...มองฟ้า ดูดาว นั่งเหงา ลำพัง...
สมุดบันทึก
บทความเรื่อยเปื่อย
บทกวี
บันทึกคาสโนวา
<<
พฤศจิกายน 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
13 พฤศจิกายน 2549
ผลลัพธ์
ฉันรักเธอ...เธอชอบฉัน
เวลากักเก็บไว้ไม่ได้
คนละฟากฟ้าต่างห้วงเวลา
ชีวิตมันไม่ยากหรอก
แค่อยากได้ยินคำนั้นอีกครั้ง
เธอคงไม่รู้ว่า ไม่เป็นไร
รู้ตัวว่าเข้าหน้าหนาว ก็ตอนที่ตื่นมาแล้วรู้สึกเหงา
อากาศเย็น จนใจที่เย็นขามันเรียกหาความอบอุ่น
วันเกิด...วันอ้างว้าง คนมากมายแต่ในใจกลับร้าวราน
ความทรงจำดีๆที่เชียงคาน และความงามแห่ง ภูกระดึง
สวัสดีปีใหม่ 2010 นะพวกเธอว์
Yesterday is history.Tomorrow is mystery.
อาการของคนที่ทำงานกับ photoshop มากไป
meeting pantip เฉลิมกรุง-เฉลิมไทย
This is it . You' re the KING OF POP.
Joke So Cool หนังสือของคุณทำให้ผมยิ้มได้
ในที่สุด กุก็คิดได้
ท้อแท้ว่ะ
...ฝันร้าย
ม้านั่งริมทาง
ความรักที่เข้ามา ความรักที่ผ่านไป เปี่ยมด้วยความหมายมากมายในหัวใจ
ฝากกวีบทสุดท้าย ถึงใครสักคนที่ฉันเคยพบ ณ ที่แห่งนี้ ขอบใจเธอจริงๆ
O U T OF D I S T A N C E
N I G H T M A R E
เล่าสู่กันฟัง ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอ
ฤาเรากำลังจะ In Love
ที่เรามีก็แค่ ท้องฟ้า สุรา บุหรี่ และดวงจันทร์ที่คอยเป็นเพื่อนยามเหงา
Turn Into the Blue
ถึงไอ้คุณเจ้าของBlog
. . . เรา (เมื่อไม่มีเธอ) . . .
. . . เรา (เมื่อมีเธอ) . . .
. . . เรา (ก่อนพบเธอ) . . .
. . . ถึ ง อ้ า ง ว้ า ง ก็ ไ ม่ อ ย า ก จ ะ รั ก ใ ค ร . . .
. . . โ ล ก ใ บ เ ล็ ก ข อ ง ชั้ น . . .
. . . เ ร า ก็ แ ค่ ค น ที่ เ ดิ น เ ต า ะ แ ต ะ ไ ป วั น ๆ . . .
...เมื่อเธอโทรมา ในวันที่ฝนตก...
ถ้าจะมีใครซักคนต้องเสียใจ ก็ขอเราเป็นคนๆนั้นก็แล้วกัน
F i r s t K i s s
ชิน
เหตุผลที่ฉันเลว อยากบอกว่าเธอไม่เกี่ยว
ป ล่ อ ย ใ ห้ ฉั น ต า ย [ L E T M E D I E ]
ประตูบานนั้น
คือพจนาซาราทุสตรา
L O N E L Y W O R L D
M Y W O R L D
B R O K E N H E A R T
N O W
A f t e r
Alone In New Years
Ending Of Love
ความรักระหว่างเรา กับคำว่า "เพื่อนใจ"
เฮสเส กับ เกมลูกแก้ว
บทสรุปแห่งความรักของข้า มิตรภาพ น้ำตาและราตรี
จบแล้ว
ผลลัพธ์
ชีวิต?
อ้วนบ้า
When i falling in love
อะไรคือเสน่ห์?
เรา?
Not is the dream but is the real
So sad rebirth
New DaY but OLD LifE
Ending love with friend.
ผลลัพธ์
จากที่วันก่อนข้าได้เล่าว่า ข้าจะไปช่วยสอนคนตาบอด
ข้าได้ไปมาแล้ว
ผลลัพธ์...
ข้าได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง แต่ข้าจะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพอสังเขปก่อนละกัน
วันนั้น[วันพุธ] ข้านัดไอ้เดเพื่อนข้าไว้ที่อนุสาวรีย์ตอนบ่ายโมงครึ่ง
เดไปถึงก่อนมันโทรมาบอกข้าว่าจะรอหน้า Dunkin Donut ที่ติดกับ 7-11 ข้าบอกว่าโอเคใกล้ถึงแล้ว
ไปถึงข้ายืนหน้า Dunkin โทรหาไอเดว่าถึงแล้ว เดบอกมันก็ยืนรอนานแล้วเหมือนกัน ข้าเถียงกันทางโทรศัพท์อยู่นาน หลังจากนั้นข้าก็ได้รู้ว่า ที่อนุสาวรีย์มี Dunkin Donut ที่ติดกับ 7-11 อยู่ 2 ที่หรือมากกว่านี้[ข้าไม่แน่ใจและไม่อาจจะรู้ได้]
ไอเดพาข้าเดินไปทาง โรงพยบาลพระมงกุฎ เดินไปไกลมากๆ แถมอากาศก็ร้อนมากๆ ทำเอาข้าอยากจะล้มเลิกไปเที่ยวสยามซะอย่างนั้น แต่ข้าก็ไปจนถึงจนได้
ไปถึงมีเพื่อนข้าอีกคนชื่อเล็ก กำลังอ่าหนังสือให้น้องคนนึงฟังอยู่ ข้ามองไปที่หนังสือเล่มนั้น หนาประมาณ Harry Potter เล่ม 2 ได้
ข้าอึ้ง ข้าคิดในใจว่า ข้าต้องอ่านออกเสียงกี่ชั่วโมงถึงจะจบวะนั่น
เดินตามไอเดไปที่ ห้องของ ครูใหญ่ เพื่อไปลงชื่อเป็น Volunteer เพื่อคนตาบอด
ข้าสังเกตเห็นนักศึกษาหลายคนที่มาเหมือนกับข้า
ข้าตื้นตัน บางคนแต่งตัวดี หน้าตาดี ที่สำคัญคือ จิตใจดี ยังมีคนที่คิดเหมือนกับข้า ข้าคิดเช่นนั้น
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ บ่ายสามกว่าๆได้ นักเรียนเลิกแล้ว
ก็จะเป็นเวลาที่พวกเราต้องสอนเด็กๆแล้วมีงานหลายอย่าง เช่น อ่านหนังสือให้น้องๆฟัง อ่านนิทานบันทึกใส่เทปไว้ สอนการบ้าน ช่วยทำรายงาน
...อยู่ๆอาจารย์ก็เรียกข้าให้ไปช่วยสอนน้องคนนึงที่เดินเข้ามา ข้ารู้สึกทำอะไรไม่ถูกมาถึงก็รู้สึกโหวงๆอยู่แล้ว แต่ข้าก็เดินตามเด็กคนนั้นไปอย่างไม่ลังเล
ข้าจูงมือน้องคนนั้น[ข้ามารู้ทีหลังว่าข้าไม่ควรไปจับมือน้องแบบนั้น เพราะสำหรับคนตาบอดแล้วการสัมผัสถือเป็นสิ่งละเอียดอ่อน]เดินไปตามทางเดินแคบๆ ระหว่างทางข้าคิดในใจว่าน้องเค้ารู้ทางได้อย่างไร แต่ข้าก็ไม่กล้าถาม กลัวน้องเค้าสะเทือนใจ...
งานของข้าคือ น้องจะบอกหัวข้อรายงานมาแล้วข้าจะต้องหาข้อมูลนั้นจาก Internet แล้วอ่านให้น้องเค้าฟังถึงข้อมูลที่หาได้ หาไปซักพักไอเดก็เดินเข้ามากับน้องอีกคนนึงมาหารายงานเหมือนกัน นั่งหาไปซักพักข้าถามน้องว่าจะพักก่อนไหม น้องบอกว่ายังไหว แต่พี่จะพักก่อนก็ได้ ในใจข้า หิวน้ำมากๆ แต่น้องเค้ายังไหวข้าก็เลยต้องไหวตาม ข้าเลยบอกว่าไว้ก่อน แต่เหมือนเค้าจะสัมผัสถึงความเหนื่อยอ่อนของข้าได้ เลยจะชวนข้าไปกินน้ำ บอกว่าจะพาไป แต่ข้าก็ปฏิเสธเสียงแข็งว่ายังไหว ก็เลยสอนต่อไป [ข้าสังเกตว่าน้องเค้า fail fail]ข้าก็ทำของข้าไปเรื่อยๆ แต่รู้สึกไอเดเพื่อนข้ามันจะเริ่มขึ้น เพราะเด็กที่เดมันดูแลค่อนข้างเจ้าอารมณ์และขี้หงุดหงิด ข้าเห็นแล้วความสงสารในใจลดไปสิบ
เหลือบมองนาฟิกา เข็มสั้น เข็มยาวเคลื่อนที่จนอ่านเป็นเวลาได้ เจ็ดนาฟิกา สามสิบนาที ข้าพูดกับน้องว่าดึกแล้วจะกลับยัง น้องก็ว่ากลับ ข้าถามว่าให้ข้าเดินไปส่งไหม น้องบอกขอบคุณไม่ต้องค่ะ แล้วเดินออกไป ข้าไม่วางใจจนต้องออกมาดู เห็นเดินไปตามทางอย่างคล่องแคล่ว แต่ข้ามองเห็นเก้าอี้มันตั้งขวางทางอยู่ ข้ามองไปที่เก้าอี้นั้น โครมน้องเดินเตะเก้าอี้ล้มฟาดกับพื้น ข้าอึ้ง วิ่งตามไปดูน้องบอกว่าไม่เจ็บ แต่ข้าดูยังไงก็เจ็บแน่ๆ แต่น้องแกยิ้มแล้วบอกว่าไม่เปนไรแล้วรีบวิ่งกลับบ้านไป ข้ากับเดและเล็กมองตามไปด้วยความอึ้ง
ข้าคิดว่าเค้าไม่กล้าแสดงความอ่อนแอออกมามากกว่า
ข้าคิดว่าคนที่ตาบอดคนที่พิการ ไม่ได้ต้องการให้คนมาสงสารเวทนามองเหมือนเค้าไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เค้าอยากให้คนยอมรับพวกเค้าในฐานะคนที่มีโอกาสเท่าๆกันมากกว่า การสงสารจะเป็นการดูถูกเค้ามากกว่า ข้าคิดอย่างนั้น
มีคำพูดคำหนึ่งที่น้องพูดกับข้าก่อนกลับว่า "อาทิตย์หน้าพี่จะมาไหมคะ" ข้าคิดในใจว่า ข้าจะมีเวลาไหม ถึงมีข้าจะมามั๊ย สยามยังรอข้าอยู่ เพื่อนๆในสังคมยังเรียกหาข้าอยู่...ตอนแรกข้ายังลังเล แต่ตอนที่ข้าเห็นน้องเค้าล้ม พอลุกขึ้นมาก็ร้องโอดโอย แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงข้าน้องก็ยิ้มและบอกว่าไม่เจ็บ
ข้าก็ตัดสินใจว่า ข้าจะไปทุกอาทิตย์ที่ข้าสามารถไปได้
Create Date : 13 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2549 23:53:07 น.
4 comments
Counter : 609 Pageviews.
Share
Tweet
โอโห...ประสบการณืนยี้น่าจะเป็นความประทับใจไปตลอดชีวิตเรยยยนะค่ะ
บางครั้งการออกไปแสวงหาประสบการณ์อย่างนี้
ก้อดีกว่าเที่ยวกลางคืนซะอีก
555+
จาลองไปทำดูบ้างค่ะ
โดย: Maxziezzz*** (
Morsmortre
) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:46:22 น.
ดีจังค่ะ
เมื่อก่อนเคยไปช่วยสอนการบ้านเหมือนกันค่ะ แต่หลังๆ นี่กลับบ้านเย็นเลยไม่ได้ไปช่วยสอนอีกเลยค่ะ
โดย:
rebel
วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:13:47 น.
เยี่ยมยอดเลยทั่น "บอดแต่ตาแต่ใจไม่บอด" นะจ๊ะ กลัวแต่ทั่นจะทำให้น้องใจบอดไปด้วยอ่ะสิ
โดย:
เสียงซึง
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:2:27:31 น.
เคยได้รับเคสน้องตาบอดคนนึงค่ะ น้องเค้าเก่งมากเลยน่ะค่ะ ล้มยังไงก็บอกไม่เจ็บอ่ะ (พี่มันโดนหักคะแนนไปเยอะเลย
)
สวัสดีวันอังคารค่ะ
โดย: หนุอุ๋ม (
tenno_jung
) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:10:23 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
ร้อยวลี
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย
นัท305
เสียงซึง
Morsmortre
PANDIN
tenno_jung
ซินเด๋อเหลอหลา
rebel
ดาวสีแดง
แมงป่องไร้พิษ
แซนด์ซี
ร้อน ๆ หนาว ๆ
คำถามจากดวงดาว
printcess of the moon
clown_in_crown
โสดในซอย
กายแก้ว
Madam_Hatyai
เพียงแค่เหงา
gripenator
ฝากเธอ
A r t F u l l Y
xenophage
Webmaster - BlogGang
[Add ร้อยวลี's blog to your web]
[Ost.The Myth]Endless Love
[Trademark]Only Love
[The Must]องศาที่แตกต่าง
รวมภาพ Gif น่ารักๆ
everlasting love-now and forever
Blog ไอสัง
Blog มิ้งแฟนสัง
Bloggang.com
บางครั้งการออกไปแสวงหาประสบการณ์อย่างนี้
ก้อดีกว่าเที่ยวกลางคืนซะอีก
555+
จาลองไปทำดูบ้างค่ะ