พระคุณพ่อแม่...ข้อดีของการเป็นมนุษย์ที่ยังมีชีวิตอยู่
ตั้งแต่เกิดมา เพิ่งจะมีตอนนี้ เดี่ยวนี้ ที่เชื่อว่าการเป็นมนุษย์ คือ ภพภูมิที่สามารถเลือกปฏิบัติดีปฏิบัติชอบได้ด้วยตนเองอย่างแท้จริง..บุญของเราทุกคนมีมากมายนัก..จึงได้มาเกิดเป็นมนุษย์..แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ ก็ไม่ค่อยรู้สึกตัวว่า..ตัวของตัวเองนั้น มีบุญมากมายขนาดไหน..ที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้..โดยเฉพาะในดินแดนธรรมแห่งพระุพุทธศาสนาแห่งนี้...คนเราส่วนใหญ่..มักจะวนเวียนอยู่กับกิเลสตัณหาของตัวเอง..รัก โลภ โกรธ หลง..จะมีสักครั้ง สักเวลาไหม ที่พวกเขาเหล่านั้น จะรู้ได้ด้วยตัวเองว่า...เราเกิดขึ้นมาทำไม..จากชีวิตที่ต้องดำรงอยู่ในสังคมที่เร่งรีบ เห็นแก่ตัว..และปัญหาอื่นๆ อีกมากมาย ทำให้เราทั้งหลายอาจลืมไปว่า..เรานั้นเกิดมา.....เคยบำรุงดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่าลงทุกวัน...กันบ้างไหม? เคยส่งเสียเงินทองกลับไปเลี้ยงดูท่านบ้างไหม...แล้วท่านทั้งสองจะคิดถึงเราขนาดไหน ท่านคงเป็นห่วงลูกจนแทบจะขาดใจ...พระอรหันต์ผู้ให้กำเนิดของพวกเราทั้งหลาย..ก่อนจะไปเที่ยวขอพรจากพระเจ้าองค์ใด..คิดถึงพ่อแม่..พระอรหันต์ผู้ห่วงใยเรากันดีแล้วหรือยัง...ถ้ายัง...ชีวิตที่ยังมีลมหายใจอยู่นี้..ก็ยังไม่ไร้ประโยชน์ หากโอกาสที่จะมาเยือน..ได้พบหน้าท่านทั้งสอง..ก้มลงกราบแทบเท้า บูชาท่านด้วยพวกมาลัยดอกไม้หอม..ให้ท่านได้ชื่นใจและรู้ว่าเรารักและเทิดทูนบูชาท่านมากขนาดไหนเมื่อท่านยังอยู่...ก็หมั่นบำรุงดูแลท่าน ทั้งทางกายและทางใจ ไม่ต้องให้ท่านทำงานลำบากตรากตรำมากมาย...คนส่วนใหญ่..มักจะบอกว่า..เมื่อมีลูกมีครอบครัว..ก็มักจะมีภาระอันใหญ่หลวง ค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถ ค่าผ่อนเครื่องใช้ไฟฟ้า ค่าโทรศัพท์มือถือ ค่าเทอมลูก...ฯลฯ จิปาถะ...สิ่งเหล่านี้หรือ คือสาเหตุที่ทำให้ท่าน..ไม่สามารถดูแลและำบำรุงพ่อแม่ของตัวเองได้?พ่อแม่..ท่านต้องการอะไร...ความรัก ความเอาใจใส่ ความห่วงใยจากลูกหลาน...เพียงแค่กดโทรศัพท์ไปหาท่านวันนี้..แล้วไต่ถามถึงสารทุกข์สุขดิบ...บอกกับท่านสักครั้งว่า..เราคิดถึง..พูดแค่นี้ คนเป็นพ่อแม่ได้ยิน ก็คงจะดีใจจนน้ำตาแทบไหล..ก่อนนอน หมั่นสวดมนต์ภาวนาบุญอุทิศให้กับท่าน...ไม่ว่าท่านจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่...ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง และอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับเราไปนานๆ...ชีวิตที่ปราศจากการระลึกถึงพระคุณของพ่อแม่ ก็เท่ากับชีวิตที่ไร้ค่า หาความเจริญมิได้ หายใจเข้าออกยาวๆ สัก 3 ครั้ง แล้วหาคำตอบให้กับตัวเองว่า...วันนี้เราดูแลพ่อแม่ดีพอ..เท่ากับที่ท่านเลี้ยงดูเรามาหรือยัง?บทบูชาพระคุณบิดามารดาพรัหมาติ มาติปิตะโรปุพพาจะริยาติ วุจจะเรอาหุเนยยา จะ ปุตตานังปะชายะ อะนุกัมปะกาอะนันตะคุณะสัมปันนาชะเนตติชะนะกา อุโภมัยหัง มาตาปิตูนังวะปาเท วันทามิ สาทะรังบทกล่าวอธิษฐานขอพรให้พ่อแม่ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่อยู่ในสากลโลกด้วยอานิสงส์แห่งพระคาถานี้จงส่งกุศลถึงบิดามารดาพี่น้อง ญาติมิตร เพื่อนพ้องตลอดทั้งผู้มีพระคุณทุกท่านให้มีความสุข ความเจริญ แคล้วคลาด ปลอดภัยพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่คฤหบดีบุตร ชื่อ สิคาลกะ ว่า..ดูกร คฤหบดีบุตร เมื่อมารดาบิดาได้อนุเคราะห์บุตรธิดาโดยสถาน 5 แล้ว บุตรธิดาพึงตอบแทนโดยสถาน 5 เช่นเดียวกัน คือ1.ท่านเลี้ยงมาแล้ว เลี้ยงท่านตอบ2.ช่วยทำกิจของท่าน ไม่ดูดาย3.ดำรงวงศ์สกุลไม่ให้เสื่อม4.ประพฤติตนให้เป็นคนควรได้รับมรดก5.เมื่อท่านล่วงลับไป ทำบุญอุทิศให้แก่ท่านพระคุณอื่น....ไหนเล่า.... เท่าพ่อแม่ประเสริฐแท้...ในน้ำใจ...ใครจะเหมือนท่านอุตสาห์...เลี้ยงลูก ...ปลูกโพธิ์เพียรใครจะเหมือน...ไม่มีละ...พระสององค์ขอลูก ๆ... นบนอบ...หมอบกราบไหว้เทิดทูนไว้...ซึ่งพระคุณ...ท่านทั้งสองอย่าทำชั่ว...มัวเมิน...เกินทำนองจักมัวหมอง...หมกไหม้...ในอเวจีจงทำดี...จักได้มี.. มีมานะไม่ลดละ.. สนองคุณ ...บุญรักษาเกียรติคุณ....จักปรากฏ...ยศฤาชาแม้พระสัมมา...ก็สรรเสริญ...เจริญพร....สุดท้ายนี้ ข้าพเจ้าคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดจัง หวังว่าท่านทั้งสองคงจะสบายดี..รักพ่อกับแม่เสมอ..จาก ลูกสาว ชาวไร่
ถูกใจ