Merlyn's stories
เมอร์ลินเกือบจะสามขวบเต็มแล้ว ไปโรงเรียนก็ชอบมาก กลับมาเล่าให้ฟังบ่อย ๆ ถีงเพื่อนคนโน้นคนนี้ ชื่อที่ได้ยินบ่อยก็จะเป็น ลูกแพร แพรไหม ไม่รู้คนเดียวกันไหม แล้วก็เพื่อนชื่อโอ้โฮ สตางค์ เหมยอิง แต่สองชื่อแรกจะได้ยินพูดถึงบ่อย ๆ ปกติแม่ติดขนมให้เมอร์ลินไปกินทุกวัน มีวันนึงกลับมาบอกแม่ว่า โอ้โฮอยากกินขนมของเมอร์ลิน แม่เลยถามว่าแล้วหนูแบ่งให้โอ้โฮไหม เมอร์ลินว่าไม่แบ่ง แม่เลยอยากจะสอนเรื่องแบ่งปัน เลยบอกเมอร์ลินว่าให้แบ่งปันเพื่อน ๆ กินด้วยเวลาเพื่อนมีก็แบ่งเมอร์ลินบ้าง รู้ไหมเจ้แกตอบแม่ว่า "โอ้โฮ มีขนมที่มีแป้งสาลี" ซึ่งปกติเมอร์ลินกินแป้งสาลีไม่ได้ แม่ถึงกับไปต่อไม่ค่อยถูก เลยบอกว่า แบ่งเพื่อนนะหม่าม๊าก็จะภูมิใจ เจ้แกก็ฟัง พอวันรุ่งขึ้น กลับมาบอกคุยใหญ่เลยว่า เค้าแบ่งขนมให้ลูกแพรกินด้วย พรุ่งนี้ให้ใส่ขนมให้เค้าเยอะ ๆ เลยส่วน Machi ก็แปดเดือนกว่า ๆ แล้ว แม่ละกลัวเมอร์ลินจะอิจฉาน้อง เคยบอกเจ้เมอร์ว่าให้น้องเป็นลูกหม่าม๊าอีกคนนะ เมอร์ลินบอกว่า "ไม่น้องเป็นลูกเมอร์ลิน" เออ เด็กเนี่ยทุกอย่างเป็นของเค้าหมด แม้แต่ตัวพ่อกับแม่ เคยบอกเมอร์ลินว่า อาม่าอากงเนี่ยเป็น แม่กับพ่อ ของป่าป๊า เมอร์ลินแกไม่ยอม โวยวายว่า "ไม่ได้ป่าป๊าเป็น พ่อเมอร์ลิน" เหอะ ๆ ๆ เรื่องของเจ้ยังไม่หมด พูดมากเหลือเกิน วันก่อนนั่งรถเปิดเพลงให้ฟัง เค้าไม่ให้แม่ร้องตามบอก "หม่าม๊าร้องน่าเกลียด" เอ๋อ เป็นยังไงฟระ เลยแกล้งถามไปว่าแล้วพี่ชูร้องเพราะเหรอ เจ้แกตอบว่า "พี่ชูร้องไม่เป็น เมอร์ลินต้องสอน" เอ๋อ เหรอ เจ้เมอร์อาม่ามาอยู๋หลายวันเปิดเพลงสุนทราภรณ์ให้ฟัง เจ้แกชอบแฮะ แถมร้องเป็นด้วย ลองฟังกันดู