หล่อเกือบเสร็จ ลืมสะเด็ดน้ำ
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
" คุณชายแบดบอย & หมาน้อยซื่อบื้อ "
เดิมทีก็ใช้ชื่อนี้อยู่ละครับ แต่พอดีว่าแอบไปดวงซวยมานิดหน่อย ตอนนี้ก็เลยถูกพันทิปแช่แข็งชื่อนั้นไว้ชั่วคราว (เขาบอกนะว่าชั่วคราว) ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้กลับมาใช้อีกไหมจึงต้องใช้ยูเซอร์นี้ไปก่อนเพราะก็ขี้เกียจจะง้องอนแล้วเหมือนกัน ไม่ให้คืนเราก็ไม่เอา ไม่เคยจะแคร์ !
" หล่อเกือบเสร็จ ฯ " ใช้แทนไปก่อน หรืออาจจะใช้ไปเลยถาวร ฮ่า ๆ แต่จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากจะใช้ชื่อนี้สักเท่าไรหรอกนะครับ
แต่พอดีว่าส่งชื่อไปขอยูเซอร์มาสองรอบ ทางพันทิปไม่ให้ผ่านทั้งสองชื่อน่ะละ
ก็ไม่รู้ว่าทำไมกับแค่ชื่อ " ข่มขืนแล้วยืนยิ้ม " กับ " ฟ้าเหลืองกลางเมืองถั่วดำ " แค่นี้....ไม่ได้น่าเกลียดอะไรซะหน่อย ออกจะใส ๆ เบา ๆ เก๋ ๆ แต่เขาตอบกลับมาว่าไม่ผ่านการพิจารณา !!
อารมณ์เสียอย่างเซงละครับ !!
ส่วนเจ้าหล่อเกือบเสร็จมันก็พอจะมีที่มาอยู่หรอกนะ....ก็มันมาจากหน้าตาหล่อ ๆ ของผมไงครับ แต่พอดีว่ามันหล่อแค่เกือบเสร็จไงฮะ ก็เลยได้ชื่อนี้มาจากเพื่อนคนหนึ่งที่กรุณาตั้งให้ แค่ยังมีคนมองว่าหล่อ..ก็เอาวะ...กุภูมิใจ ฮ่า ๆ
ส่วนรายละเอียดนอกจากนี้ไม่รู้ละครับ ขี้เกียจแนะนำตัวไรมากมาย ณ จุดนี้ มีเรื่องไรอยากรู้ อยากคุยกับผม รบกวนส่งพรายกระซิบมาทางหลังบ้านสะดวกสุด
ผมชอบเข้าทางหลังบ้านมากกว่าครับ ถนัดสุดละครับ
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ หวัดดีรอบกระทู้และรอบบล็อกเช่นกันครับ
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
กุมภาพันธ์ เดือนแห่งความปวดร้าว
ผมเกิดเดือนกรกฏาคมและเกลียดเดือนกุมภาพันธ์ !!
มี 3 เหตุการณ์เกิดขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์เมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา
วันที่ 7 กุมภาพันธ์
ผมทิ้งแฟนคนหนึ่งแบบทำร้ายจิตใจและความรู้สึกของเขาอย่างไม่น่าให้อภัย
เขารักผมมาก แต่ผมคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด เขาใช้ชีวิตที่ต่างกัน 9 เดือนที่ผ่านมา เขาทำดีทุกอย่าง เรียกว่า " ดีเกินไป " ผมขอเลิกกี่ครั้งจำไม่ได้ แต่เขาไม่เคยจากไปไหน
7 กุมภาพันธ์ วันที่เขามายืนเคาะประตูห้องผม แต่ผมนอนอยู่กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยรู้จัก และไม่เคยคิดว่าผมจะมีคนใหม่
เขาร้องไห้ก้มลงกราบเท้าขอให้ผมไม่ทิ้งเขา และไม่ทำกับเขาแบบนี้ แต่จะให้ทำอย่างไร ผมหมดใจ หมดแรง หมดความรู้สึกที่จะบอกแล้วว่าเราไปกันไม่ได้อีกแล้ว แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าจะทำกับเขาแบบนั้น
ถือว่าเขาซวยเองที่มาผิดเวลา............แต่สุดท้ายแล้ว ทุกวันนี้เราเป็นเหมือนเพื่อนสนิทกัน เราคุยกันได้ทุกเรือ่ง และเขาเข้ากับแฟนใหม่ของผมได้เกือบทุกคน แม้แต่กับเฮีย
เราต่างไม่เคยพูดถึงอดีตเรื่องนี้กันอีกเลย 5 ปีแล้ว.......เขาเป็นเพื่อนที่ดีเสมอมา
14 กุมภาพันธ์
วันที่ความรักจากผมไป วันที่โลกนี้โหดร้ายกับผมมากที่สุด พ่อผมตายวันนี้ครับ เที่ยงคืนกับอีก 11 นาทีของวันวาเลนไทน์ พ่อจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ
วันที่ผมได้ชื่อว่า กำพร้า อย่างสมบูรณ์แบบ ครอบครัวของเรามีกันแค่ สองคนพ่อลูก แม่จากเราไปนานมากแล้ว........แต่วันนี้พ่อก็จากผมไปอีกคน วันที่ใคร ๆ ก็ชอบเพ้อเจ้อถึงแต่เรื่องความรัก จะมีใครบ้างไหมที่รู้ว่า วาเลนไทน์เป็นวันแห่งความตาย ได้เหมือนกัน
ทุกวาเลนไทน์ ผมจะต้องจัดเตรียมข้าวของอาหารแห้งอาหารคาวสารพัด ต้องตื่นแต่เช้าไปทำบุญไปถวายสังฆฑานชุดใหญ่ให้พ่อกับแม่ นี่ละสิ่งเดียวที่เราทำให้เขาได้
ผ่านมา 5 ปี ความรู้สึกผมไม่เคยเปลี่ยน ผมยังคงเกลียดวันวาเลนไทน์เหมือนเดิม เกลียดทั้งที่ วาเลนไทน์ไม่ได้ทำไรผิด แค่ไม่ปลื้มที่ใคร ๆ ก็พูดถึงแต่เรื่องความรักเท่านั้น
16 กุมภาพันธ์
วันเกิด อัพ ผมแทบจะไม่เคยบอกใครว่าแฟนคนหนึ่งของผมชื่อ ดร.ชัชพล ไชยพร 5 ปีที่แล้วหลังจากที่พ่อผมเสียไปได้ไม่นาน ผมกับเขาเคยใช้คำว่าแฟนอยู่ช่วงหนึ่ง
เรื่องของเราไม่มีอะไรมาก ผมเคยถามว่าเขารักผมไหม เขาบอกว่ารัก ตอนนั้นเขาอยู่เมกา ส่วนผมอยู่เมืองไทย กำลังเคว้งคว้าง กำลังอยู่ในสภาพหมดตัว หมดกำลังใจ หมดความสุข หมดแม้แต่ความเชื่อมั่นในตัวเอง ทุกอย่างมันว่างเปล่า
อัพเข้ามาเป็นเหมือนทุกอย่างในชีวิตที่ผมมี แต่แล้วเขาก็ทิ้งผมไป ผมฆ่าตัวตายเพราะเขาทั้งที่เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะตายเพื่อใครได้ แต่กับเขาผมให้ได้ทุกอย่างอวัยวะทุกชิ้นแม้แต่ลมหายใจ
แต่แล้วความรักในชีวิตของผมก็จบลง ผมรักใครไม่ได้อีกเลย จนทุกวันนี้ไม่ว่าผมจะอยู่กับใคร ใครจะดีกับผมสักเท่าไร แต่ความรู้สึกที่มีก็ไม่เคยลึกซึ้งเท่าที่ผมมีให้อัพ
อัพเคยพูดเสมอว่าจะไม่ทิ้งผม วันใดที่เขาทิ้ง เขาจะบอกเอง.......ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เคยได้ยินคำนั้น แต่เขาออกจากชีวิตผมไปแล้ว ออกไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว
แม้ว่า.......บางอย่างจะวนเวียนเข้ามาให้เราได้พบเจอกันอยู่เป็นประจำทุกปี
ผมยังมีความรู้สึกกับเขา ยังรักและยังเกลียด 5 ปีก่อนเคยเป็นไง ตอนนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม รัก เกลียด ปะปนกันไป ทุกครั้งที่เห็นสื่อต่าง ๆ เกี่ยวกับเรื่องของเขา ผมยังมีความรู้สึก
ผมยังจำเรื่องของเขา เรื่องของเรา ยังจำเสียงของเขา กริยาท่าทาง สถานที่ที่เราเคยไปด้วยกัน วัด พิพิธภัณ ร้านไอติม วันเกิดของเขา หรือแม้แต่เบอร์โทรศัพท์มือถือที่เขาเคยใช้โทรหาผมได้ทุกอย่าง
แค่นี้คงพอแล้ว.......สำหรับเดือนกุมภาพันธ์ เดือนแห่งความเศร้าที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตของผม
Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2553 2:46:44 น. |
Counter : 419 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ก้างติดคอ IP: 203.170.248.178 18 กุมภาพันธ์ 2553 12:11:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: AloHaBoyZ 18 กุมภาพันธ์ 2553 13:50:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปิ๋วแหง่ว 18 กุมภาพันธ์ 2553 22:22:54 น. |
|
|
|
|
|
|
แต่ชีวิตเรามันก็ต้องดิ้นกันไป ^_____^