Bloggang.com : samurai_KYO : สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย...ตอนที่...11

สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย...ตอนที่...11

"......อ่านแล้วไม่เม้นต์ไม่ว่า ก็แค่ไม่อัพแค่นั้นเอง....."

ฟินเดินออกจาโรงหนังมาพร้อมกับจีน ทั้งคู่ดูหนังเรื่องเดียวกันแต่ความรู้สึกมันช่างต่างกันลิบลับ ฟินกำลังปลาบปลื้มใจกับฉากหนังหลายฉากที่มันสร้างได้ถูกใจเธอมาก แต่จีน แม้หนังจะทำได้ดีกว่านี้อีกร้อยเท่า เขาก็เซ็งอยู่ดี

“จีนว่าฉากที่นางเอกคุยกับพระเอก แล้วเธอเห็นภาพอดีตนะดีมั้ย ? เฟยชอบฉากนั้นมากเลยละ แล้วก็ฉากตอนที่.........” จีนพยักหน้าตามอย่างเห็นด้วยแต่ใจเขาแล้วไม่ได้สนใจไอ้ฉากพวกนั้นเลย ตอนดูหนังเขาคิดแค่ว่า เมื่อไหร่เธอจะตกใจแล้วกอดเขาสักที

“หนังเรื่องนี้ดีนะ วันหลังมาดูอีกดีกว่า”

“ฮะ เฟยนี่ชอบอะไรที่ดูแล้วไม่เข้ากับตัวเลยนะฮะ ทั้งหนังผี ทั้งฉากสยดสยอง” ฟินแค่ยิ้ม

“ผู้หญิงมีหลายแง่มุมจริง ๆ ด้วย” จีนพูดขึ้นเมื่อนึกถึงประโยคที่เธอเคยบอกเขา

“อย่าว่าแต่คนอื่นเลยค่ะ จีนก็มีหลายแง่มุมเหมือนกัน เฟยยังเห็นไม่หมดเลย”

“แล้วอยากเห็นทุกซอกทุกมุมมั้ยละฮะ?” จีนหยุด ฟินหยุดตาม เธอยิ้ม จีนทำสีหน้าจริงจัง

“ถ้าจีนจะแสดงออกมาให้เฟยเห็น เฟยก็พร้อมที่จะมองค่ะ”

“เฟย.....คบกับจีนนะ” อยู่ ๆ จีนก็พูดขึ้น ฟินตาโต

“ทำไม?” ฟินพูดค้างไว้ เพราะจีนเอามือมาแตะปากไว้

“อย่าถามว่าทำไม ? เพราะจีนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าในหัวมันมีแต่เรื่องเฟย ไม่ว่าที่ไหน ๆ มีแต่เฟย” จีนพูด เขาสบตาฟิน เพื่อที่จะยืนยันว่าสิ่งที่ออกมาเมื่อสักครู่คือเรื่องจริง ฟินได้แต่มองตาค้าง

“เฟยว่ายังไง?” จีนถามขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เงียบ ฟินสับสนในใจอย่างมาก ใจหนึ่งเธอก็ดีใจ แต่อีกใจหนึ่งเธอก็ลำบากใจ

“ไม่รู้สิคะ เฟย....เอ่อ ยังไงดี เฟยไม่เคยคบกับ...”

“ทอม” จีนต่อให้ เพราะดูเหมือนเฟยไม่อยากจะพูดคำนี้ เขารู้สึกกลัวขึ้นมาทันที กลัวว่าคนที่เขาบอกรักจะปฏิเสธ

“คือยังไงดีละ เฟยไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง เฟยไม่ได้รังเกียจจีนนะคะ” ฟินรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของจีน จีนนิ่ง

“เฟยไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร เฟยอยากแน่ใจในความรู้สึกของตัวเองว่าตอนนี้ที่รู้สึกกับจีนเพราะว่าเฟยรักจีนจริง ๆ หรือเพราะว่าจีนเข้ามาในตอนที่เฟยไม่มีใคร เฟยไม่อยากหลอกตัวเองและตัวจีนด้วย จีนเข้าใจเฟยมั้ยคะ?” จีนพยักหน้า การที่เธอไม่แน่ใจว่าคิดกับยังไง ย่อมดีกว่าไม่ได้รักเขาอยู่แล้ว จีนเข้าใจเรื่องแบบนี้ดี

“ไม่เป็นไรหรอกฮะ เอาไว้เฟยพร้อมเมื่อไหร่เราค่อยคุยเรื่องนี้อีกทีก็ได้ จีนเข้าใจฮะ” จีนพูด แม้ในใจของเขาจะไหวหวั่นมากก็เถอะ

“ขอบคุณค่ะจีน” ฟินยิ้ม จีนยิ้มตอบ

“เราไปหาพวกเรย์กันเถอะฮะ” จีนพูดขึ้น

“ค่ะ” ทั้งคู่เดินออกมา

“เรย์กับคุณจาร์อยู่นั่น” ฟินพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างของเพื่อนรักนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับเรย์ ฟินมองเพื่อนที่ตอนนี้นั่งคุยกับเรย์ด้วยหน้าตาที่สดใส รอยยิ้มที่เต็มใบหน้าของทั้งสองนั้นบ่งบอกว่าเรื่องที่คุยอยู่มันสนุกแค่ไหน สายตาของเรย์เหลือบมาเห็นจีนและฟินเดินออกมาก็ยกมือเรียก จีนยกมือตอบเพื่อน ก่อนจะเดินตรงไปหาเพื่อน

“เป็นไง ? หนังสนุกมั้ย?” เรย์ถาม จีนพยักหน้า

“สนุกดีค่ะ น่าเสียดายมีคนกลัวจนร้องไห้ ว่ามั้ยคะ?? จีน” ฟินหันมาถามจีนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ จีนยิ้ม เรย์มองหน้าเพื่อนนิ่ง ๆ เขาคบกับจีนมานาน นานจนดูออกว่าทุกครั้งที่จีนยิ้มแบบนี้แสดงว่ามีเรื่องกระทบกับหัวใจเขาแน่ ๆ แต่เรย์ก็ไม่ได้พูดอะไร

“ไม่ต้องมาแซวเลยยัยเฟย” เกี๊ยวต่อว่าเพื่อนตัวเอง

“เดี๋ยวจะกลับเลยมั้ยจาร์ ? หรือจะกินอะไรก่อน” เรย์ถามคนที่เพิ่งจะรับรักเขา

“เอาไงเฟย?” เกี๊ยวหันไปทางฟิน

“ไม่ค่อยหิวอะ มันดึกแล้วด้วย จีนหิวมั้ย?” ฟินหันไปทางจีน เขาส่ายหน้า

“ไม่ฮะ” จีนตอบโดยไม่มองหน้าใครทั้งนั้น

“จาร์หิวมั้ย?” เรย์ถามเกี๊ยว เธอส่ายหน้า

“ไม่อยากอ้วน” เกี๊ยวตอบ

“ก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวอ้วน ยิ่งไม่สวยอยู่” เรย์แหย่คนรัก

“ไอ้บ้าเรย์” เกี๊ยวฟาดมือลงบนแขนเรย์

“อย่างฉันไม่มีคำว่าไม่สวยยะ”

“คร้าบบบบสุดซวย เอ้ย!!!!สวย” เรย์ยังคงแหย่เกี๊ยว ทุกคนหัวเราะ ยกเว้นแค่จีน เขาแค่ยิ้มที่มุมปากเท่านั้น

“งั้นกลับเถอะ” เรย์ลุกขึ้นไปจ่ายเงิน ทั้งสี่คนเดินมาที่ลานจอดรถ เรย์ทำหน้าที่ขับรถ และเขาก็ดึงเอาเกี๊ยวไปเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ส่วนจีนและฟินอยู่เบาะหลัง

บรรยากาศในรถดูจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คู่ที่นั่งอยู่ด้านหน้าคุยกันกระหนุงกระหนิง บางครั้งเรย์ที่ขับรถอยู่ก็เอื้อมมือมาขยี้ผมไม่ก็แหย่คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผลก็คือสาวจ้าวฟาดฝ่ามือเบา ๆ ใส่เรียกรอยยิ้มน้อย ๆ จากคนในรถ ยกเว้นจีน

ฟินสังเกตความผิดปรกติของจีนได้ดี ทุกครั้งที่จีนอยู่ใกล้เธอ เขาชวนคุยและสบตาตลอด แต่ตอนนี้คนที่นั่งอยู่เคียงข้างกับเธอกลับนั่งนิ่ง หันหน้าออกทางหน้าต่าง

“เฟย จีนไม่ได้ขึ้นรถมากับเราเหรอ?” เรย์เอ่ยขึ้นน้ำเสียงขี้เล่นของเขาทำให้ฟินยิ้มบาง ๆ

“สงสัยจะยังงั้นค่ะ ไม่งั้นวิญญาณก็ออกจากร่างไปแล้วค่ะ”

“เอ้......หรือว่าใจลอยไปหาสาวที่ไหนคะ?” เกี๊ยวร่วมวงแซวด้วย ส่วนเจ้าตัว เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นเป้านิ่งเลยเริ่มตอบโต้

“พูดไปนั่น มันจะลอยไปหาใครละฮะ ก็อยู่ที่เดิมนี่ฮะ” จีนตอบ อย่างเขาจะใจลอยไปที่ไหนอีกได้ ในเมื่อเจ้าของหัวใจของเขาอยู่เคียงข้างตรงนี้

“ไอ้ที่บอกว่าใจไม่ได้ไปไหนเพราะคนข้าง ๆ เขาเก็บไว้เปล่าวะจีน” เรย์แซว ประโยคนี้ทำให้ฟินหน้าแดง ส่วนจีนใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว ฟินหันหน้าออกไปนอกรถบ้าง จีนหันมามองสาวสวยข้าง ๆ

ใบหน้าหวานของเธอ ทำให้เขาคิดถึงอยู่ทุกวัน แต่ทำไมนะ เธอถึงไม่ได้คิดถึงเขาอย่างที่เขาคิดถึงเธอ เธอไม่ได้บอกว่าไม่รักเขาก็จริง แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถเป็นเจ้าของเธอได้หรือเปล่า

รถแล่นมาจอดที่ประตูหอพักช้า ๆ ก่อนจะจอดสนิท ทั้งสี่ลงจากรถ

“เดี๋ยวขึ้นไปส่งข้างบนนะ” เสียงเรย์บอกกับเกี๊ยว

“ไม่เป็นไร ถึงนี้แล้วจะห่วงอะไรนักหนา”

“ฉันกลัวเธอจะไปกัดใครเขาเข้าหรอก ถึงได้จะไปส่ง” เกี๊ยวแทบกระโดดกัดเรย์เมื่อเขาพูดจบ

“เห็นมะ ขนาดแฟนตัวเองยังจะกัดเลย เอาเถอะถึงห้องก่อนจะให้กัด” เรย์พูดเมื่อเห็นว่าคนรักทำหน้ายักษ์ใส่ พร้อมกับทิ้งท้ายแบบน่าคิดนิดหน่อย ก่อนจะพากันเดินเคียงคู่เข้าหอไป

“เฟย ฝันดีนะฮะ จีนคงไม่ขึ้นไปส่ง” จีนพูดเบา ๆ ฟินนิ่งหันมามองใบหน้าเรียบเฉยของจีน บางสิ่งที่เธอสงสัยมันอาจจะเป็นความจริงก็ได้ จีนไม่ได้ดูยากอะไร เพียงแต่เธอมีเวลาในการศึกษาเขาน้อย เธอจะต้องป้องกันตัวเองเพื่อไม่ให้ตัวเองเจ็บปวด

“จีนเป็นอะไรไปคะ ? ดูเงียบ ๆ” ฟินเอ่ยถาม จีนส่ายหน้าช้า ๆ

“เพราะเรื่องที่เราคุยกันที่โรงหนังหรือเปล่าคะ?” จีนนิ่ง เขาจะพูดได้ยังไงว่าเพราะเรื่องนั้นเอง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมาเขาคิดมากเกินไป

“จีนคะ เฟยไม่ได้ปฏิเสธจีนนะคะ เฟยแค่ไม่แน่ใจ” จีนเอามือแตะปากของเธอ ก่อนจะลูบไล้เบา ๆ

“จีนรู้ฮะ จีนแค่คิดมาก จีนกลัว กลัวว่าเฟยจะ.....มองไม่เห็นจีน” แววตาของเขาสั่นระริก เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกมากมายนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง เพียงแค่ได้ใกล้ชิดเธอไม่กี่ครั้งเขาก็ถอนตัวออกจากเธอไม่ขึ้น ลวดลายของคนเจ้าชู้ที่เคยใช้กับสาว ๆ มันหายไปหมด ไม่เหลือเลยเมื่อเขามายืนตรงหน้าของเธอคนนี้

“จีนคะ เฟยบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงกับจีน แต่จีนอยู่ในสายตาของเฟยเสมอค่ะ เฟยขอแค่เวลาเท่านั้น และมันก็ต้องขึ้นอยู่กับจีนด้วยว่าจีนสามารถทำให้เฟยมั่นใจได้มั้ยว่า เฟยคือ คน ๆ เดียวที่จีนมี และเฟยจะไม่เป็นเหมือนกับคนอื่น ๆ ที่จีนเคยมี” เธอบอกความรู้สึกของเธอออกมา

“ฮะ” จีนรู้สึกดีขึ้นมากกว่าเก่า อย่างน้อย ๆ เธอคนนี้ก็เปิดโอกาสให้เขาบ้าง เธอยิ้มให้เขา

“งั้น เฟยขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะฮะ มันดึกแล้ว” จีนยิ้ม ฟินเห็นเขายิ้มแบบนี้รู้สึกดีกว่าก่อนหน้านี้

“ไม่ขึ้นไปส่งเฟยเหมือนเรย์ไปส่งจาร์เหรอคะ?” เธอถามยิ้ม ๆ จีนยิ้มแล้วส่ายหน้า

“ไม่ดีกว่าฮะ เพราะถ้าขึ้นไปละก็จีนอาจจะ เออ.....ค้างที่นี้อีกคืนก็ได้” จีนพูดยิ้ม ๆ

“ก็ไม่เป็นไรนี่คะ ถ้าไม่เบื่อนอนพื้นแข็ง ๆ เฟยนอนเป็นเพื่อนก็ได้นะ” ฟินพูดยิ้ม ๆ จีนยิ้มหวาน เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ ๆ กับเธอ ก่อนจะก้มใบหน้ามากระซิบเบา ๆ ที่ใบหู

“ถ้าเฟยนอนด้วยรับรองฮะ ว่าจีนไม่ใช่แค่นอนกอดแบบเมื่อคืนแน่” เสียงกระซิบเบา ๆ ของจีนที่ข้างหูทำเธอรู้สึกว่าเลือดในกายมันพลุ่งพล่านไปหมด

“งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” เธอพูดเบา ๆ จีนมองหน้าเธอ เขาอยากจะก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากอวบนั้นสักที แต่เขาต้องทนไว้ดีกว่า เขาไม่อยากให้เธอคิดว่าเขาทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ

“มีอะไรคะ?” เธอถามเมื่อเห็นเขาทำท่าจะจูบเธอ แต่ก็ถอยหน้ากลับ เธอไม่อยากจะพูดเลย ว่าเธอนะรอให้เขาจูบอยู่

“จีนแค่คิดว่าจะจูบราตริสวัสดิ์ซักหน่อย แต่ไม่ดีกว่า ไว้เฟยมั่นใจในตัวจีนก่อนดีกว่า”

“แสดงว่าจะไม่จูบเฟยจนกว่าเฟยจะรับรักเหรอคะ?” เธอถามเขา จีนพยักหน้า ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร แต่อยู่ ๆ เธอก็อยากแกล้งเขาขึ้นมา

“งั้นถ้าแบบนี้จีนก็จะไม่ตอบโต้อะไรเฟยใช่มั้ย?” ว่าแล้วเธอก็เขย่งเท้าเพื่อที่จะให้ ริมฝีปากของตัวเองสัมผัสกับปากของเขาเบา ๆ เธอขยับริมฝีปากไล้กับเรียวปากของเขาช้า ๆ จีนตกใจ ใจของเขาเต้นถี่รัว เธอกำลังจูบเขาอยู่ ริมฝีปากของเธอขยับอย่างเชื่องช้า อย่างยั่วยวนเขา จีนรู้ว่าเธอแกล้งเขา เขาต้องทน แต่มันช่างเชิญชวนเหลือเกิน จีนขยับริมฝีปากตอบสนองเบา ๆ เขาพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้สอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในอุ้งปากของเธอ

“ราตรีสวัสดิ์นะคะ ฝันดีนะค่ะ” เธอพูดหลังจากถอนริมฝีปากออกมา จีนยิ้มเขินๆ

“ฮะ ฝันดีนะฮะ” จีนพูด เธอค่อยหันหลังแล้วเดินขึ้นตึก จีนยืนพิงรถ มองร่างบางเดินหายไปในตึก

“เป็นเอามากแฮะไอ้จีน รักเข้าเต็มเปาเลย” จีนพูดยิ้ม ๆ เขาเงยหน้ามองบนฟ้าก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ เขายังคงยิ้ม ก่อนจะเดินมานั่งในรถรอเพื่อนของเขา

“ฮัลโหล” เกี๊ยวคว้าโทรศัพท์ที่ดังมากรอกเสียงที่บ่งบอกถึงความง่วงลงไป

(ไอ้เกี๊ยว......ตื่นได้แล้ว จะเที่ยงแล้ว วันนี้แกต้องมาช่วยพวกฉันทำงานนะโว้ย....)เสียงห้าว ๆ ของเพื่อนของเธอดังตามสายมา

“เออ.....รู้แล้ว เดี๋ยวไป”

(ไอ้ฟินด้วยนะแกมาที่หอไอ้เดี่ยว)

“เออ...” ว่าแล้วเกี๊ยวก็กดวางสาย

“ฟินตื่นยัง ไอ้โอ...โทรมาตามแล้ว”

“ตื่นนานแล้ว” เสียงของฟินดังตอบมา เกี๊ยวลืมตามองเพื่อนที่นอนข้าง ๆ

“เป็นไรป่าววะ?” เกี๊ยวถามเพื่อน

“แกคบกับเรย์เหรอเกี๊ยว” ฟินถามเพื่อนรักกลับมา เกี๊ยวหน้าแดง เมื่อคิดถึงคนที่ฟินเอ่ยถึง

“ก็ประมาณนั้น” เกี๊ยวตอบอาย ๆ

“แกไม่กลัวเขาหลอกเหรอ” ฟินเอ่ยขึ้น เกี๊ยวขยับตัวหันหน้ามาทางเพื่อนของเธอ

“ถ้าให้ฉันคิดตอนนี้ก็กลัวอยู่นะ แต่ตอนที่เรย์บอกรัก มันดีใจจนคิดอะไรไม่ออก ตอนนี้ถ้าฉันจะเจ็บเพราะโดนเรย์หลอกก็ยอมแล้ว”

“แกรักเรย์???”

“ใช่” เกี๊ยวตอบคำถามของฟิน

“แกมั่นใจเหรอ ว่ามันเป็นความรัก”

“ทำไมวะ ? แกเป็นอะไรนะฟิน?”

“เมื่อวานจีนขอคบกับฉัน” เกี๊ยวทำตาโตใส่ฟิน เธอยิ้มกว้าง รีบลุกขึ้นนั่ง

“แล้วแกว่าไง?” เกี๊ยวถามอย่างตื่นเต้น เธอดูออกว่าจีนรู้สึกยังไงกับเพื่อนของเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว ยิ่งพักหลัง ๆ ที่ได้เจอกันเธอก็ยิ่งมั่นใจ

“ฉันขอเวลาสักพักนะ”

“อ้าว.....ทำไมวะ? แกไม่ได้ชอบจีนเหรอ?”

“ไม่ใช่ไม่ได้ชอบนะ แต่ฉันไม่แน่ใจ”

“เรื่องอะไร?” เกี๊ยวถามเพื่อนรักของตนเอง

“ฉันไม่เคยมีแฟนนะเกี๊ยว ไม่เคยมีใครจีบฉัน ฉันเลยไม่แน่ใจว่าที่ฉันรู้สึกอยู่นี่เพราะรักจีนจริง ๆ หรือว่าเพราะฉันไม่มีใครกันแน่” ฟินบอกกับเพื่อนของเธอ

“แล้วที่สำคัญนะเกี๊ยว อย่าลืมว่านี่คือการหาข้อมูล ที่พวกจีนรู้จักนะไม่ใช่เรา เขารู้จักแต่เฟยกับจาร์ แต่พวกเขาไม่รู้จัก ฟินกับเกี๊ยวนะ” ฟินพูดต่ออีกยาว ๆ เกี๊ยวถึงกับนิ่งอึ้ง ใช่....ทุกวันนี้ที่จีนกับเรย์รู้จักคือตัวปลอมที่พวกเธอสมมุติขึ้น ไม่ใช่พวกเธอตัวจริง

“แกลองคิดดูนะเกี๊ยวว่าถ้าเกิดวันหนึ่งที่จีนกับเรย์รู้ว่าเราโกหกจะเป็นยังไง ตอนนี้ฉันคิดถึงจุดนี้มากกว่าการคบกับเขา ถ้าเขารู้ ความรู้สึกดี ๆ ที่เขาให้มานะ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันจะไม่เหลืออะไรเลยแล้วตอนนี้ก็สองอาทิตย์แล้วนะ เราเหลือเวลาอยู่กับพวกเขาไม่นานด้วย แกควรจะคิดได้แล้วว่า จะทำยังไงให้เรย์ไม่เกลียดแกเพราะเรื่องงานวิจัย” เกี๊ยวนิ่งฟังฟินร่ายยาวออกมา เธอเห็นด้วยกับที่ฟินพูด หากว่าเรย์รู้ว่าเธอโกหกละก็ เขาคงไม่มองหน้าเธอแน่ ๆ ตอนนั้นเธอคงขาดใจตายซะละมั้ง

“เราจะทำยังไงดี ฟิน ฉันไม่อยากเสียเขาไปนะฟิน ฉันรักเรย์” เกี๊ยวพูดออกมา

“ถึงฉันไม่แน่ใจว่ารักจีนหรือเปล่า? แต่ถ้าให้ถามว่ายอมเสียจีนไปไหม? ฉันก็ไม่ยอมเสียเหมือนกัน”

ทั้งสองสาวถอนหายใจออกมาพร้อมกัน อีกไม่นานจะต้องมีเรื่องปวดหัวมาให้พวกเธอแน่ ๆ เกี๊ยวล้มตัวลงกับหมอนอีกครั้งเธอขี้เกียจที่จะออกไปหาเพื่อน ๆ ซะแล้ว ฟินลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ

“เฮ้อ......เรย์ นายจะโกรธฉันมั้ย? ถ้าฉันบอกความจริงกับนาย” เกี๊ยวพึมพำเบา ๆ

“โกรธ” เสียงเรียบ ๆ ของเรย์ดังขึ้น จีนเงยหน้าจากโต๊ะเอกสารขึ้นมามองหน้าเพื่อนรักที่เดินมากระแทกก้นที่เก้าอี้ตรงข้ามกับตัวเอง ก่อนจะก้มเซ็นเอกสารตามเดิม

“โกรธ อะไรอีกวะ?” จีนถามเพื่อน เขาเซ็นเอกสารชุดสุดท้ายเสร็จก็เงยหน้ามาสบตากับเพื่อนอีกครั้ง เรย์ยังคงนิ่งวันนี้เขาแต่งตัวคล้าย ๆ กับจีนคือเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวผูกเนกไท กางเกงสีดำ โดยปรกติเขาก็แต่งตัวอย่างนี้อยู่แล้ว แต่เวลาที่จะไปเที่ยวเขาจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดใกล้ ๆ กับที่ทำงานซะก่อน

“จาร์ปิดเครื่อง เอาเบอร์เฟยมาหน่อยสิ” เรย์ตอบ เขาพยายามติดต่อแฟนสาวตั้งแต่ช่วงบ่าย แต่เธอปิดเครื่อง เบอร์ที่ห้องเขาก็ไม่ได้ถามไว้

“แค่นี้แกก็โกรธเหรอ” จีนยิ้ม ๆ เขาหยิบมือถือของเขาออกมา กดเบอร์ของเฟย สักพักหน้าที่เคยยิ้มหวานก็เรียบเฉยไม่ต่างจากใบหน้าของเรย์ซักเท่าไหร่

“เคลื่อข่ายไม่ว่าง ล้มบ่อยจังวะ” จนบ่นเมื่อโทรศัพท์โชว์ว่าเบอร์ที่เขาโทรไปเคลือข่ายไม่ว่าง

“แกไม่มีเบอร์ห้องเหรอ?” เรย์ถาม จีนส่ายหน้า

“แบตคุณจาร์หมดมั้ง” จีนพูด

“คนหนึ่งแบตหมด อีกคนหนึ่งเคลือข่ายล้ม” เรย์เริ่มฉุน

“แล้วแกมีอะไรกับคุณจาร์วะ?”

“วันนี้จะไปที่ผับ ว่าจะชวนไปด้วย แกจะไปมั้ย?” เรย์ถามเพื่อน จีนทำท่าคิด เขาเอนตัวกับเก้าอี้ เรย์รอฟังคำตอบจากเพื่อน พร้อม ๆ กับพยายามต่อโทรศัพท์ไปหาคนรัก

“ถ้าเฟยไปก็ไปวะ” เรย์ยิ้มกับคำตอบของจีน

“อาการหนักวะเพื่อนฉัน แล้วไปถึงไหนแล้ววะ? ดูเมื่อวานเซ็ง ๆ” จีนถอนหายใจเมื่อได้ยินคำถามจากเพื่อน

“แกขอคบกับเฟยวะ”

“เขาปฏิเสธเหรอ?” เรย์ถามทันที

“ไม่เชิง เขาขอเวลา เขาบอกเขาไม่แน่ใจว่ารักฉันแกจริง ๆ หรือเพราะฉันเข้าไปตอนเขาไม่มีใคร เขาไม่แน่ใจ” จีนบอกเรย์

“แกเลยเป็นหมาเซ็งเลยเมื่อวาน” เรย์ยังถามต่อ

“ใครจะเหมือนแกเล่า หวานหยดขนาดนั้น ราบรื่นดีสิ” เรย์ยิ้ม ก่อนจะยักไหล่

“ตกลงเอาไง จะไปมั้ย?” เรย์ถามเพื่อนอีก

“ดูก่อน” เรย์พยักหน้า

“เปิดเครื่องสักที่ซิวะ อยู่กับชู้หรือไงวะ?” เรย์เริ่มอารมณ์เสียเมื่อโทรเท่าไหร่ มือถือแฟนก็ปิดเครื่องตลอด จีนยิ้ม

“ไปว่าเขาอยู่กับชู้ แกอาจจะเป็นชู้เขาก็ได้ใครจะไปรู้” จีนแหย่อารมณ์เพื่อน

“คุณจีนเพื่อนที่เคารพรักครับ เก็บปากสวย ๆ ไว้จูบสาวเถอะครับ อย่าทำให้มันต้องมาจูบTeen ผมเลยครับ” เรย์ว่าเพื่อนจีนหันเราะ เขาลองกดเบอร์ของเฟยอีกครั้ง

“ไม่ติดวะ คงต้องรอละ” จีนพูด

“แกยังมีงานค้างอีกมั้ย?” เรย์ถามเพื่อน

“ไม่อะ เคลียร์แล้ว มีอะไร?”

“ไปเดินเล่นที่ห้างเถอะ เอ่อ....ลืมบอกแกไป 30 เดือนนี้วันเกิดคุณเฟยแกรู้หรือยัง?” จีนส่ายหน้าทันที

“แกรู้ได้ไง?”

“ถามจาร์อะ ไปเดินดูของเป็นของขวัญวันเกิดให้เฟยมั้ย?” เรย์ชวนจีนอีกครั้ง

“ไปดิ ว่าแต่แกเคลียร์เรื่องงานที่ฉันส่งให้เมื่อเช้าหรือยังวะ”

“เรียบร้อย ไปกันเถอะ” แล้วทั้งสองก็ก้าวออกไปด้านนอก จุดหมายคือห้างสรรพสินค้าตรงข้ามบริษัท

บริษัททัวร์ที่เรย์เป็นเจ้าของและมีจีนเป็นผู้จัดการนั้นตั้งอยู่ตรงข้ามกับห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง เมื่อสองคาสโนว่าเบื่อจากงานเมื่อไหร่เขาก็จะชิ่งมาหามุมมองสาว ๆ สวย ๆ บนห้างนี้เสมอ

“นี่...โอ!! เมื่อไหร่จะเสร็จนะ? อีกเยอะปะ?” เสียงของฟินเอ่ยถามเพื่อนรักอีกคน นามว่า “โอ” สุดหล่อประจำเอกเลยหละ

“อีกสักพักละ ทำไมเหรอ?” โอหันมาทางฟิน วันนี้เธอสวมเสื้อกล้ามสีม่วง กับกระโปรงยีนส์สีขาว มันทำให้หลาย ๆ คนหันมามองฟินอย่างชื่นชม ในความคิดของโอ ฟินเป็นคนน่ารักอยู่แล้ว แต่งอะไรก็ดูดี แต่ก่อนหน้านี้ ฟินไม่ค่อยจะแต่งตัว ยิ่งแต่ตัวอย่างวันนี้ยิ่งไม่ค่อยจะเห็นฟินแต่ง คงตั้งแต่ฟินเริ่มรู้จักกับสาวหล่อที่ชื่อ จีน นั่นละมั้งที่ทำให้ฟินเริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น

“ก็ห้างนี้มันอยู่ใกล้กับที่ทำงานของ จีน นะ ฉันกลัวว่าถ้ามาเจอกันตอนนี้แล้วจะยุ่งนะสิ ไม่อยากให้เขาสงสัย” โอพยักหน้า

“ดูแกสนใจคนที่ จีนนี้มากนะ ชักอยากเห็นแล้วสิ”

“หล่อลากเลยละแก ถ้าเขาเป็นผู้ชายจริง ๆ ละก็ สาว ๆ คงชอบเขาทั้งบ้านทั้งเมืองเลยละ ฉันว่าแกหล่อแล้วนะ แต้ถ้าเทียบกับจีนแล้วละก็ ไม่ติดฝุ่นเลยละ” ฟินพูดออกมา พร้อมกับทำหน้าตาเคลิ้มฝัน เธอมักจะกลายเป็นคนติงต๊องหน่อย ๆ เวลาอยู่กับเพื่อน ๆ ในกลุ่ม

โอยิ้มกับท่าทางของเพื่อนที่ตนไม่อยากเป็นแค่เพื่อนเท่าไหร่นัก ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เขาเริ่มมองฟินมากกว่าเพื่อน แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่ตอนที่เริ่มทำรายงานเรื่องพิสดารของอาจารย์แน่ ๆ ความรู้สึกนี้มันก่อตัวมาก่อนหน้านั้นนานแล้ว นานจนเขาจำไม่ได้แล้วว่าตัวเอง แอบรักเพื่อนคนนี้มากี่ปีแล้ว โอยกมือขึ้นบีบจมูกของฟินแล้วส่ายไปมา

“หมั่นไส้วะ”

“ไอ้โอบ้า!!!เจ็บนะ” ฟินเอามือ ปัดมือหนานั้นออก

กาพการหยอกล้อของคนทั้งสอง ตกอยู่ในสายตาคมกริบของคน ๆ หนึ่ง

“มองอะไรอยู่วะ? จีน”

มาลงต่อแล้วขอรับ

พอดีว่ามีคนตอบถูกจากการเล่นคราวที่แล้ว มีสองคนที่ข้าน้อยส่งตอนนี้ให้อ่านเรียบร้อยแล้ว แต่มีอีกคนหนึ่งที่ตอบถูก แต่ไม่ได้ทิ้งเมลล์ไว้ ดังนั้นข้าน้อยจึงนำเรื่องมาลงให้อย่างรวดเร็ว (คิดว่าเร็วแล้วนะ)

ตอนที่ข้าน้อยได้ส่งไปให้ท่านที่เล่นเกมส์กันนะ มันไม่ยาวขนาดนี้หรอก ข้าน้อยแต่เพิ่มอีกนะขอรับ อย่าว่ากันนะที่ส่งให้ไม่หมด พอดีว่ามันเกิดบิ้วได้ เลยเขียนแล้วเอามาลง (อยากให้อ่านกันยาว ๆ จนเบื่อกันไปเลย)

ตอนนี้ก็คงมีคำผิดอีกเช่นเคย เป็นเรื่องที่แน่นอนของข้าน้อยอยู่แล้ว ถ้าไม่มีคำผิดเลยนั่นแสดงว่า คือ ซา'เคียว ตัวปลอม แต่คราวนี้ไม่การเล่นเกมส์นะขอรับ ปั่นตอนต่อไปไม่ทันจริง ๆ เอิ๊ก ๆ

ไม่รู้ตอนที่ 11 นี้จะมีใครถูกใจบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ช่างเหอะ....อ่านกันอย่างมีความสุขนะขอรับ

ส่วข้าน้อยคงต้องเตรียมตัวกลับไปทำงานก่อน หลังจากที่แอบว่างมาหลายวันแล้ว

ไปละ.........สวัสดีขอรับ

"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."

<ตอนที่10

ตอนที่12>

Create Date : 15 กันยายน 2549

Last Update : 30 พฤศจิกายน 2549 2:01:22 น.

0 comments

Counter : 591 Pageviews.