Bloggang.com : weblog for you and your gang
ข้าคือ Sa'kyo
Group Blog
สาวจิตวิทยากับคาสโนวาตัวร้าย
รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ
Link !!!
>Love Or Passion<
Say Hello !!!
^O^...แฉ...^O^
~Secret Love~
Happy Birthday Mibu Sa'Kyo
*~เพียงแค่ลองรัก~*
~~Wanna be......~~ Vol.1 ^^
--Love is... Vol.2--
๐๐ MY wife... ๐๐ นายแพทกับหนูอ้อม
-Love is...- Vol.3
^^ Project Love^^ "รักซึ้งๆ"
<<
กุมภาพันธ์ 2550
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
1 กุมภาพันธ์ 2550
~Secret Love~ ตอนที่ 3
All Blogs
~Secret Love~ ตอนที่ 3
~Secret Love~ ตอนที่ 2
~Secret Love~ ตอนที่ 1
~Secret Love~ ตอนที่ 3
ปิรัญนั่งมองไอรดาเข้าฉากอยู่มุมหนึ่งของบ้านที่ใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำ เขามองไอรดาที่สวมบทบาทเป็นพิมพร นางร้ายของละครน้ำเน่าหลังข่าวที่ใคร ๆ ชอบดูนักหนา.....
ปิรัญอึ้งกับบทบาทที่ไอรดากำลังแสดงอยู่ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างที่เธอกำลังแสดงอยู่จริง ๆ เขาคงเกลียดเธอเข้าไส้เป็นแน่..... แต่ปิรัญนับถือไอรดาจริง เธอแสดงได้จนเขาเกือบจะเชื่อว่าเธอเป็นแม่สาวร้อนรักจอมขี้อิจฉาที่ชื่อว่า พิมพร
เบื่อมั้ยรัญ?
เสียงของไอรดาถามปิรัญพร้อม ๆ กับที่เธอนั่งลงที่เก้าอี้ข้างกายของเขา
นิดหน่อย
หน้าของรัญบอกว่าเบื่อมาก ๆ เลยนะ
ไอราดาเอ่ยแซว มือข้างหนึ่งของเธอรับขวดน้ำที่ปิรัญส่งให้มาพร้อมกับหลอดดูด เธอจัดการมันอย่างกระหาย
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลยเหรอ ไอรดาเลิกคิ้ว สายตามีคำถามของเธอทำให้ปิรัญต้องรีบอธิบาย
หมายถึงมาถึงตั้งแต่ 8 โมงเช้า กว่าจะได้ถ่ายก็เที่ยง
ก็.......เกือบ ๆ นะ
หิวยัง? ปิรัญเอ่ยถามไอรดา เขาเห็นเธอยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า แถมยังมาก่อนใครเพื่อน พระเอก นางเอก กว่าจะมา เล่นเอาเกือบ 11 โมง เป็นอย่างนี้สิน่า ถึงไม่ไปถึงไหนกันสักที
เดี๋ยวพาออกไปกินข้างนอกนะ แต่ไม่รู้ว่าพี่เขาจะเริ่มฉากต่อไปอีกเมื่อไหร่ เดี๋ยวขอไปถามเขาก่อนนะ
ปิรัญปล่อยให้ไอรดาเดินไปถามผู้ชายคนหนึ่ง ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นผู้กำกับ จากเท่าที่คุยกันดูท่างานนี้คงไม่ได้ไปไหนไกลแน่ เพราะดูท่าจะเร่งถ่ายกันซะจริง
ไอรดาเดินหน้าตูมกลับมาหาปิรัญ
ถ้าเราจะไปกินข้างนอก เราต้องกลับมาก่อนบ่าย 2 นะรัญ แล้วนี้มันจะบ่ายอยู่แล้ว กินอะไรทันล่ะ
แล้วดาอยากกินอะไรล่ะ รัญกินแถว ๆ นี้ก็ได้ อาหารในกองถ่ายก็มี
ไม่ได้หรอก บอกว่าจะเลี้ยงไง อย่างนี้ก็ไม่เรียกเลี้ยงสิ
ไอรดาเอ่ยขัดทันที เพราะเกรงใจ ปิรัญ เขาต้องตื่นแต่เช้าแล้วก็มานั่งเบื่อในกองถ่ายกับเธออีก แล้วอย่างนี้ ใครจะไม่เกรงใจละ
แล้วจะกินอะไรที่ทันตอนบ่ายสองล่ะ?.......
ก็....
ไม่ต้องเถียงรัญแล้ว เอาอย่างนี้ เดี๋ยวดารอรัญที่นี่นะ รัญจะออกไปข้างนอก หาอะไรมาให้กินก็ได้ ดาจะได้ไม่ต้องเกรงใจว่าจะเลี้ยงรัญด้วยข้าวที่กองถ่าย แล้วเดี๋ยวค่อยเคลียร์กันที่มื้อเย็น โอเค๊....ไม่ต้องเถียงค่ะ ไปนั่งรอเลย เดี๋ยวรัญมา
ปิรัญตัดบทไอรดา พร้อมกับเดินออกจากบริเวณกองถ่าย ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้ เพียงแต่เขาไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกเกรงใจเขา เขาอยากให้เธออยู่สบาย ๆ มากกว่า....
ปิรัญไม่รู้เลยว่าการที่เขามาที่กองถ่าย และเทคแคร์ไอรดาอย่างนี้จะทำให้เกิดเรื่องที่ทำให้ฝ่ายของไอรดาต้องลำบาก
นี่ ๆ เธอเห็นมั้ย คนที่มากับยัยไอรดานะ.......
ทำไมเหรอ?
ดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้ชายนะยะ ไม่ยักรู้ว่าชอบประเภทนี้
อ้าว........แล้วเรื่องข่าวกับนายอนุวัฒิ อะไรนั่นอีกละ แม่คนนี้นี่เป็นแม่พวงมาลัยจริง ๆ เชียว
ไอรดาได้ยินเต็มสองหู แต่เธอก็นิ่ง มันเป็นเรื่องปรกติ เธอได้ยินจนชินแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าถ้าปิรัญมาได้ยินเขาจะว่ายังไงบ้าง เขาจะแคร์หรือเปล่านะกับสังคมแบบนี้
ไอรดาคิดถึงใบหน้าของปิรัญ หากเข้าได้ยินเรื่องซุบซิบอย่างนี้ คนหน้าเป็นอย่างเขาจะทำหน้ายังไงนะ ยังยิ้มอยู่ได้ หรือจะบึ้งตึงนะ แต่ไอรดาก็คิดถึงใบหน้าตอนปิรัญโกรธไม่ออกเลย
คนหน้าสวยอย่างปิรัญ ต่อให้โกรธยังไงก็คงจะยังดูดี ครั้งแรกที่เธอเห็นเขาที่บ้านของมัลลิกา เธอรู้สึกว่าจิตใจของเธอกระตุกวูบ ปิรัญมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ เจ้าตัวอาจจะรู้ดี แต่ไอรดาก็ยังคงชื่นชมเขาแต่เพียงในใจ
รูปร่างที่สูงเพรียวนั้น ไม่ได้ทำให้เขาดูเก้งกาง เพราะเขาไม่ได้ผอมจนเป็นกุ้งแห้ง ทรงผมซอยสั้นจัดทรงทันสมัยนั้นเข้ากับรูปหน้าของเขาเป็นอย่างดี
ดวงตาดำขลับ รับได้ดีกับคิ้วเข้มสวยของเขา จมูกโด่งได้รูปนั่นอีก มันช่างทำให้ใบหน้าของเขาดูมีเสน่ห์มากขึ้น แต่สิ่งที่ทำให้ไอรดาต้องเก็บอาการชื่นชมมากที่สุดก็คงจะเป็นริมฝีปากได้รูปของปิรัญ ทุกครั้งที่เธอมองมัน เธอรู้สึกอยากให้มันสัมผัสเธอเหลือเกิน เธออยากจะสัมผัสริมฝีปากนั้นด้วยริมฝีปากของเธอ
ไอรดารู้สึกว่าตัวเองกำลังคิดฟุ้งซ่านในเรื่องของปิรัญ เธอสลัดไล่เรื่องของเขาออกจากหัว และจัดการเปิดบทละครของตัวเองขึ้นมาอ่านฆ่าเวลารอปิรัญ ฉากต่อไปเป็นฉากที่เธอไม่อยากจะแสดงที่สุดในละครเรื่องนี้
เลิฟซีน โอ้ย!!! ยัยดาเอ้ย!! จะเอาอย่างไงดีนะ ขอให้ ผกก.ใช้มุมกล้องท่าจะได้มั้ยนะ.......
ไอรดาขบคิดปัญหาของตนเอง จนต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียง ๆ หนึ่งเอ่ยทัก
คุณดา...เป็นไงบ้างครับ? สบายดีมั้ย?
ไอรดาเงยหน้ามองคนที่เข้ามาทัก
โอ้ย.....ไอ้คนที่อยากอยู่ใกล้ ๆ ดันชิ่งไปซื้อข้าวซะได้ ส่วนไอ้คนที่อยากให้หายออกไปจากโลกคนนี้ทำไมมันไม่ไปให้ห่างชีวิตฉันนะ เจอแล้วเจออีกอยู่ได้....
แต่สุดท้ายไอรดาก็ทำได้แค่ยิ้มแกน ๆ ตอบกลับไป และแอบถอนใจทิ้งเมื่ออนุวัฒิทิ้งตัวลงนั่งเคียงข้างเธอ
ก็ดีค่ะ? แล้วคุณนุละคะ? สบายดีมั้ย?
สบายดีครับ....เอ่อ....เรื่องข่าว..........
หัวข้อที่เธอไม่อยากพูดถึงโผล่มาจนได้ แต่ไอรดายังคงใส่หน้ากากยิ้มให้อนุวัฒิที่ทำหน้ากังวลเมื่อเอ่ยถึงเรื่องข่าว
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราก็รู้กันอยู่แล้วว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ อีกอย่างวันนี้ดาก็จะแถลงข่าวเรื่องนี้อยู่แล้วด้วย
ที่ไหนครับ?
พี่เชอร์รี่นัดให้นักข่าวมาที่นี่แหละค่ะ ตอนแรกว่าจะจัดสถานที่ แต่จะดูเอิกเกริกเกินไป เลยนัดมาที่กองถ่ายนะค่ะ ถือว่าเป็นการโปรโมทละครไปด้วย
พูดจบไอรดาก็ทำท่าก้มหน้าก้มตาตั้งใจอ่านบทต่อ แต่ดูเหมือนอนุวัฒิจะแกล้งทำเป็นไม่รับรู้ถึงกิริยานั้นของไอรดา เขายังคงนั่งนิ่ง ชวนเธอคุยไปเรื่อย ๆ
อืม.......ความจริงไม่เห็นจะต้องแก้ข่าวเลยนะครับ ให้เขาตาม ๆ ข่าวจะได้โปรโมทละครกันทางอ้อมอีกต่อ
ไอรดาเงยหน้าขึ้นมาสบตาอนุวัฒิอีกครั้ง สายตาของเธอฉายแววไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
นั่นเป็นการหลอกผู้ชมค่ะ และอีกอย่าง ดาเสียหายกับข่าวนี้มาก หลายคนไม่พอใจที่เกิดข่าวนี้ขึ้น
แต่ผมพอใจ และอยากให้เรื่องข่าวระหว่างเราเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
แต่ฉันไม่ พอใจ......
อนุวัฒิหันมาทางต้นเสียงที่จงใจพูดขัดเขา รวมไปถึงไอรดาที่มองตามด้วย หลังจากอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของอนุวัฒิ
ปิรัญเดินก้าวเข้ามา เขาคว้าเอาเก้าอี้อีกตัวมาตั้งระหว่างไอรดาและอนุวัฒิ การหย่อนตัวลงนั่งแทรกระหว่างคนทั้งสอง ไม่บอกก็รู้ว่าต้องการจะขัดคออย่างเต็มที่ เขาวางอาหารที่ไปซื้อมาบนโต๊ะตรงหน้า สายตาไม่เป็นมิตรของปิรัญถูกส่งไปให้อนุวัฒิอย่างเปิดเผย
หมอนี่นี่เองที่เป็นต้นเหตุ เป็นพระเอกได้ไงวะ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน............
เอ่อ........
อนุวัฒิอยากจะให้ไอรดาแนะนำตัวเขากับบุคลที่จงใจมาขัดจังหวะระหว่างเขากับเธอ แต่ดูเหมือนไอรดาจะไม่ได้รับรู้ถึงอาการนั้นของเขา เขาจึงตัดสินใจเอ่ยปากพูดออกไปเอง
สวัสดีครับ ผมอนุวัฒิครับ ยินดีที่ได้รู้จัก
อนุวัฒิส่งมือไปทักทายปิรัญ แต่เขาก็ต้องรีบชักมือกลับมาลูบผมอย่างเก้อ ๆ เมื่อกิริยาของปิรัญมิได้นำพาคำว่า ยินดีที่ได้รู้จัก มาทางเขาเลย
ปิรัญพียงแค่ผลุบตาลงมองมือที่ส่งมานั้นก่อนจะมองสบตากับอนุวัฒิ แขนตั้งสองข้างของปิรัญยังกอดนิ่งอยู่ที่อก สายตาของเขายังคงสบกับชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ลดละ
สวัสดีค่ะ ฉันปิรัญ
มีเพียงคำพูดทักทายเป็นมารยาทกับอนุวัฒิเท่านั้น ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจในน้ำเสียงนั่นดี แต่เพราะอะไรสาวหล่อคนนี้ถึงไม่พอใจในการพบเจอครั้งแรกระหว่างคนทั้งสอง
คุณนุคะ ปิรัญเป็น....พะ...เพื่อ....
เป็นแฟนของดาค่ะ
เสียงของไอรดาที่พยายามจะเอ่ยขึ้นทำลายบรรยากาศตึงเครียดของคนทั้งสองหายไปกับคำตอบของปิรัญ
เธอหันขวับไปมองหน้าของปิรัญที่ยังคงจ้องมองอยู่ที่อนุวัฒิด้วยความตกใจกับประโยคคำพูดของปิรัญ เธอกำลังจะอ้าปากเถียงแต่การเดินเข้ามาสมทบของเชอร์รี่ทำให้เธอต้องหุบปากเงียบ
อ้าว!!! วันนี้น้องรัญมาด้วยหรือคะ? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ สบายดีมั้ยเอ่ย?
เชอร์รี่เอ่ยทักทายกับปิรัญอย่างสนิทสนมราวคนรู้จักกันมานาน ทำให้ไอรดางงเป็นไก่ตาแตก
ไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ย ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย.......
ค่ะ...วันนี้รัญว่างเลยมากับดาเขาน่ะค่ะ จะได้ไม่ต้องมีใครมาแจกขนมจีบเรี่ยราดใกล้ ๆ ดาไงคะ พี่เชอร์รี่สบายดีนะคะ?
ค้า......พี่สบายดี....ว่าแต่....อุ้ยต๊าย!!! ไม่ทันได้สังเกตเห็นคุณนุ สวัสดีค่ะ เป็นไงบ้างคะ วันนี้แฟนคุณนุไม่มาด้วยเหรอคะ?
เชอร์รี่ผู้จัดการสาว (ประเภทสอง)ของไอรดายิงคำถามที่เล่นเอาอนุวัฒิที่กำลังแจกขนมจีบให้ไอรดาหน้าหงายไปเลยทีเดียว เขาจึงได้แต่ยิ้มแกน ๆ
ก็สบายดีครับ อืม.....เดี๋ยวผมขอตัวไปทางโน้นดีก่อนนะครับ
ว่าแล้วอนุวัฒิก็เลี่ยงออกจากวงสนทนาไป เชอร์รี่จึงทรุดลงนั่งแทนที่ และจ้องเขม่งไปที่ไอรดา
หนูดา เจ๊บอกว่ายังไงยะ บอกว่าให้หนู อยู่ห่าง ๆ เจ้านี้ไม่ใช่เหรอแล้วนี้อะไรจ๊ะ
เชอร์รี่จีบปากจีบคอจิกไอรดาทั้งคำพูดและสายตา
ดาไม่ได้ไปยุ่งกับหมอนี่นะคะ เขาเข้ามาวุ่นวายกับดาเอง ว่าแต่ว่าสองคนนี้รู้จักกันได้ไง? ส่วนนาย....มาเป็นแฟนฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ? นายรัญ
ไอรดาพูด พร้อม ๆ กับมือที่คอยกระตุกแขนของปิรัญ แต่เจ้าตัวกลับทำเป็นเมินหน้าหนีไม่ยอมหันกลับมาตอบคำถาม ไม่ว่าสาวสวยจะพยายามดึงยังไงก็ไม่ยอมหันมา จนสุดท้ายเชอร์รี่ต้องเอ่ยปากเอง
เจ๊รู้จักกับรัญมานานโขแล้วละ ตั้งแต่สมัยเจ้านี่ไปม่อหนูมิว หนูส้ม หนูจ๋า จนสุดท้ายหนูเกรท นางแบบในสังกัดที่พี่ดู ๆ อยู่ละ บังเอิญเจอกันตอนที่รัญจะออกไปซื้อข้าวพอดี เลยได้คุยกัน
เดี๋ยวนะ สาว ๆ น้อง ๆ ของเจ๊นะ เขาชิ่งรัญไปหมดแล้วนะ ตอนนี้รัญลอยตัวนะครับขอบอก
ปิรัญรีบแก้ต่าง ทั้งที่ความจริงเขาไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจกับคำพูดของเชอร์รี่เลย แต่ไม่รู้ทำไม..วูบหนึ่งในความคิดของเขาไม่อยากให้หญิงสาวที่กระตุกแขนของเขาคิดว่าเขามีใครอยู่
ปิรัญหันไปมองหน้าไอรดาที่อยู่ ๆ ก็ปล่อยแขนจากมือของเขาทันที แถมยังมองเขาด้วยสายตาขุนมัวอีกต่างหาก
ตายละหว่า.....อะไรเข้าสิงคุณเธออีกละนั่น.....................
เอ่อ......
ส่วนเรื่องเป็นแฟนน่ะ เจ๊เป็นคนต้นคิดเองละจ๊ะ
พูดถึงตอนนี้เชอร์รี่ก็พูดด้วยเสียงอันเบา เพราะไม่ต้องการให้ใครมาได้ยินคำสนทนาของพวกเธอ
ทำไมคะ? ทำไมต้องพูดกันอย่างนี้ด้วย
เชอร์รี่หันมาสบตากับปิรัญ เขาพยักหน้าให้กับเชอร์รี่เป็นนัยว่าให้เธอพูด
คืออย่างนี้นะ พี่ชายสุดหล่อของรัญนะเขาเป็นนายตำรวจที่เกี่ยวข้องกับคดีที่ดาไปแจ้งความไว้นะ แต่เห็นว่าเบื้องบนบอกให้ปล่อยเรื่องนี้ไว้ อย่างที่พี่บอก พวกที่ก่อกวนเรานะ เป็นคนที่ทำตามคำสั่งของยัยวีนา ลูกนักการเมือง เรื่องนี้เลยเข้าทางตำรวจยาก
คงไม่ต้องบอกนะว่าระบบเส้นสายนะมันใหญ่กันขนาดไหน พี่รุตน์พยายามอย่างเต็มที่ที่จะช่วยคดีของดา พี่เขาเกลียดคนจำพวกนี้นะ แต่พี่เขาก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะถูกกันอยู่ พอเขารู้ว่าดาอยู่กับรัญ ที่บ้านของไอ้ไหมเขาก็พอวางใจ แล้วก็บอกให้รัญอยู่กับดาตลอด
แต่การที่จะให้เจ้ารัญอยู่กับดาตลอดโดยไม่มีข้อกังขาเราจะมาอ้างว่าเป็นเพื่อน เหตุผลก็เชยแหลก พวกนักข่าวก็คงตามจิกแหลกแน่ สู้บอกไปว่าดากับเจ้ารัญเป็นแฟนกันเลยดีกว่า เป็นการสร้างกระแสให้ตัวเองด้วย......
ถูกต้อง...รัญเห็นด้วยอย่างแรง.....อะ...โอ้ยยยย!!!
ปิรัญร้องขึ้นทันทีเมื่อมือเรียวเล็กของไอรดาหยิกเข้ากับสีข้างของตัวเอง เขารีบตะบบมือน้อยนั้นทันที ก่อนที่มันจะประทุษร้ายร่างกายเขามากกว่านี้......แถมจับไว้ไม่ปล่อยด้วย
อย่าเพิ่งตีกันสิยะ.....ยังไม่ทันไรเลย ตอนที่เจ๊เจอรัญข้างนอกเมื่อกี้นะ เราคุยกันเรื่องนี้แล้ว เจ๊เห็นว่ามันก็เข้าท่าดีนะ การที่ดาเปิดตัวว่าเป็นแฟนกับรัญ มันจะตัดเรื่องของดากับเจ้าพระเอกนั้นซะ แถมยังกันท่าพวกผู้ชายที่คอยจะงาบดาอีกเป็นขบวนด้วยนะ....
แล้วรัญยังสามารถช่วยดูแลดาช่วงที่พี่ชายของรัญยังยื่นมือเข้ามาช่วยไม่ได้ไปในตัวด้วย
ปิรัญรีบเสริมให้เชอร์รี่ เพื่อที่จะช่วยให้เหตุผลการเป็นแฟนหลอก ๆ ของเขากับไอรดาดูน่าเชื่อถือขึ้น
ว่าแต่นายรู้ได้ไงว่าพี่ชายของนายทำคดีของฉันอยู่
ก็...ช่วงนี้พี่รุตน์บ่นกับที่บ้านบ่อย ๆ ว่าคดีที่ทำมีปัญหา พอถามเขาก็บอกมาคร่าว ๆ ตอนที่ได้ยินเรื่องของดาเลยเอะใจว่าเรื่องเดียวกันหรือเปล่า? เลยโทรไปถาม......แจ็กพ็อตเลยแตก
เรื่องนั้นไว้ที่หลังนะหนูดา แต่ตอนนี้หนูดากับรัญทานข้าวก่อน แล้วจะได้เข้ากองกัน รีบ ๆ ถ่ายแล้วจะได้แถลงข่าว เจ๊นัดนักข่าวมาที่นี่ตอน 5 โมงเย็น ถ้านักข่าวถามอะไร ไม่จำเป็นอย่าพูด เดี๋ยวเจ๊จัดการเอง
พูดเสร็จเชอร์รี่ก็ดันอาหารที่ปิรัญถ่อออกไปซื้อเข้ามาให้ แล้วก็ลุกเดินกรีดกรายออกไป ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอไปหาบรรดาช่างแต่งหน้าแต่งตัวที่เป็นคนประเภทเดียวกันกับเธอเพื่อเมาท์กระจาย นัยหนึ่งก็เพื่อปล่อยข่าวระหว่างไอรดากับปิรัญทางอ้อม
ปล่อยได้แล้ว....จะกินข้าว ไอรดาพูดเบา ๆ เมื่อไม่มีท่าทีว่าคนตรงหน้าจะปล่อยมือที่กุมมือเธอไว้
ปิรัญปล่อยมือของไอรดาอย่างแสนเสียดายในความนุ่มนั้น เขามองเธอแกะกล่องอาหารตรงหน้า
ไม่กินหรือไง?
ไอรดาถามปิรัญที่ยังคงนั่งนิ่ง ไม่มีท่าทีว่าจะกินข้าวด้วยน้ำเสียงแข็ง ๆ
อ่าว!! ก็นึกว่าจะป้อนซะอีก
ปิรัญแซวไอรดายิ้ม ๆ แต่ก็เล่นเอาคนสวยอย่างไอรดาเขินหน้าแดงไปได้เหมือนกัน
บ้า....
ไอรดาแสร้งทำไมสนใจปิรัญอีกทั้งที่ใจยังเต้นโครมครามเพราะสายตากรุ่มกริ่มของสาวหล่อนามว่าปิรัญอยู่
ว๋าย!!!! รัญจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นมั้ยเนี่ย...............
คัท ๆ !!!! คุณดา เข้าให้ถึงอารมณ์ยั่วยวนหน่อยเถอะคุณ.....คนนะไม่ใช่ตอไม้ แข็งทื่ออย่างนั้นใครเขาจะมาดู!!!
เสียงต่อว่าของชายร่างใหญ่ ที่ใคร ๆ ก็เรียกเขาว่าผู้กำกับพุ่งตรงมาตำหนิไอรดาอย่างแรง เขาไม่พอใจกับการแสดงฉากเลิฟซีนของไอรดาอย่างมาก เธอแสดงได้ไม่ถึงอารมณ์ของเขา
ไอรดาเมื่อถูกต่อว่าตรง ๆ หลาย ๆ ครั้งเธอก็รู้สึกฉุนกึกขึ้นมาเหมือนกัน แต่ดีว่าเธอสงบสติอารมณ์ได้ดีเลยไม่ปล่อยให้อารมณ์ที่พลุ่งพล่านของตัวเองทำงานเสีย
ดาบอกพี่แล้วไงคะ ว่าดาไม่เคยเล่นเลิฟซีนที่ต้องจูบจริง ๆ อย่างนี้ แล้วอีกอย่างฉากนี้เราใช่มุมกล้องก็ได้
คุณอย่างเถียงผมนะไอรดา ผมบอกว่าเลิฟซีนจูบจริง ๆ ก็คือต้องจูบจริง ๆ ถ้าใช้มุมกล้องมันจะดึงอารมณ์คนดูได้ยังไง เอาละ ไม่ต้องเถียงผม ไปพัก 30 นาที แล้วมาแสดงใหม่
เมื่อสั่งเสร็จ ผกก.ร่างมหึมาก็เดินกระแทกเท้าออกไป ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงม้วนกระดาษที่ถืออยู่ลงที่โต๊ะ
โธ่เอ้ย!!! ไม่มีความเป็นมืออาชีพเลย.............
ไอรดาฉุนกึกจนต้องรีบเดินออกจากที่ตรงนั้น เธออยู่ในวงการนี้มานาน เข้าใจว่าการแสดงต้องการความสมจริง แต่การที่เธอต้องมากอดมาจูบใครที่ไหนก็ไม่รู้ โดยที่ไม่มีความจำเป็นเธอก็รับไม่ได้เช่นกัน
เธอเดินผ่านปิรัญที่ยืนพิงผนังประตูดูเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ ออกไปด้านนอก ปิรัญหมุนตัวเดินตามเธอออกไป ส่วนเชอร์รี่ที่ยื่นอยู่ไม่ห่างกับปิรัญเดินตรงรี่ไปหาผู้กำกับปากร้ายที่นั่งสูบบุหรี่อยู่........................
ฮึ่ม ๆ มาว่าหนูดาของฉันงั้นเร๊อะ ต้องเจอนังเชอร์รี่สักตั้งแล้ว....................
ดูหงุดหงิดนะ
ปิรัญเอ่ยถามไอรดา เมื่อเขาเดินมาหยุดที่ด้านหลังของเธอจนเกือบจะชิดแผ่นหลังเปล่าเปลือยที่โผล่พ้นจากชุดที่ใช้ในการแสดง ครั้งแรกที่เขาเห็น ภายในจิตใจของปิรัญพลุ่งพล่านไปหมด
ใจหนึ่งก็คิดว่ามันสวยดี แต่อีกใจหนึ่งเขาก็อยากจะเดินเข้าไปลากเธอให้ไปเปลี่ยนใส่ชุดที่คลุมตั้งแต่ต้นคอ ถึงปลายเท้า เขาไม่ต้องการให้ใครเห็นเนื้อหนังมังสาของเธอ
ไอรดาหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับปิรัญ แต่เพราะระยะที่ปิรัญยืนอยู่มันใกล้กับเธอมากเกินไป ทำให้เธอตกใจ ถึงกับผงะไปด้านหลัง แต่ปิรัญก็คว้าตัวของเธอไว้ได้ด้วยสองแขนของเขา ร่างของหญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของปิรัญอย่างช่วยไม่ได้
ไม่เป็นไรนะ
ปิรัญถามเธอด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะค่อย ๆ คลายอ้อมแขนที่กอดร่างของไอรดาออก
ไม่เป็นไรหรอก
พูดแล้วไอรดา ก็เดินเลี่ยงไปด้านหลังของบ้านที่ใช้ในการถ่ายทำ........
ใช้มุมกล้องไม่ได้เหรอ.....จำเป็นต้องแสดงจริงขนาดนั้นเลยเหรอ?
ปิรัญยังคงเอ่ยถามเสียงนุ่ม ไอรดาหยุดเดินหันกลับมาจ้องหน้าสาวหล่อที่เดิมตามหลังเธอมา
ฉันไม่มีทางเลือกหรอกนะ แต่ฉันไม่เข้าใจ ทั้ง ๆ ที่เราสามารถใช้มุมกล้องก็ได้ แต่ทำไม........ฮึ้ย!!!
ไอรดาสะบัดแขนฮึดฮัดเมื่อไม่ได้ดังใจ ปิรัญมองกิริยานั้นอย่างขำขัน ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้หญิงสาวตรงหน้าดูไม่สบายใจจริง ๆ ละก็เขาต้องกวนประสาทของเธอเป็นแน่
ดา.........ดาเคยแสดงฉากพวกนี้มาเยอะแล้วนี่นา ไม่น่าจะมีปัญหานะ ยังไม่ชินอีกเหรอ
ฉากพวกนั้นนะใช้มุมกล้องช่วยทั้งหมดนะแหละ ฉันไม่เคยจูบจริง ๆ ในละครหรอก แม้แต่ในชีวิตจริง ก็..........
อาฮะ.............ก็....อะไรละ
แม้น้ำเสียงที่ถามของปิรัญจะดูเรียบเฉย แต่ตอนนี้ภายในจิตใจของเขากำลังเต้นระบำ เขามั่นใจอะไรบางอย่างในแววตาและท่าทางของไอรดา
ดายังไม่เคยจูบใครมาก่อน ให้ตาย..........อิจฉาไอ้บ้านั่นเป็นบ้าเลย.......................
มะ......มะ.....ไม่มีอะไร
ไอรดาติดอ่างพร้อมกับทำท่าว่าจะเดินเลี่ยงไป แต่ปิรัญไวกว่า เขาคว้าแขนของเธอไว้ แล้วดึงเธอให้เดินด้านหลังของบ้านที่ลับตาอีกนิด
มาทางนี้ดีกว่า
จะทำอะไรนะรัญ
จะเป็นคู่ซ้อมบทจูบให้ไงละ -0-
>
>
>
จะยืนอึ้งอีกนานมั้ยนั่น
กะ....กะ...ก็....ก็.....
ติดอ่างอีก.....บอกแล้วไงจะเป็นคู่ซ้อมบทจูบให้ เลือกเอาจูบแรกกับรัญ หรือจูบแรกกับไอ้หน้าเห่ยนั่น
ปิรัญยืนพิงกำแพงรั้วบ้าน มองไอรดานิ่ง
จะ...จูบแรกอะไร
ไอรดาขึ้นเสียงใส่ปิรัญ แต่สีหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายนั้นทำให้ปิรัญยิ้มขำ
ยิ้มอะไร?
ไอรดายังคงให้น้ำเสียงที่แหลมดังข่มความอายของตนเอง ยิ่งเห็นอย่างนั้น ปิรัญก็ขำ จนไอรดานึกฉุนจนทนไม่ได้ เธอยกมือขึ้นทุบไหล่ของปิรัญสองสามที โดยที่ปิรัญคอยปัดป้อง เขายังคงยิ้มอยู่
นายนี่มัน
ปิรัญรวบร่างของไอรดาเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนจะหุบยิ้มแล้วสบตาของเธอนิ่ง
เอาละ จะซ้อมบทไหม?
........................
ไอรดาตีบทเงียบใส่ปิรัญพร้อมกับหันสายตาหนี ปิรัญถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
O.K. ถ้าอยากได้ประสบการณ์จูบแรกแบบหาความโรแมนติกไม่ได้ก็ตามใจ น่าเศร้านะ จูบแรกทั้งที ต้องจูบกับคู่กรณีแถมเป็นเรื่องงานอีก เศร้า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ รันทด
ปิรัญปล่อยแขนออกจากร่างของไอรดา พลางยกมือขึ้นโบกไปมากลางอากาศ ไอรดายืนนิ่ง
เธอไม่อยากสูญเสียจูบแรกไปกับการทำงาน แถมยังต้องเกี่ยวข้องกับคนที่เธอไม่อยากจะเข้าใกล้อีกด้วย เธอมองหน้าปิรัญอย่างใช่ความคิด
พ่อเจ้าแม่เจ้า.......ถ้ายัยนี่หันหลังเดินออกไปนะ จะลากกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ไม่ต้องทงต้องถ่ายมันแล้ว.......
แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทำให้ปิรัญอยากจะทรุดเป็นลม หรือไม่ก็กระโดดดีใจไปพร้อม ๆ กันเลยทีเดียว
อะ....อืม...........จูบกับรัญต้องดีกว่าจูบกับเจ้านั่นแน่........เริ่มกันเถอะ
ปิรัญถึงกับอึ้ง เอาละทีนี้ แม่สาวใจกล้ายอมขนาดนี้แล้วจะทำยังไงต่อไปละปิรัญ
อะ...อืม
แม้จะดูเงอะงะไปบ้างแต่ปิรัญก็พยายามอย่างยิ่งยวดในการควบคุมตัวเองไม่ให้จับร่างในอ้อมกอดที่เริ่มซ้อมบทอยู่ตอนนี้กดลงกับพื้น จัดการให้เธอเป็นของเขาเสีย........
ปลายนิ้วเรียวสวยของไอรดาไล้ไปตามลำแขนของเขาขึ้นไปที่หัวไหล่ ก่อนที่เธอลากวนปลายนิ้วอยู่ตรงนั้น ฝ่ามืออีกข้างที่วางทาบทับอยู่ที่อกของเขาค่อย ๆ เลื่อนขึ้นไปที่ต้นคอของปิรัญ ก่อนที่มันจะเลื้อยไปสัมผัสที่กกหู
ไอรดาเอ่ยคำพูดอะไรอีกมากมายออกมา แต่ตอนนี้ปิรัญอยู่ในสภาวะหูอื้อตาลายไปซะแล้ว มือที่แค่ตั้งใจว่าจะโอบกอดไว้เฉย ๆ มันกลับกลายค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนของไอรดาช้า ๆ และแผ่วเบา
ไอรดาสะดุ้งนิด ๆ กับฝ่ามือที่ปิรัญลูบไล้อยู่อย่างแผ่วเบานั้น แต่เธอก็ยังคงท่องบทไปเรื่อย ๆ สายตาสบนิ่งอยู่กับใบหน้าของปิรัญ แต่ปิรัญไม่ได้สบตาของเธอ เขาจ้องมองที่ริมฝีปากสวยของไอรดา เขากำลังวาดหวังว่ามันจะหอมหวานขนาดไหนนะถ้าได้สัมผัสริมฝีปากที่เย้ายวนนั้น
บทบาทของ พิมพร ที่ไอรดากำลังแสดงนั้น ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เธอค่อย ๆ พรมจูบไปตามซอกคอของปิรัญ ที่รับบทเป็นพระเอกจำเป็น
เขากำลังจะคลั่งกับการแสดงของหญิงสาว ริมฝีปากของเธอแตะแผ่ว ๆ เบาที่ติ่งหูของเขา เธองับเบา ๆ และขบเม้มมัน ปิรัญที่ถูกตรึงอยู่กับมนต์สะกดของการสัมผัสของไอรดาถึงกับมือไม้สั่น เขาอยากครอบครองเธอ
คุณ....ต้องการฉันใช่ไหม?
แม้มันจะเป็นคำพูดตามบทละคร แต่ทว่าทั้งสองกลับไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นแค่บทละคร......แต่มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น
ไอรดาเบียดร่างกายเข้าหาปิรัญ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอาการนั้น กลับต้อนรับเป็นอย่างดี ไอรดาอยากใกล้ชิดคนตรงหน้านี้มากกว่านี้...........ความรู้สึกของเธอมันเกินกว่าการซ้อมบทละครแล้ว
ริมฝีปากของไอรดาจุมพิตเบา ๆ ที่เรียวปากของปิรัญเป็นเชิงหยอกล้อ แต่ปิรัญรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้า ไม่กล้าที่จะสัมผัสมากกว่านี้แล้ว
เรียวปากที่สั่นน้อย ๆ ของไอรดาชิดอยู่กับริมฝีปากล่างของปิรัญ ปิรัญค่อย ๆ ขยับปากช้า ๆ ให้ริมฝีปากของทั้งสองทำความรู้จักกัน เขาขยับเม้ม งับเรียวปากของเธอเบา ๆ และขยับปากกระซิบด้วยเสียงอันเบา
รัญต้องการดาค่ะ
ไอรดาหลับตาพริ้ม เผยอปากรับสัมผัสที่ปิรัญค่อย ๆ บดเบียดเข้ามาที่ริมฝีปาก ทั้งคู่ต่างเดินจังหวะไปช้า ๆ จากที่เพียงแค่ริมฝีปากแตะกัน ตอนนี้ปิรัญห้ามใจไม่ได้ที่จะไม่ส่งลิ้นเข้าไปทักทายความหวานภายในอุ้งปากของเธอ
ไอรดาไม่ขัดขืนต่อการกระทำของปิรัญ แม้จะไม่ได้เก่งกล้าเหมือนสาว ๆ คนอื่นที่ปิรัญเคยจูบ แต่ด้วยความที่ไม่ประสาของไอรดานี่แหละที่ทำให้เขาอยากกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว
ปลายลิ้นของปิรัญทักทายหยอกล้อกับลิ้นของไอรดา ที่ยังคงอยู่ในสภาวะกึ่ง ๆ ว่าจะลิ้มลองดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่อาจห้ามใจ เมื่อความหวานมันช่างเย้ายวนยิ่งนัก เธอส่งปลายลิ้นออกมาลิ้มลองความหวานนั้น และมันก็เป็นดังคาดคิด เมื่อลิ้มลองแล้ว ก็มิอาจหยุดได้
ไอรดาส่งเสียงเบา ๆ ภายในลำคอแสดงความพึงพอใจกับรสจูบแสนหวานของปิรัญที่บรรจงแต่งแต้มให้กับเธอ เขาจารึกความวาบหวามและความหลงใหลใน จูบให้กับเธอ จนเธอถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว
ริมฝีปากของทั้งสองค่อย ๆ แยกออกจากกัน แต่ปิรัญยังคงวนจุมพิตเบา ๆ ไล้อยู่ตามริมฝีปากที่แดงเรื่อของไอรดา และเธอก็งับเรียวปากของเขาเล่นเช่นเดียวกัน เป็นการหยอกล้อเล็ก ๆ ที่สร้างความพึงพอใจแก่คนทั้งสอง
หน้าผากของทั้งสองชนกันอยู่ ปลายจมูกอยู่ห่างกันไม่กี่เซนต์เท่านั้น สายตาของคนทั้งคู่ต่างจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย ต่างฝ่ายต่างพร้อมถ้าจะให้มันสัมผัสกันอีกครั้ง..............
รัญ....
หืม
จูบ............อีกครั้ง.........ได้มั้ย?
คำร้องขอกล้า ๆ กลัว ๆ เรียกรอยยิ้มจากเรียวปากของปิรัญได้ไม่ยาก มีหรือเขาจะปฏิเสธ
ไม่ขัดข้องอยู่แล้ว...................ที่รัก
ร่างบางของมัลลิกาค่อยขยับช้า ๆ อยู่บนเตียงนุ่ม ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ กระพริบตาเพื่อให้สายตาชินกับแสงสว่างที่เล็ดลอดเข้ามาในห้องของพัก
ร่างของมัลลิกาควานหาอีกร่างที่นอนก่ายกอดกับเธอเมื่อคืนทันที แต่ที่เธอได้พบมีเพียงความว่างเปล่า เธอจึงค่อย ๆ พยุงกายลุกขึ้นแล้วหันมองหาร่างของศรัญรัตน์ แต่ก็ไร้ร่างของนักร้องคนสวย
ไปไหนของเขานะ
เสียงพึมพำอย่างขัดใจของมัลลิกาดังขึ้น เมื่อไม่พบคนที่ต้องการ และเธอก็ได้คำตอบในเวลาต่อมาว่าศรัญรัตน์ไปไหน เมื่อเธอเหลือบเห็นข้อความสั้น ๆ ที่ศรัญรัตน์โน้ตไว้บนกระดาษที่วางอยู่บนหัวเตียง
......เห็นหลับสบายไม่อยากปลุกค่ะ พี่ไปทำงานก่อนนะ มีถ่าย MVที่ชายหาด หาอะไรกินเองก่อนก็ได้นะคะ.........ใบหม่อน.......
มัลลิกาวางโน้ตไว้ที่เดิม แล้วจึงเดินเข้าห้องน้ำไป.........
---------------------**********----------------------
มัลลิกาหยุดยืนมองดูภาพการทำงานของศรัญรัตน์ที่ชายหาด สายลมของท้องทะเลพัดเข้ามาปะทะกับร่างของทีมงานและศรัญรัตน์แต่ที่สามารถดึงดูดสายตาของมัลลิกามีเพียงร่างของศรัญรัตน์เท่านั้น
ร่างเพรียวบางของศรัญรัตน์ขยับไปมาบนชาดหาดสีขาว เธอกำลังเต้นด้วยทางทางยั่วยวนเหมือนกับที่มัลลิกาเคยเห็นเธอในโทรทัศน์ เธอดูมีชีวิตชีวา มัลลิกาชอบเวลาที่ศรัญรัตน์ยิ้ม เธอดูงดงาม แต่ไม่ใช่เวลาที่มีคนเฝ้ามองและจับจ้องเธอเช่นนี้
มัลลิกาอยากจะเดินไปกระชากร่างของศรัญรัตน์ออกมาจากตรงที่ที่เธอกำลังยืนอยู่ ผู้คนมากมายเฝ้ามองเธอ หลายคนอยากเป็นเจ้าของศรัญรัตน์...............ศรัญรัตน์เป็นของเธอเพียงคนเดียว......
พี่เป็นของไหมคนเดียว
มัลลิกาพึมพำเบา ๆ โดยที่สายตาของเธอยังคงจับจ้องที่ร่างของศรัญรัตน์ มัลลิกาไม่รู้ตัวเลยว่า ตอนนี้ เธอตกอยู่ในสายตาของใครอีกคน ที่เฝ้ามองเธออยู่
.......เพิ่งจะตื่นหรือไงนะ ดูทำหน้าเข้า ใครไปทำอะไรให้หงุดหงิดอีกละนั่น.....
ศรัญรัตน์ที่หยุดพักแล้ว มองมาทางมัลลิกาที่ยืนอยู่ที่ขั้นบันไดก่อนถึงชายหาด ร่างสูงเพรียวของมัลลิกาเด่นสะดุดตาเสมอ ผมยาวสวยของมัลลิกาที่รวบเป็นหางม้าปลิวไปตามลม มือทั้งสองข้างล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์พอดีตัว
เดี๋ยวหม่อนมานะคะ
ศรัญรัตน์เอ่ยกับทีมงาน ก่อนที่จะยิ้มหวาน แล้วเดินเลี่ยงออกมา
ใบหม่อนครับ อีก 15 นาทีเราจะถ่ายต่อนะครับ
ค่ะ
ศรัญรัตน์เดินตรงมายังร่างของมัลลิกาที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะขยับเขยื้อนไปไหน สายตาของคนทั้งสองสบกันนิ่ง
ว่าไงคะ? ตื่นนานแล้วเหรอคะ? แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นละคะไหม?
มัลลิกาไม่ตอบคำถามของศรัญรัตน์ แต่กลับหมุนตัวกลับ เดินไปทางสวนย่อมหน้าบ้านพัก มัลลิกาเลือกที่จะนั่งตรงบริเวณที่ทางกองถ่ายมองไม่เห็นจุดที่เธอนั่ง และเป็นจุดที่ค่อนข้างจะลับตาสักนิด
เงียบอีกแล้ว......หงุดหงิดอะไรอยู่คะ?
ศรัญรัตน์ยังคงยิงคำถามใส่มัลลิกา เธอรู้ว่าคงไม่ได้คำตอบจากร่างของมัลลิกา แต่กระนั้นก็ยังคงถามเรื่อย ๆ
จะรู้มั้ยคะว่าโกรธอะไรอยู่.....
เมื่อไหร่จะเลิกเป็นนักร้อง?
มัลลิกาไม่ตอบคำถามของศรัญรัตน์ แต่กลับเปลี่ยนเป็นฝ่ายถามกลับมาซะเอง
ทำไมถามอย่างนี้คะ???...
ไหมเคยบอกแล้วใช่มั้ย? ว่าไม่ชอบให้หม่อนมาเป็นนักร้อง ไหมไม่ชอบ
คิ้วสวยของมัลลิกาขมวดเข้าหากัน เธอสบตากับศรัญรัตน์ที่จ้องมองเธออยู่แล้ว ก่อนจะเป็นฝ่ายหันหน้าหนี
ตัวไหมคะ....ถ้าพี่ขอให้ตัวไหมเลิกงานสถาปนิกตัวไหมจะยอมมั้ย?
นั่นเป็นความฝันของไหม
มัลลิกาสวนกลับทันทีที่ศรัญรัตน์กล่าวจบ ใบหน้าที่เคยเมินหนีเมื่อสักครู่หันกลับมามองสบตากับศรัญรัตน์อย่างไม่พอใจ แต่คำพูดต่อไปของศรัญรัตน์ก็ทำให้คนหน้าหวานถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเสียไม่ได้
คำตอบเดียวกันกับคำถามของตัวไหมคะ.....งานเพลงคือความฝันของพี่ พี่เลิกไม่ได้
ไหม.....ไหมไม่ชอบเวลาที่มีคนมองพี่มาก ๆ ไม่ชอบที่มีใครมาสนใจ ไม่ชอบที่ใคร ๆ ก็มารุมล้อม.....ไหมหวง ไหมหึง....ไหมรักพี่หม่อน
ศรัญรัตน์ยิ้มน้อย ๆ กับคำพูดของมัลลิกา มีสักกี่ครั้งที่คนหน้าหวานปากหนักอย่างมัลลิกาจะพูดความในใจออกมา เธอจุมพิตแผ่วเบาที่มุมปากของมัลลิกา มัลลิกาหลับตาซึมซับความเอาความหวานที่ก่อเกิดเก็บไว้ในใจเงียบ ๆ
พี่ทำไหมใจสั่นนะ....
มัลลิกาหันมาบอกกล่าวกับศรัญรัตน์ มัลลิกาเกือบจะจุมพิตศรัญรัตน์เสียแล้ว แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไหวตัวทัน จึงเลี่ยงถอยใบหน้าออกมา จนมัลลิกาทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ
กลางวันนี้ทานข้าวด้วยกันมั้ยคะ
มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนี่
มัลลิกาตอบศรัญรัตน์ แต่สายตาของเธอกลับจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ ศรัญรัตน์ยิ้มกับอาการนั้น เธอยกมือขึ้นมาแตะที่เรียวปากของมัลลิกา เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเอียงใบหน้าเข้ามาหา
ไม่ใช่เวลานี้ค่ะ....
ไหนบอกว่าจะตามใจ
นั่นมันเมื่อคืนค่ะ...ไม่ใช่ตอนนี้ เดี๋ยวพี่ต้องเข้าฉากต่อแล้วนะคะ.....ไปนั่งที่โน้นมั้ยจะได้ดูใกล้ ๆ
ไม่บอกก็ไปอยู่แล้ว มัลลิกาตอบ พร้อม ๆ กับลุกขึ้นยื่น และดึงร่างของศรัญรัตน์ขึ้นมา
ทั้งสองก้าวไปยังสถานที่ที่ใช้ในการถ่ายฉากต่อไป การเดินเคียงคู่มาของศรัญรัตน์และมัลลิกาดึงความสนใจของทีมงานได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะมัลลิกา เธอถูกจับจ้องมากเป็นพิเศษ แต่คนอย่างเธอหรือจะสนใจสายตาแห่งคำถามเหล่านั้น
มาแล้วเหรอหม่อน เดี๋ยวเราต้องไปถ่ายที่สระว่ายน้ำที่โรงแรมนะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทางโน้นเลย.....แล้ว............
พิภพ ผู้กำกับหนุ่มมองด้วยสายตาเป็นคำถามมาทางมัลลิกา ที่ไม่ได้สนใจจะมองเขาเลย เธอเสมองบรรยากาศโดยรอบมากกว่า
อ่อ.....ตัวไหม....นี่คุณพิภพผู้กำกับ MV ตัวนี้ค่ะ พี่ภพนี่ ตัวไหม น้องสาวของหม่อนเองค่ะ
ตัวไหมยกมือไหว้พิภพ สายตาที่บ่งบอกความไม่พอใจ ไม่สบอารมณ์ของมัลลิกาฉายออกมาอย่างชัดแจ้ง เธอไม่ได้ไม่ชอบหน้าผู้ชายตรงหน้า แต่ที่เธอไม่พอใจก็คือ คำแนะนำของศรัญรัตน์ต่างหาก
หวัดดี ๆ หน้าตาดีนะเนี่ย สวยทั้งพี่ทั้งน้องเลย สนใจอยากเข้าวงการมั้ย?
ไม่ค่ะ มัลลิกาตอบทันที โดยแทบจะไม่ทิ้งระยะเวลาในการคิดเลย เรื่องในวงการมายา มันอยู่คนละโลกกับเธอ ในสมองของเธอตอนนี้ ทำยังไงให้ศรัญรัตน์ยอมทิ้งเรื่องงานเพลงเท่านั้น
เดี๋ยวหม่อน ไปเตรียมตัวทางโน้นก่อนนะคะ ตัวไหมไปทางโน้นเถอะ
พิภพมองตามร่างของทั้งสองที่เลยผ่านไป
ใครนะพี่ภพ?? ที่มากับหม่อน
เห็นบอกว่าน้องว่ะ
หม่อนมีน้องด้วยเหรอ??? ทีมงานหนุ่มที่เข้ามาถามเอ่ยถามอย่างสงสัย พิภพหันมามองหน้าคนถาม
ก็เคยเห็นให้สัมภาษนะว่ามีน้องสาวคนหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าจะใช่คนนี้หรือเปล่า? แต่ก็คงใช่แหละ
สวยทั้งพี่ทั้งน้องเลยเนอะ
แล้วนี้ไม่มีอะไรทำหรือไงถึงมามองชาวบ้านเนี่ย ไป ๆ ไปทำงาน ไอ้พวกนี้นี่ พิภพจัดการไล่ทีมงาน ภายในใจของเขาครุ่นคิดอะไรบางอย่างที่เข้ามารบกวนจิตใจของเขา
สายตาของมัลลิกาที่มองเขา ไม่ใช่สายตาที่โกรธ หรือไม่พอใจเขา แต่เธอไม่พอใจอะไร ? ใบหม่อนก็แค่แนะนำว่าเธอเป็นน้องสาวแค่นั้น หรือว่ามัลลิกาไม่ถูกชะตากับเขา ก็ไม่น่าใช่?
โอ้ย......ช่างหัว ทำงาน ๆ อย่าเกิดพายุอารมณ์ในงานของข้าก็พอ...................
ไหมคะ? หน้าหงิกเกินไปแล้ว
ศรัญรัตน์ทักมัลลิกาเบา ๆ แต่ดูเหมือนความไม่สบอารมณ์ของมัลลิกาจะไม่ลดหย่อนลง คิ้วสวยยังคงขมวดอยู่จนร่างบางของศรัญรัตน์เริ่มรู้สึกหวั่นใจ
เป็นอะไรของเขานะ......
พี่หม่อน.....ทำไมต้องบอกว่าไหมเป็นน้อง
เสียงเรียบ ๆ ของมัลลิกาเอ่ยขึ้นเบา ๆ ศรัญรัตน์หันขวับมามองใบหน้าที่เปลี่ยนจากหงุดหงิดเป็นเย็นชาจนเธอใจหาย
ก็............ตัวไหม ความจริงเป็นยังไงตัวไหมย่อมรู้ดีนะค่ะ พี่คิดว่านั่นคือสิ่งที่ควรทำมากที่สุด
มัลลิกาหันมาสบตาศรัญรัตน์ แววตาที่ส่อแววตัดพ้อถูกส่งให้ศรัญรัตน์ ความจริงบางอย่างที่มัลลิกาไม่อยากจะคิดถึงระหว่างเธอกับศรัญรัตน์โผล่เข้ามาในหัว
ไปแต่งตัวเถอะค่ะ.....ไหมนั่งรอที่นี่แหละ
มัลลิกาเอ่ยตัดบทพร้อม ๆ กับนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเล็ก ๆ ศรัญรัตน์เมื่อเห็นว่าคนหน้าหวานตัดบทง่าย ๆ ก็เดินหันหลังจากไป แต่ก่อนที่เธอจะไปคำพูดของเธอก็เปล่งออกมา
เดี๋ยวถ่ายเสร็จไปกินข้าวกลางวันกันนะคะ.....พี่รักตัวไหมมากนะคะ
มัลลิกามองตามร่างของศรัญรัตน์ไป......สายตาของเธอจดจ้องเพียงแต่ร่างของศรัญรัตน์ หลายปีมาแล้วที่ในสายตาของเธอมีเพียงศรัญรัตน์ จิตใจของเธอมีเพียงศรัญรัตน์เท่านั้นที่ครอบครอง และเป็นหลายปีมาแล้วที่ความจริงทางสังคม สิ่งรอบกาย แม้แต่กระทั้งครอบครัว ก็เป็นอาวุธชั้นดีที่คอยทิ่มแทงทำร้ายความรู้สึกของเธอตลอดมา
ศรัญรัตน์เดินไปไกลเกินกว่าที่จะได้ยินเสียงที่แผ่วเบาของมัลลิกาที่เอ่ยกับเธอ คำพูดไม่กี่ประโยคของมัลลิกา หากแม้ใครได้ยินก็คงจะสะท้อนใจกับความรู้สึกของคนทั้งสอง
ไหมก็รักพี่หม่อนค่ะ........รักมากกว่าใคร ๆ
พี่หม่อนอย่าทำร้ายไหมด้วยคำว่าน้องอีกเลยนะคะ.......แค่เกิดมามีสายเลือดเดียวกัน ไหมก็เจ็บเกินพอแล้ว.....
สวัสดีค่ะ..........
ดูเหมือนจะรู้กันแล้วนะว่าใครเป็นคนเขียนเรื่องนี้......
แต่เอาเถอะค่ะ ตอนนี้เอาตอนที่ 3 มาฝากแล้วนะคะ....
อ่านแล้วเป็นไงบ้างค่ะ ติชมกันได้นะ......
ทั้งอัคจังและเจ้าของเรื่องนี้พร้อมที่จะรับฟังเสมอค่ะ.........
อัคจังอ่านตอนนี้แล้วนะคะ....ยิ้มกับคู่ของ ปิรัญกับไอรดาค่ะ
แต่.....................
คู่ของตัวไหม กับ ใบหม่อนนี่ ยิ้มไม่ออกเลยค่ะ
คนเขียนวางระเบิด........ตูมมมมมมมมมมมมม..........เต็ม ๆ เลยค่ะ เศร้า......
~Mibu Akari~
"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."
< ตอนที่ 2
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 17:29:23 น.
0 comments
Counter : 1375 Pageviews.
Share
Tweet
samurai_KYO
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
"ข้าคือ...มิบุ ซา'เคียว"
Friends' blogs
แม่มด EuReKa
SunnyP
ann_modtanoi
ลัลน์ ลลิตา
พิธันดร
BestChild
ลายปากกา
Webmaster - BlogGang
[Add samurai_KYO's blog to your web]
Links
รวม link ~~รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ~~
รวม link^O^สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย^O^
รวม link ~Secret Love~
รวม link >Love Or Passion<
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.