นาฬิกาบอกเวลาว่าขณะนี้เป็นเวลา 4:00 แล้ว
เสียงเพลงดังจากโทรศัพท์"อาจไม่เคยอยู่ใน สาย...."
แล้วก้อดับไป แน่นอน...อีกฝั่งของคู่สายโทรศัพท์
เป็นเทออย่างไม่ต้องสงสัยเลย...

ก้อคิดอยู่เหมือนกันว่าจะไม่โทรกลับไป
แต่ก้อห้ามความคิดถึงไว้ไม่ไหวเหมือนกัน
ก้อเลยโทรกลับไป....

เทอบอกว่า"จะตายอยู่แล้ว กินเหล้าตั้งแต่วันศุกร์
ยังไม่ได้ลุกออกจากวงเลย"
ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องทำร้ายตัวเองด้วยนะ
เทอถามเราว่าทำไมยังไม่นอนอีก ดึกแล้ว...
คำตอบของเราหมดเวลาแล้วที่จะพูดออกไ
เพราะยังงัยมันก้อคงเป็นคำตอบเดิม ๆ
ที่มันก้องอยู่ในใจว่า"คิดถึง"..

และเราก้อบอกเทอไปเพียงว่า นอนไม่หลับ
ไม่ได้เหตุผลอะไรไปมากกว่านี้
เราเล่าให้เทอฟังว่าเราได้หนังที่เราอยากดูแล้วนะ
เราจำได้ว่าเราเคยเล่าให้เทอฟัง
เราถามเทอว่า จำได้ไหม

และมันก้อคงเป็ฯคำตอบเดิม ๆ ว่า"จำไม่ได้"
และมันก้อเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
แต่เทอก้อยังอุาสาห์บอกเรานะว่าจำได้
แต่จำเนื้อเรื่องไม่ได้ ไม่รู้ว่าจำได้จริง ๆ หรือเปล่า

คุยกันสักพัก เทอบอกว่า "เบื่อจัง...ไม่มี notebook เล่น"
"แล้วมันไปไหนเสียล่ะ " เราถาม
เทอบอกว่า "คนแถวนี้ยืมไป"
เราไม่เข้าใจว่า"คนแถวนี้"คือใคร
แต่มันก้อคงจะเดาได้ว่า คงจะเป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่นๆ เป็นแน่
ไม่งั้น เทอคงไม่ให้ยืมไปหรอก
เทอเป็นคนรักของมาก ออกจะหวงของซะด้วยซ้ำ
ที่ไม่บอกก้อดีเหมือนกัน
เราจะได้ไม่รู้สึกแย่ไปกว่านี้...

เราเคยขอยืม notebook เทออยู่เหมือนกัน
กว่าจะได้ก้อเล่นเอาซะท้อเลยเหมือนกัน

ไม่ได้คุยอะไรกันมากมาย
เทอบอกว่าง่วงนอนแล้ว "แค่นี้นะ"
แล้วเทอก้อวางโทรศัพท์ไปในขณะที่เรา
ยังพูดคำว่า"หวัดดี"ไม่จบเลยด้วยซ้ำ

หลังจากวางโทรศัพท์ไปเทอรู้มั้ยว่าเราจะรู้สึกอย่างไร

Create Date : 18 สิงหาคม 2551
Last Update : 18 สิงหาคม 2551 0:57:06 น.		2 comments
Counter : 307 Pageviews.
Share Tweet