|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
สงครามหุ่นหายนะ โบกุราโนะ : อยู่หรือตายก็บัดซบพอกัน
by merveillesxx
Bokurano: Ours (2003-2009, Mohiro Kitoh, A+++++++++++++++)
ชื่อไทย: สงครามหุ่นหายนะ โบกุราโนะ / สนพ.วิบูลย์กิจ / 11 เล่มจบ
คนรอบข้างเชียร์ให้อ่านเรื่องนี้นานแล้ว ก็พยายามจะหามาอ่านอยู่ แต่ตามร้านไม่มีขายเลย ไปงานหนังสือก็ไม่มี สุดท้ายต้องสั่งเวบเอา แถมแต่ละเวบก็มีไม่ครบด้วย ต้องรวบรวมแต่ละเล่มจากเวบนู้นทีเวบนี้ที กว่าจะได้ครบนี่เหมือนรวบรวมดราก้อนบอล
อ่านเล่มแรกก็งงเลยทีเดียว เฮ้ย ทำไมมันมีตัวละครเด็กตั้ง 15 ตัววะ แถมหลายตัวหน้าคล้ายๆ กันอีก กูจะแยกออกมั้ยเนี่ย อึ้งยกสองกับลายเส้น ทำไมแข็งกระเด๊กงี้เลยอ่ะพี่ การ์ตูนหุ่นยนต์ไม่ใช่เหรอ ทำไมฉากสู้หุ่นยนต์ดูง่อยเชียว หรือกระทั่งฉากตบหน้าคนพี่ยังวาดได้โคตรจะสองมิติ ...แต่พออ่านไปก็เริ่มเก็ท อ้อ โอเค มันไม่ได้เจ๋งเรื่องภาพ แต่มันมีดีที่คอนเทนต์
เรื่องของ Bokurano เกี่ยวกับเด็ก 15 คนที่ได้ขึ้นไปบนหุ่นยนต์ยักษ์ พวกเขาถูกชักจูงให้ทำสัญญาเพื่อจะเป็นนักบินของหุ่นยนต์ตัวนี้ เพื่อปกป้องโลกจากหุ่นยนต์ฝ่ายศัตรู (อันนี้คล้ายๆ Evangelion) ตอนแรกพวกเด็กๆ ก็นึกว่าเป็นเกมสนุก แต่ที่แท้มันคือของจริง ประด็นสำคัญคือ ถ้าสู้แพ้โลกจะแหลกสลาย ถ้าสู้ชนะ โลกจะรอด แต่นักบินจะต้องตาย และเปลี่ยนตัวนักบินคนถัดไปมาแทน
การ์ตูนมันก็เลยน่าสนใจ เพราะมันเล่นกับเงื่อนไขของความตาย “ฉันกำลังจะตายแล้ว ฉันควรจะทำอะไร หรือฉันจะตายยังไงดี” (นักบินสามารถเลือกวิธีจัดการกับศพตัวเองได้ -อันนี้เป็นจุดที่ดีมากของเรื่อง) ฟังแล้วอาจจะคล้ายๆ กับเรื่อง อิคิงามิ แต่มีลีลาการนำเสนอต่างกัน อิคิงามิ ออกจะ dramatic มากๆ แต่ Bokurano จะออกแนวเย็นชา ทั้งตัวโทนอารมณ์ และตัวเส้นที่แข็งๆ อีกจุดที่ดีมากคือการ์ตูนจะพาไปรู้จักภูมิหลังชีวิตของเด็กแต่ละคน ซึ่งแซ่บมาก บางคนชีวิตบัดซบได้ใจจริงๆ บางคนอ่านแล้วหดหู่มาก
แบ็คกราวนด์ของตัวละครที่รุนแรงมากของแต่ละตัว ก็นำไปสู่เงื่อนไขของเส้นแบ่งระหว่าง “ชีวิตฉันเหี้ย รีบตายๆ ไปเสียเถอะ” และ “แต่ฉันก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป” นอกจากนั้นด้วยความตัวละครมีแบ็คกราวนด์แบบสุดขีด ดังนั้นแรงขับของการตัดสินใจต่างๆ แม้จะนำไปสู่การกระทำหรือการตัดสินใจที่เหวอแดกแค่ไหน แต่เราก็จะยอมรับได้ อันนี้เป็นสิ่งที่คิดว่าคนเขียนเก่งมากๆ
อีกประเด็นที่ชอบคือ การ์ตูนจะตั้งคำถามเชิง dilemma เกี่ยวกับการฆ่าคนอยู่ตลอดเรื่อง ผ่านพล็อตส่วนที่ว่าการต่อสู้ด้วยหุ่นยนต์จะทำให้ชาวบ้านชาวเมืองม่องเท่งไปด้วย แล้วประเด็นนี้ก็พีคที่สุดในฉาก genocide ในเล่มสุดท้าย ตอนอ่านแทบจะอุทานว่า “มึงเล่นแบบนี้เลยเหรอ”
Create Date : 17 กรกฎาคม 2555 |
|
4 comments |
Last Update : 17 กรกฎาคม 2555 3:15:27 น. |
Counter : 6432 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เด็กเทพ IP: 223.205.40.171 19 กรกฎาคม 2555 6:43:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|