1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28
ป่านนี้เค้าคงเลิกฮิต Tagged แล้วมั้ง ง้านเรามาต่อสะเรย...5555...
สวัสดีค่ะ หลังจากที่ติดเพื่อนๆไว้นาน แล้วก็รอเพื่อนๆพี่ป้าน้าอาน้องๆ เข้ามา tag 555 ในที่สุดวันนี้ก็ได้ฤกษ์งามยามดีเข้ามาทำสักทีค่ะเรื่องที่ 1 ใครจะไปคิดนะคะว่า หน้าตาแบบนี้จะเคยได้ดอกกุหลาบช่อโตจากหนุ่มๆมาแล้วค่ะ อิอิเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ภูมิใจมากๆเลยน๊า เพิ่งมาได้เอาก็อีตอนอายุปูนนี้แล้ว เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อปีก่อนนี้เองค่ะ หลังจากที่อิชั้นก้าวเข้าสู่เลข 3 ไปได้ไม่นาน เพื่อนที่ให้เป็นหนุ่มต่างชาติ ท่าทางโรแมนติกมาก ไม่รู้มาหลงใหลได้ปลื้มอะไรในตัวอิชั้นนะคะ..555 เราเคยอบรมด้วยกันเนื่องจากว่าที่ทำงานในแต่ละสาขา (มีอินเดีย ฟิลิปปินส์ แล้วก็ไทย) ส่งเรามาอบรมที่พัทยา มาใช้ชีวิตร่วมกัน กินนอน ((คนละห้อง แต่ภายในโรงแรมเดียวกัน)) ก็เป็นเพื่อนกันค่ะ.. ก่อนเค้าจะกลับเค้าสั่งกุหลาบแดงช่อเบ้อเร้อ แล้วสั่งร้านให้ไปส่งให้ตอนอิชั้นเรียนกับเพื่อนๆคนไทย... โอยงานนี้อิชั้นหน้าบานเป็นกระด้ง..อิอิ เกิดมาทั้งทีก็ขึ้นชื่อได้ว่า ไม่พลาดโอกาสกับดอกไม้งามช่อโตกับเค้าเหมือนกัน อิอิอิ ((ปล. ไม่อยากบอกอีกว่า หนุ่มคนนั้น ตอนนี้แต่งงานไปเรียบร้อยเมื่อปีใหม่นี้เองค่ะ อิอิ คงไม่ต้องเดานะคะว่าแต่งกับใคร ก็กับแฟนเค้าสิคะ.. อิชั้นมันก็แค่ทางผ่านชั่วคราวเท่านั้นเอง...เฮ้อ..เสียดาย เสียดายจัง กิกิกิ เรื่องที่ 2. เราเป็นคนเบอร์ 5 ค่ะ ก็บ้าเห่อ เพื่อนสนิทหรือครอบครัวจะรู้ดีมากว่าอาการเราเป็นมาก ถ้าวันไหนได้ซื้อของหรือใครให้ของถูกใจมานะคะ กลับมาบ้านก็จะลองจะหยิบจะจับจนเสร็จสมอารมณ์หมาย อ่ะอ่ะ อย่าเข้าใจผิด เด๋วดูตัวอย่างค่ะ ถ้าเป็นเสื้อผ้าที่ชอบถูกใจ แทบจะใส่นอนทัง้ยังงั้นเลยค่ะ.. ถ้าเป็นของเล่น หรืออะไรที่ชอบใจแถมคนที่ให้มาเป็นคนที่เราหลงใหลได้ปลื้มด้วยละก็ จะพัวพันนัวเนียไม่ให้ห่างมือเลยค่ะ ใครเอาไปไหน มีทางว่าคนนั้นจะไม่รอดได้ค่ะ 55555 เรื่องที่ 3. ใครจะรู้ว่าด้วยหน้าตาอันเรียบร้อยน่ารักเหมือนผ้าที่ไม่ได้รีดแล้ว โดนจับยัดเข้าตู้อย่างเรา ตอนเด็กๆจะมีวีรกรรมห้าวหาญชาญชัย ((แหะๆเขียนเกินไปนิ๊ดนึง)) ก็ตอนเด็กๆเรียนที่บ้านนอกโน่น(ราวๆ ป.2-3 ได้มั้ง) ...เวลาจะไปโรงเรียนก็ต้องเดินไปตามท้องทุ่งนา แต่ก่อนไปจะต้องยืนรอเพื่อนๆเพื่อจะเดินไปพร้อมกัน ร้องเพลงกันไป.. ไอ้ช่วงจังหวะที่รอนั่นเอง ด้วยความเรียบร้อย เราก็ปีนขึ้นไปบนท่อนไม้ที่มันผุแล้ว ลักษณะเอนๆ เตรียมจะล้ม ที่ปลายไม้ก็ไม่มีใบ เหลือแต่กิ่งก้านไม่เท่าไร เราก็ปีนไปนั่งรอเพื่อน แล้วสักพักแม่ก็ขี่แมงกะไซต์ผ่าน ด้วยความดีใจ อารามขี้เกียจเดิน อยากไปกับแม่ เราก็โดดลงจากท่อนไม้นั้นเลยไม่คำนึงว่ามันสูงท่วมหัวผู้ใหญ่ตัวโตๆ สักพักเราก็เอะใจ ไหงตูไม่ถึงพื้นสักทีหว่า... ที่ไหนได้ ปลายกระโปรงเราเกาะอยู่ปลายไม้ ห้อยโตงเตงๆ เพื่อนที่พากันยืนอยู่ ขำกันกลิ้ง แรกๆก็ขำกับเพื่อน ตอนหลังก็เริ่มแบะเพราะกลัวว่าจะลงไม่ได้.. สุดท้ายก็มีพวกผู้ใหญ่ที่เดินผ่านมาสงสารช่วยเอาลงให้ 5555 งานนี้อายเพื่อนๆหนุ่มๆเลย ก็จะไม่ให้อายได้ไง เกงลงเกงลิงเพื่อนเห็นโม้ดดดดดดดดดด เฮ้อ เช้ามาตากุ้งยิงกันแทบทุกคน 555 คิดแล้วขำไม่หาย.. เรื่องที่ 4. วีรกรรมตอนเด็กๆเยอะมาก จนไม่คิดเลยว่าจะมีชีวิตรอดมาเป็นสาวน้อยน่ารักแบบนี้ ((อายจัง ก๊ากๆๆ )) สมัยเรียนม.1 เราเคยต่อยกับเพื่อน ช คนนึง แถมมันเป็นคนที่เรียนได้ที่ 1 ของห้องด้วยนะ เมื่อก่อนไม่รู้เป็นไรกับมัน คุยกันไม่ทันไร ก็เข้าไปต่อยหน้ามัน ฟัดกันนัวเนีย คนละตุ๊บสองตุ๊บ ((แถมจำเรื่องไม่ได้ด้วยว่า เพราะสาเหตุใดทำไมต้องไปต่อยหน้ามันด้วย)) พอจารย์มาก็สั่งให้แยกกัน ไอ้เราก็มารยา สำออยร้องไห้ 5555 ทำเหมือนว่าโดน ช รังแก ((งานนี้ก็เพิ่งรู้ว่าจริงๆชั้นมีมารยากับเค้าเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงร้อยเล่มเกวียนก็เหอะ)) ก๊ากๆๆ งานนี้มันก็โดนจารย์ตีไปตามระเบียบ 55555 .. เรื่องที่ 5. เป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์มากๆ อันนี้ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ มานั่งคิดถึงอดีตแล้วเหลือเชื่อตัวเองจริงๆ ว่าชั้นก็คิดอะไรดีดีกับเค้าเป็นเหมือนกันแหะ.. ตัวอย่างเช่น สมัยประถม เราจะเป็นคนชอบขี่จักรยานเที่ยวรอบหมู่บ้านกับแก๊งค์เพื่อนๆ ขี่กันไปกลางวันแดดมันร้อนไง ด้วยความที่ยังอยากขี่ ก็เอาไม้มาต่อตรงโน้นตรงนี้ เอาผ้ายางมากางมัดๆทำเป็นร่ม เวลาขี่ไปไหนก็มีร่มเงาตลอด... สนุกสนานชอบใจในผลงานตัวเองมั่กมาก..กิกิ อีกอันที่จำได้ไม่ลืมคือ เราจะมีกล่องดินสอที่มันเป็นเหมือนพลาสติกนิ่มๆ แล้วด้วยความที่เราซน มือไวทำเอากล่องดินสอพัง ด้วยความเสียดาย เราก็แปลงมันมาเป็นปกไดอารี่แสนสวย เอากระดาษมาตัดๆเย็บเล่ม สวยงาม ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะทำได้ แถมภูมิใจกับตัวเองยามที่ได้นึกถึง เนี่ยค่ะ 5 เรื่องที่นึกออกได้ตลอดเวลา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน นั่งนึกแล้วก็ได้แต่ยิ้ม.. อิอิ อย่างว่านะคะ อายุก็มากแล้วเนาะ พอได้นึกถึงอดีตอันดูดดื่มก็ทำให้เรายิ้มได้... เย้ๆ ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จ...แต่ว่าเราคงไม่ต้อง Tag ใครต่อนะคะ เพราะว่าคงไม่ค่อยมีใครเหลือแล้วม้าง เนาะว่าป่าว??
วันนี้พอเท่านี้ก่อนละกันค่ะ... ใครที่หลวมตัวเข้ามาอ่าน ขอได้โปรด ลงชื่อเป็นที่ระลึกด้วยนะคะว่าครั้งนึง ท่านได้เป็นส่วนนึงของชีวิตเรา.. ก๊ากๆๆว่าไปนั่น... ขอบคุณมากนะค๊า...
Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2550
32 comments
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2550 22:09:53 น.
Counter : 733 Pageviews.
โดย: ณ มน 19 กุมภาพันธ์ 2550 17:54:38 น.
โดย: น้องต้นหอม IP: 203.146.63.187 19 กุมภาพันธ์ 2550 18:33:23 น.
โดย: pooktoon 20 กุมภาพันธ์ 2550 18:56:39 น.
โดย: ทาสบอย 23 กุมภาพันธ์ 2550 11:38:06 น.
โดย: au_ja 25 มีนาคม 2550 21:26:05 น.
โดย: PANDIN 26 มีนาคม 2550 18:13:35 น.
โดย: คืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น IP: 202.149.98.18 28 มีนาคม 2550 9:06:31 น.
โดย: อุ้มสี 29 มีนาคม 2550 21:09:43 น.
โดย: K'mint 18 พฤษภาคม 2550 10:29:53 น.
โดย: โสดในซอย 20 พฤษภาคม 2550 11:14:01 น.
โดย: อุ้มสี 29 พฤษภาคม 2550 8:12:36 น.
โดย: อุ้มสี 8 มิถุนายน 2550 8:12:52 น.
โดย: Pat_lm IP: 222.123.49.93 12 มิถุนายน 2550 17:51:01 น.
โดย: อุ้มสี 17 มิถุนายน 2550 22:45:03 น.
โดย: mon IP: 203.113.57.72 10 สิงหาคม 2550 17:33:21 น.
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
It hurts to love someone and not be loved return. But what is more painful is to love someone and never find the courage to let that person know how you felt. May be god wants us to meet a few wrong people before meeting the right one so that when we finally meet the right person, we will know how to be greateful for that gift. "เพื่อน 'OoY เขียนให้ก่อนจากกัน"(ขอบคุณค่า) เราเป็น ญ ที่ดูจะทำมะดาคนนึงที่มีบ้านเกิดอยู๋โคราชเป็นคนสุดท้องของครอบครัว เอาแต่ใจตัวเอง ใจร้อน ขี้หงุดหงิด โมโหง่าย..ขี้น้อยใจ โกรธง่ายหายไว..แค่เนี้ยพอมะ?? เราเริ่มทำบล็อกเมื่อวันที่ 22 มกราคม 2549 โดยการชักนำของเพื่อนคนนึง..จะว่าเค้าชักนำก้อไม่ได้ ก็เค้าส่งบล็อกเค้ามาอวด เราก้อสนใจ..จากนั้นก้มีบล็อกเป็นของตนเอง.. แต่งโน่นเติมนี่จนเป็นอย่างที่เห็นค่ะสุดท้ายนี้ก้อจะลืมไม่ได้คือ ขอบคุณป้ามด, คุณนุทศรี, คุณgoret, คุณ asita, คุงอย่ามาทำหน้าเขียว น้องแข Rebel, คุง9A และคนอื่นๆที่ไม่ได้เอ่ยชื่อด้วยนะคะที่ช่วยเอื้อเฟื้อสำหรับทุกอย่างที่ทำให้หน้าบล็อกออกมาเก๋ไก๋ชไนเดอร์แบบเนี้ยกิกิกิ หลังไมค์ถึงเรา แบนเนอร์ย่าดา..โดนบังคับอ่ะ 555555