แหมๆๆๆ ได้อ่านบล๊อคของชาวบ้านเค้ามานานนม ถึงเวลาได้เขียนเป็นของตัวเอง กลับเขียนม่ายออก ลำพังแต่งบล๊อคให้ได้ดั่งใจก็ยากแล้วอ่า กับบุคคลอันไร้ซึ่งเทคโนโลยีเยี่ยงเรา เห้ออออ

เรา นุ้ย หรือ ตุ้ยนุ้ยก็ได้ วันนี้นึกอยากจะเขียนบล๊อค ไม่คาดหวังให้ใครอ่าน ไม่สนใจจำนวนคอมเม้น เพียงแต่อยากเขียน อิอิ อันที่จริงเขียนในสมุดก็ได้นี่หว่า อ่ะนะ เรื่องที่อยากเขียนก็หนีไม่พ้นเรื่องของตัวเอง ก็แหม เรื่องของตัวเองยังไม่ค่อยเคลียร์ จะเขียนเรื่องชาวบ้านก็ใช่เรื่อง

ตุ้ยนุ้ย ตอนนี้เป็นแม่ค้าเต็มตัว หากินกะความอยากสวยงามของชาวบ้าน เอาง่ายๆก็ขายเสื้อผ้าน่ะแหละ

ทำมาได้สองปีกว่าๆละ ก็ยังไม่ร่ำรวย เพราะเราทำด้วยใจ มิได้หวังผลกำไร ฮ่า ฮ่า

ตะก่อนน่ะ ก็สาวออฟฟิตธรรมด๊า ธรรมดานี่แหละ แต่ด้วยความที่เป็นคนหน้ามึน หัวรั้น จึงบอกลาหัวหน้ามาเป็นนายตัวเอง

นาทีนั้นไม่มีใครเค้าสนับสนุนหรอกนะ แต่ว่าดื้อไง พูดแล้ว ไม่มีวันกลืนน้ำลายตัวเอง ก้าวเดินออกมาด้วยความทรนง

แต่ใจอ่ะก็แอบแป้วเหมือนกันแหละ ประมาณว่าตรูจะเลี้ยงตัวเองรอดไหมหว่า ฮือออออออ

ดชคดีที่ยังมีร้านเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ที่สวนจตุจักร ก็พอมีรายได้ต่อชีวิตไปวันๆ

แต่ก็นั่นแหละ ปกติเคยทำงานอาทิตย์ละเจ็ดวัน ได้พักผ่อนกะเค้ามั่งก็ที่ร้านเหล้า

ต้องมาขายของแค่เสาร์อาทิตย์ นอนว่างอีก ห้า วัน จะบ้าตาย องค์แทบลง มันว่าง ว่าง ว่างที่สุด

ก็ต้องเริ่มหาไรทำ ตอนแรกว่าจะไปเปิดท้าย ไอ้เรารึก็ไม่มีรถ ลำบากแสนนนน

ก็คิดขึ้นมาได้ว่า เออ ทำไมเราไม่ทำเสื้อผ้าเองละ ไหนๆก็ไหนๆละ เอามันให้เต็มตัวเลยดีกว่า

คราวนี้แล้ ตุ้ยนุ้ยตะเวน หาช่าง หาตลาดผ้า อะไหล่ ซิป กระดุม ยางยืด ช้านสรรมาเองหมด

ทำไปทำมา เออ มันก็สนุกดีแฮะ ทีนี้ละ อาทิตย์นึงแทบไม่มีวันว่าง คิดแบบใหม่ได้ ก็รีบทำ รีบหาวัตถุดิบ

เพราะแรงบันดาลใจอ่ะ มันมักจะมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว และมันหยิ่ง ไม่มีหรอกจะรอใคร ดังนั้น อย่างหวังว่าพรุ่งนี้จะทำ

เพราะมันก็สายเสียแล้ว (อาจารย์ศิลป์พูดไว้ไม่มีผิดเลยจริงๆ)

เอาเป็นว่าวันนี้แค่นี้ก่อนดีกว่า แล้วจะมาอัพเดทการทำงานเสื้อผ้าของเราให้เพื่อนๆฟังต่อนะ อิอิ

Create Date : 31 กรกฎาคม 2552
Last Update : 14 สิงหาคม 2552 1:34:12 น.		3 comments
Counter : 398 Pageviews.
Share Tweet