่าใครพูดขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นอาการทางใบหน้าของเพื่อนรัก

“เธอยังไม่ได้เจอกับจีนเหรอ?” เกี๊ยวถามขึ้น

“ไม่.....ฉันยังไม่เห็นเขาเลย” เรย์กับเกี๊ยวหันมามองหน้ากัน

“อยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวมา” ว่าแล้วเรย์ก็รีบวิ่งออกจากสองสาวทันที เขาวิ่งตรงไปที่สถานที่ที่เขาคิดว่าจีนอยู่

“จีนมาตามหาเธอที่นี่เมื่อคืนนะ รถเขาจอดอยู่นั้น เธอกับเขาไม่ได้เจอกันเหรอ? เมื่อคืนฉันเห็นเขาไปหาเธอที่หาด” ฟินส่ายหน้าทันที

“ฉันเดินกลับมาทางถนนนะ มันมืดไม่กล้าเดินคนเดียว” เกี๊ยวลูบหน้าตัวเองทันที
“คงสวนทางกัน”

“ฉันจะไปหาเขา.....” ว่าแล้วฟินก็หมุนร่างวิ่งไปในทิศทางที่เรย์วิ่งไปก่อนหน้านี้พร้อม ๆ กับเกี๊ยว







“ไอ้จีน!!!!!......ไอ้จีนโว้ย!!!!!” เรย์ตะโกนเรียกจีน เมื่อเห็นร่างของจีนยืนนิ่งมองทะเล ราวกับคนไร้วิญญาณ จีนไม่ได้หันมาทางเรย์ เพราะเขาจำเสียงของเพื่อนรักคนนี้ได้

“อย่าเพิ่งฆ่าตัวตายนะแก ทะเลแถวนี้สวย อย่าให้มันมีศพอืด ๆ ของแกมาประดับให้อุจาดเลยว่ะ อยากตายไปตายที่อื่น!!!” เรย์วิ่งมาดึงจีนให้ออกห่างจากน้ำทะเล จีนหันมามองหน้าเรย์ เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ใครจะตายวะ?” จีนถามด้วยเสียงเรียบ ๆ

“ก็แกไง....เรายังมีทางแก้ปัญหาอีกเยอะนะ อย่าเพิ่งคิดสั้นสิวะ” เรย์ทำหน้าซีเรียจ จีนมองหน้าเรย์ก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาในความคิดของเพื่อนรัก

“ฉันยืนมองวิวโว้ย!!! ไม่ได้จะตาย....ไม่ได้คิดสั้นด้วย ฉันว่าแกคงคิดยาวเกินไปแล้ว” เรย์สะบัดแขนออกจากร่างของจีนทันที

“ไอ้บ้า!!! ปล่อยให้ฉันเป็นห่วง ไม่รีบบอกวะ”

“แกเปิดโอกาสให้พูดมั้ยละ?” จีนย้อนเรย์ “แล้วแกมาถึงที่นี่นานหรือยัง? เราคงต้องแจ้งความแล้วละ ฉันหาเฟย.....เอ่อ...ฟิน ไม่เจอ” จีนบอกกับเรย์ด้วยน้ำเสียงที่เริ่มเครียด เรย์ทำหน้าไม่ถูก เขาจะบอกได้ยังไงละ ในเมื่อเขาเป็นคนวางแผนเอาฟินมาซ่อนที่นี่กับเกี๊ยว

“คงไม่ต้องแจ้งแล้วละ....คือ....เราเจอฟินแล้ว เขาอยู่ที่บ้านพัก”

“แล้วทำไมไม่รีบบอกวะ”

“แกไม่ถามฉันนี่” เรย์เถียงทันที จีนไม่สนใจจะฟังแล้ว เขาวิ่งไปที่บ้านพักทันที

“ขอบใจสักคำนะ!!!!.....มีบ้างมั้ย??” รย์ตะโกนตามหลังจีน

“เออ!!!!.......ขอบใจมากเพื่อน!!!” จีนหันมาตะโกน รอยยิ้มสดใสเกลื่อนใบหน้าเขาอีกครั้ง

“ฉันขอเปลี่ยนเป็น...ไม่ให้แกฆ่าฉันตอนรู้ความจริงได้มั้ยวะ?” เรย์พูดเบา ๆ ซึ่งจีนไม่มีทางได้ยินเพราะวิ่งไปไกลแล้ว







จีนค่อย ๆ ชะลอฝีเท้าลง เมื่อสายตาของเขาเห็นร่างบางกำลังวิ่งมาทางเขา ก่อนร่างบางนั้นจะหยุดยืนนิ่ง ๆ จีนเดินเข้าไปหาร่างนั้นช้า ๆ จนทั้งคู่มายืนห่างกันเพียงนิดเดียว
ฟินยิ้ม ดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอก่อนที่มันจะไหลออกมาอาบแก้ม จีนยกมือขึ้นเช็ดเบา ๆ

“ฟิน............ฟินขอโทษ” คำขอโทษหลุดออกมาจากปากของเธออีกครั้ง จีนส่ายหน้า

“คนที่ต้องพูดคำนี้คือจีนต่างหาก ถ้าจีนไม่ฟังของเด็กนั่นจนเก็บเอาไปคิดบ้า ๆ บอ ๆ เราคงไม่เป็นอย่างนี้ ถ้าจีนฟังเหตุผลของฟินบ้าง.......ฟินก็คงไม่ต้องร้องไห้อย่างนี้..........จีนขอโทษฮะ” ฟินได้แต่พยักหน้าช้า ๆ

เรย์ที่ตามจีนมาเดินมาหยุดที่เกี๊ยว มองคนทั้งคู่ปรับความเข้าใจกัน สายลมจากท้องทะเลกำลังพัดพาความไม่สบายใจทั้งหมดของคนทั้งสองไป.........


ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก.......จนกระทั่ง


“สวัสดีฮะ.......ผมชื่อจีน.......ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรฮะ?” อยู่ ๆ จีนก็พูดแนะนำตัวขึ้น ฟินเงยหน้าขึ้นมาสบตากับจีน รอยยิ้มอ่อนโยนของจีนที่เธอชอบนักหนาระบายอยู่บนใบหน้าของเขา เธอยิ้มตอบ

“สวัสดีค่ะ.....ฉันชื่อฟินค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักฮะ” จีนยิ้ม และโค้งศีรษะให้ฟินเล็กน้อย

“ค่ะ......จีนคะ.....”

“ฮะ...”


“ฟินรักจีนค่ะ....เป็นแฟนกับฟินได้มั้ยคะ?” ครั้งหนึ่งจีนเคยบอกรักและขอเป็นแฟนกับเธอ แต่วันนี้เธอจะเป็นฝ่ายทำสิ่งเหล่านั้นเอง ที่ผ่านมาเธอปล่อยให้เขาต้องตามเธอมาตลอด ต่อไปนี้เธอจะเป็นฝ่ายที่ตามเขาไปเอง
จีนยิ้มหวานกับสาวตรงหน้า

“ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว” จีนรวบร่างบางนั้นเข้ามากอด และฟินก็กอดตอบเขา

ต่อไปนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นทั้งสองจะไม่มีทางแยกจากกันอีกแล้ว......


^O^!!!!!โอ้!!!เย้!!!!.... ^O^


จบแล้ว................วิ้วววว!!!!!! จบแบบ...ซะงั้นเลยขอรับ (เติมเอาเอง)




แถมให้อีกหน่อยมั้ย???? ไม่เอาก็จะหน้าด้านให้....มีอะไรข้องใจมั้ย??? (นักเลงมากขอรับ)


ร่างของคนทั้งสี่เดินเรียบอยู่ที่หาดยามเช้า เรย์กับเกี๊ยวกำลังแหย่กันเล่นอยู่ ส่วนจีนกับฟินเดินจับมือกันไปเรื่อย

“จริงสิ......ยัยเกี๊ยวบอกว่าจีนมาตั่งแต่เมื่อคืนนี่” เกี๊ยวกับเรย์ เมื่อได้ยินประโยคนี้ถึงกับหยุดชะงักเกมส์หยอกล้อกันทันที

“ฮะ.....ก็มาตามหาฟินที่นี่ กะว่าถ้าไม่เจอจะแจ้งความแล้ว”

“แจ้งความ?????” ฟินทวนคำถามอย่างงง ๆ

“ฮะ...ก็ฟินเล่นหนีหายมาแบบนี้เป็นใครก็ต้องห่วงสิฮะ”

“หนี????”

“ฮะ.....”

“เข้าใจผิดหรือเปล่า? ฟินไม่ได้หนีนะ” จีนเริ่มงงไปกับฟินแล้ว

“ก็ไอ้เรย์มันไปบอกจีนว่าฟินหายตัวไปนี่ฮะ หาที่ไหนก็ไม่เจอ....”

“เรย์นะเหรอคะ? เรย์กับยัยเกี๊ยวเป็นคนบอกว่าจะพาฟินมาฉลองวันเกิดที่นี่เองนะคะ แล้วเมื่อวานฟินก็มากับเกี๊ยว ส่วนเรย์ก็ตามมาถึงตอนเย็น ๆ เดี่ยวกับโด่งก็มาด้วย”

“แต่ไอ้เรย์มัน............หรือว่า.....” จีนเหมือนจะเริ่มเข้าใจอะไรแล้ว จีนและฟินมองหน้ากันก่อนจะหันไปทางสองตัวต้นเหตุ ที่มีเดี่ยวและโด่งที่เพิ่งตื่นเดินมาสบทบ

“อธิบายมาสิ ไอ้เรย์ / ยัยเกี๊ยว!!!!!!” จีนและฟินพูดขึ้นพร้อมกัน

“เกี๊ยวจ๋า.......เราไปหาอะไรกินกันเถอะ หิวแล้ว” เรย์รีบพูดขึ้นทันที เพื่อเตรียมชิ่งหนี โดยไม่หันมาทางฟินและจีนที่มองอย่างเอาเรื่อง

“นั่นสิฉันก็เริ่มหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

“งั้นผมสองคนไปด้วยนะครับ” เดี่ยวและโด่งที่เพิ่งมาถึงเห็นเหตุการณ์ก็เตรียมตัวหนีเหมือนกัน

“ไอ้เรย์!!!!” จีนเรียกเพื่อนรักเสียงดังอย่างเอาเรื่อง โทษฐานที่ทำให้เขาเกือบจะบ้าตาย.....เขาตรงไปยังร่างของเรย์

“วิ่ง!!!” เรย์ตะโกนขึ้น เพียงเท่านั้นทุกคนก็แตกฮือกันออกไป เกี๊ยววิ่งไปทางบ้านพัก มีฟินวิ่งตามไป แน่นอนว่าจีนวิ่งตามเรย์อยู่ ส่วนเดี่ยวและโด่งไม่ต้องเหนื่อยมาก เพราะจำนวนคนตามน้อยกว่าคนหนี แต่หลังจากที่เกี๊ยวกับเรย์ถูกเก็บแล้ว คงถึงคราวของพวกเขา

“ฉันว่าเราขับรถกลับกรุงเทพฯ เดี๋ยวนี้เลยดีมั๊ย? ฉันไม่อยากถูกยัยฟินฉีกร่างวะ” เดี่ยวพูด

“ฉันก็ไม่อยากถูกพี่จีนฆ่าเหมือนกัน.....” โด่งเสริม ทั้งสองหันหลังให้กับภาพสยดสยองตรงหน้า


.................อ้ากกกกกกกก!!!!!..................เสียงการลาจากของนายเรย์

.................กรี๊ดดดดดดดด!!!!...................เสียงร่ำลาของเกี๊ยว

.......เจอกันตอนภาคพิเศษนะฮะ....บายฮะ (พร้อมรอยยิ้ม).......เสียงกล่าวลาของจีน

................แล้วเจอกันอีกนะคะ.............อันนี้ฟินที่รักของข้าน้อยมาบอกลาขอรับ

.......ส่วนเกี๊ยวกับเรย์นั้น...........ทั้งสองไปสู่ที่ชอบเรียบร้อย...........อาเมน....

.............................โปรดไว้ทุกข์ให้แก่ทั้งคู่...............................



และสุดท้าย..........ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะขอรับ......ขอบคุณที่ถ่างตาอ่านคำผิด ๆที่มีมากมายเกลื่อนบอร์ดของข้าน้อย...........ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่เป็นกำลังใจและคำติชมจากทุก ๆ ท่านขอรับ รวมทั้งคอมเม้นต์จับผิดคำด้วยนะขอรับ.........ทุกคอมเม้นต์และจำนวนผู้เข้าชมคือกำลังใจให้ข้าน้อยเขียนเรื่องมาตลอด.....(แม้บางคนจะคอมเม้นต์เพราะกลัวคำสาปแช่งจากคนหน้าตาดีอย่างข้าน้อยก็เถอะ) แต่ข้าน้อยก็ดีใจขอรับที่มีคนติดตามผลงาน จนจบ


ไม่รู้ว่าตอนจบถูกใจทุกคนหรือไม่......แต่ที่แน่ ๆ ถูกใจข้าน้อยขอรับ...อิอิ จะพยายามเขียนเรื่องที่ดีกว่านี้มาลงอีกนะขอรับ ดังนั้นอย่างลืมข้าน้อยนะขอรับ....ไม่งั้นเสียใจแย่ (ต้องจีบผู้อ่านไว้ก่อน เดี๋ยวตอนพิเศษไม่มีใครเข้ามาอ่าน)

มีคนถามว่า แฟนเก่าเกี๊ยวไปไหน???....ไม่ต้องห่วงขอรับ...มันมาแน่ แต่ต้องรอตอนพิเศษขอรับ รวมทั้งมือที่สามที่เข้ามาแทรกระหว่างฟินกับจีนด้วย (คน ๆ คือข้าน้อยเอง)

มีคนบอกว่า ข้าน้อยขี้แกล้ง......จริงหรือ???? ข้าน้อยแกล้งตรงไหน ไม่เห็นจะรู้ตัว......

และอีกหลายคำถามเหลือเกิน....ที่ถามมา แต่ข้าน้อยทำเป็นลืมขอรับ ดังนั้นจึงไม่มีคำตอบ.......หุหุ มีฟามสุข........

สุดท้ายนี้....อยากบอกว่า........

.......รักมันก็คือรัก จะโกหก ไม่โกหก ถ้ามันรักแล้ว ยังไงก็คือรัก.......


แล้วพบกันในตอนพิเศษนะขอรับ.....เร็ว ๆ นี้

สวัสดีขอรับ

นาย มิบุ ซา’เคียว

ปล. อีกนิดนะขอรับ ผิดหวังกับตอนจบหรือไม่......


"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."


<ตอนที่18


ตอนที่ถูกตัดออก>




Create Date : 15 กันยายน 2549
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2549 4:24:33 น. 0 comments
Counter : 600 Pageviews.

samurai_KYO
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




"ข้าคือ...มิบุ ซา'เคียว"

Friends' blogs
[Add samurai_KYO's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.