ช่วงนี้ที่เชียงใหม่ฝนตกแบบน่าอึดอัด ตกพรำๆตลอดทั้งวัน แค่พระอาทิตย์แง้มหน้าให้ผ้าซักได้รับแดดบ้างก็ดีใจเหลือล้นแล้ว บรรยากาศไม่สนับสนุนให้ร่าเริง เหมือนพลังงานโดนบรรยากาศดูดซับไป เหตุผลโคตรคลาสสิกของคนขี้เกียจ 

แม้ในช่วงฝนตกเช่นนี้ เรายังต้องไปดูความคืบหน้าของสินค้าเฟอร์นิเจอร์ที่ คุณ อิการาชิ ลูกค้าชาวญี่ปุ่นสั่งไว้

ช่วงก่อนก็คืบหน้าดีไม่มีอะไร แต่เมื่อโทรไปวันก่อนปรากฎว่า หวาย ขาดตลาดครับ!!! ขาดมาสัก 2 สัปดาห์แล้ว แม่เจ้า!! งานเข้าเลยที่นี้ จากที่ทุกๆอย่างควรจะลงตัวพร้อมส่งออกปลายเดือนนี้ ตอนนี้ที่โรงงานทำไปได้เพียงครึ่งเดียวของยอดสั่ง มีแต่โครงเหล็กเปลือยๆ เห็นแล้วหวาดเสียวว่าจะทันกำหนดการหรือไม่?

หวายที่บ้านเรานำมาแปรรูปเป็นสินค้าเฟอร์นิเจอร์หัตถกรรม ส่วนใหญ่เป็นหวายจากประเทศ อินโดเนเซีย โดยช่างที่โรงงานบอกว่า หวายอินโด มีคุณภาพดี, คงทน, เหนียว และยืดยุ่นกว่าหวายไทยจึงได้รับความนิยมมาก 

ตอนแรกผมสงสัยว่า ถ้าต้องนำหวายเข้าจากอินโดเนเซีย แล้วไปซื้อที่ิอินโดเนเซียไม่ดีกว่าหรือ?เพราะถ้าหวายเค้าถูกกว่า(ไม่มีต้นทุนการขนส่ง) ราคาสินค้าสุดท้ายก็น่าจะถูกกว่าด้วย แล้วใครจะมาซื้อของบ้านเรา?

อันนี้ลูกค้าชาวญี่ปุ่นเป็นคนตอบให้ว่า จริงอยู่ที่สินค้าเฟอร์นิเจอร์หวายจากอินโดเนเซียราคาถูกกว่า เค้าก็สั่งไปขายที่ร้านอยู่เช่นกัน แต่ถ้าเป็นงานที่ต้องการคุณภาพ งานปรานีต อย่างเช่น งานตกแต่งโรงแรมตอนนี้ยังไงก็ต้องสั่งไทย

ได้ฟังคำตอบเช่นนี้ผมเลยโล่งอก สบายใจไปอีกเปราะ แต่คุณอิรากาชิ ก็ทิ้งทายไปว่า ยังไงก็ประมาทไม่ได้ เรื่องฝืมือนั้นตามกันทันนะ!!! ส่วนข้อเสียของการสั่งสินค้าจากไทยนั้นคือ เรื่องของความซื้อสัตย์ทางการค้า  ที่บางครั้งเราทำการค้าแบบตีหัวเข้าบ้าน