ฮ่าๆ ในที่สุดก็ไปมาจนได้

หนังบอกฉาย 17.30 ไปถึง 17.00

ปรากฎว่าหนังฉายกลางแปลง ต้องรอฟ้ามืด สุดท้ายหนังถูกโยกไปท้ายโปรแกรม สรุปฉาย 20.30 (อืมมมมม...)

งานเต็มไปด้วยนักเขียนรุ่นใหญ่ + ร้อนมาก

(ผิดกับงานโลเลเมื่อวาน แอร์เย็นฉ่ำ / มีแต่เซเล็บ / ทุกคนเดินถือแก้วไวน์ 5555)


- - - - - - - - - - - - -


very short comment

โดยรวมรู้สึกชื่นชม เพราะเป็นโปรเจคต์ที่มีความตั้งใจที่ดี แต่เราว่ามันอาจจะยังไม่ตอบโจทย์เท่าไร บ้างเรื่องก็ดูทดลองเกินไป แล้วมันไม่สื่อถึงธีมงาน + เป็นการทดลองแบบที่เราเห็นมาแล้วบ่อยๆ ในช่วงปีสองปีนี้อ่ะครับ มันเลยไม่ค่อยตื่นเต้น แต่อนึ่ง ออกตัวก่อนว่า เราอาจจะไม่เก็ทเองก็ได้เพราะ เราไม่เคยอ่านงานของคุณกนกพงศ์เลย เพราะงั้นหนังเรื่องไหนที่มี quote จากหนังสือมา เราก็จะไม่อิน นอกจากนั้นยังมีปัจจัยอื่นๆ มากมาย ที่ทำให้เราดูหนังไม่ค่อยมีสมาธินัก เช่น ร้อน, รอนานจนเบื่อ, ฉายหนังกลางแปลง เสียงรบกวน หมาเห่า บลาๆๆๆๆๆๆๆ และ อยากรีบกลับบ้านไปดู The Pianist ช่อง 7 บิ๊กซีเนม่าโปรแกรมทอง

เรียงตามลำดับการฉาย

1. Trail of Puff (2008, นฆ ปักษนาวิน, B)

2. ความทรงจำ memories (2008, สถิตย์ ศัสตรศาสตร์, B+)

3. ฝนโปรยไพร The Valley of Rainforest (2008, นนทวัฒน์ นำเบญจพล, B)

4. เสียงเพรียกจากสวนหลังบ้าน Backyard Calling (2008, วิชาติ สมแก้ว, B)

5. My Little Piece of Sky (2008, สุชาดา สิริธนาวุฒิ, B)

6. ผ่าน (2008, โอฬาร เนตรรังสี, B-)

7. คนใต้ KON-TYE (2008, ปฐมพล เทศประทีป, B)

8. สมเสร็จ (2008, นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์, B+)

9. ตื่น wake up (2008, อรรถวุฒิ บุญยวง, B)

10. จุฬญาณนนท์ (2008, จุฬญาณนนท์ ศิริผล, B)


ขอเป้นกำลังใจให้ ผกก. ทุกท่านต่อไปเน้อ

ว่าจะอัพบล็อกเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เอาอันที่ไปตอบในบอร์ดไบโอ มาแปะไว้ก่อน

เมื่อคืนกลับมาบ้านด้วยอาการปวดหัว พยายามโยงหนังที่ดูกับหนังสือที่อ่าน พบว่าไม่เข้าใจเอาเสียเลย ตัวเองอ่านหนังสือของกนกพงศ์มาบ้าง งานเก่าๆ ของเขาอ่านเกือบหมด ความเรียงของเขาก็ชอบมาก

ผู้กำกับแต่ละท่าน ถ่ายทอดมาด้วยเรื่องราว ส่วนตัวมากๆ อย่างเรื่อง KON-TYE คนใต้ ที่เอาภาพวิดีโอ จากงานคอนเสิร์ตของโซ-ออน
ตอนใกล้จบ แถมให้เราดูตอนเก็บเครื่องจะลงจากเวทีอีกแล้วต่างหาก คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ว่าเกี่ยวกับงานของกนกพงศ์ อย่างไร
หรืออย่างเรื่อง ผ่าน - ที่มีฉากบนถนน เมืองๆ ช้าๆ มีตัวหนังสือค่อยๆ ลอยขึ้นมา ก็รู้สึกว่าหนังมันนิ่ง ช้า จนทรมาน และก็ยังคงคิดไม่ออกว่าเกี่ยวกับกนกพงศ์อย่างไร

จุฬญาณนนท์ ก็รู้สึกว่าภาพมันแรงมาก ค่อยๆ เผารูปเด็กกันให้เห็นจะๆ แต่จะโยงอย่างไรหนอ ว่าได้แรงบันดาลใจจากเรื่อง แผ่นดินอื่น
( หนังสือเล่มนี้โปรดของตัวเอง สงสัยต้องกลับไปอ่านอีกรอบ )

ที่ชอบที่สุด และรู้สึกว่ามันโยงเข้าหาเรื่องของกนกพงศ์ คือ สมเสร็จ ผู้ชายสองคนที่นั่งพูดกันเหมือนว่าทั้งสองไม่รู้จักว่า กนกพงศ์เป็นใคร
แต่รำลึกได้ว่าเคยเจอผู้ชายคนหนึ่งขึ้นไปวิ่งบนเขา และหน้าตาเหมือนนักร้องเพลงเร็กเก้ แต่ประโยคที่พูดทั้งหลาย เอามาจากความเรียง เรื่อง "วิ่ง" ของกนกพงศ์ (จากหนังสือ-บันทึกจากหุบเขาฝนปรยไพร กนกพงศ์ไปวิ่งออกกำลังกาย ให้นั่งเขียนหนังสือได้นานยิ่งขึ้น)) ตัวเองชอบความเรียงชิ้นนี้มาก สำหรับหนังที่ชอบที่สุดคือ สองคนในเรื่อง ก็ยังไม่รู้ว่า "พี่เขา" ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ทั้งสองยังคงคิดว่า ถ้ากลับไปหุบเขานั้นคงยังเจอพี่เขาวิ่งขึ้นเขาอยู่ แถมยังขึ้นเครดิคคนแสดงมีกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ด้วย มีกนกพงศ์เดินไปมา อยู่ในเรื่องด้วยหรือนี่ magical realism จริงๆ

อีกอย่างชอบสมเสร็จตรงที่ว่า หนังมันบอกว่า จริงๆ เด็กรุ่นใหม่ๆ ก็คงไม่ได้รู้จักกนกพงศ์ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อาจจะคุ้นๆ ว่าเขาเคยได้ซีไรท์ หนังสือเขาก็ไม่เคยอ่าน ( แต่อ่านหนังสือของมูราคามิ ) มันสะท้อนความจริงของการ (ไม่) อ่านวรรณกรรมไทยของเด็กรุ่นนี้ดี

โดยภาพรวมแล้ว รู้สึกเหมือนกับว่า หนังหลายเรื่องต้องการ "การอธิบาย" มาก อาจต้องมีการบอกกล่าวจากผู้กำกับมากขึ้นว่าได้แรงบันดาลใจจากหนังสือกนกพงศ์อย่างไร มันมีที่มาที่ไปอย่างไร ภาพจากหนังมันยังบอกไม่ค่อยได้ว่า ได้แรงบันดาลใจจากหนังสือของกนกพงศ์ แต่ยังคงเหมือนดูเรื่องราวที่อยากบอกส่วนตัวของผู้กำกับแต่ละคนอยู่สูงมาก

ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นพระรูปหนึ่งมาในงานด้วย ท่านจะอยู่ในบ้าน แต่ตอนหนังฉายท่านมานั่งข้างหน้าเลย และตั้งใจดูมาก พระรูปนั้น คือ พ่อ ของกนกพงศ์ งานนี้พ่อ แม่ พี่ น้อง ของกนกพงศ์มากันถ้วนหน้า - หลังจากหนังฉายไปสักพัก แอบเห็นหลวงพ่อหลับด้วย ( ฮา )

โอ้ งานดูคึกคักมากๆ เราเคยอ่านหนังสือเขาสมัยเด็กๆ น่ะ

ขอบคุณที่ไปดูนะครับ
เรื่องการเดินทาง โชคดีพี่คนขับแทกซี่ที่นั่งไปบ้านแกอยู่แถวนั้นพอดี เฮ้อ..

ขอบคุณที่รอดูหนังด้วยครับ แม้ว่าทุกอย่างมันจะ out of control มากๆ

เพิ่งเคยเจอคุณเมอร์ตัวเป็นๆ จะๆ ถามพี่แป๊ดจนแน่ใจว่าใช่เมอรฺจริงๆด้วย กะว่าจะเข้าไปคุย (หาเรื่องมาทำไรสนุกๆกันที่ภูเก็ต) ก็ยังไม่มีโอกาส วุ่นๆวายๆ

ไว้เจอกันคราฟ

เราต้องรีบกลับไปทำงานต่ออะ เรยพลาดดูหนังเรย
ขอบคุณที่ไปดูกันมากมาย

ตอบ พี่ grappa

ชอบ คอมเมนท์ของพี่มากๆ เรื่อง magical realism

-- ชอบท่อนนี้ของพี่ grappa มาก ใช่เลย

สารภาพว่านักเขียนในงานเมื่อวาน แทบไม่รู้จักใครเลย

ประเด็นหนึ่งคือ เมื่อวานเจอคุณวินทร์ ซึ่งเป็นคนที่เรากรี๊ดมากๆ สมัยก่อน (ช่วงตอน ม.4-5) ไม่รู้ทำไม พอมาเจอวันนี้รู้สึกเฉยๆ มาก (ถ้าเป็นแต่ก่อนคงเข้าไปขอลายเซ็น ขอถ่ายรูป) ลองคุยเรื่องนี้กับเอี่ยว (แห่ง a day) ปรากฏว่ารู้สึกคล้ายๆกัน ได้ข้อสรุปว่าคงเป็นเรื่องของวัย เหมือนกับว่าในยุคนั้น (ช่วงปี 2000-2001) งานของเค้าฮิปมากในหมู่เด็กอ่านหนังสือ (ซึ่งก็มีน้อยมาก จำได้ว่าสมัยก่อนเวลาพักกลางวัน ไม่ค่อยมีใครอ่านหนังสือนะ) อารมณ์ว่าเป็นคู่มือแบบ for beginner อะไรเทือกนั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่างานของคุณวินทร์ช่วงหลังไม่ดีนะ เพราะช่วง 2-3 ปีหลังมา เราก็ไม่ได้อ่านเลย

ทีนี้ก็คุยกับเอี่ยวต่อว่า แล้วเด็กตอนนี้อ่านอะไรกันนะ (สมมติว่า เด็ก = คนที่เกิดปี 1990-1993) ก็หาคำตอบกันไม่ได้ อาจจะเพราะ gap ไม่รู้จริงๆ ว่าน้องๆ เค้าใช้ชีวิตกันยังไง แต่ก็ไม่อยากโทษเด็ก รู้สึกโทษเด็กอย่างเดียวไม่ได้ บรรยากาศหลายๆ อย่างตอนนี้มันไม่ส่งเสริมการอ่านเท่าไร (อินเตอร์เน็ตปัจจัยสำคัญ) สงสัยต้องเผยแพร่วรรณกรรมกันทาง hi5 แล้วล่ะมั้ง (แต่ในอีกขั้วหนึ่ง เร็วๆนี้เพิ่งเจอ น้อง ม.4 อ่าน After Dark, The Wind-Up Bird Chronicle ของ Murakami เป็นห่วงน้องเค้ามากๆ 5555)



-- สมเสร็จ : ชอบที่เครดิตมีชื่อของคุณกนกพงศ์เหมือนกัน ตอนขึ้นมาเล่นเอาเหวอไปเลย


-- คนใต้ : ถ้าไปฉายแบบเดี่ยวๆ จะชอบ หรือถ้าเป้นภาพคอนเสิร์ตเต็มๆ เพลง ไปเลยจะยิ่งชอบ เพราะคอนเสิร์ตวันนั้นมันเจ๋งมาก แต่ด้วยบริบทของงานนี้ รู้สึกว่ามันไม่ work out


-- พระรูปนั้น นั่งอยู่ข้างๆ ผมตอนฉายหนังครับ เห็นใจท่านเหมือนกัน 55



ตอบ คุณนิล

แหะๆ ขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้ทักทายกันอย่างเป็นทางการ ไว้คุยกันนะครับ



ตอบ โจ๊ก

ฟิตจริงๆ หนังเธอแอบวิ้ดวิ้วนะ 55

ขอบคุณที่มาดูนะครับ ว่าจะถามความคิดเห็น แต่ก้อไม่ได้มีโอกาสคุย อิอิ

เสียดาย...ไม่ได้ไป...ดูบรรยากาสผ่านภาพผ่านคำเล่ายังไงก็ไม่เหมือนได้ไปดูด้วยตัวเองอยู่ดี

เฮ้อ......................................

ตามมาดูภาพบรรยากาศจากบล็อกพี่นิลค่ะ
อยากไปงานนี้มาก สุดท้ายก็อด
ขอบคุณสำหรับภาพและข่าวสารนะค่ะ

อบอุ่น มากๆๆๆๆๆครับ รูปถ่ายและคำบรรยาย ดีมากๆๆๆครับ

บ้านเเถวนั้นเค้าไม่รำคาญเหรอคะ

แต่จัดแบบนี้ก็ดียะคะ

บรรยากาศบ้านๆดี

ขอโทดนะคะ คือ เดือดร้อนเพราะมีคนเอาe-mail ไปโพส ไว้ในทางที่ไม่ดีแล้วมีคนอื่นแอดเข้ามาเยอะจนน่ารำคาญ เมลล์ก็ต้องใช้เรื่องงาน ไม่สามารถเปลี่ยนเมลล์หนีได้ เช็ด IP แล้ว เป็น IP เดียวกับเครื่องที่คุณ พิ้ง ใช้ในการโพสในเวปนี้คือ 58.9.90.133 จึงมาขอความช่วยเหลือ จากเจ้าของบล็อค หรือคุณที่ชื่อพิ้ง Comment No.11 น่ะค่ะ ว่าเครื่องที่ใช้โพสนี้เป็นเครื่องที่ Internet cafe หรือป่าวคะ และร้านอยู่บริเวณไหน ตอนนี้ต้องการสืบหาตัวคนที่โพสให้ได้ เพื่อไม่ได้ทะลึ่งทำกับใครอีกค่ะ ยังไง ขอความช่วยเหลือด้วยนะคะ miz_dyn@hotmail.com รบกวนสละเวลาแจ้งข้อมูลมาทางเมลล์นี้ด้วยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับคุณพิ้งและเจ้าของบล็อกค่ะ