1 เดือนผ่านไป สำหรับคนไร้ภาระ ภาระที่ว่านี้ ก็คือ งาน และได้ช่วยเพิ่มภาวะประชากรคนว่างงานให้กับสังคมอีก 1 อัตรา เหตุที่ว่างงาน ก็คือ ความยินยอมที่จะจบภาระหน้าที่ที่องค์กรที่เคยทำ เพียงเพราะรู้สึกเบื่อกับงานในองค์กร และเมื่อสบโอกาสที่องค์กร เสนอเงินให้ก้อนหนึ่ง เลยทำให้ตาลุกวาว จนตัดสินใจก้าวออกจากงานที่ทำนี้ ก็คิดดูสิ เงินเดือนในเกณฑ์ที่มากกว่าที่กฎหมายบังคับจ่ายให้กับคนที่ถูกจ้างออก บวกกับเงินสะสมในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพอีกจำนวนหนึ่ง และเงินที่จะได้จากสำนักงานประกันสังคม หากยังคงภาวการณ์ว่างงานไว้ได้อีกไม่เกิน 6 เดือน คิดสะระตะแล้วก็น่าสนอยู่ อีกทั้งเป็นโอกาสที่ดี ที่ทำให้มีแรงขับในการขยันที่จะหาทางเลือกใหม่ๆ ให้กับตัวเอง ทั้งที่ก่อนหน้า ผัดมาเรื่อยๆ เพียงเพราะข้ออ้างที่พร่ำบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่า งานนั้นหายาก แต่แล้วเมื่อตัดสินใจ ก้าวออกจากตรงนั้นมา ไอ้ต่อมความขยันมันก็มาพุ่งสปีดเอาตอนที่ อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะว่างงานแล้ว ทั้งที่ควรขยันมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังดีที่ยังรู้สึกตัวไม่ช้าเกินไป เพราะก่อนหน้านี้ คิดแต่เรื่องจะพักผ่อนยังไง จะไปเที่ยวที่ไหน ที่จริงก็เป็นความคิดที่ไม่แนะนำให้ใครเอาแบบอย่าง เพราะกว่างานจะมาถึงมือ ก็ต้องใช้อีกระยะเวลาหนึ่งพอสมควร คนที่ซีเรียสกับการว่างงาน ไม่ควรชะล่าใจ สัปดาห์แรกแห่งการว่างงาน ใช้เวลาและเงินไปกับการฉลองด้วยทริปตามใจอยากกับเพื่อนฝูงที่ร่วมชะตากรรม แต่ความสุขก็อยู่กับเราได้แค่สัปดาห์ที่ไป และหลังกลับมาไม่กี่อึดใจ เพราะหลังจากตั้งหลักความคิดตัวเองได้ ก็ทำให้รู้ตัวว่า ไม่มีรายได้มา 1 สัปดาห์แล้ว สัปดาห์ที่สอง กับการไปขึ้นทะเบียนประกันตนเป็นคนว่างงาน และการลงมือสมัครงาน ที่คิดว่าอยู่ในข่ายที่น่าจะไปทำ ก็เลือกในสายที่คิดว่าจะสามารถนำประสบการณ์ที่ผ่านมา ไปต่อยอดและต่อรองได้ แต่ตลอดทั้งอาทิตย์ก็ได้แค่การไปสมัครงานแบบวอล์คอินได้แค่ที่เดียว พร้อมกับการโทรศัพท์ไปขอความช่วยเหลือกับรุ่นพี่ที่เคยร่วมงานกันมา ผลก็คือ ได้โอกาสที่ทำให้กระชุ่มกระชวยขึ้นมา สัปดาห์ที่สาม กับการเข้าไปเสนอตัว และผลงาน และการออกเดินทางไปพักผ่อนในที่ที่เคยคิดอยากไป ด้วยข้ออ้างที่บอกตัวเองว่า ไปพักผ่อน คลายเครียด และเรียกกำลังใจให้กลับมาอีก ครั้งนี้ได้ผล เพราะหลังจากกลับมาคราวนี้ เริ่มพึ่งพาตัวเอง กับการลุยสมัครงานผ่านเว็บไซต์อีกหลายที่ด้วยกัน สัปดาห์ที่สี่ กับการเฝ้ารอ และทยอยเพิ่มใบสมัครในเว็บไซต์ รวมไปถึงการนึกชื่อบริษัทที่อยากไปทำงาน และลุยสมัครงานไปเรื่อยๆ ถ้าเจอหน้าให้กรอกใบสมัคร โดยไม่ต้องดูว่า เขามีอัตรารับหรือไม่ ขอให้ได้สมัครก็รู้สึกดีแล้ว อย่าถามหาการวอล์คอิน เพราะการออกไปด้วยตัวเอง คือค่าใช้จ่าย และต้นทุนเวลา ที่จะทำเมื่อจำเป็นเท่านั้น หนึ่งเดือนกับการรอคอย และกระตุ้นตัวเอง ให้หางาน แรกเริ่มคือความตื่นเต้น แต่นานไป ความกังวลที่กำลังเข้ามาแทนที่ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สวนทางกับตัวเลขในบัญชีค่อยๆ ลดน้อยลง กับการที่ต้องทำชีวิตให้เป็นปกติ ให้ครอบครัวเห็น เพียงเพราะไม่ต้องการให้คนรอบข้างมาแบกรับความกังวลไปด้วย แล้วพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร?? ปล. 1 เดือนที่ผ่านมานี้ จขบ. เสี่ยงเซียมซีไป 3 ครั้ง และได้ใบที่ความหมายไม่ดีทั้ง 3 ครั้งเลย แอบท้อใจไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะอีกไม่ถึง 20 นาที ก็จะหมดเดือนพฤษภาคมแล้ว เดือนมิถุนายน คงจะดวงดีบ้างแหละน่า   Create Date : 31 พฤษภาคม 2552 8 comments Last Update : 31 พฤษภาคม 2552 23:45:14 น. Counter : 707 Pageviews. Share Tweet

ก็เราบอกแล้วไงว่า เดือนแรกสมัครและรอ เดือนที่สองเริ่มสัมภาษณ์ และเดือนที่สามรู้ผลและได้งานทำ เดือนที่สี่เริ่มงานทันที มันเป็นวงจรนะเราว่า สำหรับเรามันก็ประมาณนั้น หนึ่งเดือนอย่างเร็วที่สุด อย่างตอนที่เราออกจากงาน เราออกปลายเดือนกุมภา ได้งานกลางเดือนมีนา นั่นแหละเร็วสุด แต่ถ้าถามว่าครั้งแรกที่หางาน ก็ประมาณนั้น หางานมกรา กุมภาเริ่มเรียกสัมภาษณ์ เริ่มงานมีนาคม เวลาว่างตอนนี้ อยากทำอะไรก็ทำนะ โดยเฉพาะงานเขียน อย่าปล่อยให้เวลาว่างผ่านเลยไป ฉันรู้ว่าแกเขียนได้ บางอย่างก็ไม่ต้องรอนี่นา ^^   โดย: am^^ IP: 58.8.129.73 1 มิถุนายน 2552 9:06:54 น.

ไปเห็นข้อความในบล็อกธรรมดา...พิเศษ กรุ๊ปบล็อกนั้นมันสำหรับตอนอารมณ์อ่อนหวานอ่อนไหว ถ้าเป็นกรุ๊ปนี่มันเรื่องของฉันน่ะ ก็โหมดปกติและแสนร้ายอย่างที่แกเจอนั่นแหละ แล้วจริงๆ คนเรามันก็มีหลายโหมดนะแก และที่ฉันไม่อ่อนหวานละมุนละไมใส่แกก็เพราะว่า ฉันไม่อยากทำแกขนลุกน่ะสิ หรือแกอยากให้ฉันหวาน หุหุ ^^   โดย: am^^ IP: 58.8.129.73 1 มิถุนายน 2552 9:51:30 น.

ส่งกำลังใจให้นะคะ ขอให้มีข่าวดีเร็ว ๆ นี้ อย่าเพิ่งท้อนะคะ สมัครต่อไปค่ะ ... อย่าเพิ่งหยุด สู้ ๆ ค่ะ   โดย: wujirab 1 มิถุนายน 2552 12:46:34 น.

อย่าหมดหวัง ท้อแท้นะคะ ช่วงที่รองาน ลองไปหา คอร์ส สั้นๆเรียนซีคะ เช่น ธุระกิจ ทำอาหาร ก็ได้ ซึ่งอาจเป็น ทางเลือกใหม่ และทำให้ เวลาที่ผ่านไป อย่างน้อย เราก็มีอะไรให้เราทำไงคะ เอาใจช่วยค่ะ   โดย: นายกุหลาบ 1 มิถุนายน 2552 18:59:18 น.

แวะมาให้กำลังใจคนอิสระค่ะ... ว่างๆมานั่งกดรับโทรศัพท์ให้เราด้วยก็ได้นะจะได้คลายเครียด หรือเครียดกว่าเดิมก็ไม่รู้   โดย: aom_mY67 1 มิถุนายน 2552 23:16:28 น.

ข้อแนะนำจากคนเคยถูกออกจากงาน (น่าฟังหรือเปล่าเป็นอีกเรื่องนะคะ) 1. สมัครใจออกต้องถือว่าให้รางวัลกับตัวเอง เพราะฉะนั้นอย่ากังวลว่าจะไม่ได้งาน ในชีวิตไม่มีบ่อยที่จะได้เป็นเจ้าของเวลาคนเดียว นับเป็นของขวัญสำหรับตัวเองที่พิเศษมาก จะสุขหรือทุกข์เรากำหนดเองคนเดียว ถ้ามัวแต่กังวลก็จะน่าเสียดายเวลา Be happy นะคะ!!! 2. อย่ากลัวว่าจะไม่ได้งาน เพราะความกลัวไม่ได้ทำให้หางานได้ ช่วงนี้ก็มีงาน นั่นคือหางาน งานหลักของการหางานก็ต้องส่ง resume ปัดฝุ่นวิชาความรู้ และรักษาใจตัวเองโดยการมองโลกในแง่ดีเข้าไว้ เคยมีคนหางานที่นี่ได้งานเมื่อส่ง resume ไปแล้วครบฉบับบที่ 1000 พอดี คนเขียนเลยคิดปลอบใจตัวเองตอนตกงานเอาไว้ว่ายังส่งไม่ถึงพันฉบับ จึงต้องสู้่ต่อไป พรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้แน่ๆค่ะ ถ้าทำวันนี้เต็มที่แล้ว อย่าคิดเยอะ เอาแค่ว่าส่ง resume ไปให้มากเท่าที่จะส่งได้ เตรียมตัวสัมภาษณ์ให้ดี ครั้งแรกๆจะแย่มากๆ แต่ครั้งหลังๆจะตอบได้ดีขึ้นเอง อย่าลืมว่าเราเลือกที่ทำงานเท่าๆกับที่เขาเลือกคนทำงานด้วยเหมือนกัน 3. หาโครงการอะไรสักอย่างทำ เคยแนะนำเพื่อนที่ถูกออกตอนลูกปิดเทอมใหญ่พอดีว่าให้ใช้เวลานี้ทำกิจกรรมกับลูกให้มากที่สุด เพราะที่ผ่านมาคุณเพื่อนเป็น working mom ที่ไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมกับลูกมากเท่าไหร่ พอลูกเปิดเทอมจะได้งานพอดี ครบสามเดือนเพื่อนได้งานพอดีจริงๆ และลูกๆบอกว่าปิดเทอมปีนี้เป็นปีที่ดีที่สุดเพราะคุณแม่อยู่บ้านทุกวัน ขอให้ได้งานที่อยากทำนะคะ ส่วนช่วงพักร้อนนี้ขอให้มีความสุขทุกวันค่ะ ปล. คนเขียนทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ทำไม่ได้มากกว่าทำได้ ที่แย่คือตอนถูกออกทำงานไอที แต่ใช้เทคโนโลยีเต่าล้านปี เลยสยองว่าจะหางานไม่ได้ เพราะใครๆเขาก็ไม่ใช้กันแล้ว พอได้งานแล้วมานึกย้อนดู เออเนาะ เสียดายเวลา มัวแต่เครียด สติสตังค์เลยหายหมด ตัดสินใจผิดๆถูกๆ   โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.230.39 2 มิถุนายน 2552 11:03:19 น.

กำลังใจและข้อคิดดีๆ ทั้งนั้น ^^   โดย: I am just fine^^ 2 มิถุนายน 2552 14:00:57 น.

ข้อแนะนำของคุณข้างบน ^ ดีมากเลยค่ะ แม่น้องข้าวคิดว่าถ้าเราทำวันนี้ดีที่สุดแล้ว เราจะไม่กลัวกับวันพรุ่งนี้ค่ะ ขอเพียงอย่างเดียว อย่าเพิ่งท้อนะคะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ   โดย: ข้าวกับดิน 3 มิถุนายน 2552 17:04:00 น.