แล้วความเห่อก็หายไป?? หรือว่า??
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เขียนเรื่องเจ้าตัวเล็กสักเท่าไหร่ เนื่องจากตอนนี้มีตัวเล็กสองตัวแล้ว ความยุ่งก็เพิ่มขึ้นมา หรือ ความเห่อมันน้อยลงก็ไม่รู้ เอาเป็นว่า ยุ่งก็แล้วกันเรื่องชื่อของเจ้าตัวเล็กยังไม่หมด ทีแรกตั้งเป็น มาชิ แต่ดันมีคนทักว่าชื่อนี้จะป่วย แล้วดั้นพอคลอดเค้าก็ไม่ปกติหายใจเร็ว เลยคิดจะเปลี่ยนชื่อกัน หากันไปหากันมา ก็ได้ชื่อ ตาต้า(อาม่าตั้ง) เคนจิ(พ่อคิด แม่ก็ว่าชื่อนี้โอเค) จีญ่า (พ่อคิด แต่แม่ว่ามันหญิงไป) แม่เลยเรียกเคนจิ บางทีก็เป็นเคนจิญ่า ส่วนเจ้เมอร์ ใครถามก็บอกว่าน้องชื่อมาชิ เหมือนเดิม ส่วนเคนจิ อีพ่อไม่ค่อยชอบเนื่องจากมีคนทักว่าเป็นญี่ห้อกาวตราช้าง จนป่านนี้เรื่องชื่อก็ยังไม่ได้สรุปส่วนเมอร์ลินรักน้องมากกกกกกกกกกกกกก เดี๋ยวก็หอมเดี๋ยวก็จุ๊บ แต่ก็มีอ้อนเหมือนกัน มีทีนึง น้องก็ร้องกินนม เจ้ก็ง่วงนอน ไม่ยอมให้น้องกินนมแม่ กรี๊ด ๆ ๆๆ แต่โชคดีเป็นแค่ทีเดียว ไม่งั้นแม่คงปวดเฮดน่าดู เมอร์ลินก็เปลี่ยนไปนะ บางทีก็เหมือนโตขึ้น แต่บางทีก็เหมือนจะอ้อนเป็นเด็ก ๆ ต้องให้คนสนใจ พอน้องได้ประมาณเดือนกว่า ๆ เจ้เมอร์ก็เปิดเทอมพอดี ก็มีอาการไม่อยากไปโรงเรียน พอตอนเช้าก็งอแงไม่อยากไปโรงเรียนจะเอาโน่นเอานี่ พอตอนบ่ายไปรับ ชีก็บอกว่าโรงเรียนสนุก อาการงอแงเป็นได้สองอาทิตย์ ก็หายไปและเริ่มสนุกกับการเรียน เทอมนี้แม่ให้เรียน บัลเลต์ และก็ ภาษาอังกฤษ เมอร์ลินเรียกครูภาษาอังกฤษว่า teacher ถามเมอร์ว่าครูชื่ออะไร เจ้แกตอบชื่อ teacher เทอมนี้มีการแสดงปีใหม่ด้วย คุณครูก็ให้ซ้อมกัน ที่ห้องเมอร์ลินได้เต้นเพลงแฟนฉัน เค้าให้เด็กเต้นเป็นคู่ เจ้เมอร์เราเต้นคู่กะน้องเซฟ หน้าตาน่ารักหล่อเหลาทีเดียว เจ้แกก็กลับมาร้องเพลงให้ฟัง และก็เต้นให้ดูประจำ ลองฟังเพลงดูสิ