วุ่นๆยังดีกว่าไม่มีอะไรให้ทำนะคะ จุฬาภินันท์คนนึงแหละค่ะที่ว่างงานและจะว่างไปอีกนาน กิจการทางบ้านก็ไม่มีอะไรให้แทรกทำได้อย่างเป็นระบบ วันๆเลยเซ็งเหง่ากับตัวเองเต็มที แต่จุดหมายชีวิตนี้อยู่ที่ขอให้ได้เป็นโสดาบันค่ะ