ข้าคือ Sa'kyo
Group Blog
 
 
กันยายน 2549
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
15 กันยายน 2549
 
All Blogs
 

สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย...ตอนพิเศษ...2

"......อ่านแล้วไม่เม้นต์ไม่ว่า ก็แค่ไม่อัพแค่นั้นเอง....."



มีหลายท่านถามมาว่า......ตอนพิเศษทำไมมีตอนต่อไปด้วย???.น่าจะจบในตอน.......อะไรประมาณนี้ ซึ่งข้าน้อยก็เห็นด้วยขอรับ ตอนพิเศษต้องมีแค่ตอนเดียวสิ

แต่การที่จะเอาเรื่องของคู่รักสองคู่นี้มายัดในตอน ๆ เดียวกันมันดูจะยากมากสำหรับคนฝีมือเท่าปลายก้อยอย่างข้าน้อย........ดังนั้นก็เลยตัดมาคู่ละสองตอน เรย์กับเกี๊ยวสองตอน เดี๋ยวจีนกับฟินก็อีกสองตอน อะไรเทือก ๆ นี้ขอรับ

ตอนแรกกะจะเขียนว่าภาคสองแล้ว แต่ภาคสองอะไรวะมีแค่สี่ตอน แหะ ๆ สุดท้ายด้วยมันสมองอันน้อยนิดของคนหน้าตาดีมากมายอย่างข้าน้อยจึง บอกว่าเป็นตอนพิเศษ เอาเป็นว่าให้เข้าใจว่าเป็นตอนพิเศษ เวอร์ชั่น ซา’เคียว ละกันนะขอรับ...........

ตอนนี้ถ้าไม่เม้นต์ข้าน้อยไม่แช่งขอรับ เพราะมีคนบอกว่าข้าน้อยชอบแช่ง ตอนนี้เลยใจดีไม่แช่งละ เห็นมั้ยใครที่เคยว่าข้าน้อยใจร้ายเปลี่ยนคำพูดซะนะขอรับ....ตอนนี้ไม่เม้นต์ไม่แช่ง


แต่ว่า...............มีอะไรบอกนิดหนึ่ง.........ไม่เม้นต์ไม่แช่งก็จริง แค่.........ถ้าไม่เม้นต์ไม่อัพขอรับ555

และวันนี้ที่เย็บกระดาษก็ทำให้ข้าน้อยอารมณ์เสียกับมันอีกแล้ว........ชิส์!!!!! -*-







เรย์กวาดสายตาหาเจ้าหนุ่มที่ส่งข้อความหาคนรักของเขาทันที เมื่อเขามายืนอยู่ที่ร้านไอศกรีมในห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง

“อยู่นั่นเองเหรอ หึ” เรย์พึมพำเบา ๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก เขาเดินตรงดิ่งเข้าไปยังร้านขายไอศกรีมชื่อดัง (ชื่อดังอีกแล้ว) จุดหมายคือโต๊ะที่หนุ่มหล่อหน้าตาดี ที่ไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนของโลกเขาก็จะต้องตามให้เจอ หากหมอนี่ยังไม่เลิกยุ่งกับคนรักของเขา

“สวัสดี” เรย์ทักขึ้น หนุ่มหล่อเงยหน้าขึ้นมามองเรย์ที่ยืนอยู่

“แม็ค สินะ ชื่อของนายนะ” เรย์ถามขึ้น คนถูกถามได้เพียงแต่พยักหน้าช้า ๆ เป็นการตอบรับ เขายังงงกับเหตุการณ์นี้อยู่ ทอมหล่อคนนี้คือใครกัน? เขาไม่มีเพื่อนเป็นทอม เพราะเกลียดคนประเภทนี้เข้าไส้

สมัยมัธยมต้นเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่สุดท้ายก็เลิกลากันไปเพราะ ทอม ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นไปชอบทอม แต่เธอคนนั้นที่เขาหลงรักกลับเป็นทอมซะเอง ดังนั้นเขาคนที่ยืนตรงหน้านี้ไม่ใช่เพื่อนเขาเป็นแน่ แล้วเขาเป็นใครกันละ?

เรย์นั่งลงตรงข้ามกับแม็ค ที่ยังคงทำหน้าสงสัยอยู่ เรย์ไม่พูดอะไร เขาเรียกบริกรมา แล้วสั่งไอศกรีม ไม่มีท่าทีร้อนรนแสดงออกมา ส่วนแม็คคำถามที่พุดขึ้นมาในใจอีกคำถามหนึ่งก็คือ

เคยเจอทอมคนนี้ที่ไหนหรือเปล่านะ? ทำไมรู้สึกคุ้นหน้าจัง.........

“เราเคยเจอกันครั้งหนึ่ง ในระยะประมาณ 20 เมตรได้ เมื่อราว ๆ ชั่วโมงกว่า ๆ ที่ผ่านมานี่เอง” เรย์พูดเสียงเรียบ เขามองสบตากับแม็ค แต่ดูเหมือนการประมวลผลของสมองของแม็คจะช้าไปสักนิดทำให้เรย์ต้องแนะนำตัวขึ้นมาอีก

“ฉันชื่อเรย์ เป็นแฟนของเกี๊ยว ผู้หญิงที่นายส่งข้อความไปให้ไงละ” แม็คตาโตขึ้นมาทันที ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นแววตาไม่เป็นมิตรแทน

“นายต้องการอะไร?” แม็คถามเรย์เร็วปรือ

“ฉันต่างหากที่ต้องถามนายว่านายต้องการอะไร? เลิกยุ่งกับแฟนฉันซะ” เรย์พูดเสียงเฉียบขาด การที่เขาเป็นหนึ่งในผู้บริหารงานในบริษัททัวร์นั้น ทำให้เขาจำเป็นต้องสร้างบุคลิกที่เข็มงวด ใจเย็นขึ้นมา เพื่อเป็นที่น่าเกรงขามแก่พนักงาน ตัวตนที่แสนจะขี้เล่น และกวนประสาทอาจจะไม่เหมาะหากอยู่ในบริษัท มันมีประโยชน์เวลาที่ใช้ในการติดต่องาน ตอนนี้เขาก็กำลังใช้ประโยชน์จากอีกบุคลิกนั้นของเขา และดูเหมือนจะได้ผลดีซะด้วย

แม็ครู้สึกเหมือนตัวเองถูกบีบรัดด้วยสายตาคมกริบของสาวหล่อตรงหน้าจนหายใจแทบไม่ออกแล้ว เขารู้สึกเหมือนเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งที่ถูกผู้ใหญ่จับได้ว่าทำผิด

“ว่าไง......”

“ก็ไม่มีอะไรนี่.....แค่จะเอาแฟนของฉันกลับมาเท่านั้น” แม็คพูดอย่างท้าทาย เรย์เลิกคิ้วขึ้น เขากระตุกยิ้มกวน ๆ ใส่แม็ค

“คิดว่าเอาไปได้เหรอ?”

“มันแน่อยู่แล้ว....เกี๊ยวเขาชอบฉันจะตาย” แม็คยังคงข่มต่อ แม้ในใจตอนนี้จะรู้สึกหวาดหวั่นก็ตาม

“เหรอ........ไม่ยักรู้นะ เท่าที่รู้ยัยนั่นทำตัวรังเกียจนายยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือซะอีกนะ” แม็คกำหมัดแน่น เรย์พูดแทงใจเขาเข้าจัง ๆ

“การที่ยัยนั่นให้ฉันมาเจอกับนายแบบนี้ ก็น่าจะสำคัญตัวเองได้แล้วนะว่านายนะมันไม่มีอะไรให้ยัยนั่นสนใจอีกแล้ว นายมันก็แค่รองเท้าเก่า ๆ ที่เกี๊ยวทิ้งไว้ในกองขยะเท่านั้นแหละ เจียมตัวเองซะบ้างนะ” เรย์ใช้ถ้อยคำถากถางคนตรงหน้าอย่างเลือดเย็น แม็คที่นั่งฟังอยู่ถึงกับตัวสั่นด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครต่อว่าเขาได้รุนแรงขนาดนี้มาก่อน เรย์เป็นคนแรกเลยทีเดียว

“นายก็ไม่ได้ต่างจากฉันสักเท่าไหร่อย่าลืมสิว่านายนะเป็นผู้หญิง ยังไงซะก็คบกันได้ไม่เท่าไหร่หรอกน่า”

“นั่นนะไม่ใช่เรื่องที่นายต้องมาเตือนฉันหรอกนะ ที่ควรต้องเตือนนะคือตัวนายเองต่างหาก เพราะยังไงซะฉันก็คือปัจจุบันของยัยนั่น อาจจะเป็นอนาคตด้วยก็ได้ แต่นายนะเป็นอดีต แถมยังเป็นอดีตที่ไม่มีใครพิศมัยอยากรื้อฟื้นขึ้นมาอีกด้วย”

สิ้นเสียงของเรย์แม็คแทบจะกระโจนใส่เรย์ หากไม่ติดว่าเด็กเสิร์ฟนำไอศกรีมที่เรย์สั่งไว้มาวางซะก่อน เรย์ไม่มีท่าทีหวาดหวั่นอะไรเลย เขาตักไอศกรีมใส่ปากช้า ๆ

“อย่าได้ใจไปหน่อยเลย นายก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเท่าไหร่หรอก เดี๋ยวก็ถูกยัยนั่นเขี่ยทิ้งเหมือนกัน” แม็คกัดฟันพูด เขารู้สึกว่าตอนนี้เขาโกรธเจ้าทอมหน้าหล่อตรงหน้าจนควันออกหูไปหมด เขาสั่นเป็นเจ้าเลยทีเดียว

“งั้นเหรอ แต่ถึงยังไงฉันก็มีดีกว่านายนั่นแหละ ไม่ยังงั้น ยัยนั่นก็คงไม่สลัดนายทิ้งเพื่อมาหาฉันหรอกนะ” (รู้สึกว่าเกี๊ยวจะเลิกกับแม็คแล้วจึงมาเจอท่านเรย์นะขอรับ-----> ซา’เคียว เอาเถอะน่า : เรย์)

“แกจะเอายังไงกับฉันวะ!?!?!?” แม็คตะเบงเสียงขึ้น จนคนในร้านหันมามอง แต่เรย์ก็ยังเฉย เขาพอใจที่เห็นคนตรงหน้าเต้นเร่า ๆ อย่างนี้ สมควรจะโดนซะบ้างทำให้เขากับคนรักต้องทะเลาะกัน

“บอกแล้วไงว่าเลิกยุ่งกับแฟนฉันซะ”

“ไม่มีทาง!!!” และเพียงแค่ชั่ววูบเดียว ความคิดที่แสนจะบ้าบิ่นก็ผุดเข้ามาในสมองของแม็ค เขากระตุกยิ้มอย่างน่าเกลียด

“แต่จะให้เลิกยุ่งก็ได้นะ แต่มีข้อแม้”

“อะไร?” เรย์ถามเสียงเรียบ เขามองแม็คด้วยสายตาไร้ความรู้สึก เขารู้สึกรังเกียจรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของแม็คซะจริง ๆ

“จูบฉันตรงนี้สิ เอาแบบดูดดื่มเลยนะ ถ้าทำไม่ได้ นายก็เลิกกับเกี๊ยวซะ” เรย์อยากจะตะบันหน้าไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาซะจริง ๆ

~มันเอาอะไรคิดข้อเสนออุบาทว์ ๆ นี่วะ~

“ว่าไงทำได้มั้ย? ไม่กล้าสินะ” แม็คเอ่ยวาจากระทบใส่เรย์

“ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าแกจะไม่กลับคำทีหลัง”

“ฉันก็มีเกียรติของลูกผู้ชายเหมือนกัน แกกล้าทำ ฉันก็กล้าหยุด” แม้คำพูดของแม็คจะดูเหมือนท้าทาย แต่บางอย่างในสายตาของแม็คทำให้เรย์มั่นใจได้ว่าคนตรงหน้ารักษาคำพูดมากพอ

แม็คมั่นใจว่าเรย์ไม่มีทางทำอย่างที่เขายื่นข้อเสนอให้แน่ ๆ ไม่มีทอมคนไหนจะมาจูบกับผู้ชายหรอก ไม่มีทาง......แต่เขาลืมคิดไปนิดหนึ่งว่า คนเราหากรัก และทุ่มเทให้กับใครสักคนแล้วเขาคนนั้นย่อมยอมทำทุกอย่าง เรย์เป็นหนึ่งในนั้นด้วย

หากการจูบผู้ชายตรงหน้าทำให้หมอนี่เลิกยุ่งกับคนรักของเขา เขาก็จะทำ เรย์ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับแม็ค ที่สูงกว่าเขานิดหน่อย

“จูบแบบดูดดื่มเลยใช่มั้ยพวก”

พูดจบเรย์ก็กระชากคอเสื้อของแม็คเข้ามาหาตัวเอง แม็คที่ไม่ทันตั้งตัวก็เซมาตามแรงกระชากของเรย์

o__O!!!!

-O
TTOTT

TT^TT

ไม่สามารถบรรยายสิ่งใดออกมาเป็นคำพูดได้ขอรับ โปรดอภัยต่อข้าน้อยด้วย มันเกินความสามารถจริง ๆ ทอมจูบกับผู้ชาย คิดภาพเองเถอะขอรับ..................เอวัง ( -/\- )







เรย์ปล่อยมือจากคอเสื้อของแม็คหลังจากที่ถอนริมฝีปากออก เขายืนมองแม็คที่ทรุดลงไปนั่งกับเก้าอี้เหมือนกับคนหมดแรง

“จำสิ่งที่นายบอกฉันไว้นะ อย่ายุ่งกับแฟนฉันอีก” เรย์พูดด้วยเสียงเฉียบขาด เขาหันกลังให้กับแม็คที่ยังนั่งอึ้งอยู่กับเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่ ผู้คนในร้านที่เห็นเหตุการณ์ก็เช่นกัน ทุกคนต่างพากันมองมาทางเรย์ที่กำลังจะเดินออกไป

“อะ....จริงสิรู้สึกเมื่อกี้จะลืมบอกอะไรไปนิดหนึ่งนะ” เรย์ที่ทำท่าว่าจะหันหลังจากไป หันกลับมาทางแม็คอีกครั้ง

“เมื่อก่อนยัยนั่นเคยชอบแกมากก็จริง แต่ตอนนี้....ไม่อยากจะพูดเลยวะ ยัยนั่น ทั้งรัก ทั้งหลง จนกลายเป็นคลั่งฉันไปแล้ววะ เสียใจด้วยนะ ........ อ่อ!!! จ่ายค่าไอศกรีมด้วยนะ”

พูดจบ เรย์ก็เดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ว เขาเอามือปาดที่ริมฝีปากแรง ๆ จนปากของเขาแดงเจ่อไปหมด เรย์ก้าวขายาว ๆ ไปที่รถ เขารีบขึ้นรถและขับออกจากห้างไปด้วยความเร็วสูง

“ให้ตายเถอะ......ทุเรศตัวเองเป็นบ้าเลย”







เรย์เปิดประตูห้องพักของเกี๊ยว ก่อนจะก้าวเข้ามาช้า ๆ ความมืดปกคลุมไปทั่วห้อง ดูเหมือนคนที่อยู่ในห้องก่อนหน้านี้ไม่ได้สนใจที่จะเปิดไฟในห้องเลย เรย์อามือกดสวิตไฟอย่างคุ้นเคย สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือ ร่างของเกี๊ยวที่มานอนขดอยู่ที่เบาะรองนั่งกลางห้อง


เธอยังอยู่ในชุดนักศึกษาตัวเดิม เรย์เดินไปนั่งข้าง ๆ เกี๊ยว ดวงตาของเธอปิดสนิท ลมหายใจที่สม่ำเสมอบอกเรย์ได้ดีว่า ร่างบางตรงหน้าหลับอยู่ เขาเอื้อมมือไปลูบแก้มเนียนที่มีรอยคราบน้ำตาติดอยู่

“ขอโทษนะ....” เรย์พูดออกมา ก่อนจะก้มลงไปจูบขมับคนรักเบา ๆ

ร่างบางของเกี๊ยวขยับเมื่อรู้สึกได้ว่ามีสัมผัสที่อบอุ่นสัมผัสกับตัวเอง เธอปรือตาขึ้นช้า ๆ ก่อนจะกระพริบตาถี่ ๆ เมื่อแสงจากไฟในห้องมันกระทบกับดวงตา

“เรย์.......” เกี๊ยวโผเข้ามากอดเรย์ไว้แน่น ราวกับว่ากลัวเขาจะหายไปไหน เธอไม่อยากสูญเสียคนตรงหน้านี้ไป เธอกลัวสารพัด ยิ่งเกิดเรื่องอย่างเมื่อตอนกลางวันด้วยแล้ว เธอก็ยิ่งกลัว

“เรย์.....อย่าไปจากฉันเลยนะ ฉันไม่ได้มีอะไรกับไอ้บ้านั่นแล้ว ฮือ.....ฉัน....ฉันรักแต่นายคนเดียว มีแต่นายคนเดียว อย่างทิ้งฉันเลยนะ”

“เกี๊ยว....”

“ขอร้องนะเรย์อย่าทิ้งฉันเลยนะ ฉันยอมทุกอย่าง จะไม่หึง ไม่หวง จะไม่จู้จี้อีกแล้วก็ได้ นายจะมีใครอีกกี่คนก็ได้ แต่อย่าทิ้งฉัน อย่าไปจาก...ฉันเลยนะ”

เรย์สะท้านไปทั้งร่าง หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น นี่เขาทำให้คนที่เขารักคิดมากขนาดนี้เลยหรือนี่ เขาทำให้เธอเจ็บปวดมากมายขนาดนี้เลยหรือ เขาทำอะไรลงไป......

“ฉันอยู่ไม่ได้.....ถ้าไม่มีนายนะเรย์”

เขาสวมกอดร่างบางของเกี๊ยวแน่น และลูบศีรษของเธออย่างปลอบประโลม ริมฝีปากที่สั่นระริกของเขาจูบที่เรือนผมสวยของเกี๊ยว

“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้นเกี๊ยว ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป ต่อให้เธอไล่ฉัน...ฉันก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น....... ฉันก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน ถ้าไม่มีเธอ”

ทั้งสองต่างกอดรัดกันไว้แน่น ต่างสื่อความรักที่มีให้กันผ่านอ้อมกอดนั้น เพราะต่างไม่ยอมพูดคุยกันแท้ ๆ ทำให้เกิดความไม่ไว้ใจกันของทั้งสองฝ่าย จนเกือบต้องทำให้เป็นเรื่องผิดใจกัน ทำให้ต่างคนต่างเสียใจ

เรย์ดันร่างของเกี๊ยวออกเพื่อมาสบตากัน เขาใช้นิ้วกรีดน้ำตาที่ไหลออกมาจนเต็มแก้มทั้งสองของเธอออก ก่อนจะพรมจูบที่เปลือกตานั้นอย่างอ่อนโยน

“ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ขอโทษที่ทำคิดมาก ขอโทษที่ไม่ไว้ใจ ขอโทษจริง ๆ”

เรย์รู้สึกว่าตัวเองเป็นไอ้บ้าคนหนึ่งไปเสียแล้ว เมื่อเห็นร่องรอยความเสียใจของคนรัก เขาช่างเป็นคนที่งี่เง่าเสียนี่กะไร เกี๊ยวได้แต่ส่ายหน้า เธอพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกกลัวว่าคนรักจะทิ้งไปมันทำให้เธอสติแตก เรย์มองภาพคนรักด้วยความรู้สึกเสียใจมากมายนัก

“ไม่เป็นไร....แค่เรย์ไม่ทิ้งฉันไปแค่นั้นก็พอแล้ว ฉันจะไม่ว่าอะไรอีกถ้าเรย์จะมีคนอื่น แค่....”

“พอแล้ว.......พอเถอะ อย่าพูดถึงคนอื่นอีก ฉันไม่ได้มีใคร ฉันมีแค่เธอคนเดียว ได้ยินมั้ย.....ฉันมีแค่เธอคนเดียว”

“ฉันมีแค่เธอคนเดียว........ฉันรักเธอ” เรย์พูดย้ำอีกครั้ง เกี๊ยวได้แต่พยักหน้าช้า ๆ เธอยิ้ม สายตาและคำบอกรักที่จริงจัง มั่นคง เพียงเท่านี้ความไม่สบายใจทั้งหมดที่ก่อตัวขึ้นมาก็มลายหายไปสิ้น หลงเหลือไว้แต่ความสุขใจเท่านั้น

เรย์ยิ้มให้กับคนรัก เขาจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างรักใคร่ ปลายลิ้นของเขาแทรกเข้าไปเกี่ยวพันกับปลายลิ้นของเธออย่างโหยหา สองแขนโอบรัดร่างบางเข้ามาแนบกาย

กระดุมเสื้อของเธอถูกแกะออกทีละเม็ดจนหมด และไม่นานเสื้อนักศึกษาของเธอก็หลุดออกจากร่างของเธอ เขาเลื่อนหน้าลงมาสูดดมความหอมที่ต้นคอขาวของเกี๊ยว ปลายลิ้นของเขาสัมผัสผิวขาวนั้น มันทำให้เธอขนลุกขึ้นมา

เรย์เปลี่ยนให้ตัวเองมานั่งพิงพนังห้อง ก่อนจะดึงร่างของเกี๊ยวมานั่งบนตักของเขา เกี๊ยวขึ้นนั่งคร่อมบนร่างของเรย์ จนกระโปรงล่นขึ้นไปอยู่ต้นขา เรย์ดึงกระโปรงของเธอขึ้น จนเห็นชั้นในชิ้นล่างของเธอ เขาลูบไล้ขาเรียวของเธอเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ถอดอุปสรรคชิ้นน้อยลายลูกไม้ออกจากร่างของเธอ โดยที่เธอก็ให้ความร่วมมืออย่างดี

เรย์จูบเธออย่างเร่าร้อน ปลายลิ้นของเขาทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม ฝ่ามือร้อนผ่าวของเขาเอื้อมไปปลดตะขอชั้นในของเธอแล้วดึงมันออกจากร่าง อกสวยที่ถูกปิดซ่อนอยู่เมื่อไร้อาภรณ์ปิดกั้น มันก็เผยความงามและความเย้ายวนใจให้ได้เห็น จนเขาต้องเลื่อนใบหน้ามาเชยชมมัน

เสียงร้องกระเส่าของเธอทำให้เขาตวัดปลายลิ้นกับยอดอกสวยเร็วขึ้น ฝ่ามือที่กอบกุมอกสวยก็เพิ่มความหนักขึ้นอีก เกี๊ยวแอ่นเร่างเข้าหาเรย์อีกเพื่อให้เขาได้สัมผัสเรือนร่างของเธอได้ถนัดมากยิ่งขึ้น เธอขยับร่างช้า ๆ ตามจงหวะของปลายนิ้วที่เรย์ลูบวนอยู่ที่จุดสวาทของเธอ

เกี๊ยวบิดร่างด้วยความเสียวซ่านเมื่อปลายนิ้วของเรย์ค่อย ๆ แทรกเข้ามาในร่างกายของเธอ ก่อนที่มันจะขยับเข้าออกช้า ๆ และเริ่มเร่งจังหวะขึ้น

“ขยับสะโพกสิ...คนดี”

เสียงสั่นพร่าของเรย์บอกเกี๊ยว เธอทำตามอย่างว่าง่าย ตอนนี้เธอเป็นคนควบคุมจังหวะรักด้วยตัวเองแล้ว เธอขยับร่างตามแรงปรารถนาของตน ส่วนเรย์ก็ไม่อยู่เฉย เขายังคงบีบเคล้นอกสวยของเกี๊ยวต่อ ริมฝีปากของเขาก็ดูดเม้มยอดประทุมถันที่อยู่ตรงหน้า

จังหวะที่เริ่มเร็วขึ้นของเธอ ทำให้เขารู้ว่าเธอใกล้จะถึงจุดมุ่งหมายแล้ว เรย์ตวัดปลายลิ้นที่อกสวยเร็วขึ้นอีก ส่วนมือก็ขยับสวนขึ้นกับจังหวะที่เกี๊ยวขยับอยู่ ไม่นานร่างของเธอก็กระตุกเบา ๆ พร้อมกับการตอดรัดของร่องลึกที่ปลายนิ้วของเรย์

เธอซบลงที่ไหล่ของเขา ลมหายใจหอบถี่เป่ารดที่ลำคอของเขา เกี๊ยวกอดร่างของเรย์ไว้แน่น และจุมพิตที่ซอกคอของเรย์เบา ๆ

“ฉันรักเธอนะเกี๊ยว.....รักมาก”

เรย์บอกรักเกี๊ยว เธอพยักหน้า มีเพียงเสียงครางในคอเบา ๆ ตอบรับเท่านั้น เรย์ใช้แขนข้างหนึ่งกอดกระชับร่างของเธอเข้ามาแนบกาย ร่างของเกี๊ยวสะท้าน เมื่อปลายนิ้วที่ยังคงฝังอยู่ที่ร่างของเธอขยับช้า ๆ

“เรย์......”

“ขา....”

“พอ......ก่อน”

เสียงของเกี๊ยวขาดเป็นห้วง ๆ เพราะปลายนิ้วที่ยังขยับช้า ๆ ของเรย์ทำให้เธอรู้สึกเสียววาบขึ้นมาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่บทรักของเธอกับเขาเพิ่งจบไปหมาด ๆ

“ไม่.....”

“ดะ....เดี๋ยว.....อื้อออ”

เรย์ไม่ฟังคำทัดทานจากเกี๊ยว เขายังคงขยับนิ้วช้า ๆ ไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้อารมณ์ของเกี๊ยวสะดุด เพียงไม่นานบทรักบทต่อไปก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง.............................................







“ยัยเกี๊ยว!!!!......จะรีบไปไหนยะ...รอก่อน เธอยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่าเมื่อวานเป็นไงบ้าง?”

เกี๊ยวหยุดเดินและหันมามองหน้าฟินที่เดินตามมา

“แกไม่เห็นสภาพฉันเมื่อเช้าเหรอยะ? โทรมมาขนาดนี้ ลองเดาดูสิ”

“โดนทั้งคืนเลยละสิ?” ฟินพูดพร้อมกับอมยิ้มอย่างรู้ทัน ใบหน้าของเกี๊ยวมีสีแดงระเรื่อ

“อิอิ...ใช่ม้า.......”

“จะมาถามฉันเอาโล่หรือไงยะ” เมื่อเขินจัด ๆ เกี๊ยวก็เสียงดังใส่เพื่อน

“ไม่แซวก็ได้ ว่าแต่ว่าเรื่องไอ้บ้าแม็ค พี่เรย์ว่าไงบ้างอะ” ฟินเปลี่ยนเรื่องโดยฉับพลัน เกี๊ยวส่ายหน้า

“ไม่ได้ว่าอะไรมากนะ ตอนแรกก็โกรธมากเลยละ แต่พอตอนหลัง ไม่รู้หายไปทำอะไรมา บอกแค่ว่าไปคุยกับไอ้บ้านั่นมา พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าคุยอะไรกัน จะมีบอกก็แค่ไอ้บ้านั่นจะไม่มายุ่งกับเราอีก แค่นั้น”

“แค่นั้นเหรอ แค่คุยเองเหรอ???” ฟินถามด้วยความสงสัย

“ใช่”

“ไม่อยากเชื่อ ถ้าเป็นจีนละก็ ไอ้บ้านั่นตายไปแล้วแน่ ๆ”

“นั่นมันแฟนเธอนี่ยะ แต่นี่มันเรย์”

“จะว่าไปแฟนเราสองคนนี้บุคลิกสลับกันยังไงไม่รู้เนอะ พี่เรย์ดูเหมือนจะใจร้อน แต่เอาเข้าจริง ๆ กลับเป็นคนนิ่ง ๆ ใจเย็น”

“ใช่ ๆ ฉันก็ว่างั้นแหละ ก็คงเพราะเขาเป็นผู้บริหารบริษัทด้วยมั้ง เลยต้องใจเย็น ต้องดูเป็นผู้ใหญ่ไม่งั้นเดี๋ยวไม่มีใครนับถือพอดี.........”

“ก็คงใช่แหละ....แต่จีนนี่สิ ไม่คบแล้วไม่รู้จริง ๆ เลยนะ” ฟินพูดถึงแฟนตัวเอง บุคลิกที่ไม่ค่อยมีใครเห็นของจีนทำให้ฟินแปลกใจมากเมื่อได้รู้

“ยังไงเหรอ?”

“ก็จีนดูอ่อนโยน นิ่ง ๆ ใช่มั้ย แต่ความจริงนะ เป็นคนที่เวลาโกรธน่ากลัวมากเลยนะ ดีนะที่เขาไม่เคยโกรธฉัน จำได้มั้ยที่เคยบอกว่ามีผู้ชายมาจีบจีนนะ”

“จำได้...เอ่อ พูดถึงตาคนนั้น ฉันไม่เห็นเขามาวุ่นวายกับพี่จีนอีกเลยนะ”

“ก็เกือบตายเพราะถูกจีนกระทืบนะสิ” เกี๊ยวยิ้มแหย ๆ กับคำตอบของฟิน

“แฟนเธอโหดขนาดนั้นเลยเหรอ??”

“เฉพาะเวลาโกรธนะ นอกนั้นก็โอเคหมด น่ารักมาก ๆ เลย กรี๊ด จีนของฉันน่ารักสุด ๆ” ฟินกรี๊ดเบา ๆ เกี๊ยวถึงกับส่ายหน้ากับอาการบ้าแฟนของเพื่อนตัวเอง

“แต่ฉันก็อยากรู้นะว่าพี่เรย์ไปคุยอะไรกับไอ้บ้านั่น” ฟินหันกลับมาคุยเรื่องของแม็คอีกครั้ง

“ฉัน.....”

“เกี๊ยว” เสียงเรียกที่คุ้นหูของใครบ้างคนทำให้ต่อมอารมณ์เสียของสองสาวทำงานทันที ทั้งสองหันมาทางแม็คที่มายืนไม่ไกลนัก

“นายยังมีหน้ามายุ่งกับเพื่อนฉันอีกเหรอ?”

“ออกไปจากชีวิตฉันซะ!!!!”

“ฉันแค่จะมาขอโทษ”

“อะไรนะ!!!!” ทั้งสองสาวพูดขึ้นพร้อมกัน

“จะมาขอโทษที่ทำให้เดือดร้อน” สองสาวทำหน้างงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“นายมาขอโทษ....”

“ใช่....แล้ว......วันนี้แฟนไม่มารับเหรอ” เกี๊ยวกับฟินหันมามองหน้ากัน ก่อนจะกลับไปมองหน้าแม็ค

“นายมีอะไรกับแฟนฉัน”

“เปล่าก็แค่อยากเจอ.....” แม็คพูดออกมาเบา ๆ ฟินจับสังเกตสีหน้าของแม็ค

~หมอนี่ต้องคิดอะไรอยู่แน่ ๆ ~

ยังไม่ทันที่จะตอบอะไรรถคันหรูของจีนก็แล่นเขามาจอดเทียบสองสาว จีนลงจากรถทันที พร้อม ๆ กับเรย์

“มาด้วยกันได้ไงคะเนี๊ยะ?”

“จีนมาหาลูกค้าแถวนี้ฮะ แล้วเลยมาหาไอ้เรย์ ไอ้เจ้าของบริษัทที่อู้งานสองวันปล่อยให้จีนแทบเป็นบ้าเพราะกองเอกสาร นะฮะ แล้วก็เลยมารับฟินด้วย”

จีนแอบจิกเรย์ไปในตัวทันที ฟินยิ้มตอบกับคำพูดของจีน แต่เรย์กลับนิ่งเงียบ ผิดนิสัยของเขา สายตาของเขาจ้องไปยังแม็คที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเกี๊ยว เกี๊ยวเดินมายืนข้าง ๆ เรย์

“บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับแฟนฉัน”

เรย์เอ่ยออกมาด้วยเสียงเรียบเฉย จีนมองท่าทีของเพื่อน ก่อนจะหันไปทางหนุ่มหล่อที่ยืนอีกมุมหนึ่งไม่ไกลจากเขานัก เขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรย์กับเกี๊ยวแล้ว ตอนที่ขับรถมารับสองสาวเรย์เล่าให้เขาฟัง

“ผมแค่มาขอโทษเกี๊ยวเท่านั้น”

แม็คพูดเสียงนุ่มกับเรย์ เขามองเรย์ด้วยสายตาที่แปลกไปจากเดิม เรย์เห็นสายตาของแม็คแล้วรู้สึกขนลุกอย่างประหลาด เขาไม่ชอบสายตาแบบนี้ของผู้ชายเอาซะเลย สองสาวไม่ได้สังเกตอะไรเลย ตรงข้ามกับจีนเขาดูแค่แป๊บเดียวก็รู้ว่าแม็คต้องการอะไรจากเพื่อนรักของเขา สายตาแบบนี้จีนเคยถูกจ้องมองมาแล้ว จากผู้ชายที่เขาเพิ่งกระทืบไปเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนหน้านี้นั่นเอง

~ไอ้เด็กนี่ชอบเจ้าเรย์นี่หว่า~

“จะยังไงก็แล้วแต่ ออกไปให้ห่างจากแฟนฉัน”

“ผมไม่ยุ่งกับเกี๊ยวแล้ว แต่ถ้าผมจะยุ่งกับคุณได้ใช่มั้ย” แม็คพูดออกมา เล่นเอาทุกคนอ้าปากค้าง ยกเว้นจีนที่ดีดนิ้วตัวเองดังเปาะ

“ว่าแล้วไง...พลาดที่ไหนกันละ โชคดีนะเพื่อน 5555” จีนพูดพร้อมกับเดินมาตบไหล่เรย์เบา ๆ

“ฟินฮะขึ้นรถเถอะฮะ ปล่อยพวกเขาเคลียร์กันเองเถอะ” จีนจับมือฟินแล้วพามาขึ้นรถ ส่วนเรย์กับเกี๊ยวได้แต่ยื่นอึ้งกับเหตการณ์ที่เกิดขึ้น

“ผมชอบคุณครับ เรย์”

“แต่ฉันเกลียดแก!!!!” เรย์สวนทันควัน เกี๊ยวได้แต่ยืนงง

“ไปขึ้นรถ!!!!” เรย์ดึงร่างแฟนสาวที่มัวอึ้งไปขึ้นรถ

“ผมชอบคุณจริง ๆ นะครับเรย์”

“บอกแล้วไงว่าฉันเกลียดแก ไอ้บ้าเอ้ย!!~” เรย์พูดเสียงดัง พร้อมกับชูนิ้วกลางใส่แม็ค เขาดันร่างแฟนสาวเข้าไปในรถ แล้วเขาก็ขึ้นตามมาติด ๆ



~~~~~~~~~~~~~~~ ^O^ ~~~~~~~~~~~~~



“เมื่อวานนายคุยอะไรกันเนี๊ยะ?!!!” เสียงเกี๊ยวดังขึ้นทันทีเมื่อเธอสามารถตั้งสติได้ จะไม่ให้เธองงได้ยังไง เมื่อแม็คที่เป็นแฟนเก่าเธอมาบอกว่าชอบแฟนคนปัจจุบันของเธอ แถมแฟนเธอคนนี้ก็เป็นทอมซะด้วย

“ถามว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?” เกี๊ยวเสียงดัง เมื่อเรย์เอาแต่นั่งเงียบ จีนที่ขับรถอยู่ก็เอาแต่ขำ ฟินก็ทำหน้างงได้ไม่ต่างจากเกี๊ยวเท่าไหร่หรอก

“เรย์ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”

“โอ้ย!!!.......อย่าพูดถึงเรื่องนั้นได้มั้ย? ฉันอยากตาย” เรย์โวยกลับมา

“นายก็บอกฉันสิว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้บ้านั้นมาชอบนายได้....”

“ไม่รู้.....ไม่รู้!!!!” เรย์พยายามไม่คิดถึงเหตุการณ์ระหว่างเขากับแม็ค แต่ดูเหมือนแฟนสาวของเขาจะไม่ยอมหยุดง่าย ๆ

“แกก็บอกเกี๊ยวอย่างที่แกบอกฉันสิวะ ว่าแกทำอะไรไอ้เด็กนั้น”

“จีน พี่เรย์เขาทำอะไรแม็คเหรอ???” พินเอ่ยถามออกมา จีนส่ายหน้าไม่ตอบ เขาเอาแต่หัวเราะ

“บอกฉันมานะว่านายไปทำอะไรมา?!?!” เกี๊ยวเสียงดังอีก และพยายามจะเค้นเอาความจริงกับเรย์ให้ได้

“เรย์บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ....นายเรย์..........เรย์...!!!!!~~~~”

“ฉันจูบมัน!!!!!” เรย์ตะโกนกลับมาอย่างหมดความอดทน

“ห๊า.....!!!!” oOo!!!! เกี๊ยวกับฟินอุทานออกมาอย่างตกใจ

“555” เสียงหัวเราะสะใจของจีน

“มันบอกว่า...ถ้าจูบแล้วจะเลิกวุ่นวายกับเรา ฉันก็เลย....................โธ่!!!ชีวิตฉัน”

ฟินกลั้นหัวเราะสุดขีดจนหน้าแดงไปหมด

จีนก็หัวเราะจะแทบไม่มีสมาธิขับรถ

เรย์ก้มหน้าหมดอาลัยตายอยาก เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

ส่วนเกี๊ยว.......วิญญาณออกจากร่างเรียบร้อย.........




*******จบตอนพิเศษ เรย์ กับ เกี๊ยว*******



ไม่มีคำบรรยายใดให้กับตอนนี้ นอกจาก.........ปลงกับชีวิตขอรับ

เขียน ๆ ไปรู้สึกสงสารเรย์ยังไงก็ไม่รู้...............เอิ๊ก ๆ (สงสารยังไงวะ ถึงได้หัวเราะตอนท้ายเนี๊ยะ)

ถามความรู้สึกกันหน่อย ถ้าคุณทอมทั้งหลายเจอเหตุการณ์แบบนายเรย์..........ท่านจะ???????

เป็นข้าน้อยละก็.....หึหึ..................

เจอกันตอนหน้านะขอรับ

......^O^....สาวจิตวิทยา กับคาสโนว่าตัวร้าย.....^O^....ตอนพิเศษ!!!!#3….จีน กับ ฟิน

ปล. คู่นี้ข้าน้อยมีความสุขที่ได้เขียนมากกกกกกกกกกกก....เหอ ๆ ร้าวฉาน ๆ เอิ๊ก ๆ มีฟามสุขขอรับ


"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."


<ตอนพิเศษ 1


ตอนพิเศษ 3>




 

Create Date : 15 กันยายน 2549
0 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2549 2:13:48 น.
Counter : 2533 Pageviews.


samurai_KYO
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




"ข้าคือ...มิบุ ซา'เคียว"

Friends' blogs
[Add samurai_KYO's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.