Noise219@Melbourne

บันทึกจากเมลเบิร์น บทที่ 13:- วันเกิดของฉัน กับการพบกันกับคุณยายสุดา

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดของเราค่ะ เราก็เลยลาพักร้อนกลับบ้านที่เมืองไทย

เราได้ที่นั่งแถวกลาง ๆ ริมหน้าต่าง ซึ่งนั่งกับน้องคนนึง ที่มาเรียนที่เมลเบิร์น และกำลังจะกลับบ้านอยู่เหมือนกัน ถัดไป ที่แถวกลาง ก็มีคุณยายคนนึง นั่งอยู่ตามลำพัง ทราบทีหลังว่าชื่อคุณยายสุดา อายุก็น่าจะเจ็ดสิบกว่า ๆ

เที่ยวบินนี้ คนน้อยค่ะ ไม่เต็มเครื่อง น้องคนที่นั่งข้างๆ เรา ชื่อน้องอ๋อ ก็คอยเทคแคร์คุณยายอยู่ตลอด พาไปเข้าห้องน้ำ เป็นเพื่อนคุย ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า "เออ ดีจัง วันนี้วันเกิด ได้เห็นอะไรดี ๆ แบบนี้ ก็ถือว่าเป็นมงคลกับชีวิต" เรานั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็เลยได้รู้ว่าคุณยาย มาอยู่เป็นเพื่อนลูกที่เมลเบิร์นนี่หลายเดือนแล้ว พอดีตอนนี้ เป็นโรคปวดกระดูกหัวเข่า เลยต้องกลับบเมืองไทยมารักษาตัว

เครื่องบินจากเมลเบิร์นถึงกรุงเทพ ก็ใช้เวลาประมาณ 9 ชม. ทั้งเรากับน้องอ๋อ ก็มีเผลอหลับกันไปบ้าง พอเครื่องลงจอด น้องอ๋อ ก็ต้องรีบไป เพราะบ้านไกล แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็มารออยู่ข้างนอก เราก็เลยต้องช่วยถือกระเป๋า และพาคุณยายไปที่ด่านตรวจ จากนั้น ก็พาไปรับกระเป๋าเดินทางตรงช่อง 15

ระหว่างทางก็ทุลักทุเล เพราะคุณยายเดินไม่ถนัด แถมแก่มากแล้วด้วย ปากก็บ่นว่าเกรงใจเราตลอดทาง ทั้ง ๆ ที่เราบอกว่าไม่เป็นไร โชคไม่ดี ที่เครื่องไปจอดซะสุดทางอีกฝั่งนึงของสนามบิน (เกต อี)

กระเป๋าที่คุณยายโหลดมา หนักและก็ใบใหญ่มาก ๆ คุณยายเล่าให้ฟังว่า ลูกของแกเป็นคนใจดี เลยซื้อไวน์ฝากมาให้ญาติ ๆ เราฟังแล้วก็ได้แต่อึ้งกิมกี่ นี่ลูกแกจะรู้หรือเปล่า ว่าได้ทำความลำบากให้กับแม่แค่ไหน


เราช่วยคุณยายยกกระเป๋าแล้วก็ลากออกมายังที่ประตูทางออก ก็ไม่เห็นมาใครมารอรับสักคน (ส่วนคุณชายของเรา ยืนยิ้มแปล้ รออยู่แล้ว ) เราก็เลยพาคุณยายไปนั่งรอตรงม้านั่งตรงข้ามทางออก 6

รออยู่สักพัก เราก็เลยขอเบอร์ที่บ้านคุณยายเพื่อจะโทรไปถามว่าคนที่จะมารับอยู่ที่ไหน ก็ได้ความว่า ลูกสาวกะลูกเขยคุณยายมารับ ตอนนี้รออยู่ที่ชั้นหนึ่ง

เราก็งง ๆ ว่าเขาไปรอกันทำไมที่ชั้นหนึ่ง เพราะผู้โดยสารขาเข้ามันอยู่ชั้นสอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก็บอกไปแค่ว่าให้ขึ้นมารับคุณยายที่ชั้นสอง ตรงประตูทางออก 6 เรื่องก็ไม่จบแค่นั้น เพราะรอไปได้อีกสักพัก สองคนนั้นก็ไม่มีวี่แววว่าจะมา คุณยายก็กังวล (คงจะเกรงใจเราด้วยอ่ะ) ก็เลยบอกเราว่าจะเดินไปยืนรอตรงประตู เราก็เลยช่วยเข็นกระเป๋าไป

สักครู่ ก็ได้ยินเสียงประกาศของสนามบิน ให้คุณยายไปพบญาติ ที่ประตูทางออก 3 เรางี้ ถึงกับฉุน คิด ๆ อยู่ในใจ ว่าถ้าเป็นพี่น้องเราทำแบบนี้ มีตายกันไปข้างแน่ ๆ แต่ก็ไม่อยากแสดงอะไรให้คุณยายไม่สบายใจไปมากกว่านี้

สุดท้าย เราก็ต้องพาคุณยายไปส่งที่ประตูทางออก 3 พอเห็นหน้าลูกของคุณยายแล้วเราก็ปลง คำแรกที่ทักแม่ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เราไม่ชอบอย่างมากมายก็คือ "มีกระเป๋ากี่ใบเนี่ย" เออ เขาคงไม่มีความสุขสักเท่าไหร่ เขาถึงได้แสดงออกมาแบบนั้นกับแม่แบบนั้น

พอส่งคุณยายเสร็จเราก็เลยลาคุณยายกลับ เพราะปล่อยให้คุณชายรออยู่นานแล้ว คุณยายแกก็ร้องไห้ ขอบอกขอบใจเรา (แต่เราว่าคุณยายร้องไห้เพราะน้อยใจลูกมากกว่า) แล้วก็อวยพรเรายกใหญ่

วันนั้น วันเกิดของเรา ไม่รู้ว่า จะมีความสุข หรือมีทุกข์ดี เฮ้อ




 

Create Date : 23 กันยายน 2551
9 comments
Last Update : 23 กันยายน 2551 13:42:50 น.
Counter : 886 Pageviews.

 

สวัสดีค่ะคุณน้อย ว้า อ่านแล้วเศร้าอ่ะ ไม่น่าทักทายแม่อย่างนั้นเลย ที่ร้องไห้ฝนคิดว่าคงน้อยใจอ่ะ เพราะคุณน้อยเป็นคนอื่นแท้ๆ ยังช่วยเหลือมากกว่าลูกแท้ๆ อ่ะ ต่อไปฝนจะทำอะไร จะพูดอะไรกับพ่อคงต้องระวังให้มากกว่านี้แน่ๆ ไม่อยากให้พ่อต้องรู้สึกเสียใจ น้อยใจค่ะ เพราะฝนเหลือท่านอยู่เพียงคนเดียว ตอนนี้ก็พยายามดูแลท่านเท่าที่จะทำได้ เมื่อคืนนี้ตอนที่เข้านอนก็นึกถึงท่านตลอด ว่าจะทำอะไรให้ท่านดี ให้ท่านมีความสุขในบั้นปลายชีวิต เพราะตอนนี้แม่เลี้ยงฝนเค้าทิ้งพ่อไปแล้ว ส่วนแม่แท้ๆ ของฝนนั้นเสียชีวิตไปตอนฝนยังเล็กๆ ค่ะ บางครั้งนึกว่าถ้าแม่อยู่ก็คงจะดี แม่จะได้ดูแลพ่อ แต่ตอนพ่อเป็นหนุ่มก็เฮี้ยวน่าดูค่ะ ทำแม่เสียใจบ่อยๆ ด้วยเรื่องผู้หญิง แม่ก็เลยชิ่งตายไปก่อนเพราะไม่อยากตรอมใจ น่าเศร้าเนอะ


ตอนนี้ชีวิตบั้นปลายของพ่อน่าจะมีคนดูแล แต่คนที่พ่อรักและอยากฝากชีวิตไว้ด้วยกลับทิ้งพ่อไปน่ะค่ะ ฝนคิดหลายหนว่าอยากเอาพ่อมาอยู่เสียด้วยที่นี่ แต่คิดอีกทีพ่อต้องเหงาหนักแน่ๆ เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา ที่นึกอยากจะออกไปหาไรกิน ไปหาไรดื่มก็ทำได้เลยน่ะ เพราะตอนนี้พ่อแก้เหงาด้วยการออกไปร้านค้า ไปนั่งดื่มโน่นนี่แล้วก็คุยกับพวกเพื่อนๆ ในหมู่บ้าน ก็คงพอจะทำให้ท่านหายเหงาไปบ้าง ฝนก็ได้แต่ฝากน้องสาวให้ช่วยสอดส่องดูแลท่านน่ะ เพราะเหลือท่านอยู่เพียงคนเดียว อนาคตว่าจะขายคอนโดของฝนแล้วซื้อบ้านหลังเล็กๆ ให้น้อง แล้วให้น้องเอาพ่อมาอยู่ด้วย

เล่าซะยาวเลย


คืออ่านเรื่องที่คุณน้อยเล่าแล้วมันเศร้า และรันทดใจน่ะค่ะ คุณยายเดินทางมาเหนื่อย น่าจะต้อนรับท่านดีๆ กว่านี้หน่อยเนอะ เป็นฝนก็คงจะน้อยใจเหมือนกัน ฝนว่าเป็นวันเกิดของคุณน้อยที่ได้ทำสิ่งดีๆ นะคะ น่าจะภูมิใจมากกว่าค่ะ

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ เราเกิดเดือนเดียวกันเลยนะเนี่ย

เที่ยวเมืองไทยให้สนุกค่ะ แล้วคุยกันน๊า

 

โดย: Malee30 23 กันยายน 2551 15:21:20 น.  

 

สวัสดีจ้าน้อย HBD ย้อนหลังนะคะ รู้จักคนเกิดวันนี้หลายคนเลยอ่ะ

อ่านเรื่องนี้รู้สึกว่าพี่แหม่มรักคุณแม่มากขึ้นอีกมากมายเลยค่ะ พี่แหม่มว่าน้อยมีความสุขมากนะคะในวันเกิดที่ได้ทำสิ่งดีๆ ให้คนๆ นึงและน้อยก็ได้พรดีๆ จากท่าน

แต่เสียใจแทนคุณยายจังที่ลูกทักแกแบบนั้นและแทนที่จะพยายามหาคุณแม่ตัวเองกลับให้ท่านไปหา หากเป็นพี่น้องพี่แหม่มก็ต้องแหลกกันไปข้างนึงเหมือนกันค่ะ

เสียดายจังเสาร์นี้ อยากไปทานข้าวด้วยกันแต่พี่สาวของพี่แหม่มขึ้นมา รพ. พอดี ไว้เจอกันรอบหน้าล่ะกันเน๊าะ เรายังต้องเจอกันอีกนาน อิอิ

เมื่อเช้าเพิ่งเจอคุณชายของน้อยเอง ทั้งที่อยู่ office เดียว พักนี้แกผอมไปนะ

 

โดย: mamminnie 23 กันยายน 2551 22:36:40 น.  

 


 

โดย: mamminnie 24 กันยายน 2551 13:39:38 น.  

 


 

โดย: Lucky in Life (Lucky in Life ) 27 กันยายน 2551 10:05:11 น.  

 



พาหลานมาเยี่ยมค่ะคุณน้อย ทำอะไรอยู่คะ? ว่างๆ อย่าลืมอัพบล๊อกให้อ่านอีกน๊า

 

โดย: Malee30 6 ตุลาคม 2551 2:42:45 น.  

 

อ่านแล้วรู้สึกดีครับ ขอให้นึกถึงความดีที่ได้ทำลุล่วงไปแล้ว ซึ่งจะอยู่ในความทรงจำอันสวยงามตลอดไป ส่วนความสัมพันธ์ของคุณยายและลูกชายนั้น ยากที่ผู้มองเห็นจะเข้าใจ ขออย่าให้ความทรงจำในส่วนหลังนี้ มาเป็นรอยด่างของความสายงามในตอนแรกนั้นเลยครับ

 

โดย: Insignia_Museum 7 ตุลาคม 2551 23:11:35 น.  

 

ดีค่ะคุณน้อย
ไม่ได้เเวะเข้ามาที่บล็อกนี้นานมากมากเเล้วละค่ะ
ตั้งเเต่ทำงานนะค่ะ ไม่ว่างเหมือนเเต่ก่อนนะ
เเต่พอเข้ามาอ่านบล็อกนี้เลยได้รู้ว่าคุณน้อยใจดีมากๆ
เป็นคนดีจังเลยค๊า
อีกอย่างคือ เกิด 13 กันยาใช้มั้ยค่ะ
วันเดียวกันเลย
เเสดงว่าน่ารักเหมือนกัน

 

โดย: fordear 11 ตุลาคม 2551 10:39:21 น.  

 

พี่ไม่ได้อัพซ๊านาน เิพิ่งมาอ่านเจอถึงรู้ว่านู๋น๊อยซ์เกิดเดือน ก.ย. เหมือนคนที่บ้านพี่เลย พี่เดาเอาว่าวันที่ 21 ใช่ป่ะคะ HBD ย้อนหลังนะค๊า ขอให้มีความสุข ความก้าวหน้า ตลอดปีและตลอดไปนะคะ

 

โดย: P.Ta 13 ตุลาคม 2551 21:40:53 น.  

 

เบิร์ดเดย์ด้วยคนน๊า
มีฟามสุขมั่กๆๆๆ

 

โดย: ตุ๊กตาซัง 21 ตุลาคม 2551 16:09:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


NoiseN
Location :
Melbourne Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Noise219 นะคะเพื่อน ๆ มาในบล็อกใหม่เพราะของเดิมโดนไวรัสค่ะ

ขอบคุณป้ามด คุณ N_BEE810 และคุณเนยสีฟ้า สำหรับของแต่งบล็อกสวย ๆ นะคะ

^-^ ^_^ ^_^ ^_^

I love Melbourne Long Live the King
Group Blog
 
<<
กันยายน 2551
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
23 กันยายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add NoiseN's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.