บันทึกจากเมลเบิร์น บทที่ 13:- วันเกิดของฉัน กับการพบกันกับคุณยายสุดา
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดของเราค่ะ เราก็เลยลาพักร้อนกลับบ้านที่เมืองไทย
เราได้ที่นั่งแถวกลาง ๆ ริมหน้าต่าง ซึ่งนั่งกับน้องคนนึง ที่มาเรียนที่เมลเบิร์น และกำลังจะกลับบ้านอยู่เหมือนกัน ถัดไป ที่แถวกลาง ก็มีคุณยายคนนึง นั่งอยู่ตามลำพัง ทราบทีหลังว่าชื่อคุณยายสุดา อายุก็น่าจะเจ็ดสิบกว่า ๆ
เที่ยวบินนี้ คนน้อยค่ะ ไม่เต็มเครื่อง น้องคนที่นั่งข้างๆ เรา ชื่อน้องอ๋อ ก็คอยเทคแคร์คุณยายอยู่ตลอด พาไปเข้าห้องน้ำ เป็นเพื่อนคุย ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า "เออ ดีจัง วันนี้วันเกิด ได้เห็นอะไรดี ๆ แบบนี้ ก็ถือว่าเป็นมงคลกับชีวิต" เรานั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็เลยได้รู้ว่าคุณยาย มาอยู่เป็นเพื่อนลูกที่เมลเบิร์นนี่หลายเดือนแล้ว พอดีตอนนี้ เป็นโรคปวดกระดูกหัวเข่า เลยต้องกลับบเมืองไทยมารักษาตัว
เครื่องบินจากเมลเบิร์นถึงกรุงเทพ ก็ใช้เวลาประมาณ 9 ชม. ทั้งเรากับน้องอ๋อ ก็มีเผลอหลับกันไปบ้าง พอเครื่องลงจอด น้องอ๋อ ก็ต้องรีบไป เพราะบ้านไกล แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็มารออยู่ข้างนอก เราก็เลยต้องช่วยถือกระเป๋า และพาคุณยายไปที่ด่านตรวจ จากนั้น ก็พาไปรับกระเป๋าเดินทางตรงช่อง 15
ระหว่างทางก็ทุลักทุเล เพราะคุณยายเดินไม่ถนัด แถมแก่มากแล้วด้วย ปากก็บ่นว่าเกรงใจเราตลอดทาง ทั้ง ๆ ที่เราบอกว่าไม่เป็นไร โชคไม่ดี ที่เครื่องไปจอดซะสุดทางอีกฝั่งนึงของสนามบิน (เกต อี)
กระเป๋าที่คุณยายโหลดมา หนักและก็ใบใหญ่มาก ๆ คุณยายเล่าให้ฟังว่า ลูกของแกเป็นคนใจดี เลยซื้อไวน์ฝากมาให้ญาติ ๆ เราฟังแล้วก็ได้แต่อึ้งกิมกี่ นี่ลูกแกจะรู้หรือเปล่า ว่าได้ทำความลำบากให้กับแม่แค่ไหน
เราช่วยคุณยายยกกระเป๋าแล้วก็ลากออกมายังที่ประตูทางออก ก็ไม่เห็นมาใครมารอรับสักคน (ส่วนคุณชายของเรา ยืนยิ้มแปล้ รออยู่แล้ว ) เราก็เลยพาคุณยายไปนั่งรอตรงม้านั่งตรงข้ามทางออก 6
รออยู่สักพัก เราก็เลยขอเบอร์ที่บ้านคุณยายเพื่อจะโทรไปถามว่าคนที่จะมารับอยู่ที่ไหน ก็ได้ความว่า ลูกสาวกะลูกเขยคุณยายมารับ ตอนนี้รออยู่ที่ชั้นหนึ่ง
เราก็งง ๆ ว่าเขาไปรอกันทำไมที่ชั้นหนึ่ง เพราะผู้โดยสารขาเข้ามันอยู่ชั้นสอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก็บอกไปแค่ว่าให้ขึ้นมารับคุณยายที่ชั้นสอง ตรงประตูทางออก 6 เรื่องก็ไม่จบแค่นั้น เพราะรอไปได้อีกสักพัก สองคนนั้นก็ไม่มีวี่แววว่าจะมา คุณยายก็กังวล (คงจะเกรงใจเราด้วยอ่ะ) ก็เลยบอกเราว่าจะเดินไปยืนรอตรงประตู เราก็เลยช่วยเข็นกระเป๋าไป
สักครู่ ก็ได้ยินเสียงประกาศของสนามบิน ให้คุณยายไปพบญาติ ที่ประตูทางออก 3 เรางี้ ถึงกับฉุน คิด ๆ อยู่ในใจ ว่าถ้าเป็นพี่น้องเราทำแบบนี้ มีตายกันไปข้างแน่ ๆ แต่ก็ไม่อยากแสดงอะไรให้คุณยายไม่สบายใจไปมากกว่านี้
สุดท้าย เราก็ต้องพาคุณยายไปส่งที่ประตูทางออก 3 พอเห็นหน้าลูกของคุณยายแล้วเราก็ปลง คำแรกที่ทักแม่ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เราไม่ชอบอย่างมากมายก็คือ "มีกระเป๋ากี่ใบเนี่ย" เออ เขาคงไม่มีความสุขสักเท่าไหร่ เขาถึงได้แสดงออกมาแบบนั้นกับแม่แบบนั้น
พอส่งคุณยายเสร็จเราก็เลยลาคุณยายกลับ เพราะปล่อยให้คุณชายรออยู่นานแล้ว คุณยายแกก็ร้องไห้ ขอบอกขอบใจเรา (แต่เราว่าคุณยายร้องไห้เพราะน้อยใจลูกมากกว่า) แล้วก็อวยพรเรายกใหญ่
วันนั้น วันเกิดของเรา ไม่รู้ว่า จะมีความสุข หรือมีทุกข์ดี เฮ้อ
Create Date : 23 กันยายน 2551 |
|
9 comments |
Last Update : 23 กันยายน 2551 13:42:50 น. |
Counter : 886 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Malee30 23 กันยายน 2551 15:21:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: Malee30 6 ตุลาคม 2551 2:42:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: fordear 11 ตุลาคม 2551 10:39:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: P.Ta 13 ตุลาคม 2551 21:40:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Melbourne Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Noise219 นะคะเพื่อน ๆ มาในบล็อกใหม่เพราะของเดิมโดนไวรัสค่ะ
ขอบคุณป้ามด คุณ N_BEE810 และคุณเนยสีฟ้า สำหรับของแต่งบล็อกสวย ๆ นะคะ
^-^ ^_^ ^_^ ^_^
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนนี้ชีวิตบั้นปลายของพ่อน่าจะมีคนดูแล แต่คนที่พ่อรักและอยากฝากชีวิตไว้ด้วยกลับทิ้งพ่อไปน่ะค่ะ ฝนคิดหลายหนว่าอยากเอาพ่อมาอยู่เสียด้วยที่นี่ แต่คิดอีกทีพ่อต้องเหงาหนักแน่ๆ เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา ที่นึกอยากจะออกไปหาไรกิน ไปหาไรดื่มก็ทำได้เลยน่ะ เพราะตอนนี้พ่อแก้เหงาด้วยการออกไปร้านค้า ไปนั่งดื่มโน่นนี่แล้วก็คุยกับพวกเพื่อนๆ ในหมู่บ้าน ก็คงพอจะทำให้ท่านหายเหงาไปบ้าง ฝนก็ได้แต่ฝากน้องสาวให้ช่วยสอดส่องดูแลท่านน่ะ เพราะเหลือท่านอยู่เพียงคนเดียว อนาคตว่าจะขายคอนโดของฝนแล้วซื้อบ้านหลังเล็กๆ ให้น้อง แล้วให้น้องเอาพ่อมาอยู่ด้วย
เล่าซะยาวเลย
คืออ่านเรื่องที่คุณน้อยเล่าแล้วมันเศร้า และรันทดใจน่ะค่ะ คุณยายเดินทางมาเหนื่อย น่าจะต้อนรับท่านดีๆ กว่านี้หน่อยเนอะ เป็นฝนก็คงจะน้อยใจเหมือนกัน ฝนว่าเป็นวันเกิดของคุณน้อยที่ได้ทำสิ่งดีๆ นะคะ น่าจะภูมิใจมากกว่าค่ะ
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ เราเกิดเดือนเดียวกันเลยนะเนี่ย
เที่ยวเมืองไทยให้สนุกค่ะ แล้วคุยกันน๊า