เนปาล 2 : เพื่อน...พี่สาว....เจ้านาย...ป้า ?

ครั้งแรกของการเป็นฟรีแลนซ์ไกด์ และครั้งแรกสำหรับทริปเนปาลผ่านไปอย่างรวดเร็ว เป็นสี่วันที่มีความสุข เป็นสี่วันที่ทำให้ผู้หญิงอ่อนหวาน(เพื่อนๆอย่างรีบวิ่งไปอาเจียรนะ)อย่างมั๊มม๊ะจอมเปิ่นตกหลุมรักประเทศนี้เข้าอย่างจัง และสัญญากับตัวเองว่าจะกลับมาอีกให้ได้

ขณะที่นั่งรอขึ้นเครื่องที่ห้องโถงใหญ่ในสนามบินแห่งชาติตรีภูวัน ชั่วขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงประกาศดังสนั่นจากเจ้าหน้าที่ของการบินไทย เพื่อหาอาสาสมัคร off-load เพราะมีบุคคลสำคัญต้องรีบกลับเป็นการด่วน ในใจมั๊มม๊ะจอมเปิ่นนั้นอยากที่จะยกมือขึ้นอาสาสมัครซะเหลือเกิน แต่ก็เกรงใจลูกค้าอยู่เนืองๆเพราะถ้ายังไม่เหยียบเมืองไทยเท่ากับว่างานของมั๊มม๊ะจอมเปิ่นยังไม่เสร็จ เหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะรับรู้ ทันใดนั้นเองหัวหน้าคณะลูกค้าก็เดินมาหามั๊มม๊ะจอมเปิ่น เพื่อขอให้ช่วย Off-load เพราะลูกชายและลูกน้องอีกสามสี่คนอยากจะอยู่เที่ยวต่ออีกซักนิด มั๊มม๊ะจอมเปิ่นดีใจจนอกแทบระเบิด แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้แล้วรับปากกับลูกค้าว่าจะช่วยดูแลให้ดีที่สุด อิ อิ อิ

การขอให้ Off-Load นั้นไม่ใช่เรื่องที่ทำกันง่ายๆหรือเล่นๆ เพราะสายการบินจะต้องเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบค่าใช้จ่ายรวมถึงที่พักให้กับคนที่ยอม off+load ให้

แล้ววันนั้นสายการบินก็จัดให้มั๊มม๊ะจอมเปิ่นและคณะ off+load เข้าพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งมิสเตอร์ชาหรัดเพื่อนชาวเนปาลคนแรกของมั๊มม๊ะจอมเปิ่นก็ทำงานอยู่ที่นี่นั่นเอง เราก็เลยได้เจอกันอีกครั้ง ชาหรัดได้ปฏิบัติการแนะนำให้มั๊มม๊ะจอมเปิ่นรู้จักกับเพื่อนสนิทของเค้าชื่อ บิเจย์ วันที่ได้นั่งพูดคุยเรื่องธุรกิจการท่องเที่ยวกับบิเจย์และชาหรัดนั้น มั๊มม๊ะจอมเปิ่นรู้สึกเวียนหัวหัวหมุนและแอบอดชื่นชมในความจริงจังของบิเจย์ไม่ได้ (ซึ่งภายหลังก็ได้รู้จักในมุมติงต๊องอีกมากมาย)

ในช่วงเย็นวันนั้นทั้งสองคนก็ได้แนะนำมั๊มม๊ะจอมเปิ่นให้รู้จักกับผู้หญิงไทยคนนึง ก่อนที่จะพบกับผู้หญิงคนนี้ มั๊มม๊ะจอมเปิ่นก็แอบจินตนาการไว้ว่าน่าจะเป็นผู้หญิงแก่ราวแม่ได้ เพราะดูสองหนุ่มนี้เคารพนับถือแม้ยามพูดถึง พอหญิงสาวคนนั้นปรากฏตัวก็ทำเอามั๊มม๊ะจอมเปิ่นอึ้งๆไปเหมือนกันเพราะดูเด็กกว่าที่จินตนาการไว้เยอะ ตัวเล็กผิวขาว และคุยสนุก คุยไปคุยมาแอบได้เรื่องว่าเค้าเป็นคนจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ ซึ่งก็เป็นจังหวัดที่มั๊มม๊ะจอมเปิ่นได้มีโอกาสตามคุณพ่อคุณแม่ซึ่งย้ายไปรับราชการที่นั่น อยู่อาศัยและเรียนหนังสือมากว่าสิบปี แต่โชคชะตาก็ยังอุตส่าห์เล่นตลกให้มารู้จักกันที่เนปาล แถมคนเนปาลเป็นคนแนะนำให้รู้จักกันซะนั่น

ฟ้ามุ่ย หรือ พี่มุ้ย...เป็นชื่อที่ทุกคนเรียกเธอ พี่มุ้ยเป็นคนน่ารัก จิตใจโอบอ้อมอารีย์ ขี้สงสารเป็นที่หนึ่ง เป็นนักบริหารที่เก่งและมองการณ์ไกล เป็นคนที่พลิกปัญหาให้กลับสู่เรื่องปกติได้อย่างง่ายดาย และเป็นคนที่แก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้นิ่งจนอดนับถือไม่ได้ หนึ่งวันหนึ่งคืนที่อยู่ท่เนปาลและได้รู้จักพี่มุ้ยถือเป็นความโชคดีอย่างมาก แต่พี่มุ้ยไม่รู้ตัวหรอกว่าจะโดนราหูอมในอีกไม่กี่วันต่อมา...

หลังจากกลับมาจากเนปาล ก็เป็นบุคคลว่างงาน แต่ก็พยายามดิ้นรนทำงานกับเพื่อนจนได้งานมาหนึ่งตัว แต่แล้วมั๊มม๊ะจอมเปิ่นและเพื่อนก็ถูกหักหลัง แต่ด้วยความดื้อและไม่ค่อยยอมลงให้ใคร มั๊มม๊ะจอมเปิ่นจึงได้ปรึกษาพร้อมทั้งขอความช่วยเหลือจากพี่มุ้ย (ตอนนี้นี่เองที่ราหูเริ่มอมพี่มุ้ยแล้ว อิ อิ อิ) และพี่มุ้ยก็ได้ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี และก็เป็นจังหวะที่ออฟฟิศพี่มุ้ยที่กรุงเทพฯ มีกรุ๊ปส่งไปเที่ยวที่เนปาลเยอะในช่วงเดือนที่มั๊มม๊ะจอมเปิ่นกำลังจะไปอีกเหมือนกัน จึงได้มีโอกาสอยู่ช่วยงานพี่มุ้ยที่เนปาลต่ออีกเดือนครึ่ง

ประสบการณ์เดือนครึ่งในเนปาลกับพี่มุ้ยนี่เอง ที่ทำให้เกิดความรู้สึกดีๆมากมายกับทั้งพี่มุ้ยและคนเนปาลที่ได้มีโอกาสไปใช้ชีวิตอยู่ด้วย ความรักในประเทศเนปาลแห่งนี้ก็เพิ่มมากขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างมั๊มม๊ะจอมเปิ่นและพี่มุ้ยก็เป็นความสัมพันธ์ที่น่ารักของพี่สาวใจดีที่คอยช่วยเหลือ เอื้ออาทรต่อน้องสาวคนนี้ พี่มุ้ยจึงกลายเป็นพี่สาวไปโดยปริยาย

เมื่อต้องกลับมากรุงเทพฯ มั๊มม๊ะจอมเปิ่นก็ยังคงมีสถานะเป็นบุคคลว่างงาน สุดท้ายเลยขอเข้าไปทำงานที่บริษัทของพี่มุ้ยซะเลย และด้วยความใจดีพี่มุ้ยก็รับลูกน้องอ้วนๆตัวนี้ไว้ พี่มุ้ยจึงได้ตำแหน่งเจ้านายไปครอบครองอีกหนึ่งตำแหน่ง

ครั้นเวลาล่วงเลยผ่านมาหลายปี พี่มุ้ยยังคงเป็นเจ้านายใจดี ที่โดนลูกน้องโขกสับ แต่แม้จะต้องทนทุกข์ระทมกับลูกน้องตัวแสบมากแค่ไหน พี่มุ้ยก็ไม่เคยปริปากไล่ออกซักที พวกเราจึงช่วยกันสถาปนาให้พี่มุ้ยเลื่อนความสำคัญเป็นป้าของน้องๆ

ช่วงเวลาที่ชีวิตการทำงานของมั๊มม๊าจอมเปิ่นมีความสุขและหฤหรรษ์ที่สุดก็คือช่วงเวลาที่ได้เป็นลูกน้องของป้ามุ้ย ป้าสอนอะไรเยอะแยะอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ป้าให้โอกาสมากมาย และเปิดโอกาศให้อีกมากมาย แถมป้ายังเป็นเจ้าหนี้ที่แสนดี เป็น ATM เคลื่อนที่ ที่ไม่เคยปล่อยให้น้องๆลำบาก

ขอขอบคุณผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ ที่เป็นทั้งเพื่อน พี่สาว เจ้านายและเป็นป้าที่น่ารักเสมอมา และป้าจะยังคงเป็นที่รักของมั๊มม๊ะจอมเปิ่นและน้องๆในออฟฟิศตลอดไป...

Create Date : 16 กันยายน 2549		0 comments
Last Update : 3 ตุลาคม 2549 14:28:09 น.
Counter : 434 Pageviews.
Share Tweet