Bloggang.com : weblog for you and your gang
ข้าคือ Sa'kyo
Group Blog
สาวจิตวิทยากับคาสโนวาตัวร้าย
รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ
Link !!!
>Love Or Passion<
Say Hello !!!
^O^...แฉ...^O^
~Secret Love~
Happy Birthday Mibu Sa'Kyo
*~เพียงแค่ลองรัก~*
~~Wanna be......~~ Vol.1 ^^
--Love is... Vol.2--
๐๐ MY wife... ๐๐ นายแพทกับหนูอ้อม
-Love is...- Vol.3
^^ Project Love^^ "รักซึ้งๆ"
เมษายน 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
20 เมษายน 2552
-Love is...- Vol.3 (2)
-Love is...- Vol.3 (1)
All Blogs
-Love is...- Vol.3 >>>The end<<<
-Love is...- Vol.3 (24)
-Love is...- Vol.3 (23)
-Love is...- Vol.3 (22)
-Love is...- Vol.3 (21)
-Love is...- Vol.3 (20)
-Love is...- Vol.3 (19)
-Love is...- Vol.3 (18)
-Love is...- Vol.3 (17)
-Love is...- Vol.3 (16)
-Love is...- Vol.3 (15)
-Love is...- Vol.3 (14)
-Love is...- Vol.3 (13)
-Love is...- Vol.3 (12)
-Love is...- Vol.3 (11)
-Love is...- Vol.3 (10)
-Love is...- Vol.3 (9)
-Love is...- Vol.3 (8)
-Love is...- Vol.3 (7)
-Love is...- Vol.3 (6)
-Love is...- Vol.3 (5)
-Love is...- Vol.3 (4)
-Love is...- Vol.3 (3)
-Love is...- Vol.3 (2)
-Love is...- Vol.3 (1)
-Love is...- Vol.3 (1)
"...ข้าฆ่าเจ้าแน่ ถ้าเจ้าไม่เม้นต์..."
เสียงนาฬิกาปลุกเครื่องจิ๋วกรีดร้องในเวลารุ่งสาง ร่างบางที่ขดกายในผ้าห่มอุ่นขยับตัวอย่างเกียจคร้าน เอื้อมแขนยาวเรียวไปควานหาเจ้าของเสียง และกดปิดมันลง ก่อนที่ตัวเองจะขยับกายลุกขึ้นนั่งบนเตียง
ผมยาวสลวยยุ่งเหยิงจนเจ้าของต้องลูบให้เข้าที่เข้าทาง และค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวของตนเอง ที่ต้องตื่นแต่เช้า ก่อนฟ้าสว่าง ก็เพราะจะได้ไม่ต้องทนกับการจราจรบนท้องถนนไงล่ะ... อดทนไว้ อีกไม่กี่วันก็จะสุดสัปดาห์แล้ว...
ร่างบางเดินออกจากห้องน้ำหลังจากหายไปได้เกือบครึ่งชั่วโมง เช็ดเนื้อเช็ดตัว เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดที่เตรียมไว้มาสวมใส่ จัดการแต่งหน้าแต่ตาตัวเองด้วยเครื่องสำอางยี่ห้อหรูบาง ๆ แค่พอให้ดูดีเท่านั้น เก็บข้าวของอีกนิดหน่อยก็เดินลงมาชั้นล่างของบ้าน แม้จะดูรวดเร็ว แต่ทั้งหมดก็กินเวลาเกือบชั่วโมง
รถโฟล์คสีขาวแล่นออกจากบ้านที่มีบริเวณร่มรื่นออกสู่ถนนใหญ่ บอกแล้วว่าถ้าออกจากบ้านเช้า ๆ ก็ไม่เจอรถติด... ทนตื่นเช้าสักหน่อยดีว่านั่งปวดหัว นั่งเครียด
เธอใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงบนท้องถนนมาถึงที่ทำงาน สำนักพิมพ์เล็ก ๆ แต่ปริมาณงานที่ไม่เล็กคือสนามรบของเธอทุก ๆ วันตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์ ผู้ช่วยบรรณาธิการสำนักพิมพ์นวนิยายคือตำแหน่งของเธอ...
สวัสดีครับคุณชมพู่ รปภ.หน้าสำนักพิมพ์ทักทายและทำความเคารพของเธอ ดวงหน้าสวยหวานยิ้มแย้มทักทายอย่างเป็นกันเอง... ก่อนจะเดินเข้าไปในสำนักงานเล็ก ๆ นั้น เธออยู่ชั้นสอง ชมพู่หย่อนกายลงนั่งที่โต๊ะหน้าห้องกระจก มีกระจกกั้นเป็นพาติชั่น กองงานเอกสารสารพัดอย่างวางสุมอยู่บนโต๊ะ เธอจัดการแยกออกทีละอย่าง จัดเก็บไว้เป็นอย่างดี
เสียงเรียกเข้าหวาน ๆ ของมือถือของเธอกรีดร้อง ชมพู่มองดูรายชื่อนั้นก่อนจะกดรับสาย
ค่ะพี่แจ่ม... พู่เพิ่งมาถึงค่ะ ของคุณณัฏฐ์ น่ะเหรอคะ เธอส่งมาเรียบร้อยแล้วค่ะ พู่ว่าจะเริ่มดูของเธอวันนี้ค่ะ ค่ะ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะ คุณณัฎฐ์ไม่เคยพลาดอยู่แล้ว ค่ะ ได้ค่ะ พู่จะดูแลให้ค่ะ ค่ะ... สวัสดีค่ะ ชมพู่วางสายจาก บ.ก. คนเก่ง ก่อนจะหยิบต้นฉบับของนักเขียนชื่อดังขึ้นมา
ความจริงแล้วกับคุณณัฎฐ์เองก็ร่วมงานกันมานานมาก อีกฝ่ายมีฝีมือจัดจ้านเหลือเกิน งานของคุณณัฎฐ์ แทบจะไม่ต้องแก้อะไรเลย เพราะอีกฝ่ายคร่ำวอร์ดมานานมากแล้ว การวางโครงเรื่อง ภาษาทุกอย่างจัดได้ว่าดีมาก
จะดูก็แค่ฉากอีโรติคละนะ ไม่รู้ว่า คราวนี้จะกระชากเรตที่เท่าไหร่ ? หน้าตาก็ไม่น่าจะหื่นได้ขนาดนี้ แต่ทำไมอีกโรติคแต่ละฉากถึงได้.... อื้มมมม นักนะ....
ทำอะไรอยู่คะชมพู่? เสียงหวาน ๆ จากโต๊ะอีกมุมหนึ่งของห้องทำให้สาวหน้าหวานเงยหน้าขึ้นและส่งยิ้มหวานทักทาย
ดูงานของคุณณัฎฐ์อยู่น่ะค่ะ วันนี้ชุติมาเช้าจัง
หลบรถติดน่ะค่ะ สาวสวยผมซอยสั้นจัดทรงทันสมัย ใบหน้าขาวนวล บ่งบอกได้ดีว่าเธอเป็นคนที่ดูแลรักษาตัวเองขนาดไหน
ดวงตาสวยชั้นเดียวบอกได้ว่า เจ้าตัวมีเชื้อจีน ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวานเป็นนิจเมื่อจับจ้องใบหน้าอ่อนหวานของชมพู่...
ว่าแต่ยังต้องดูอีกหรือคะ งานของคุณณัฎฐ์ ออกจะเนี๊ยบขนาดนั้น...
ฉากอีโรติคของพี่เขาน่ะสิคะ ว่าแล้วสองสาวก็หัวเราะกันคิกคัก เมื่อนึกถึงหน้าคนเขียน และนโยบายประจำตัวที่ บ.ก.แอบตั้งให้
... ไอ้นักเขียนบ้ากาม และปากหมาที่สุดในศตวรรษ...
พอได้ยินคำนิยายนี้มันทำให้เธอใจเต้นแปลก ๆ คำว่าปากหมา... ดูไม่สุภาพนัก แต่เธอได้ยินจนชินหู ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
คนตาดุที่ชอบพูดขวานฝ่าซาก... จนเพื่อน ๆ บอกว่า เป็น ไอ้ลิงปากหมา เด็ดสุดก็ไอ้พระลอผัก... ตอนนี้ทำอะไรอยู่น้า... สบายดีหรือเปล่า? มีใครหรือยัง? จำเธอได้ไหม? จำชมพู่คนนี้ได้หรือเปล่านะพริก...
ชมพู่เห็นโครงการหนังสือเพื่อน้องหรือเปล่าคะ...
คะ?... อะไรนะคะ
ชุติถามว่า เห็นโครงการหนังสือเพื่อน้องหรือเปล่าคะ
อ๋อ... เห็นแล้วค่ะ ก็ดีนะคะ ไปตามชนบทบ้าง... ชมพู่รีบเออออตามชุติเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องมอง
ชุติก็เห็นด้วยค่ะ แต่คราวนี้ไปไกลทีเดียวนะคะ ที่เชียงใหม่โน้นแนะ
แหม ๆ ก็กิ๊กของ บ.ก. เขาอยู่ที่โน้นนี่คะ ถึงจะบอกว่ากิ๊ก แต่ความจริงต้องบอกว่า... สามีต่างหากล่ะ ทั้งสองหัวเราะครื้นเครงก่อนจะหันไปตอบรับคำทักทายจากเพื่อน ๆ ร่วมงานที่เริ่มทยอยเข้ามาทำงานกัน
หนึ่งวันของชมพู่จบลงไปอย่างรวดเร็วกับรายงายพายุงาน เพราะเมื่อไหร่ที่เริ่มเวลาทำงานเป้ง ๆ มันจะรีบโถมเข้ามาหาเธอทันที กว่าจะออกจากสำนักพิมพ์ ก็โน้นแหละ สองสามทุ่มอีกแน่นอนวันนี้....
อาจารย์ครับผมไม่เข้าใจไอ้เรื่องนี้ครับ ติวกับเพื่อนก็แล้วแต่ตีโจทย์ไม่ขาดสักที เสียงของชายหนุ่มวัยรุ่นที่ขออนุญาตเข้ามาในห้องพักอาจารย์ในมหาวิทยาลัยชื่อดังในจังหวัดเชียงใหม่ ทำเอาใบหน้าหล่อเหล่าเงยขึ้นมามองหน้านักศึกษาหนุ่ม
ว่าไงล่ะ ไม่เข้าใจตรงไหน นิ้วเรียวสวยขยับแว่นตากรอบสวยให้เข้าที่เข้าทางสายตาคมดุมองตามนิ้วมือของนักศึกษาหนุ่มที่ชี้บนชีทงาน
ไม่มีอะไรยากหรอกนะ ถ้าเจอโจทย์แบบนี้...ให้ลองใช้................. เสียงนุ่มแผ่วของอาจารย์แนะนำนักศึกษาช้า ๆ เรื่อย ๆ เพื่อให้อีกฝ่ายปรับจูนความติดให้เข้าใจกับโจทย์นั้น
โอเคมั้ย
พอได้ครับ... ขอบคุณมากครับอาจารย์
ไม่เป็นไร ไม่เข้าใจอะไรก็มาถามได้
ครับ นักศึกษาร่างสูงคนนั้นเดินออกจากห้องไปแล้ว อาจารย์ที่แสนจะใจดีก็เอนกายกับเก้าอี้ยกแขนทั้งสองข้างพักไว้ที่ท้ายทอย มองประตูนิ่ง ๆ ไม่ถึงห้านาทีมันก็เปิดอีกครั้ง
อาจารย์พีรดาคะ หนังสือเวียนค่ะ... มีประชุมอาจารย์คณะวิศวกรรมฯ วันจันทร์ค่ะ ธุรการหน้าสวยร่างเล็กในชุดเสื้อโปโลเหลืองอ่อน กระโปรงสีครีม วางหนังสือเวียนลงบนโต๊ะทำงานของเขา
ขอบคุณค่ะ.. ประชุมเรื่องอะไรคะเนี่ย...โครงการสู่ฝันสร้างห้องสมุดให้น้อง จะเอาเด็กของเราไปเหรอคะ คนตาดุเงยหน้าขึ้นมองธุรการสาว
คงจะเป็นอย่างนั้นค่ะ เห็นว่า ทางกรุงเทพเขามีโครงการเกี่ยวกับหนังสืออะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ อธิการฯ เลยมีโครงการจะให้นักศึกษาของเราไปทำกิจกรรมกัน
สร้างห้องสมุด?
ค่ะ
ขอบคุณนะคะคุณก้อย
ไม่เป็นไรค่ะ แล้วกลางวันอาจารย์จะไปทานข้างกับพวกก้อยมั้ยคะ จะจ้องที่ให้ ยังอุตส่าห์มีน้ำใจชวนเขาอีก อาจารย์พีรดาจึงแค่ยิ้มน้อย ๆ
ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ฉันมีนัดข้างนอกน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ
ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแล้วร่างเล็ก ๆ นั่นก็หมุนตัวเดินออกไป
อาจารย์สาวหน้าหล่อนั่งคลึงขมับช้า ๆ เอาเด็กวิศวะไปทำกิจกรรมนอกสถานที่เนี่ยนะ... เอาลิงไปปล่อยป่าชัด ๆ คนตาดุพ่นลมหายใจกระตุกยิ้มขำ ๆ กับความคิดของอธิการฯ อยากดังล่ะสิ...
เสียงริงโทนมือถือดังเบา ๆ พีรดาหยิบขึ้นมาดูหมายเลขโทรเข้าก่อนจะกดรับ
อะไรของแก ไอ้สวย มาถึงแล้วเหรอ
(เออสิวะ... มารับฉันด้วย)
รออีกสักพักละกัน อย่าไปกัดใครเขาเข้าละ ฉันขี้เกียจไปประกันตัว
(เงียบไปเลยไอ้ลิงผัก มาให้เร็วเลยนะ) ปลายสายกดวางไปแล้ว พริกหรืออาจารย์พีรดาของนักศึกษาเหลือบตามองนาฬิกาติดผนัง อีกครึ่งชั่วโมงจะเที่ยง เอาวะ โดดงานสักสองสามชั่วโมงไม่ถูกไล่ออกหรอก...
ร่างสูงของพริกเดินออกจากคณะตรงไปที่จอดรถของคณะ ระหว่างทางมีบรรดานักศึกษาคอยยกมือไหว้ ให้ตายเถอะนี่เขาแก่ถึงขนาดที่เด็ก ๆ พวกนี้ต้องมาไหว้แล้วเหรอ ทั้ง ๆ ที่ผ่านวันเวลาที่เป็นนักศึกษามาไม่นานแท้ ๆ
แต่ช่วงเวลาบางอย่างมันกลับยาวนานเหลือเกิน... รอคอยการกลับมาของใครสักคน...
เธอกลับมาหรือยัง นี่มันผ่านไปกี่ปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน... คิดถึงฉันเหมือนกับที่ฉันคิดถึงเธอหรือเปล่า? ยังไม่มีใครข้างกายใช่มั้ย?... ฉันรอเธออยู่นะ...ชมพู่
สนามบินสุวรรณภูมิ 12.30 น.
....โปรดทราบขณะนี้ เที่ยวบิน TG-512 เยอรมัน - ไทยได้ลงจอดแล้ว.... บลา ๆ ๆ
หลังจากเสียงประกาศนั้นไม่นานบรรดาผู้โดยสารสายการบินดังกล่าวก็ทยอยกันออกมา บางคนรีบเดินจ้ำอ้าว บางคนรีบตรวจดูสัมภาระ เสียงดังเจี้ยวจ้าวจนหลายคนหนวกหู แต่ก็เป็นความเคยชินไปแล้ว
...โปรดทราบขณะนี้สายการบิน...บลา ๆ ...
เสียงประกาศจากประชาสัมพันธ์ของสนามบินในการบอกเที่ยวบิน เสียงจ้อกแจ้กจอแจต่าง ๆ มากมาย ๆ ทำเอาคนที่กำลังเข็นกระเป๋าเดินเบียดกับจำนวนผู้คนพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะเลิกคิ้วประหนึ่งว่า... กูปลง!!
ร่างสูงในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีขาว ลายสกรีนแบบอาร์ต ๆ สีม่วง และดำ กางเกงยีนส์สีซีด รอยปะชุน แถมรอยขาดที่เหมือนไม่ได้รับการเอาใจใส่เท่าไรนัก แต่นั่นมันคือแฟชั่น เดินทอดน่องไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้สนใจจะเร่งรีบไปไหน ... ก็ไม่รู้จะรีบทำไม เดิน ๆ ไปเดี๋ยวมันก็ถึงเอง
ผมซอยสไลด์ที่ดูจะยาวเกินไปหน่อยถูกมัดเป็นจุกเล็ก ๆ โผล่ออกมาทางช่องด้านหลังของหมวกแก๊ปสีน้ำเงินซีดจัด.... ดวงตาหวานเยิ้มที่มีคิ้วเรียวเป็นเครื่องประดับ มองตรงไปด้านหน้า มันมักจะส่งประกายวิบวับเสมอเวลาที่เห็นสาว ๆ สวย ๆ เดินผ่าน หรือแอร์กราวด์ที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ ริมปากบางสีชมพูอ่อน ๆ ผิวปากเป็นทำนองเพลงรักหวานซึ้งที่ดังเมื่อหลายปีก่อน...
เสียงประกาศของทางสนามบินยังไม่หมด มีสารพัดรายการเที่ยวบินที่กำลังจะทำการบิน และอีกร้อยแปดเที่ยวบินที่จะลงจอด... เจ้าตัวยักไหล่ไม่สนใจ หันไปพบกับแอร็โฮสเตสที่กำลังเดินสวนมา สายตาหวานประกายวิบวาว จ้องมองอีกฝ่ายโดยที่สาวสวยไม่รู้ตัว...
...สายการบินไหนนะ... สวยจริงเชียว....
ริมฝีปากสีอ่อนคลี่ยิ้มสวย แม้สาวเจ้าจะมองไม่เห็นเขาก็ไม่แคร์ เพราะมีนางฟ้าอีกคนเดินสวนมาพอดี เธอได้รับอานิสงค์ของรอยยิ้มนั้นไปเต็ม ๆ ทำเอาแทบก้าวขาไม่ออก แม้คนส่งยิ้มจะเดินผ่านไปแล้วก็ตาม...
เสน่ห์ร้ายกาจจริงเชียว...
คนยิ้มสวยนั้นไม่ได้สนใจอะไร เดินไปยังอาคารผู้โดยสารขาออก... สอดสายตามองหาคนที่ตัวเองโทรให้มารับ... โอ๊ะ โอ...นั่นไง เพื่อนสนิทที่คบหาหันมานานปี แต่ไม่ได้เจอกันเสียนาน ริมฝีปากบางยิ้มกว้าง ก่อนจะขยับพูดกับตัวเอง
Welcome to Thailand. ร้อนจริง ๆ เลยเว้ย.... เมืองไทย
< ภาค2
.....................................................................................
ตอนที่ 2>
Create Date : 20 เมษายน 2552
Last Update : 24 เมษายน 2552 18:51:31 น.
2 comments
Counter : 654 Pageviews.
Share
Tweet
-*- มีภาค 2 ด้วยแฮะ
โดย: Zaniitax IP: 112.142.91.128 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:12:57:50 น.
จะเจอกันไหมๆๆ
โดย: KANON IP: 171.4.103.97 วันที่: 29 เมษายน 2555 เวลา:23:49:38 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
samurai_KYO
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
"ข้าคือ...มิบุ ซา'เคียว"
Friends' blogs
แม่มด EuReKa
SunnyP
ann_modtanoi
ลัลน์ ลลิตา
พิธันดร
BestChild
ลายปากกา
Webmaster - BlogGang
[Add samurai_KYO's blog to your web]
Links
รวม link ~~รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ~~
รวม link^O^สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย^O^
รวม link ~Secret Love~
รวม link >Love Or Passion<
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.