เหิน
(High)

ถอดความเป็นภาษาไทยโดย กวีซีไรท์ จิระนันท์ พิตรปรีชา

เมื่อน้ำตาปร่าปริ่มจงยิ้มสู้
ขอให้รู้ว่ารอยหมองต้องพ้นผ่าน
แล้วสองเราจักล่องท่องวิมาน
ได้ชื่นบานกับวันคืนอันรื่นรมย์

วันนี้มืดดำกว่าฟ้าเดือนหนาว
รอบ่มสีส่องสกาวคราวสุขสม
แล้ววันหน้าคราคำนึงถึงยามตรม
คงชื่นชมที่เรากล้าร่วมฝ่าฟัน

แล้ววันหน้าคราใดได้รำลึก
คงสำนึกแจ้งประจักษ์ในรักมั่น
ท้าภัยผองสองเราสู้เคียงคู่กัน
เธอกับฉันร่วมแรงสร้างเส้นทางเรา

ฉันกับเธอ คือนิรันดร์แห่งวันหน้า
ทุกเวลาเป็นแรงใจไล่โศกเหงา
ติดปีกฝันฉันเหินบินสิ้นซบเซา
สูงกว่าเก่าในฟ้าครามแห่งความรัก

เธอคิดไหม..ได้เวลาท้าโลกแล้ว
จงกล้าแกล้วก้าวไกลให้ประจักษ์
สู่วันเหินเพลินฟ้านภารัก
พ้นอุปสรรคเพราะสู้เคียงคู่กัน

วันข้างหน้าคงจดจำได้รำลึก
ถึงวันเก่าเราผนึกพลังฝัน
แล้วคงคิดพิศวงสงสัยครัน
เราฝ่าฟันทุกปัญหามาอย่างไร

แล้วเราคงจดจำรำลึกถึง
เคยซาบซึ้งผูกพันถึงขั้นไหน
ยามทุกข์เศร้า-เรามีเราย่อมเบาใจ
ปีกรักไซร้คอยประคองให้ล่องลอย