Blog นี้ ผม เอาไว้ บันทึก การทำงาน ของเภสัชกร ชายขอบ ทำงานตามชนบท

 นิพนธ์โดยเภสัชกรแกะดำ ศุภรักษ์ ศุภเอม

และยังคนประเภทแกะดำอีก คนตรงอย่างผมนี้  แบบว่าลูกคุณหนู ชนชั้นอำมาตย์ ลูกข้าราชการ ในเมือง มีพ่อเป็นชนขั้นนายทุนแต่งก เมื่อมารับราชการอยู่ชนบท  จะเป็นอย่างไร ปรับตัวได้ไหม ในการอยู่โรงพยาบาลชุมชนแต่ก็อยู่มา ตั้งแต่ปี 2538 แล้ว  ตอนแรก คิดว่ารับราชการเสร็จจากใช้ทุนก็จะลาออกไปอยู่เอกชน เจอ IMF พอดี ซวยมาก ทำงานไปๆมาๆ หลงรักชนบท ตามภาษานักวิชาการเขาเรียกว่า โรแมนติก แต่คนเมืองจะเรียกว่า บ้านนอกๆ  ชอบคบกับชาวบ้าน มีหมอบางคน บอกว่า เภสัชกรเอก ทำตัว low ไปคบค้าสมาคมกับระดับลูกจ้าง คนงาน รับไม่ได้ ออกหมู่บ้าน ก็ไปสาระแน ไปเยี่ยมผู้ป่วยตั้งแต่ ปี 2539 ภาพผมขี่แมงกะไซต์ออกเยี่ยมคนไข้ ไม่ได้เิงิน แล้ว ยังถูกป้ายสี อีกต่างหาก เวรกรรมจริงๆเลย

ไปๆมาๆ ไปเยี่ยยมมาแล้วทุกหมุ่บ้านในอำเภออุบลรัตน์ โน่นเรียกว่า เป็น เภสัชกร ที่ชอบออกไปเยี่ยมคนไข้ที่บ้านมากผิดปกติ ในตอนแรกคิดว่าจะเจอสาวสวยแบบทองกวาว ตามชนบท แต่ไปเจอแต่คนป่วย คนแก่กับเด็ก บรรจุครั้งแรก ที่อำเภอสำโรง จ.อุบลราชธานี อยู่โรงพยาบาลสำโรง  ทำตัวแปลกแยก ไม่ยอมอยู่ ห้องยา ชอบเอกสารวิชาการ งานวิจัยยากๆ ชอบอ่านหนังสือ เล่นเนต เล่นเกมส์ไปตาม ร่ำสุราดีๆ ไปตามเรื่อง ตามราว และอย่างว่า ผมเป็นคนตรง เชลียร์ไม่เป็น ไม่ชอบกินผักชี เลยไม่ก้าวหน้า 555บัดนี้ กลายเป็นข้าราชาการแก่ ๆ อ้วนๆ แต่แปลกมาก ที่ระบบราชการ ไม่สามารถ กลืนควา่มเป็นคนตรงผ่าซากของผมได้อิๆ อยากรู้ไหมครับตอนนี้ ชีวิตผมเป็นไง ลำบากและมันส์ขนาดไหน มาอ่านให้สนุกกันไปเลยครับพี่น้อง