โรยเสียแล้ว...ราตรีเอย..สิ้น..ดอก...กลิ่น
โรยเสียแล้ว...ราตรีเอย..สิ้น..ดอก...กลิ่น ร่วงเสียสิ้น...ความภักดี...ไม่มีค่า เคยหอมหวน...เด็ดดอม..ย่อมโรยรา ไม่ปรากฏ...คุณค่า...ที่ว่ามี
ดอกขาวร่วง..พวงพลิ้ว..ก็ปลิวว่อน ดังอาทรเคยให้...กลับหน่ายหนี เมื่อสิ้นแล้วเมตตา...เคยปราณี ต้นราตรี ... ก็กลับโศก ...วิโยคใจ
เอ๋ย...นับแต่ค่ำคืนนี้.... จะหักห้ามดวงฤดี...มิมีใฝ่ ราตรีสิ้นซึ่งพวงดอก....เหลือเพียงใบ ดังหัวใจ....ให้อาลัย...แต่เพียงนี้
Create Date : 17 มีนาคม 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 17 มีนาคม 2553 23:50:39 น. |
Counter : 719 Pageviews. |
|
|
|
อย่าเศร้าเลยคนดีสุดที่รัก
ใครไม่ภักดิ์จงจักห่างถอยหนี
ใช่มีเขาเพียงหนึ่งในธานี
แต่ยังมีอีกมากหลากน้ำใจ
..พี่พูขอมาแจมนะคะอาจารย์..