วันนี้กลับบ้านเก่ามา....(น่ากลัวไปไหมหนอ)
วันนี้เป็นวันหยุดของหลายๆคน ใครไปไหนกันบ้างหนอ ส่วนพ้ม ขอกลับบ้านเก่าก่อนละกัน....ไม่ไช่ไปเดี้ยงอะไรงั้นนะคับพ้ม แต่มันเป็นบ้านเก่าจริงๆ........
........บ้านเก่าของพ้มหลังนี้ อยู่โคราช..300 กิโล จาก กทม.นี่เอ้ง .....เป็นบ้านตั้งแต่สมัย ตากับยาย ปลูกเมื่อหลายสิบปีมาแล้ว น่าจะเกินห้าสิบปีนะ...
สมัยก่อนพ้มยังไม่เกิด มีผู้คนมากมายใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ทั้งคุณตา คุณยาย น้าๆ ...ด้วยว่า คุณตาเป็นครูใหญ่ คุณน้าก็ยังเป็นผู้ใหญ่บ้านหญิงคนแรกของที่นี่...ผู้คนทั่วไปจึงแวะไปมาหาสู่บ้านนี้ มากมาย....รวมทั้งพ้ม ที่แม่ชอบพานั่งรถมาซัมเมอร์ที่นี่บ่อยๆ(เรียกซะหรูเชียว)
สังเกตดูจะพบว่า หัวกระได ไม่แห้งมันเป็นอย่างงี้เอง เนื่องจากมีอ่างล้างเท้าอยู่ทางขึ้นบันได...สมัยก่อนตอนคุณตาอยู่ก็ต้องล้างเท้าก่อนขึ้นบ้านตามระเบียบ....แต่ตอนนี้น้ำมันแห้งไปหมดแล้ว กลายเป็นที่วางต้นไม้แทน..
ไม่น่าเชื่อว่า บันไดอย่างงี้ จะทนแดดทนฝนมาได้มาสี่ห้าสิบปี(กินขาดไม้เชอร่า) แถมการเข้าไม้ได้อย่างมีศิลปะโบราณด้วย...แม่พ้มเคยบอกว่าสร้างบ้านนี้ ไม่กี่พันบาท(ในสมัยก่อน)
ตอนเด็กๆเวลามานอนตอนกลางคืนที่ชานบ้านชั้นบนก็จะแหงนมองมาด้านนอกหน้าต่างเห็นต้นหมากที่สูงๆ มันสูงคล้ายๆเปรต ที่ชาวบ้านนอกกลัวกันนักหนา ยิ่งเด็กๆต้องคลุมโปงถึงเช้าเรย...อิอิ
บางทีแม่ก็สั่งพ้มให้ขึ้นมะพร้าวให้...แรกๆก็ปีนได้ แต่ต่อมามันคันก็ต้องเอาบันไดมาปีนเก็บ...คนแถวนั้นเรียกผมว่า ไอ้ลิงก๊อก...อิอิ
พอเหนื่อยจากการปีนต้นหมากรากไม้ก็มานั่งพัก กินน้ำมะพร้าวที่แม่ปอกให้...ที่นี่ มุมสุดโปรดของพ้ม นั่งเอนได้อย่างชอบมากๆ.....ตาพ้ม design มาเอกเขนกโดยเฉพาะ
แต่..!! มาวันนี้ เสียดายที่ไม่มีใครอยู่ซักคน...บ้านที่เคยมีอดีตอยู่รุ่งเรือง เป็นที่ไปมาหาสู่หลายสิบปี มาวันนี้กลับเงียบเหงา ไม่มีใครเหลือเลยซักคน คิดแล้วน่าใจหาย .คือเค้าได้จากไปด้วยวัยอันควรของเค้าแล้ว...วันนี้พ้มจึงทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ญาติพ้ม....คนแถวๆนั้นก็ลือกันหนาหูเรื่องวิญญาณ...บางคนเห็นภาพน้าของพ้มกวาดบ้าน(ทั้งๆที่แกเสียแล้ว)...บางคนก็รีบเดินจ้ำอ้าวให้พ้นช่วงรั้วบ้าน.(แหงละ เพราะบ้านพ้มหลังนี้อยู่กลางหมู่บ้านพอดี)..
แต่พ้มเฉยๆนะ.ไม่ได้คิดกลัวอะไร..ขึ้นไปดูตัวบ้านก็ทรุดโทรม ต้องบูรณะตามกาลเวลา.....
วันนี้พ้มจึงทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ทุกคนที่ใช้ชีวิตในบ้านนี้ ...ให้คุ้มครองพ้มต่อไป
จะมีก็แต่ ต่อ แตน ทำรังอาศัยอยู่ในบ้านเท่านั้น...พ้มเองก็กัดฟันนอนได้คืนเดียว...ก็ต้องอำลากลับละค้าบพ้ม....
ขอตัวกลับมาวุ่นวายใน กทม.อีกซักวันสองวันนะ
ปล.1 ดีใจจังคับพ้ม ไกล้จะได้กลับบ้านนอกจริงๆแร้ววว
ปล.2 ใครเห็นอะไรในรูป บอกกันด้วยนะ....บรื๋อออ
| Create Date : 30 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 31 กรกฎาคม 2550 2:33:28 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 5321 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เนื่องจากนั่งอ่านอยู่คนเดียวในเวลาดึกดื่นเช่นนี้
แหมๆๆๆ ทำไมมาจบแบบนี้นะ
ยังดีไม่เอาตอนจบมาขึ้นเป็นตอนต้น
จะบอกอยู่เลยว่ารูปก่อนรูปสุดท้ายอ่ะ
บรรยากาศมันวิเวกวังเวงยังไงมะรุ บรื๋อออ!!!
นี่ๆ จะบอกว่ามุมโปรดของคุณอ่ะ
เราเห็นรูปแรกเราเล็งไว้แล้วว่าถ้าเป็นเรานะจะรีบไปนั่งเอนหลังเลย มุมมันได้มั่กๆ
และเราก็ชอบอะไรที่เป็นไม้ๆ ด้วยแหละ
เนี่ยเราถึงชอบแม่ฮ่องสอนมากเลย
เราว่าเป็นจังหวัดที่ใช้ไม้ในสิ่งปลูกสร้างเยอะเหมือนกันนะ
โน่นก็ทำจากไม้ นี่ก็ทำจากไม้
ไม่รู้สิ มันมีกลิ่นไม้ สีของไม้ อารมณ์ของไม้
ช๊อบชอบ